Γεννήθηκα εις την νήσο Ζάκυνθο, σε ένα μικρό χωριό, το Καλλιπάδο. Από αυτό το μικρό νησί όπου γεννήθηκαν ο Διονύσιος Σολωμός, όπου έγραψε τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος και ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, Διονύσιος ο θαυματουργός, ο Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης, το 1600, ο οποίος έκρυψε τον φονιά του αδελφού του. Από την παιδική μου ηλικία είχα κλίση προς τα θεία, κοντά στην εκκλησία του Χριστού. Γεννήθηκα το 1926. τα γράμματα μου ήταν του δημοτικού. Οι γονείς μου κάνανε επτά παιδιά, εγώ ήμουν το πέμπτο παιδί. Εξαιτίας της πτώχειας των γονιών μου, κανένα Από τα αδέλφια μου δεν σπούδασε, μόνο εγώ Από μικρός διάβαζα βιβλία θρησκευτικά. Οι γονείς μου ήταν γεωργοί. Από μικροί άγωνιζόμεθα με την γην, εργασία του Θεού, για νά βγάλουμε τον έπιούσιον άρτον και νά ζήσουμε.
Αγαπητοί μου αναγνώστες, τα έτη 1940-41-42-43-44-45, Από την έναρξη του πολέμου, του Β" παγκοσμίου πολέμου έως το τέλος της φοβέρας κατοχής, Από τούς βάρβαρους Γερμανοϊταλούς, όσον και νά προσπαθήσω, δεν μπορώ νά σας περιγράψω την φοβερά στέρησιν όλων των τροφίμων και ιδιαιτέρως του ψωμιού στα νησιά μας. Τουλάχιστον είχαμε την ύπαιθρο, τα ζώα μας, τα καρποφόρα δένδρα μας, το λάδι μας, τις σταφίδες μας, τα χόρτα μας κ.λπ. Άλλά στις πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα, πέθαιναν μέρα νύχτα μικροί και μεγάλοι Από την έλλειψη ψωμιού.
Μάζευαν τούς νεκρούς με τα καροτσάκια και τούς πέταγαν σαν το σκυλάκι στο αμπέλι. Παρακαλώ τον Θεό, νά μην ιδώ άλλη τέτοια κατάσταση φρικτή στη ζωή μου, σαν την κατοχή του 1940, είτε στον εχθρό μου, είτε σε ζώο. Τέκνα μου, σας παρακαλώ μην πετάτε ποτέ ψωμί στο δρόμο, ούτε ψίχουλο όσον και νά είστε πλούσιοι, διότι είναι φοβερά αμαρτία, άλλος νά μην έχει ψωμί νά ταΐσει την φαμελιά του και άλλος νά το πετάει στους δρόμους. Περίσσεψε; Δώσε στον πτωχό- δεν υπάρχει πτωχός; Εύχομαι νά μην υπάρξει ποτέ. Πάρε όσον σόι ανήκει νά φας εσύ και ή οικογένεια σου και με εκείνα τα περισσεύματα των χρημάτων σου, κάμε μία άλλη σου εργασία ή δώσε σε καμία πτωχή οικογένεια.
Μία άλλη φοβερότατη πληγή όλου του κόσμου, είναι αυτή ή μεγάλη κατάχρησης του τσιγάρου, ή μεγάλη ασθένεια των ανθρώπων, πού αρρωσταίνουν Οι πνεύμονες και ο άνθρωπος στερείται χρόνια της ζωής του. Κενό το βίωμα του εις το καταραμένο του τσιγάρο και θυμιάζει τούς δαίμονες. Βλέπουμε ότι σε κάθε εποχή, ο διάβολος πάντα φανερώνει τα μέσα πώς νά παρασύρει τον δυστυχή άνθρωπον, εις την απώλεια.
Όταν ήμουν πολύ μικρός, πάνω πού ψηλάφιζα στο κρεβάτι μου, θυμάμαι ότι έβλεπα αψίδες, μοναστήρια κ.λπ. Όταν μεγάλωσα, τα είδα με τα μάτια μου. στην μαύρη κατοχή έκλεπτα φρούτα και μας κλέβανε γινόταν το ο κλέψας του κλέψαντος. Κάποτε έκλεψα τρία κουνέλια του γείτονος. Όταν έγινα ιερεύς, έδωσα στα χέρια του αδικούντος τρεις χρυσές λίρες. Θυμάμαι πήγαινα στη θάλασσα πού ήταν κοντά στο πατρικό μου σπίτι και ψάρευα στην ακροθαλασσιά. Πάντα έπιανα άπ' όλα, χταπόδια, σουπιές κ.λπ. Πολλές φορές έπεφτα στ' απόκρημνα βράχια της θάλασσας και γλίτωνα. στην κατοχή των Γερμανών Οι Γερμανοί είχαν κάνει ναρκοπέδιο την ακροθαλασσιά. εγώ μην γνωρίζοντάς το, περνούσα από το ναρκοπέδιο, για νά πάω για ψάρεμα. Οι Γερμανοί με χτυπούσαν με όπλα. Βλέποντας εγώ την αμμουδιά νά πηδά Από τα βόλια, έκαμα το σταυρό μου, έκαμα μεταβολή και γλίτωνα. Μετά Από μία εβδομάδα, ακούσαμε ένα δυνατό κρότο, Από μία νάρκη πού έσκασε. Υψώθηκε τεράστιος καπνός και σκοτώθηκε ένας νέος. Πέρασα Από πολλές παγίδες της σαρκός μέσα στον κόσμο, Από γυναίκες και άνδρες άλλά ο Θεός και ή Θεοτόκος με λύτρωναν Από κάθε κακό διότι καθώς γράφω παραπάνω είχα πάντα την επιθυμία νά γίνω μοναχός. Βλέποντας τα πολλά θαύματα του Αγίου Διονυσίου εκ Ζακύνθου του θαυματουργού, αποφασίζω νά πάω στο Αγιον Όρος. Εξομολογούμαι στον πνευματικό μου και παίρνω την ευλογία των γονέων μου. Ή μητέρα μου ζύμωσε με τα χέρια της μία κουλούρα ψωμί από σιτάρι, για νά 'χω για το δρόμο προς το Αγιον Όρος
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ . ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου