Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ
Στις 31 Αυγούστου γιορτάζεται η Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Αποτελεί το μοναδικό ιερό κειμήλιο που σχετίζεται με τον επίγειο βίο της Θεοτόκου και διασώζεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου στο Άγιο Όρος, στο Περιβόλι της Παναγίας. Η ίδια η Θεοτόκος την ύφανε από τρίχες καμήλας.
Οι πληροφορίες για τον επίγειο βίο της Θεοτόκου είναι λιγοστές και προέρχονται από την Καινή Διαθήκη και από την παράδοση που διασώθηκε από τούς αποστολικούς ακόμη χρόνους. Η Θεοτόκος μέχρι την Κοίμησή της παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα και ήταν μέλος της πρώτης Εκκλησίας. Τη φροντίδα της είχε αναλάβει ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Οι τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής της είναι θαυμαστές και συγκινητικές. Κοντά της βρέθηκαν οι Απόστολοι οι οποίοι έφτασαν από τα πέρατα της οικουμένης στα Ιεροσόλυμα με τρόπο θαυμαστό, «επί νεφελών» . Και τότε, ο ίδιος ο Κύριος εμφανίστηκε θριαμβευτικά «επί νεφελών», με τη συνοδεία πλήθους αγγέλων. Η Θεοτόκος προσευχήθηκε στον Υιό της, παρηγόρησε τούς Αποστόλους και υποσχέθηκε ότι θα είναι πάντα κοντά στην Εκκλησία για να μεσιτεύει στον Υιό της και παρέδωσε την πανάμωμη ψυχή της στον Κύριο.
Οι Απόστολοι εναπόθεσαν την Αγία Σορό της Θεοτόκου σε «καινόν μνημείον» στη Γεθσημανή. Εκεί η Αγία Ελένη αργότερα έκτισε το ναό της Κοιμήσεως. Τρεις μέρες μετά την κοίμηση κατέβηκε ο Κύριος με τη συνοδεία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πλήθους αγγέλων. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με εντολή του Κυρίου παρέλαβε την Αγία Σορό της Θεοτόκου και όλοι μαζί ανήλθαν στούς ουρανούς. Η θαυμαστή Μετάσταση της Θεομήτορος είχε συντελεστεί. Το ιερό Σώμα της ενώθηκε πάλι με την αγνή ψυχή της.
Ο Απόστολος Θωμάς ήταν ο μόνος από τούς Αποστόλους που είδε τη θαυμαστή Μετάσταση της Θεοτόκου. Δεν είχε μπορέσει να παρευρεθεί στην κηδεία της ευρισκόμενος στις Ινδίες. Εκεί, μετά από τρεις ημέρες, και ενώ τελούσε τη Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στη Γεθσημανή με θαυμαστό τρόπο και είδε όλα όσα συνέβησαν. Τότε παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει για ευλογία τη Ζώνη της. Και εκείνη, καθώς ανέβαινε στούς ουρανούς, του έριξε το Ιερό κειμήλιο «προς δόξαν ακήρατον, ανερχομένη Αγνή, χειρί σου δεδώρησαι τω αποστόλω Θωμά την πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης.
Ο Απόστολος Θωμάς στη συνέχεια πληροφόρησε και τούς υπόλοιπους Αποστόλους για τα θαυμαστά αυτά γεγονότα και τούς έδειξε την Αγία Ζώνη της Παναγίας. Εκείνοι δοξολόγησαν τον Θεό και του ζήτησαν να τούς ευλογήσει, καθώς ήταν ο μόνος που αξιώθηκε να δει την ένδοξη Μετάσταση της Θεοτόκου.
