A HIDDEN TREASURE

Source: From Ch. 33 of Palladius' Paradise of the Fathers.

When someone says or does something mean to us, or hurts our feelings in some way, how do we react? Do we get angry and think up some way to pay the person back, to "get even"? Or do we use this as a chance to grow closer to God by obeying the Gospel commandment to turn the other cheek, to forgive one another, even those whom we might consider to be our enemies? If we practice Christ's teaching and btavely endure the hurts we feel as a result of another's actions or words, without developing hard feelings towards that person, we shall gradually acquire a great treasure in our hearts, as the following example illustrates.

St. Theophan the Recluse (in Unseen Warfare), tells us to force ourselves to rejoice when you are insulted, blamed or scorned. For this ill treatment and dishonor conceals a great treasure, and if we willingly accept it you will soon become rich in spirit.

Long ago, when monasticism was still quite young, there lived in the Egyptian desert a community of nuns. Now among them dwelt a certain sister who purposely made herself an object of ridicule and scorn as a means of training her soul and speeding her climb up the ladder of perfection. For, as St. John of the Ladder (Step 8) wrote: Perfection (if it is possible) is to regard dishonor as praise.

On her head this nun wore an old ragged piece of cloth, while the other nuns had nicely made monastic veils. They looked down upon her and treated her like the lowest servant, not even allowing her to eat with them. They would yell at her and order her about as she waited on tables, and she became, as it were, the broom of the nunnery But she never complained or got angry or answered back at their harsh words. Keeping her mind firmly set on her goal, she rejoiced when the other nuns made fun of her or insulted her, taking it as an opportunity to exercise herself in the Christian virtues of humility, patient endurance of wrongs, forgiveness and love for those who hurt you.

At the same time there lived not far away a monk called Piteroum. He was wounded by the prideful thought that he was better than many because of his strict way of life. To cure him of his pride, the Lord sent Piteroum an angel who said to him: "Go to the nunnery in Tabenna. There you will find a woman wearing on her head a rough piece of cloth. She is far ahead of you on the ladder of perfection, for although she is busy serving the needs of others, her mind is constantly with God on high. You may spend hours in the solitude of your cell but your mind is off wandering in othet countries."

At once Piteroum went to Tabenna and asked to see the nuns. They knew him to be a holy man and all came to receive his bless¬ng, all but the ill-treated sister, the servant of all. "Is there no other nun here?" He asked. "Master," came the reply, "we have one more, but she is quite worthless; she is in the refectory."

Piteroum asked to see this nun, and when he saw the cloth on her head, he knew her to be the one described by the angel. He bowed down before her: "Bless me, Mother." And she fell down at his feet: "Bless me, Master." The other nuns were astonished, but Piteroun revealed to them the treasure of virtues hidden in her soul. Hearing this from the blessed man, the nuns fell down at their sister's feet, begging forgiveness for the shameful way they had mistreated her. And even after Piteroum had left they continued to repent before her and showered her with honor and praise. But the woman feared that all this attention would injure her soul by opening it to pride, and within a few days she departed from the community. Where she went and where she died no one knew.

ORTHODOX HERITAGE. VOL10 ISSUE 05-06.

BROTHERHOOD OF ST.POIMEN.

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΒΙΤΑΛΗ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ.

ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ. ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ

Τμήμα της Τιμίας Αλύσεως του Αποστόλου Παύλου (VIDEO).

ΑΜΑ ΤΑ ΑΛΩΝΙΣΕΙΣ ΟΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.....

Μονή Ξενοφώντος - Βράδυ 2011

Τμήμα της Τιμίας Αλύσεως του Αποστόλου των Εθνών στον ιερό ναό του Αγίου Παύλου (οδού Ψαρρών). ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ.

Ο Ντοστογιέφσκι δοκίμασε μια τρομακτική εμπειρία .

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ . ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ.

Ποίοις ευφημιών στέμμασιν, αναδήσωμεν Πέτρον καί Παύλον; τούς διηρημένους τοίς σώμασι, καί ηνωμένους τώ Πνεύματι, τούς θεοκηρύκων πρωτοστάτας, τόν μέν, ως τών Αποστόλων προεξάρχοντα, τόν δέ, ως υπέρ τούς άλλους κοπιάσαντα, τούτους γάρ όντως αξίως, αθανάτου δόξης, διαδήμασι στεφανοί, Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος.

Ποίοις υμνωδιών κάλλεσιν, ανυμνήσωμεν Πέτρον καί Παύλον, τής θεογνωσίας τάς πτέρυγας, τάς διαπτάσας τά πέρατα, καί πρός ουρανόν ανυψωθείσας, τάς χείρας, Ευαγγελίου τού τής χάριτος, τούς πόδας, τής αληθείας τού κηρύγματος, τούς ποταμούς τής σοφίας, τού Σταυρού τά κέρατα, δι' ών δαιμόνων οφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ο έχων τό μέγα έλεος

Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν, επαινέσωμεν Πέτρον καί Παύλον; τά τήν αθεότητα σφάττοντα, καί μή αμβλυνόμενα στόματα, τής φρικτής τού Πνεύματος μαχαίρας, τά Ρώμης, περιφανή εγκαλλωπίσματα, τά πάσης τής οικουμένης εντρυφήματα, τάς τής Καινής Διαθήκης, θεογράφους πλάκας, νοουμένας άς εν Σιών, Χριστός εξεφώνησεν, ο έχων τό μέγα έλεος.

