Ό Μοναχός Γερόντιος ο βουρδουνάρης.

Το πλουσιότερο Μοναστήρι του Αγίου Όρους από απόψεως χλόης είναι του αγίου Σίμωνος (Σίμωνος Πέτρα). Δι' αυτό εφερνον από τα Μετόχια βόδια αρσενικά και μουλάρια. Εις τας ημέρας μου ήτο φύλακας των ζώων αυτών, ό ονομαζόμενος εις το Άγιον Όρος βουρδουνάρης, ό Μοναχός Γερόντιος.

Ή πατρίδα του είναι απέναντι από το Άγιον Όρος, ή λεγομένη Συκιά. Όταν απόθανε ή γυναίκα του, ηλθεν εις το Μοναστήρι, εις το όποιον γνώριζε τους πατέρας πού ήσαν οικονόμοι εις τα Μετόχια της Μονής εις την απέναντι Συκιάν και έκάρη κατά την τάξιν της δοκιμής Μοναχός μετονομασθείς Γερόντιος. Εκεί δεν υπήρχαν στάβλοι για ζώα, αλλά ήσαν ελεύθερα. Γνωστά όμως εις τον βουκόλον πατέρα Γερόντιο, όταν ήρχοντο καθ' εκάστην εσπέρα εις το Καλαμήτσιον όπου έχει γλυκά νερά να πιουν νερό, τούς ομιλεί, με το "έλα, έλα", αυτά τα ευλογημένα τον πλησίαζαν, έτριβαν την κεφαλήν των εις το στήθος του και άνεχώρουν.

Όταν έλειπε κανένα, παρεκάλει τον άγιον Μόδεστον και πήγαινε και το εύρισκε. Άλλοτε έπεκαλειτο το όνομα του αγίου Μοδέστου και ευθύς το άρρωστο ζώον έγίνετο καλά.

Εις την εποχή του ήρχοντο από την Θεσσαλονίκη μέσα εις το Άγιο Όρος κρεοπώλαι και τα αγόραζον και τα χρήματα τα διέθετον εις τας σχολάς τού υποδούλου έθνους.

Ήτο τόσον πράος ό πατήρ Γερόντιος (αυτήν την στιγμήν τον έχω μέσα εις τον νουν μου) και ήτο θαυμαστός εις όλην την αδελφότητα τού ιερού Κοινοβίου.

Τον ρώτησαν μίαν ημέρα οι αδελφοί, πώς απέκτησε αυτήν την πραότητα και τούς είπε:

«Όταν ήμουν εις τον κόσμο μου έφταιγαν όλα, και γίδια και πρόβατα κ.λπ. Όταν ήλθον εδώ εις το Μοναστήρι ήκουσα μίαν ανάγνωση, ότι ένας είχε καβαλικέψει ζώον και άλλαζε τους δρόμους, όσον άλλαζε τους δρόμους, τόσον αυτός έδερνε το ζώον. Κατόπιν άνοιξε το στόμα του το ζώον με το θέλημα του πανάγαθου Θεού και του είπε, τί με δέρνεις; Και κατάλαβα ότι κακώς θυμώνω και δέρνω τα ζώα όπου δεν μου πταίουν. Από τότε όταν άλλαξα δρόμο μέσα εις την ψυχή μου, μου ήλθε μία ειρήνη και χαρά και πρέπει να μιμούμαι τα ζώα, να τους κάμνω υπακοή καθώς και αυτά, όπου και ανάγνωση είναι και τα φωνάζω, έρχονται με μεγάλη χαρά και αγαλλίαση και με ακολουθούν μέχρι το κάγκελο όπου επιτρέπεται εις αυτά να βόσκουν. Τον χειμώνα λυπούμαι πάρα πολύ όπου δεν υπάρχουν στάβλοι, αλλά κάτι χορτόσπιτα σε διάφορα μέρη εις τα όποια μένουν και βγαίνουν έξω με αυτό το κρύο και ευρίσκουν τροφή και πάνε γεμάτα από χαρά και αναπαύονται εις αυτά τα χορτόσπιτα.

Την κοπριά την σκουπίζω πάρα πολύ καλά και την βγάζω έξω, διότι τα ούρα φέρνουν την υγρασία, που είναι ή αιτία να είναι άρρωστα το καλοκαίρι. Είτα έρχεται ό κηπουρός και παίρνει την κοπριά διά τους κήπους της Μονής και ανάγνωση περισσεύσει έχω ευλογία να δίδω εις τους ασκητές, όπου εις τα μέρη των δεν υπάρχει κοπριά και ήμερα ζώα».

Ήτο τόσον πράος ό πατήρ Γερόντιος και προσεκτικός να μη αθέτηση την υπακοή του Γέροντος και του οικονόμου, ό όποιος οικονόμος των ημερών μου ήτο τόσο πολύ αυστηρός που όταν με έβλεπε και έφερνα κανένα ξύλο διά το μαγειρείο μου έλεγε:

«-Σε παρακαλώ πολύ, Γέρο Χρήστο, να είσαι πολύ προσεκτικός, έως αυτής της βελόνας και του σπίρτου. Βλέπεις την οικονομία τής Μονής. Όλη την νύκτα ανάπτουν λάμπες μικρές, ώστε ολόκληρη την εβδομάδα το πετρέλαιο πού καίουν είναι μισός παράς. Και επειδή είσαι παιδάκι εδώ, όλοι οι πατέρες πρέπει να σε διδάξουν να είσαι προσεκτικός κατά πάντα. Πώς να κρεμάς τα ρούχα σου, πώς να τα πλένεις, να μη τα αφήνεις εις τον ήλιον και τα καίει και τα καταστρέφεις. Διότι άμα τα δεις κατεστραμμένα θα σε ελέγχει ή συνείδησης σου ότι δεν πρόσεξες, και ό έλεγχος αυτός της συνειδήσεως φανερώνει εμπόδιο εις την σωτηρία σου».

Δια τον πατέρα Γερόντιο δεν έμαθα το τέλος του, διότι επήγα να γίνω ασκητής, και από ασκητής κατάντησα κυκλευτής και αλλοίμονο εις εμέ αν θα σωθεί ή ψυχή μου.

Εδώ εις την Σκήτη που ηλθα παρατήρησα ότι δεν υπήρχε τετράποδο ζώον προς μεταφορά, διότι εδώ υπάρχουν επιτίμια εις τον Κώδικα τής Σκήτης, ουδείς Μοναχός να φέρει τετράποδο ζώον. Και εν ανάγκη να φέρουν οι κοσμικοί διά να μεταφέρουν σιτάρι και ότι άλλο χρειάζεται.

ΒΙΒΛ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΟΥ. Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