Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ. ΛΟΓΙΩΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ. ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ή αλληλεπίδραση κληρονομικότητας και περιβάλλοντος στην εμφάνιση των ασθενειών. Ό ρόλος της άσκησης.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ, MSC υποψήφιος Διδάκτωρ. Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

ΤΟ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΟΟΠΛΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΣΚΑΝΔΑΛΗ  GEORGE BRAY 2004

Με αύτη τη φράση ό G. ΒRAY προσπάθησε να αναδείξει τη σημαντικότητα της περιβαλλοντικής επίδρασης στη διατήρηση της καλής υγείας και, κατά συνέπεια, στην προαγωγή της ποιότητας ζωής. Λέγοντας περιβάλλον εννοείται κάθε παράγοντας πού επηρεάζεται από την ανθρώπινη πρωτοβουλία με άμεση επίπτωση και στην ποιότητα ζωής. Οι επιλογές αρχικά των γονιών μας, ήδη κατά την ενδομήτριο ζωή και κατόπιν οι δικές μας είναι αυτές πού καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το αν και από τί θα νοσήσουμε στο μέλλον. Για παράδειγμα, το κάπνισμα, ενεργητικό ή παθητικό, ευθύνεται για το 85-90% της εμφάνισης τού καρκίνου του πνεύμονα. Επίσης, ή κατανάλωση ανθυγιεινής τροφής και ή απουσία άσκησης ευθύνονται για την εμφάνιση παχυσαρκίας, σακχαρώδους διαβήτη τύπου II, πολλών ειδών καρκίνου, αναπνευστικών παθήσεων κ. ά. Κατά συνέπεια,

όσο προικισμένο κι αν είναι το γενετικό μας υπόβαθρο, ή υιοθέτηση επικίνδυνων συνηθειών, άλλοτε σταδιακά άλλοτε με περίσσεια σπουδή, υποσκάπτει τα θεμέλια της καλής μας υγείας. 

Αντίθετα, πρόσωπα με βεβαρημένο κληρονομικό ιστορικό κατορθώνουν να καθυστερήσουν ή και να αποτρέψουν την εμφάνιση ασθενειών, μέσω της υιοθέτησης υγιεινών προτύπων συμπεριφοράς, ως ή αυξημένη φυσική δραστηριότητα, ή μεσογειακή διατροφή, ή αποφυγή χημικών παραγόντων, ή θετική στάση απέναντι στη ζωή.

Αναπόσπαστο κομμάτι της περιβαλλοντικής επίδρασης στην υγεία αποτελεί και ή σωματική άσκηση, ή οποία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην προαγωγή της ευεξίας και στην αύξηση της μακροβιότητας. Δυστυχώς όμως, λόγω των συνθηκών διαβίωσης, τού δύσκαμπτου εκπαιδευτικού μας συστήματος και, κατά συνέπεια, της λανθασμένης επικρατούσης νοοτροπίας, ή πλειονότης των ανθρώπων δεν συμμετέχει συστηματικά σε προγράμματα άσκησης.

Ωστόσο, ή άσκηση για να επηρεάσει θετικά την υγεία, ιδίως προσώπων πού δεν έχουν γυμναστεί ποτέ, θα πρέπει να απαρτίζεται από τρία βασικά στοιχεία, τα όποια και αλληλοσυμπληρώνονται:

•          την αξιολόγηση του ασκουμένου.

•          την ψυχολογική του υποστήριξη, &

•          την επιστημονική δόμηση του προπονητικού του

προγράμματος.

"Αναλυτικότερα, για να επιφέρει ή άσκηση τα βέλτιστα αποτελέσματα στην προαγωγή της υγείας θα πρέπει:

υγεία. 4.

1.         Να προηγείται πλήρης ιατρικός έλεγχος με την παράλληλη λήψη ατομικού και οικογενειακού "ιατρικού Ιστορικού.

2.         Να διενεργείται εργομετρική αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης και προσδιορισμός των παραμέτρων, οι όποιες θα πρέπει να βελτιωθούν.

3.         Να προσδιορίζεται ή στοχοθεσία τού προγράμματος άσκησης και των επιδιωκόμενων επιδράσεων στην

Ή δόμηση τού προγράμματος να γίνεται και με τη συμβολή τού ασκουμένου, ώστε με τρόπο ενεργό και υπεύθυνο να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων πού αφορούν στη ζωή του. Το πρόγραμμα θα πρέπει να είναι εξατομικευμένο, βάσει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και να τροποποιείται σε τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με την πρόοδο πού επιτυγχάνεται.

5.         Πρωταρχικός στόχος είναι ό ασκούμενος να λαμβάνει ευχαρίστηση από την άσκηση, παράλληλα όμως ή άσκηση να είναι και αποτελεσματική. Συνεπώς, θα πρέπει να βρεθεί ή χρυσή τομή, ανάμεσα σε αυτό πού θέλει ό ασκούμενος και σε αυτό πού θα πρέπει να κάνει. Με τον τρόπο αυτό, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες εγκατάλειψης της προσπάθειας λόγω της συναισθηματικής καταπίεσης πού αισθάνεται από τα πολλά «πρέπει» στα όποια υποβάλλεται.