Τώ τριττώ τής ερωτήσεως, τώ, Πέτρε φιλείς με, τό τριττόν τής αρνήσεως, ο Χριστός διωρθώσατο, διό καί πρός τόν κρυφιογνώστην ο Σίμων, Κύριε, πάντα γινώσκεις, τά πάντα επίστασαι, σύ οίδας όι φιλώ σε, Όθεν πρός αυτόν ο Σωτήρ, Ποίμαινε τά πρόβατά μου, ποίμαινε τήν εκλογάδα μου, ποίμαινε τά αρνία μου, ά εν τώ ιδίω αίματι περιεποιησάμην εις σωτηρίαν, Αυτόν ικέτευε, θεομακάριστε Απόστολε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καθολικής α' Επιστολής Πέτρου

τό Aνάγνωσμά  (Κεφ. 1, 3-9)

Αδελφοί, ευλογητός ο Θεός, καί Πατήρ τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά τό πολύ αυτού έλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν, δι' αναστάσεως Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον, καί αμίαντον, καί αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς εις ημάς τούς εν δυνάμει Θεού φρουρουμένους διά πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω εν ώ αγαλλιάσθε, ολίγον άρτι ( εί δέον εστί ) λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, ίνα τό δοκίμιον υμών τής πίστεως, πολύ τιμιώτερον χρυσίου τού απολλυμένου, διά πυρός δέ δοκιμαζομένου, ευρεθή εις έπαινον καί τιμήν καί δόξαν, εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, Όν ουκ ειδότες αγαπάτε, εις όν άρτι μή ορώντες, πιστεύοντες δέ, αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω καί δεδοξασμένη, κομιζόμενοι τό τέλος τής πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών.

Καθολικής α' Επιστολής Πέτρου

τό Ανάγνωσμα  (Κεφ. 1, 13-19)

Αγαπητοί, αναζωσάμενοι τάς οσφύας τής διανοίας υμών, νήφοντες, τελείως ελπίσατε επί τήν φερομένην υμίν χάριν, εν αποκαλύψει Ιησού Χριστού, ως τέκνα υπακοής, μή συσχηματιζόμενοι ταίς πρότερον εν τή αγνοία υμών επιθυμίαις, αλλά, κατά τόν καλέσαντα ημάς Άγιον, καί αυτοί Άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε. Διότι γέγραπται. Άγιοι γίνεσθε, ότι εγω Άγιός ειμι. Καί, εί Πατέρα επικαλείσθε τόν απροσωπολήπτως κρίνοντα κατά τό εκάστου έργον, εν φόβω τόν τής παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε, ειδότες, ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ τής ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι, ως αμνού αμώμου καί ασπίλου Χριστού.

Τά κατά πόλιν δεσμά καί τάς θλίψεις σου, τίς διηγήσεται, ένδοξε Απόστολε Παύλε; ή τίς παραστήσει τούς αγώνας καί τούς κόπους σου, ούς εκοπίασας εν τώ Ευαγγελίω τού Χριστού, ίνα πάντας κερδήσης, καί Χριστώ προσαγάγης τήν Εκκλησίαν, Αλλά ταύτην αίτησαι, φυλάττειν τήν καλήν σου ομολογίαν, μέχρι τελευταίας αναπνοής, Παύλε Απόστολε, καί διδάσκαλε τών Εκκλησιών.

Πέτρε, κορυφαίε τών ενδόξων Αποστόλων, η πέτρα τής πίστεως, καί Παύλε θεσπέσιε, τών Αγίων Εκκλησιών ο ρήτωρ καί φωστήρ, τώ θείω θρόνω παριστάμενοι, υπέρ ημών Χριστώ πρεσβεύσατε.

Ποία φυλακή ουκ έσχε σε δέσμιον; ποία δέ Εκκλησία ουκ έχει σε Ρήτορα; Δαμασκός μέγα φρονεί επί σοί Παύλε, είδε γάρ σε σκελισθέντα φωτί, Ρώμη σου τό αίμα δεξαμένη, καί αυτή κομπάζει, αλλ' η Ταρσός πλέον χαίρει, καί πόθω τιμά σου τά σπάργανα, Αλλ' ώ Παύλε Απόστολε, τό καύχημα τής οικουμένης, προφθάσας ημάς στήριξον.

Τών Αποστόλων άπαντες, τήν κορυφήν υμνήσωμεν, Πέτρον καί Παύλον τούς θείους, τής οικουμένης φωστήρας, τούς κήρυκας τής πίστεως, τάς θεολόγους σάλπιγγας, δογμάτων τούς εκφάντορας, τής Εκκλησίας τούς στύλους, καί καθαιρέτας τής πλάνης.

Χριστός η πέτρα, τών Αποστόλων πρόκριτε, διά σού εν εαυτώ τήν Εκκλησίαν εθεμελίωσεν, ής πύλαι, Άδου ού κατισχύσουσιν, αιρετικών γλωσσαλγίαι, ουδ' ου μή πορθήσουσι βαρβάρων φρυάγματα, Ταύτην ούν ρύσαι πειρασμών καί κινδυνων, ταίς σαίς ικεσίαις παμμακάριστε.