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012
Τρίτη 28 Αυγούστου 2012
ΝΕΕΣ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΓΙΑΝΝΝΗ ΚΑΛΑΪΔΗ
1) Μαρτυρια
Ελεγε συχνα ο παππουλης σε ξαδελφη μας:
- Η Παναγια δεν θα αφησει την Ελλαδα μας. Θα περασουμε δυσκολες μερες αλλα δεν θα ειναι πολυς καιρος αυτο.Να εχετε τροφιμα στα σπιτια σας, να ειστε παντα κοντα στον Θεο, η Παναγια μας μας αγαπαει, δεν θα μας αφησει να υποφερουμε πολυ!!Στην Ευρωπη και σε αλλα κρατη θα περασουν πολυ δυσκολα! Τα κρατη που δεν παραγουν τα αναγκαια αγροτικα προιοντα θα εχουν μεγαλο προβλημα. Η Ελλαδα μας εχει συνεχεια αγροτικη παραγωγη και με την βοηθεια του Θεου και της Παναγιας μας θα ευκολυνεται πολυ ο κοσμος στις δυσκολες μερες. Ομως αλλες χωρες βιομηχανικες θα δυσκολευονται πολυ, θα βλεπουν την Ελλαδα σαν παραδεισο καποια κρατη!!!
2) Μαρτυρια.
Ο παπουλης ειχε ενα προβλημα υγειας , μαλλον με το νεφρο του, και υπεφερε. Μια φορα του εμφανιστηκε ο αγιος Λουκας Κριμαιας και του λεει:
-Εσυ με τιμας συνεχεια, εχεις και την εικονα μου στο σαλονι σου. Ετσι κι εγω, τωρα που εχεις προβλημα υγειας ηρθα να σε βοηθησω !!!
Ετσι, και θεραπευε ασθενεις ο π. Ιωαννης, δεχοταν ομως βοηθεια και θειες επισκεψεις κι ο ιδιος!
3)Μαρτυρια
μας το διηγηθηκε η ξαδελφη μας:
καποια φορα ειχαν ξεκινησει απο την Αλεξανδρουπολη 2 λεωφορεια να επισκεφτουν τον παππουλη στο χωριο του. Εφτασαν στο χωριο και ψαχνανε να βρουν ενα μαγαζι να αγορασουν χυμους, νερα και κουλουρακια. Ψαχνανε ψαχνανε ομως δεν μπορουσαν να βρουν το μαγαζι. Εν τω μεταξυ πηγε ενα κοριτσακι στην πρεσβυτερα και της εδωσε κουλουρακια, χυμους και νερα γιατι της ειπε οτι ερχονται επισκεπτες και θα χρειαστει να τους κερασεις! Η πρεσβυτερα εχει κι ενα προβλημα με την οραση και δεν καταλαβε ποιο ηταν το κοριτσακι, φανταστηκε οτι θα το ειχε στειλει ο παππουλης και θα ηταν καποιο χωριανακι. Ηρθαν οι επισκεπτες κι αφου κεραστηκαν ειπαν οτι τοση ωρα ψαχνανε να βρουν το μαγαζι του χωριου να παρουν ακριβως αυτα τα ιδια κερασματα αλλα δεν το βρισκανε!!! Τοτε καταλαβαν οτι η αγια Ειρηνη θα ηταν αυτη η μικρουλα που εφερε τα κερασματα για να εξυπηρετηθει τοσος κοσμος!! Μην ξεχναμε οτι ο αγιος Ραφαηλ, Νικολαος και Ειρηνη ειναι το προσκυνημα που διπλα του ειναι το σπιτι του παπουλη, προσκυνημα που με πολυ αγωνα εχτισε ο π. Ιωαννης, με την συνδρομη βεβαια του πιστου λαου.
4)Μαρτυρια
Ο παππουλης ηταν παντα φιλος με τα παιδακια. Τα αγαπουσε υπερβολικα.
