Χριστός η Άμπελος και Ρίζα Ιεσσαί.

Η επιφάνεια του ξύλου χωρίζεται σε διάχωρα που τοποθετούνται μέσα σε τρεις επάλληλους «κύκλους». Κεντρικά παριστάνεται ο Χριστός, καθισμένος σε θρόνο, φορώντας άμφια αρχιερέα (Μέγας Αρχιερέας), η Άμπελος και η Θεοτόκος ένθρονη επίσης και βρεφοκρατούσα, με αγγέλους που τη στέφουν και με προφήτες που προεικονίζουν το ρόλο της στη θεία ενσάρκωση.

Γύρω από τα δύο κεντρικά διάχωρα αναπτύσσονται σε δεκαέξι μικρότερα οι δώδεκα κύριες εορτές του έτους (Δωδεκάορτο). Στα διάχωρα του τρίτου, εξωτερικού «κύκλου» εικονίζονται επάνω η Αγία Τριάδα με τους αποστόλους, στις δύο πλευρές άγιοι, αγίες και αρχάγγελοι σε ζεύγη ή ανά τρεις, και κάτω η Γέννηση και τα Εισόδια της Θεοτόκου, η Φιλοξενία του Αβραάμ και η παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κοντά στις «φρόνιμες παρθένους» και στον Χριστό έχει γραφτεί και η παράκληση του παραγγελιοδότη της εικόνας, κάποιου Ιωσήφ από την Καισάρεια, το όνομα του οποίου επαναλαμβάνεται σε δεύτερη επιγραφή στο κάτω μέρος της εικόνας.

Το έργο φανερώνει, με την πρωτότυπη σύνθεσή του, προχωρημένη γνώση της βυζαντινής εικαστικής παράδοσης. Παράλληλα δείχνει να έχει αφομοιώσει και επιλεγμένα στοιχεία της ισλαμικής και της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης («εκλεκτικισμός») που επικρατούν την εποχή αυτή. Η εικόνα προέρχεται από τη Μονή Ταξιαρχών της Καισάρειας, στον Πόντο. Μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από Μικρασιάτες πρόσφυγες. Ζωγράφος της εικόνας φέρεται ο Κωνσταντίνος Σμυρναίος.

Μονή Ταξιαρχών Καισάρειας