Υβριστής καί διώκτης τής Εκκλησίας γέγονας, Παύλε παμμακάριστε, ουρανόθεν δέ κληθείς, υπερήσπισας ταύτης παραδόξως, ήν ικέτευε ρυσθήναι εκ κινδύνων, καί σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τών πλημμελημάτων τήν λύσιν, ταίς ικεσίαις σου παράσχου, φωτισμόν τε καρδίας, καί ευφροσύνην πνεύματος τοίς υμνούσι, τήν μνήμην σου Απόστολε.

Συνεκράθη τώ πόθω σου ο Παύλος, τήν καλήν δέ αλλοίωσιν εξέστη, ουχ εαυτώ γάρ έζη ο αοίδιμος, είχε δέ οικτίρμον, ζώντα εν αυτώ σε, εις πάντας τούς αιώνας

Νύν αναλύσας Απόστολε, πρός τόν υπό σού αενάως ποθούμενον, αυτώ τε ως θεράπων συναυλιζόμενος, απαύστοις ικεσίαις, τούς σούς ικέτας πρός σέ έλκυσον.

Ἀπολυτίκιον Ἀποστόλου Παύλου, πολιούχου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορίνθου.

«Σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Σωτῆρος γέγονας, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν διωγμοῖς, κηρύγματι ἐφώτισας τὰ ἔθνη, καὶ Ἀθηναίοις ἔδειξας τόν ἄγνωστον Θεόν, Παῦλε Ἀπόστολε, τῶν ἐθνῶν διδάσκαλε, Κορίνθου πολιοῦχε, περίσωζε τούς σέ τιμῶντας ἐκ πάσης περιστάσεως.»

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΞΗΡΟΤΑΓΑΡΟ ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ. Η ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ.

Ο Απόστολος Παύλος και η ενότητα των Εκκλησιών

Αρχιμ. Χερουβείμ Βελέτζας

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

(Εκφωνήθηκε κατά τον Εσπερινό της 28-6-2012 στον Ι. Ν. Αγίου Παύλου οδού Ψαρρών)

Τον θεσπέσιο Παύλο, την μεγαλόφωνο σάλπιγγα του Ευαγγελίου, τον πάλαι ποτέ διώκτη των χριστιανών κι έπειτα στύλο και διδάσκαλο της Εκκλησίας, τιμούμε και εορτάζουμε σήμερα, Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, και ιδιαιτέρως η Εκκλησία της Ελλάδος και η πόλη των Αθηνών, καθότι υπήρξε ο πρώτος Απόστολος που έσπειρε απλόχερα τον λόγο του Θεού στον ευλογημένο τόπο μας, από τους Φιλίππους μέχρι τη Νικόπολη, τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Κόρινθο.

Μπροστά στο μέγεθος της πίστεως και της αγάπης του για τον Χριστό και την Εκκλησία, ακόμα και οι λαμπροί διδάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας αισθάνονταν αδύναμοι να αντιπαραβάλλουν τα δικά τους εγκώμια, φοβούμενοι ότι θα ελαττώσουν την μεγαλοπρέπεια των πραγμάτων με την ταπεινότητα του λόγου. Ακόμη ισχνότερος ο δικός μου λόγος, αλλά υπήκοος στο κάλεσμα της Εκκλησίας, θα προσπαθήσει να σκιαγραφήσει τρία σημεία της ζωής και της προσωπικότητας του Αποστόλου Παύλου: την θαυμαστή μεταστροφή και αρραγή του πίστη, την μέριμνα για την ενότητα της Εκκλησίας και την αγάπη, η οποία άλλωστε αποτελεί και το κριτήριο της ταυτότητας του κάθε χριστιανού.

Η μεταστροφή του Παύλου αποτελεί από τις πλέον θαυμαστές στην ιστορία της Εκκλησίας. Ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων, γνώστης βαθύτατος του Μωσαϊκού νόμου, προσηλωμένος στην διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, θεωρεί τους χριστιανούς σαν τον μεγαλύτερο εχθρό και καταλύτη της πίστεως. Γι αυτό και δεν διστάζει να αναλάβει το ρόλο του μεγαλύτερου πολεμίου, του διώκτη και δεσμωτή των χριστιανών. Όμως ο Κύριος γνώριζε ότι ο ισχυρός εχθρός θα μεταβληθεί σε γενναίο φίλο Του: του εμφανίζεται έξω από τη Δαμασκό, ως φως απαστράπτον, και του απευθύνεται προσωπικά: ''Σαούλ. Σαούλ, τί με διώκεις; -τίς εἴ κύριε; -ἐγώ εἰμί Ἰησοῦς ὅν σύ διώκεις''1.