Ξεραμε λοιπον οτι οταν προεκυπτε ενα θεμα με παιδι θα εκανε μεγαλο αγωνα για να το βοηθησει. Ετσι σκεφτηκαμε να τον ρωτησουμε για ενα κοριτσακι 8, 9 χρονων που ειχε μια δυσκολη συμπεριφορα. Ηταν παντα δυσκολο παιδι και με το παραμικρο γκρινιαζε και ολο αισθανοταν αδικημενο και περιφρονημενο. Ρωτησαμε τον π. Ιωαννη γιατι αυτο το κοριτσακι ειχε αυτες τις τασεις; Μας ειπε ο παππουλης οτι για καποιον λογο αυτο το παιδι εζησε την ανησυχια και τις δυσκολιες της μητερας σε καποια φαση στο παρελθον, κυριως στην εγκυμοσυνη, και οτι δεχεται εξωτερικη επηρεια δαιμονικη, δεν ειναι δαιμονισμενο, ομως ο πονηρος παρεμβαινει στην ζωη του και του δημιουργει αυτο το αγχος. Πρεπει ειπε να γινει αγιασμος γι αυτο το παιδι, να πινει συνεχεια το πρωι αγιασμο και εδωσε και καποιες προσευχουλες επιπροσθετα και με βεβαιοτητα ειπε οτι θα ηρεμησει. Κατοπιν αυτου λοιπον καλεσε η οικογενεια τον ιερεα της περιοχης στο σπιτι για να γινει αγιασμος. Μαζευτηκε η οικογενεια ολη στο σπιτι και εν αναμονη του ιερεως καθοταν γυρω απο το τραπεζι. Το κοριτσακι ηταν ησυχο και δεν ειχε κανενα προβλημα υγειας. Ξαφνικα και λιγα λεπτα πριν φθασει ο ιερεας αρχισε να διαμαρτυρεται οτι πονα η κοιλια του κι οτι θελει να κανει εμετο. Ειχε ξαπλωσει κατω στο πατωμα κι εκλαιγε...Με το που μπηκε στο σπιτι ο ιερεας βλεπει μια κατασταση σε ταραχη. Μα τι εχει το παιδι ρωταει; Του ειπαν τα πραγματα πως εχουν και αυτος πλησιασε να ρωτησει το παιδι τι αισθανεται! Ξαφνικα το παιδι τρεχει στο μπανιο κι αρχισε να κανει εμετο και να κλαιει. Αφου περασε η δυσκολη εκεινη στιγμη και λιγο συνηρθε το κοριτσακι εγινε ο αγιασμος χωρις παραιτερω παρατραγουδα. Ετσι ολοι αντιληφτηκαν οτι ο πειρασμος προσπαθησε να εμποδισει τον αγιασμο γιατι τρεμει την δυναμη του Κυριου μας.
5) Μαρτυρια.
Οταν επισκεπτομουν το χωριο παντα πηγαινα, και με την οικογενεια μου κυριως, στο σπιτι του π. Ιωαννη που ηταν διπλα στο προσκυνημα του Αγ. Ραφαηλ στο Νεοχωρι Κερκινης Σερρων. Καθε φορα μας σταυρωνε με το λαδακι απο την ακοιμητη κανδηλα που υπαρχει στο σαλονι του σπιτιου. Μιλουσαμε, μας συμβουλευε και μας ασπαζοταν με αγαπη ολη την οικογενεια. Ηταν τελη Ιουλιου του 2009. Ο π. Ιωαννης ηταν σπιτι του αλλα δυσκολα μπορουσε να μιλησει, η μαλλον καθολου. Ετσι δυσκολα δεχοταν και κοσμο. Ετυχε ομως την Κυριακη εκεινη και μετα την θεια λειτουργια να ανοιξει την θυρα η πρεσβυτερα και να επιτραπει στον κοσμο να πανε να παρουν την ευχη του. Πηγα κι εγω και φιλησα το χερι του και καθησα σε μιαν ακρη. Μιλουσε ο κοσμος αλλα ο παππουλης δεν μπορουσε να μιλησει. Μονο ειχε ενα γλυκυτατο υπερκοσμιο χαμογελο και μας παρατηρουσε με πατρικη αγαπη ολους. Καθησαμε λιγο και αφου ειχαμε ηδη προσκυνησει και αλοιφτει με λαδακι, ειπαμε να