Μας έλεγε ό πατήρ Δανιήλ ό Κατουνακιώτης και ψάλτης: «Μας φώναζαν τα χρόνια εκείνα στα Καυσοκαλύβια για την Αγρυπνία του Αγίου Μηνά στις 24 Νοεμβρίου (με το παλιό) (11 Νοεμβρίου+13 με το παλιό) = 24 Νοεμβρίου. Ό χειμώνας λες και ερχόταν τότε πιο νωρίς. Κρύο! Το χιόνι τα σκέπαζε τα πάντα, θυμούμαι. Κι όμως μεσάνυχτα ενώ ψέλναμε στην εκκλησία ξαφνικά ακουγότανε το άλογο του Αγίου Μηνά πάνω στα καλντερίμια της σκήτης. Να τρέχει: Τάκα, τάκα. τάκα, τάκ. Πάνω κάτω στο πλακόστρωτο. Και όλοι σαστίζαμε. Πάγωνε το αίμα μας. Κοβόταν ή αναπνοή μας. Και ψέλναμε! Πιο δυνατά!
Υ.Γ. Νομίζω oτι αύτη ή θαυματουργός εικόνα του Αγίου Μηνά βρίσκεται σήμερα στη Μ. Λαύρα (στο Καθολικό).
ΒΙΒΛ. ΔΡΟΣΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.