Εμφανίζεται ο ίδιος ο Χριστός στον Παύλο και του ομιλεί, για να του αποδείξει ότι δεν είναι μόνο εσταυρωμένος, αλλά και αναστάς και Θεός ζων. Εμφανίζεται, φωτίζει και διδάσκει το νου και την καρδιά του ζηλωτή του Νόμου. Τον καθιστά τυφλό επί τρεις ημέρες, για να του δώσει το χρόνο ώστε να δει με τα μάτια της καρδιάς και να πιστέψει αληθινά. Κι εκείνος, μετά την κατήχηση από τον Ανανία δέχεται το Βάπτισμα, και γίνεται πλέον εκείνος που κατηχεί τους Ιουδαίους, εκπληρώνοντας στο πρόσωπό του την ρήση του πατριάρχη Ιακώβ: ''Βενιαμιν λύκος ἅρπαξ· τὸ πρωινὸν ἔδεται ἔτι καὶ εἰς τὸ ἑσπέρας διαδώσει τροφήν''2. Με το ίδιο σθένος που άλλοτε εδίωκε τους χριστιανούς, μεταδίδει πρώτος την πνευματική τροφή του Ευαγγελίου σε όλη την οικουμένη, ακόμα και στους μη Ιουδαίους, γίνεται ο Απόστολος των Εθνών3, ταξιδεύει παντού και κατηχεί τους πάντες στις αλήθειες της πίστεως, νουθετεί, γράφει, παραδειγματίζει με τη ζωή και τους τρόπους του. Δεν περιαυτολογεί, δεν προβάλλει εαυτόν, αλλά πάντοτε εργάζεται με ταπείνωση, έχοντας σαν μέλημά του να ανταποκριθεί επάξια στην κλήση που έλαβε από τον ίδιο τον Χριστό: «ἐγώ γάρ εἰμί ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὅς οὔκ εἰμι ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος· διότι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ· χάριτι δὲ θεοῦ εἰμι, ὅ εἰμι»4, θα γράψει στους Κορινθίους, και αλλού θα δηλώσει: «Παύλος δοῦλος Χριστοῦ, κλητός ἀπόστολος ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ»5.

Μεταστροφή όμως δίχως πίστη δεν μπορεί να υπάρξει. Αν ο Κύριος επέλεξε τον Παύλο, τον πρώην δεινό διώκτη, για να γίνει ο θερμότερος κήρυκας του Ευαγγελίου, τον επέλεξε ακριβώς για την ζέση της πίστεώς του προς τον Θεό και προς την αλήθεια που μέχρι τότε ο Θεός είχε αποκαλύψει στον κόσμο με την Παλαιά Διαθήκη. Η μεταστροφή του Παύλου οφείλεται στην αποκάλυψη της αληθείας την οποία έλαβε άνωθεν, στην πληροφορία της πληρότητας της Καινής Διαθήκης έναντι του παλαιού Νόμου. Με την ίδια πίστη και ζέση, με την ίδια αυταπάρνηση και ενθουσιασμό γίνεται ο διαπρύσιος κήρυκας του Ευαγγελίου, αυτή την πίστη μεταλαμπαδεύει και στηρίζει στα πέρατα της οικουμένης και αυτή την πίστη διαθέτει σε κάθε του κήρυγμα, σε κάθε του ταξίδι, σε κάθε επιστολή του προς τους πιστούς που διψούν να ακούσουν και να μάθουν περισσότερα, να διδαχθούν και να ζήσουν σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Και η πίστη του αυτή επιβραβεύεται τρόπον τινά με την υπερκόσμια οπτασία, την ανάρρησή του μέχρι τρίτου ουρανού6, η οποία σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας αποτελεί μια μορφή θεοπτίας και αποκαλύψεως των μυστηρίων του Θεού.

Η μετάδοση του λόγου του Θεού δεν ήταν εύκολη υπόθεση, ειδικά σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούσε από τη μια μεριά το πάνθεο και οι δεισιδαιμονίες, και από την άλλη η στείρα προσήλωση στο γράμμα του Μωσαϊκού νόμου. Ήταν όντως πολύ δύσκολο να μεταμορφωθεί ο “παλαιός άνθρωπος” και να υπερβεί τα μέχρι τότε παραδεδομένα. Και παράλληλα, μέσα στην αναζήτηση των νεόφυτων χριστιανών και στην επιθυμία τους να γίνουν όσο καλύτεροι γίνεται μαθητές του Ευαγγελίου, υπήρξαν και κάποιες διαφωνίες, υπερβολές, ακόμα και έριδες. Όλα αυτά έρχονται σε γνώση του αποστόλου Παύλου, και γι αυτό γράφει τα εξής: «Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς͵ ἀδελφοί͵ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ͵ ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες͵ καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα͵ ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν͵ ἀδελφοί μου͵ ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσιν. λέγω δὲ τοῦτο͵ ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει͵ Ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου͵ Ἐγὼ δὲ Ἀπολλῶ͵ Ἐγὼ δὲ Κηφᾶ͵ Ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν͵ ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;»7

Μέσα σε τρεις σειρές ο Παύλος αποκαλύπτει αφενός την μέριμνά του για την ενότητα της Εκκλησίας και αφετέρου δίνει τα κριτήρια και της κατευθύνσεις για την επίτευξή της. Θεμελιώδες κριτήριο της ενότητας αποτελεί η κοινή ομολογία της πίστεως, «ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες». Αν ο ένας λέγει το ένα και ο άλλος το άλλο, ούτε συμφωνία μπορεί να υπάρχει ούτε ενότητα. Ποιός τρόπος υπάρχει για να αποφύγουμε τα σχίσματα και τις έριδες; η πνευματική κατάρτιση, η γνώση και η μελέτη του λόγου του Θεού όπως μας τον δίδαξε ο Χριστός, τον κήρυξαν οι Απόστολοι, τον εξήγησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας και τον περιέβαλε η Εκκλησία με το κύρος των Οικουμενικών Συνόδων. Όταν είμαστε κατηρτισμένοι, τότε πράγματι βρισκόμαστε «ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» και εξασφαλίζεται επομένως η ενότητα της πίστεως και η ομόνοια των Εκκλησιών.