φυγουμε , να ξεκουραστει. Φιλησαν το χερι ολοι και περιμενα τελευταιος. Την ωρα που πηγα να παρω την ευχη του με πιανει με τα δυο του χερια το κεφαλι σφιχτα και με ασπαστηκε με ιδιαιτερη θερμη. Ηταν πρωτη φορα που ηταν τοσο εκδηλωτικος. Σκεφτηκα οτι ηθελε να μου πει ενα ευχαριστω για καποιες εργασιες που εκανα στην εκκλησια κι επειδη δεν μπορουσε να μιλησει μου εδειξε ετσι την χαρα του. Κι ομως... πιστευω τωρα ακραδαντα οτι αλλη ηταν η αιτια. Μετα απο αυτην την επισκεψη εφυγα για ολιγοημερες διακοπες στην Σπαρτη και θα ξαναγυριζα κοντα στον δεκαπενταυγουστο. Κατα το μεσημερακι της 4ης Αυγουστου με πηρε τηλ. η πεθερα μου στο κινητο. Ημασταν ολη η οικογενεια στο αυτοκινητο εξω απο το Γυθειο και μου ειπε το δυσαρεστο νεο. Εφυγε ο παππουλης μου ειπε, δεν θα τον ξαναδεις πια... Τοτε καταλαβα γιατι με ειχε αποχαιρετησει με τετοια ενταση και θερμη... ηθελε να μου πει οτι πλεον φευγει και αυτη ηταν η τελευταια φορα που τα ειπαμε εν ζωη!!!
6) Μαρτυρια
Μια δεσποινιδα ηθελε να παντρευτει και μας ειπε να ρωτησουμε τον π. Ιωαννη οτι ενω εχει τοσα τυχερα δεν εχει παντρευτει ακομη.
- Μα βρε παιδι μου καλη κοπελλα ειναι μας ειπε αλλα ειναι λιγο αποτομη. Μολις κατι παει να στρωσει αυτη με τον χαρακτηρα της διωχνει τους αντρες!!!
-Την γνωριζεις πατερ προσωπικα τον ρωτησα; οχι βρε παιδι μου αλλα ετσι οπως μου τα λες...
Ειδε μεσα απο την γενικη δυσκολια να παντρευτει οτι το προβλημα ηταν ο χαρακτηρας της κι οχι αλλη αιτια. Ειχε ο πατερ μεγαλο διορατικο χαρισμα. Εμεις που την ξεραμε καταλαβαμε οτι ειχε απολυτο δικιο.Της το ειπαμε και αυτη συμφωνησε οτι της εκανε τελεια ακτινογραφια ο παππουλης!!
7) Μαρτυρια.
Μας ελεγε μια ξαδελφη της γυναικας μου που ειχε πολλες οικογενειακες σχεσεις με την οικογενεια του παππουλη:
- Μου ελεγε ο παππουλης οτι θα ερθει μεγαλη πεινα στην Ελλαδα, ομως θα την αντεξει ο κοσμος, θα ειναι πιο ηπια απο οσο λεγανε οτι θα ειναι. Να εχετε και κανα κηπακι , θα σας βοηθησει εκεινον τον καιρο...
http://hggiken.pblogs.gr/2012/08/tha-erthei-megalh-peina-sthn-ellada-omws-tha-thn-antexei-o-kosmo.html
ΠΩΣ ΠΑΕΙ Ο ΖΗΛΟΣ ΣΟΥ. ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Σ’ ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τὸ ὁποῖο εἶχε φυλάξει στὸ ἀρχεῖο του ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, πατὴρ Ἀρσένιος Κομπούγιας, τοῦ ἡσυχαστηρίου «Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος» στὴ Ναύπακτο, γράφει τὸ ἑξῆς σημαντικὸ γεγονός:
Ἕνας ἱερεὺς ζηλωτὴς, μὲ πλούσια δράση, εἶδε κάποτε ἕνα ὄνειρο. Ὁ ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει περιγράψει ὡς ἑξῆς:
«Καθόμουνα στὴν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴν ἐργασία. Τὸ σῶμα μου πονοῦσε ἀπ’ τὴ μεγάλη κόπωση.
