Η ΑΝΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

Πριν από την εποχή του Χριστού, ό Σταυρός ήταν ένα όργανο τιμωρίας, το όποιο προκαλούσε φόβο και αποστροφή. Αλλά, μετά τον σταυρικό θάνατο του Χριστού, έγινε το μέσο και το σύμβολο της σωτηρίας. Μέσω του Σταυρού, ό Χριστός καταπάτησε τον Διάβολο. Από τον Σταυρό κατήλθε στον Αδη και ελευθερώνοντας εκείνους πού υπέφεραν εκεί, τούς οδήγησε στη Βασιλεία των Ουρανών. Το σημείο του Σταυρού κατατρομοκρατεί τούς δαίμονες, και ως σύμβολο του Χριστού, τιμάται από τούς Χριστιανούς. Ό Κύριος το φανέρωσε στον ουρανό ενώπιων του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου στον δρόμο του για τη Ρώμη, όπου πήγαινε να πολεμήσει τούς δυνάστες πού είχαν καταλάβει με τη βία την εξουσία. Ό αυτοκράτορας σχημάτισε ένα έμβλημα σε μορφή σταυρού και νίκησε ολοκληρωτικά.

Έχοντας βοηθηθεί από τον σταυρό του Κυρίου, ό αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ζήτησε από τη μητέρα του, την αυτοκράτειρα Ελένη, να βρει τον πραγματικό Ζωοποιό Σταυρό. Ή ευσεβής Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ όπου, έπειτα από μεγάλη αναζήτηση, τον βρήκε.

Πολλές θεραπείες και άλλα θαύματα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται μέσω του Ζωοποιού Σταυρού και, επίσης, μέσω της απεικόνισης του. Μέσω του Σταυρού ό Κύριος προστατεύει τον λαό Του από' όλους τούς ορατούς και αοράτους εχθρούς. Ή Ορθόδοξη Εκκλησία πανηγυρικά εορτάζει την ανεύρεση του Σταυρού του Κυρίου, ανακαλώντας την ίδια στιγμή τη φανέρωση του Σταυρού στον ουρανό ενώπιων του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Κατ' αυτή την ημέρα, καθώς και τις άλλες ήμερες τις αφιερωμένες στον Άγιο Σταυρό, ικετεύουμε τον Θεό να παράσχει το έλεός Του, όχι μόνο στον καθένα ατομικά, αλλά σε ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη, σε ολόκληρη την Εκκλησία. Αυτό πλήρως εκφράζεται από το τροπάριο για τον Σταυρό του Κυρίου, πού συντέθηκε τον όγδοο αιώνα, όταν ό Άγιος Κοσμάς, Επίσκοπος Μαϊουμα, φίλος του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, έγραψε την ακολουθία της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου:

«Σώσον, Κύριε, τον λαό σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σόν φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα».

Ή αρχή της προσευχής αυτής προέρχεται από τον 27ο ψαλμό. Στην Παλαιά Διαθήκη ή λέξη «λαός» όριζε μόνο εκείνους πού ομολογούσαν την αληθινή πίστη, εκείνους πού ήταν αφοσιωμένοι στον Θεό. Ή «κληρονομιά» αναφερόταν σε οτιδήποτε ευπρεπώς άνηκε στον Θεό, στην κυριότητα του Θεού, πού στην Καινή Διαθήκη είναι ή Εκκλησία του Χριστού. Προσευχόμενοι για τη σωτηρία του λαού του Θεού -των Χριστιανών-, τόσο από αιώνιες οδύνες όσο και από επίγειες καταστροφές, ικετεύουμε τον Κύριο να ευλογήσει και να αποστείλει τις δωρεές Του σε ολόκληρη την Εκκλησία και, επίσης, να την ενισχύσει εσωτερικά.

Ή παράκληση για χορήγηση νικών στους φορείς της ανώτατης εξουσίας έχει. τη βάση της στον 143ο ψαλμό, στίχος 10, πού μνημονεύει τις νίκες του βασιλιά Δαβίδ πού πραγματοποιήθηκαν με τη δύναμη του Θεού- με τον ίδιο τρόπο, χορηγήθηκαν και οι νίκες στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο μέσω του Σταυρού του Κυρίου. Αυτή ή φανέρωση του Σταυρού μετέβαλε τους αυτοκράτορες, οι όποιοι προηγουμένως είχαν διώξει τούς Χριστιανούς, σε υπερασπιστές της Εκκλησίας από εξωτερικούς εχθρούς σε «εξωτερικούς επισκόπους» κατά την έκφραση του Άγιου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.

Ή Εκκλησία, εσωτερικά ισχυρή από τη θεία Χάρη και εξωτερικά προστατευμένη είναι, για τούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, «ή πόλη του Θεού», ή κοινότητα του Θεού, ή πολιτεία Του, όπου ή οδός για την Επουράνια Ιερουσαλήμ έχει την αρχή της.

Ποικίλες καταστροφές έχουν συγκλονίσει τον κόσμο, ολόκληροι λαοί έχουν εξαφανιστεί, πόλεις και κράτη έχουν αφανιστεί, αλλά ή Εκκλησία, παρά τούς διωγμούς και τις εσωτερικές διαμάχες, στέκεται αήττητη· «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Κατά Ματθαίον 16:18). Σήμερα, όταν οι κοσμικοί ηγέτες προσπαθούν μάταια να εδραιώσουν την τάξη στη γη, το μόνο αξιόπιστο όργανο ειρήνης είναι αυτό για το όποιο ή Εκκλησία -ψάλλει:

«Σταυρός ό φύλαξ πάσης της οικουμένης· Σταυρός ή ώραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων κραταίωμα· Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων ή δόξα και των δαιμόνων το τραύμα».

(Έξαποστειλάριον της Υψώσεως του Σταυρού)

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ,

ΒΙΒΛ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