Ένα άλλο σημείο που απείλησε από νωρίς την ενότητα της Εκκλησίας, ήταν η προσκόλληση των χριστιανών σε κάποιον από τους Αποστόλους, επειδή ίσως από εκείνον διδάχτηκαν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας. Έτσι, άλλος έλεγε ότι είναι μαθητής του Πέτρου, άλλος του Παύλου και τα όμοια. Είναι δυνατόν να κομματιάζουμε το σώμα του Χριστού; απαντά ο Απόστολος, και συνεχίζει: μήπως ο Παύλος σταυρώθηκε, ή στο όνομα του Παύλου βαπτιστήκατε; Και γίνεται τόσο απόλυτος στο σημείο αυτό, γιατί γνωρίζει ότι η ταυτοποίηση με τους εκάστοτε διδασκάλους ενέχει έναν διπλό κίνδυνο: να ξεχάσουμε ότι είμαστε μαθητές του Χριστού και να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τους υπόλοιπους χριστιανούς, δημιουργώντας έμπρακτα στο σώμα της Εκκλησίας σχίσματα υπερηφάνειας και υπεροψίας.

Και πάλι, η πίστη και η ενότητα ευοδούνται μόνο με την αγάπη και χωρίς αυτήν δεν έχουν καμία αξία, όπως ο ίδιος ο Παύλος θα μας πει: «καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν͵ κἂν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι͵ ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω͵ οὐθέν εἰμι»8. Και τούτο, γιατί η αγάπη αποτελεί το κριτήριο της γνησιότητας των χριστιανών, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε͵ ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις»9.

Ως γνήσιος μαθητής του Ευαγγελίου της αγάπης δεν έπαψε με αυταπάρνηση νύχτα και ημέρα να νουθετεί και να διδάσκει τους χριστιανούς10, να αγωνιά για την στερέωση της πίστεως, να ταξιδεύει από τόπο σε τόπο, να στέλνει επιστολές όπου υπήρχε ανάγκη και να τονίζει πως μας χρειάζονται: «πίστις͵ ἐλπίς͵ ἀγάπη͵ τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη»11. Τα σημεία που αποδεικνύουν την αγάπη που είχε ο απόστολος Παύλος για τον Χριστό, για την Εκκλησία και για κάθε πιστό, μας τα παρουσιάζει εναργέστατα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος12: «εάν θαυμάζουμε τον Πάυλο, δεν τον θαυμάζουμε επειδή ανέστησε νεκρούς ή επειδή καθάρισε λεπρούς, αλλά επειδή έλεγε “τίς ἀσθενεῖ͵ καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται͵ καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;”13 Διότι ακόμα και αν αντιπαραβάλλεις μύρια θαύματα, δεν θα βρεις ισάξιο αυτής της αγάπης. [...] και όταν συγκρίνει τον εαυτό του με τους υπόλοιπους αποστόλους δεν λέει “έκανα περισσότερα θαύματα”, αλλά “περισσότερον αύτῶν πάντων ἐκοπίασα”14. Και σε περίοδο λιμού προτιμούσε να πεθάνει για τη σωτηρία των μαθητών. [...] και εάν καυχάται για κάτι είναι για τις ασθένειες, για τις ύβρεις, για τις κακουχίες [...] και την ψυχή και το σώμα του διέθεσε, ώστε ακόμα και εκείνοι που τον λιθοβόλησαν και τον ράπισαν να τύχουν της σωτηρίας. Γιατί, μας λέει, έτσι με δίδαξε να αγαπώ ο Χριστός, ο οποίος μας κληροδότησε την εντολή της αγάπης και την οποία εκπλήρωσε πρώτος με τα έργα του».

Όσα και να προσθέσει κανείς, Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, όντως δεν θα κατορθώσει να περιγράψει τη μορφή και το έργο του αποστόλου Παύλου. Τα τρία αυτά σημεία, η μεταστροφή συνοδευόμενη από την ζέουσα πίστη, η επιμέλεια της ενότητας της Εκκλησίας η οποία συνίσταται στην ταπείνωση και στην πνευματική κατάρτιση, και τέλος η γνήσια αγάπη η οποία μεταφράζεται σε έργα αυτοθυσίας, αποτελούν διαχρονικά ζητούμενα της πνευματικής πορείας αλλά και της καθημερινής ζωής του κάθε χριστιανού, ως μέλους της Εκκλησίας, ανεξάρτητα από το ποιο αξίωμα ή ποια διακονία τού έχει αναθέσει η πρόνοια του Θεού.

Ο απόστολος Παύλος αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα ποιήσαντος και διδάξαντος15, και γι αυτό εκλήθη μέγας από τον Χριστό, ο οποίος τον εδόξασε επί της γης με την υπερκόσμια ανάβαση έως τρίτου ουρανού και την θέα των μυστηρίων του Θεού. Γι αυτό, ας εορτάσουμε όλη η Εκκλησία του Χριστού και ας ψάλλουμε μαζί με τον υμνωδό:

''Παῦλε, στόμα Κυρίου, ἡ κρηπὶς τῶν δογμάτων, ὁ ποτὲ μὲν διώκτης, Ἰησοῦ τοῦ Σωτῆρος, νῦν δὲ καὶ πρωτόθρονος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος μακάριε· ὅθεν ἄρρητα εἶδες σοφέ, ἕως τρίτου οὐρανοῦ ἀναβάς, καὶ ἔκραζες· Δεῦτε σὺν ἐμοί, καὶ τῶν ἀγαθῶν μὴ ὑστερηθῶμεν''16.