Πολλοὶ στὴν ἐνορία μου ζητοῦσαν τὸν πολύτιμο «Μαργαρίτη».
Καὶ πολλοὶ τὸν εἶχαν βρεῖ.
Ἡ ἐνορία μου προόδευε ἀπὸ κάθε ἄποψη.
Ἡ ψυχὴ μου πλημμύριζε ἀπὸ χαρά, ἐλπίδα καὶ θάρρος.
Τὰ κηρύγματά μου ἔκαναν μεγάλη ἐντύπωση.
Πολλοὶ προσήρχοντο στὴν Ἐξομολόγηση.
Ἡ ἐκκλησία μου ἦταν πάντοτε ἀσφυκτικὰ γεμάτη.
Εἶχα κατορθώσει νὰ κινητοποιήσω ὁλόκληρη τὴν ἐνορία.
Ἱκανοποιημένος ἀπ’ ὅλα, ἐργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις ἐξαντλήσεως.
Ἐνῷ σκεπτόμουνα ὅλα αὐτὰ, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω, μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Τότε συνέβη τὸ ἑξῆς, ποὺ θὰ σᾶς περιγράψω:
Ἕνας ξένος μπῆκε στὸ δωμάτιο χωρὶς νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα.
Τὸ πρόσωπό του ἦταν γλυκὸ κι εἶχε μεγάλη πνευματικότητα.
Ἦταν καλὰ ντυμένος καὶ κρατοῦσε στὸ χέρι του μερικὰ ὄργανα χημικοῦ ἐργαστηρίου.
Ἡ ὅλη του ἐμφάνιση προκαλοῦσε παράξενη ἐντύπωση.
Ὁ ξένος μὲ πλησίασε.
Κι ἐνῷ μοῦ ἅπλωνε τὸ χέρι του γιὰ νὰ μὲ χαιρετήσει, μὲ ρώτησε:
-Πῶς πάει ὁ ζῆλος σου;
Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ μοῦ προξένησε μεγάλη χαρά.
Γιατὶ ἤμουν πολὺ ἱκανοποιημένος μὲ τὸ ζήλο μου.
Καὶ δὲν εἶχα καμία ἀμφιβολία, πὼς κι αὐτὸς ὁ ξένος θὰ ἦταν πολὺ χαρούμενος, ἄν τὸν γνώριζε.
Τότε, ὅπως θυμᾶμαι ἀπ’ τὸ ὄνειρό μου, γιὰ νὰ τοῦ δείξω πόση ἀξία ἔχει ὁ ζῆλος μου, σὰν νὰ ἔβγαλα ἀπ’ τὸ στῆθος μου μιὰ συμπαγῆ μᾶζα, ποὺ ἀκτινοβολοῦσε σὰν χρυσάφι.
Τοῦ τὴν ἔβαλα στὸ χέρι καὶ τοῦ λέω:
-Αὐτὸς εἶναι ὁ ζῆλος μου.
Ἐκεῖνος τὴν πῆρε καὶ τὴ ζύγισε προσεκτικὰ πάνω στὴ ζυγαριὰ του:
-Ζυγίζει πενῆντα κιλά, μοῦ λέει σοβαρά.
Ἐγὼ μόλις ποὺ μποροῦσα νὰ συγκρατήσω τὴ χαρὰ μου γιὰ τὸ βάρος αὐτό.
Ἐκεῖνος ὅμως μὲ σοβαρότητα, σημείωσε τὸ βάρος σ’ ἕνα χαρτὶ καὶ συνέχισε τὴν ἐξέτασή του.