6.         Συνεχής εποπτεία, αναφορικά με τον τρόπο εκτέλεσης των ασκήσεων αλλά και με το πώς νιώθει από την

συνέχεια στη  εφαρμογή τού προγράμματος. Με τον τρόπο αυτό θεμελιώνονται σχέσεις εμπιστοσύνης και ασφάλειας, ενώ μεγιστοποιούνται οι θετικές επιδράσεις της άσκησης.

7. Ένα πρόγραμμα θεωρείται κατάλληλα δομημένο, όταν παρέχει τα απαραίτητα εκείνα ερεθίσματα πού προάγουν την υγεία. Κατά συνέπεια, οι στόχοι θα πρέπει να είναι προκλητικοί αλλά συνάμα και ρεαλιστικοί. Ό ασκούμενος αισθάνεται ματαίωση, όταν αποτυγχάνει σε κάτι πολύ δύσκολο, ενώ αντίθετα ένας πολύ εύκολος στόχος τον κάνει να πλήττει.

Συνεπώς, γίνεται αντιληπτό πώς ή συντονισμένη ομαδική προσπάθεια μιας διεπιστημονικής προσέγγισης των αναγκών τού ασκουμένου, είτε πρόκειται για ασθενή είτε για ένα απόλυτα υγιές πρόσωπο, είναι ότι καλύτερο. Ή συνεργασία ιατρού, ψυχολόγου, διαιτολόγου, καθηγητού φυσικής αγωγής, επιφέρει καλύτερα και μονιμότερα αποτελέσματα αφού αντιμετωπίζεται το πρόσωπο ως σύνολο, θέτοντας τις βάσεις καλής υγείας.

Αν ακολουθηθούν όλα τα παραπάνω βήματα, καθένας μπορεί να ασκηθεί με αποτελεσματικότητα, ασφάλεια, ευχαρίστηση, συνειδητοποιώντας παράλληλα την αξία της δια βίου άσκησης.

Συμπερασματικά, άσχετα από το τί είναι καταγεγραμμένο στο γενετικό μας κώδικα, θα πρέπει να θυμόμαστε πώς αυτό πού κληρονομείται είναι ή προδιάθεση και όχι ή πάθηση. Ή προδιάθεση αυτή επηρεάζεται καθοριστικά από την περιβαλλοντική επίδραση. Σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση αυτού τού περιβάλλοντος παίζει και ή άσκηση, ή οποία θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη, κατάλληλα δομημένη και διαρκής, ώστε να θωρακίζει την υγεία και να προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 237

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΠΑΝΤΑ ΩΡΑΙΕΣ ΣΕ ΞΗΡΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ. (Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν διακοπές)

ΓΑΛΗΝΗ ΦΟΥΡΑ Δημοσιογράφος.

Οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν για κάθε οικογένεια μεγάλο πονοκέφαλο. Στον «πονοκέφαλο» αυτό, το φετινό καλοκαίρι προστέθηκε ένα ακόμη πρόβλημα, ή οικονομική κρίση. Όταν όλα κλυδωνίζονται με τις μειώσεις προσωπικού, το κλείσιμο επιχειρήσεων, το αίσθημα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, ή σημασία των διακοπών υποβαθμίζεται.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν διακοπές. Όχι μόνο οι άνεργοι και οι χαμηλά αμειβόμενοι, αλλά και πολλοί καταστηματάρχες. Ήδη από το καλοκαίρι του 2012 το 65% των μικρών επιχειρηματιών δήλωναν ότι, όσο πέφτει ό τζίρος και αυξάνονται οι υποχρεώσεις, δεν κλείνουν την επιχείρηση τους. Έρευνα σε 26.000 επιχειρήσεις, σε 96 χώρες, έδειξε ότι αυξάνονται οι αγχώδεις εργαζόμενοι, οι όποιοι δεν διακόπτουν ποτέ την επαφή με την εργασία τους. Στην Ελλάδα το 37% των εργαζομένων αυτής της κατηγορίας ανέφεραν ότι ασχολούνται κανονικά, αλλά σε ελαφρά πιο χαμηλούς ρυθμούς με το αντικείμενο τους. Ένας στους τρεις σκοπεύει να εργάζεται από μία έως τρεις ώρες την ήμερα και ένας στους πέντε ακόμη περισσότερο.