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

1 Πράξ. 9, 4-5.

2Γέν. 49, 27.

3«Λύκον οὖν ἅρπαγα σαφέστατα Παῦλον τὸν ἀπόστολον ὠνόμασεν, ὃς ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Βενιαμὶν ἐγεννήθη λύκος ἅρπαξ ἐν ἀρχῇ, σπαράσσων καὶ κατεσθίων τὰ πρόβατα τῆς ἐκκλησίας. ὡς καὶ αὐτὸς ὁ Παῦλος ὁμολογεῖ λέγων· «ὅτι οὔκ εἰμι ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος· διότι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ· χάριτι δὲ θεοῦ εἰμι, ὅ εἰμι». Διὰ τοῦτο δὲ καὶ Ῥαχὴλ τίκτουσα τὸν Βενιαμὶν τότε ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ «υἱὸς ὀδύνης μου», προφητεύουσα τὸ μέλλον, ὅτι ἔμελλεν ὁ Παῦλος ἐκ φυλῆς Βενιαμὶν γεννηθεὶς ὀδυνᾶν καὶ θλίβειν τὴν ἰδίαν μητέρα, τουτέστιν τὴν ἐκκλησίαν, ἀναιρῶν πάντας τοὺς τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικαλουμένους. ὅς, ἐν ἀρχῇ βλάσφημος καὶ διώκτης γενηθείς, ὕστερον μετανοήσας μετέδωκεν πᾶσιν τὴν πνευματικὴν καὶ ἐπουράνιον τροφήν, αὐτὸς πρῶτος ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος». (Ιππόλυτος πάπας Ρώμης, Patrologia Orientalis 27, 114)

4Α' Κορ. 15, 9.

5Ρωμ. 1, 1.

6Βλ. Β' Κορ. 12, 2-4.

7Α' Κορ. 1, 10-13.

8Α' Κορ. 13, 2.

9Ιω. 13, 35.

10Πράξ. 20, 31.

11Α' Κορ. 13, 13.

12PG 61, 275

13Β΄ Κορ. 11, 27.

14Α΄ Κορ. 15, 10.

15Πρβλ. Ματθ. 5, 19 : «ὅς δ' ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρα-νῶν».

16Τροπάριο της Λιτής της εορτής.

http://xerouveim.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html#more

Τμήμα της Τιμίας Αλύσεως του Αποστόλου των Εθνών στον ιερό ναό του Αγίου Παύλου (οδού Ψαρρών).

(αρχιμ.π. Φιλόθεος Ορφανουδάκης) Mε ιδιαίτερη λαμπρότητα θα εορταστεί και εφέτος η Ιερά Μνήμη του Αγίου Αποστόλου των Εθνών Παύλου στον περικαλλή ιστορικό Ιερό Ναό Toυ εν Αθήναις.

Σεπτή ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Ιερωνύμου και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, καθώς και ευγενική παραχωρήσει του Προέδρου του Ε.Σ. του Ιερού Καθεδρικού Ναού των Αθηνών, πρωθιερέως π. Θωμά Συνοδινού θα μεταφερθεί στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό, για πρώτη φορά προσφερόμενη προς προσκύνησιν και αγιασμόν των ευσεβών Χριστιανών, το τμήμα της Τιμίας Αλύσεως του Αγίου Αποστόλου Παύλου, το οποίο το Μάιο του 2001 εδώρησε ο Πάπας Ιωάννης-Παύλος κατά την επίσημη εν Αθήναις επίσκεψή του, τω Μακαριστώ Αρχιεπισκόπω κυρώ Χριστοδούλω και τη αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος.

Όπως κάθε χρόνο δε, έτσι και εφέτος, η Εκκλησία της Ελλάδος θα τιμήσει την Ιερά Μνήμη του Ιδρυτού αυτής Αποστόλου Παύλου στον Ιερό μας Ναό με Συνοδικό Εσπερινό και Συνοδική θεία Λειτουργία, η οποία και θα αναμεταδοθεί από την τηλεόραση της ΕΤ1.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΑΛΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ

Τετάρτη, 27 Ιουνίου 2012

Ώρα 7.00 μ.μ. Υποδοχή Τιμίας Αλύσεως έμπροσθεν του Ιερού Ναού.

Πανηγυρικός Εσπερινός.

Πέμπτη, 28 Ιουνίου 2012

Ώρα 7.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία

Ώρα 7.00 μ.μ. Μέγας πανηγυρικός Συνοδικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Ανθίμου.

Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2012

Ώρα 6.45 π.μ. Όρθρος και Συνοδική Θεία Λειτουργία, Ιερουργούντων του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων - μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Ώρα 7.30 μ.μ. Μεθέορτος Αρχιερατικός Εσπερινός

Ώρα 8.15 μ.μ. Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος και τμήματος Ιερού Λειψάνου του Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Σάββατο, 30 Ιουνίου 2012

Ώρα 7.00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.

Αναχώρησις Τιμίας Αλύσεως από τον Ιερό μας Ναό.