Ἔσπασε τὴ μᾶζα ἐκείνη σὲ κομμάτια καὶ τὴν ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χημικὸ τηγάνι πάνω στὴ φωτιά.
Ὅταν ἡ μᾶζα ἔλειωσε καὶ καθαρίστηκε, τὴν ἔβγαλε ἀπ’ τὴ φωτιά.
Ξεχώρισε τὰ διάφορα στοιχεῖα.
Ὅταν αὐτὰ κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια.
Τὰ ἄγγιζε μ’ ἕνα σφυράκι καὶ ζύγιζε τὸ βάρος κάθε κομματιοῦ πάνω στὸ χαρτί.
Ὅταν τελείωσε, μοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ γεμάτη ἀπὸ συμπόνια καὶ μοῦ λέει:
-Εὔχομαι νὰ σὲ λυπηθεῖ ὁ Θεὸς καὶ νὰ σωθεῖς.
Κι ἀμέσως, ἐγκατέλειψε τὸ δωμάτιο.
Στὸ χαρτὶ ποὺ μοῦ ἄφησε στὸ τραπέζι, ἦταν γραμμένα τὰ ἑξῆς:
Ἀνάλυσις τοῦ ζήλου τοῦ ἱερέως Χ.
Συνολικὸν βάρος: 50 κιλὰ
Ἡ προσεκτικὴ ἀνάλυσις παρουσιάζει τὰ ἑξῆς στοιχεῖα:
· Φανατισμός: 5 κιλά.
· Προσωπικὴ φιλοδοξία: 15 κιλά.
· Φιλοχρηματία: 12 κιλά.
· Τάση πρὸς ἐπιβολὴ καὶ κυριαρχία πάνω στὶς ψυχές: 8 κιλά.
· Ἐπίδειξις: 10 κιλὰ παρὰ 20 γραμμάρια.
· Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό: 10 γραμμάρια.
· Ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους: 10 γραμμάρια.
Σύνολον: 50 κιλά.
Ἡ παράξενη συμπεριφορὰ τοῦ ξένου καὶ ἡ ματιὰ μὲ τὴν ὁποία μὲ ἀποχαιρέτησε, μοῦ μετέδωσαν κάποια ἀνησυχία.
Μὰ ὅταν εἶδα τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐξετάσεώς του, ἔνοιωσα τὰ γόνατά μου νὰ λυγίζουν.
Θέλησα στὴν ἀρχὴ ν’ ἀμφισβητήσω τὴν ὀρθότητα τῶν ἀριθμῶν.
Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἄκουσα ἕναν ἀναστεναγμὸ τοῦ ξένου, ποὺ εἶχε φθάσει στὴν ἐξώπορτα.
Ἠρέμησα κι ἄρχισα νὰ σκέπτομαι πιὸ ψύχραιμα.
Μὰ καθὼς σκεπτόμουν, σκοτείνιασε μπροστὰ μου.
Δὲν μποροῦσα νὰ διαβάσω τὸ χαρτί, ποὺ κρατοῦσα στὰ χέρια μου. Ἀγωνία καὶ φόβος μὲ κατέλαβαν.
Στὰ χείλη μου ἦλθε ἡ κραυγή:
-Κύριε, σῶσον με…
Ἔριξα πάλι μιὰ ματιὰ στὸ χαρτί.
Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε αὐτὸ σ’ ἕναν ὁλοκάθαρο καθρέπτη, ποὺ καθρέπτιζε τὴν καρδιὰ μου.
Ἔνοιωσα καὶ ἀνεγνώρισα τὴν κατάστασή μου.
Μὲ δάκρυα στὰ μάτια παρακαλοῦσα τὸν Κύριο νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπ’ τὸ ΕΓΩ μου.
Τέλος, ξύπνησα μὲ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας.
Στὰ περασμένα χρόνια, παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μὲ σώσει ἀπὸ διαφόρους κινδύνους.
Μὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μ’ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ δικὸ μου ΕΓΩ.