Προσβαση στον Ιερό Ναό:

Α) ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ: διερχόμενα από οδό Λιοσίων, στάση Ηπείρου.

Β) ΜΕΤΡΟ: στάση Σταθμός Λαρίσης δια μέσου των οδών Σάμου & Κρήτης , ή στάση Μεταξουργείο από έξοδο Δεληγιάννη, δια της οδού Χίου.

Ο Ιερός Ναός θα είναι ανοικτός καθημερινά, από 6.30 έως 12 μεσονύκτιο.

Εκ του Ιερού Ναού.

 http://ierovima.gr/pages/article.aspx?id=2464

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ.

Syrian Rebels Ransack Christian Churches

Paul Joseph Watson

Prsion Planet.com

Wednesday, June 27, 2012

Shocking images have emerged which show the aftermath of Christian churches ransacked by NATO-backed Syrian rebels, illustrating once again how western powers are supporting Muslim extremists in their bid to achieve regime change in the middle east.

A photograph provided to us by a Christian woman in Homs, scene of some of the bloodiest clashes of the conflict, shows a member of the Free Syrian Army posing with a looted Catholic cross in one hand and a gun in the other while wearing a priest’s robe.

“Everyone knows simply removing these garments from the church is a sin. The priest is the only one who wears them too. They even pray before putting them on. Him posing in front of the funeral car as well is disgusting to the max,” our source told us.

“They destroyed the church and went in to film it. I know this for a fact.”

“The Robes can only be worn by Deacons or Priests or Sub-Deacons, and they a Christian man wouldn’t hold a Cross in one hand and a gun in another,” the woman adds

Another image shows a ransacked church in Bustan al-Diwan (Old Homs).

READ MORE....

http://www.prisonplanet.com/syrian-rebels-ransack-christian-churches.html

Πέτρου και Παύλου.

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Ο απόστολος Παύλος ήταν διώκτης, αλλά και  μάρτυρας για τον Χριστό και, μάλιστα, μάρτυρας  για κάτι πολύ σημαντικό: για το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος που πρώτα δεν πίστευε στο Χριστό, που Τον μισούσε, Τον καταδίωκε, μπορεί να βρεθεί ξαφνικά, πρόσωπο με πρόσωπο, μπροστά στον αναστημένο Χριστό!“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ) για τη γιορτή του Πέτρου και Παύλου

Σήμερα γιορτάζουμε τους αγίους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Η διαφορά μεταξύ τους είναι τεράστια. Ο απόστολος Πέτρος ήταν από την αρχή πιστός μαθητής του Χριστού. Ήταν μάρτυρας σε όλα όσα είχαν συμβεί γύρω από τον Χριστό, από την πρώτη στιγμή του κηρύγματός Του.

Αντίθετο, ο απόστολος Παύλος ήταν πρώτα εχθρός του Χριστού, ήταν ένος αντίπαλος που δεν πίστευε σ΄ Αυτόν ως Μεσσία. Τον θεωρούσε ψευδοπροφήτη. Δεν βγήκε να διακηρύξει το Ευαγγέλιο, αλλά να καταδιώξει τους χριστιανούς. Λοιπόν, τί έγινε με το έναν και τί με τον άλλον?

Οι απόστολοι, και οι δώδεκα, ήταν άνθρωποι που γνώριζαν τον Χριστό από την αρχή. Θα έλεγα, μάλλον όχι μόνο από τότε που Εκείνος άρχισε να κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού και να υπηρετεί τους ανθρώπους, αλλά πιο πριν. Ξέρουμε για παράδειγμα, ότι ο Ναθαναήλ ζούσε στην Κανά της Γαλιλαίας, πολύ κοντά στην πόλη όπου μεγάλωσε ο Χριστός. Και οι άλλοι απόστολοι περνούσαν όλα τα παιδικά τους χρόνια και τα νιάτα τους σε ένα χωριό δίπλα.  Ο Πέτρος ξεχώρισε από τους άλλους γιατί έχει πρώτος διακηρύξει τον Χριστό ως Υιό του Θεού, ως Θεό, ο οποίος ενσαρκώθηκε στη γή για να παραδώσει, ως ενσαρκωμένη αγάπη του Θεού, τη ζωή Του για τη σωτηρία του κόσμου.

Ο απόστολος Παύλος ήταν διώκτης, αλλά και  μάρτυρας για τον Χριστό και, μάλιστα, μάρτυρας  για κάτι πολύ σημαντικό: για το γεγονός, ότι ένας άνθρωπος που πρώτα δεν πίστευε στο Χριστό, που Τον μισούσε, Τον καταδίωκε, μπορεί να βρεθεί ξαφνικά, πρόσωπο με πρόσωπο, μπροστά στον αναστημένο Χριστό! Όλοι οι απόστολοι ήτανε μάρτυρες της ζωής, της σταύρωσης, του θανάτου του Χριστού και Τον συνάντησαν αμέσως μετά την Ανάστασή Του. Ο απόστολος Παύλος Τον συνάντησε αρκετό καιρό μετά και έγινε εντελώς διαφορετικός άνθρωπος, ύστερα από εκείνη τη συνάντηση. Όλη τη ζωή του αφοσίωσε για να διακηρύξει, όπως το είπε ο ίδιος, τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό. Την Ανάσταση του Χριστού την πέρασε όχι μόνο σαν γεγονός της δικής του ζωής αλλά της ζωής όλου του κόσμου. Είπε, ότι αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τότε το κήρυγμά μας ειναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη μας, και τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι από όλους τους ανθρώπους.  Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς πολύ εύκολα. Επειδή, αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, τότε θα ζούσαμε μέσα σε ψέματα, στις φαντασίες μας, σε ένα κόσμο ψευδαίσθησης και παραληρήματος.

Λοιπόν, αυτούς τους δυο αποστόλους θυμόμαστε σήμερα. Ο απόστολος Πέτρος δεν ήτανε άψογος άνθρωπος στη ζωή του, όπως και ο απόστολος Παύλος. Όλοι οι απόστολοι ήτανε γνήσιοι, απλοί άνθρωποι, και όταν πιάστηκε ο Χριστός στον κήπο της Γεθσημανής και καταδικάστηκε, φοβήθηκαν εκείνοι και έφυγαν. Ο Πέτρος μάλιστα αρνήθηκε όταν τον ρώτησαν, αν γνωρίζει το Χριστό. Αλλά μετά, όταν οι απόστολοι διακηρύξανε τον Χριστό, δεν φοβήθηκαν τίποτα πια: ούτε βάσανο ούτε σταυρό ούτε φυλακή. Τίποτα πια δεν μπορούσε να τους χωρίσει από την αγάπη του Χριστού. Και διακηρύττανε, και το κήρυγμά τους είναι πραγματικά η πίστη μας, η οποία, όπως το είπε ο απόστολος Παύλος, νίκησε τον κόσμο. Ας τους γιορτάσουμε και ας χαρούμε για το γεγονός, ότι ένας πρώην αμείλικτος  διώκτης και ένας εξ αρχής πιστός συναντήθηκαν σε μια και μόνη πίστη, στη νίκη του Χριστού – μέσα από το Σταυρό και την Ανάσταση. 

Αμήν

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ

ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΜΕ ΦΛΟΙΟ ΔΕΝΔΡΟΥ.

Μεικτή τεχνική

Όποτε αισθανθείτε αυτοπεποίθηση με τα υλικά του σχεδίου και τα χρώματα, δοκιμάστε να τα συνδυάσετε μεταξύ τους σε ένα έργο

Ορισμένα μέσα, όπως τα παστέλ και η ακουαρέλα, το κάρβουνο ή η κιμωλία, λειτουργούν πολύ καλά μαζί, καθώς οι διαφορετικές τους ποιότητες μπορούν να τονίζουν η να συμπληρώνουν η μία την άλλη. Συνδυάζοντας διαφορετικά μέσα και τεχνικές, μπορείτε να δημιουργήσετε ενδιαφέροντα οπτικά και ποιοτικά εφέ, που θα διευρύνουν το έργο σας. Είναι πολύ ενδιαφέρον να πειραματίζεστε για να δείτε τι μπορείτε να πετύχετε και ν' αποφασίσετε ποιο στυλ θα ακολουθήσετε.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΛΙΝΚ

http://www.dodekanissaweb.gr/info/zografiki/meikti-texniki-askisi-2.html

ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ.

Νότιες Ρωσικές στέπες στα 1000 μ.Χ. Οι Βίκινγκς που κρατούσαν την τάξη έχουν ήδη αποχωρήσει και ο Μεγάλος Οίκος του Ρούρικ εκπροσωπείται από τους τρεις γιους της ορθόδοξης χριστιανής βασίλισσας Σοφίας, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα στίφη των Τατάρων και Πετσενέγκων με τη βοήθεια του Βυζαντινού Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Ο νεότερος από τους τρεις αδελφούς, ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος, πρέπει να αντιμετωπίσει τις ορδές των βαρβάρων επιδρομέων και ταυτόχρονα να φέρει τους υπηκόους τους στην θαλπωρή και αγάπη της χριστιανικής πίστης. Ο Πρίγκιπας Βλαδίμηρος θα είναι ο δημιουργός του Ρωσικού κράτους και ο άνθρωπος που θα φέρει την ορθοδοξία στους Ρώσους με λάβαρο το δικέφαλο αετό του Βυζαντίου.






ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΡΑ ΕΔΩ https://sites.google.com/site/moviesfilmer/gadf45hg6-df54h6fg 

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΟΧΙ ΤΗΣ Ι.Μ. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΠΟΥΡΑ.

Στις  24 Ιουνίου στο χωριό Γιαναίικα της επαρχίας Μεγαλόπολης και στο

εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου, μετόχι της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου

Μπούρα, που οι μοναχές έχουν με πολλή αγάπη ανακαινήσει, τελέστηκε θεία

λειτουργία με αρτοκλασία. Το εκκλησάκι βρίσκεται σε μια πανέμορφη τοποθεσία

με όμορφο περιβάλοντα χώρο, δίπλα από ποταμάκι. Υπάρχει και παλαιός

νερόμυλος όπου οι μοναχές της μονής Μπούρα έχουν επισκευάσει και αλέθουν το

σιτάρι που χρειάζονται για τη μονή. Με το πέρας της θείας λειτουργίας

προσφέρθηκαν, καφές, γλυκά και διάφορα νηστήσιμα από τις μοναχές,

πεντανόστιμα! Την ευχή του ένσαρκου άγγελου, Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού να

έχουμε όλοι μας και η πατρίδα μας που τόσο έχει ανάγκη!