Γιὰ πολὺ καιρὸ ἔνοιωθα ταραγμένος.
Τέλος, ὕστερα ἀπὸ ἐπίμονες προσευχές, ἔνοιωσα τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ πλημμυρίζει τὴν καρδιὰ μου καὶ νὰ καίει τ’ ἀγκάθια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μου.
Ὅταν ὁ Κύριος μὲ καλέσει κοντὰ Του, θὰ Τὸν εὐχαριστήσω ὁλόθερμα γιὰ τὴν ἀποκάλυψη ἐκείνης τῆς ἡμέρας, γιατὶ μοῦ φανέρωσε τότε τὸν ἀληθινὸ ἑαυτὸ μου καὶ ὁδήγησε τὰ πόδια μου στὸν πιὸ στενό, ἀλλὰ καὶ πιὸ ὄμορφο δρόμο. Ἀπὸ τότε κάθε μέρα ἀνανέωνα τὶς ἀποφάσεις μου.
Ἐκείνη ἡ ἐπίσκεψη ποὺ μοῦ ἔκανε Ἐκεῖνος ποὺ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς» (πρβλ. Ψαλμ. 7:10), μὲ ἔκανε ἄλλον ἄνθρωπο καὶ ὠφέλησε πολὺ τὴν ἐργασία μου».
Πηγή: Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου «Οἱ Ἀναβαθμοὶ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία» (Πειραιᾶς 2011, σελίδα 159)
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012
Vespers held at St. Kosmas Greek Orthodox Monastery in Bolton, Ontario. 2012.
St Kosmas Aitolos 2012
August 23, 2012
Vespers held at St. Kosmas Greek Orthodox Monastery in Bolton, Ontario. Led by His Eminence Metropolitan Archbishop Sotirios, approximately 8,000 faithful participated. In addition to the many clergy who took part, also present was His Eminence Metropolitan Ignatius IV of Arta, who is visiting from Greece.
CHRISTIAN MORALITY
By St. Nicodemos the Hagiorite
Translated by Hieromonk Patapios with
Monk Chrysostomos and Archbishop Chrysostomos of Etna
With a Scholarly Introduction and Commentary by Archbishop Chrysostomos
St. Nicodemos the Hagiorite (1749-1809) is best known, together with St. Macarios of Corinth, for two of the greatest collections of spiritual and mystical writings in the Orthodox Church, The Philokalia and The Evergetinos, as well as his compilation of Church Canons, The Rudder. However, many scholars and religious writers consider his Χρηστοήθεια, a treatise on Christian morality, his finest work, both from the standpoint of its refined style and with regard to its meticulous discussion of Christian ethics and morals, which he draws from Scripture, the Church’s canonical and Patristic witness, the spiritual precepts underlying its hagiography, hymnography, and iconography, and the highest philosophical traditions of the ancients. The annotated translation of the book and a useful index, coming from translators who also worked on the first complete English translation of the four volumes of the Greek text of The Evergetinos, are complemented by a beautiful cover and handsome, two-color printing on fine, acid-free paper.
2012. 670 pp.
http://ibmgs.org/patristic.html
Κυριακή 26 Αυγούστου 2012
ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ- ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ
Χωρίς αυτά η πνευματική ζωή αλλοιώνεται.
Επομένως, δεν είμαστε φανατικοί, όταν παραμένουμε στα δόγματα –τους όρους των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων.
Όπως, όταν συναντούμε έναν άνθρωπο και είμαστε προκατειλημμένοι μαζί του, αλλάζουμε δρόμο, και όταν συναντούμε έναν άνθρωπο που αγαπούμε, τρέχουμε σε αυτόν, το ίδιο συμβαίνει και με τα δόγματα. Έχουμε έναν στόχο και τρέχουμε για την εκπλήρωσή του.
Αν χάσουμε τον στόχο, τότε δεν έχουμε δύναμη να τρέξουμε.
ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ.