Ή τάση αυτή είναι διεθνής. Οι στατιστικές δείχνουν ότι για τούς άνδρες είναι πιο δύσκολο να απομακρύνονται παντελώς από τις υποχρεώσεις τους. Το 42% των στελεχών επιχειρήσεων έχουν δεσμευτεί να κάνουν επαγγελματικά τηλεφωνήματα και να στέλνουν e-mail στις διακοπές. Στην εξέλιξη αυτή συμβάλλουν και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, πού μας επιτρέπουν να εργαζόμαστε από οποιοδήποτε σημείο τού πλανήτη. Ή τεχνολογία βοηθάει τον άνθρωπο να εργάζεται με μεγαλύτερη ευελιξία, να είναι πιο παραγωγικός, να μειώνει το κόστος των μετακινήσεων και να κερδίζει χρόνο για ξεκούραση και άλλες δραστηριότητες. Παράλληλα όμως συνέβαλε στο να μεταφέρουν οι εργαζόμενοι τη δουλειά τους όπου και αν πηγαίνουν.

Μελέτη του 2006 (fritz και Sonnentag.) κατέδειξε ότι ή διαρκής ενασχόληση με εργασιακά θέματα κατά τη διάρκεια των διακοπών μειώνει την ευχαρίστηση πού προέρχεται από αυτές. Οι μάνατζερς και οι επαγγελματίες παρουσιάζουν συχνότερα συμπτώματα υπερκόπωσης, επειδή εργάζονται περισσότερες ώρες και έχουν μεγαλύτερες ευθύνες. Οι βασικοί λόγοι, τούς οποίους προβάλλουν για να μην αξιοποιούν τις διακοπές τους, είναι ότι δεν θέλουν να χάσουν την επαφή με τούς πελάτες τους, οι ληξιπρόθεσμες ημερομηνίες και ή έλλειψη εμπιστοσύνης προς τούς αντικαταστάτες τους. Ό ουσιαστικότερος λόγος είναι ό φόρτος εργασίας πού θα αντιμετωπίσουν όταν επιστρέψουν.

Το «ροκάνισμα» του χρόνου των διακοπών, σύμφωνα με έρευνα, δεν ωφελεί ούτε τούς εργαζόμενους στις επιχειρήσεις, οι όποιες κινδυνεύουν να πληρώσουν δυσανάλογα τις δυσάρεστες συνέπειες της υπερκόπωσης του προσωπικού τους. Παλιότερα οι άνθρωποι χαλάρωναν και ξεκουράζονταν χωρίς να συνδέουν τις διακοπές τους με τουριστικούς τόπους διαμονής και περιττά έξοδα. Τί νόημα έχει εάν μεταφέρουμε τις συνήθειες και τα άγχη μας σε νέα τοποθεσία;

Οι ψυχολόγοι συνιστούν να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες για τις καλοκαιρινές διακοπές, επειδή ή ευτυχία δεν συνδέεται υποχρεωτικά με αλλαγή τόπου και τρόπου ζωής. Τί λένε; Αποκοπείτε από όσα σάς αγχώνουν. Αποσυνδεθείτε από τα e- mail, τα κινητά, την εργασία. Κλείστε την τηλεόραση και τούς υπολογιστές. Διαθέστε χρόνο για χαλάρωση και νέες γνωριμίες. Ακουστέ μουσική, διαβάστε ένα βιβλίο, επιδιώξτε τη φυσική άσκηση. Ή πίεση να περάσουμε οπωσδήποτε ευχάριστα επιτείνει το άγχος μας, με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουμε τις μικρές στιγμές πού πρέπει να τις αναζητούμε χειμώνα-καλοκαίρι.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 240

Αθλητική ενασχόληση την εποχή της κρίσης.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, ΜSC, ΡH.D, Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Πολυδενδρίου, Πρεσβευτής της δράσηςE-TWINNING  στην Αττική

Ή χώρα μας διέρχεται πρωτοφανή οικονομική κρίση, άλλα και κρίση άξιων, οι όποιες, έκτος από τις σοβαρές αλλαγές πού έχουν επιφέρει στο βιοτικό επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας, επηρεάζουν ψυχολογικά και τα παιδιά, με ποικίλους τρόπους: μέσω των αλλαγών στον τρόπο ζωής της οικογένειας, εξαιτίας μεταβολών στην ψυχολογική κατάσταση των γονέων, κυρίως λόγω απώλειας της εργασίας είτε μέσω των απαισιόδοξων μηνυμάτων πού προβάλλονται ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ. Οι οικονομικές πιέσεις προκαλούν εντάσεις σε ενδοοικογενειακό επίπεδο, καθώς οι γονείς καλούνται να επαναπροσδιορίσουν και να οριοθετήσουν τις δικές τους ανάγκες, αλλά και των παιδιών τους. Ακόμη κι αν δεν υφίστανται προβλήματα βιοτικού επιπέδου στη δική τους οικογένεια, τα παιδιά εισπράττουν το αίσθημα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και βιώνουν ένα επισφαλές κλίμα, γεμάτο αβεβαιότητα. Αυτό γεννά στα ίδια φόβο, υπαρξιακό πόνο και έντονο θυμό. Ό θυμός αυτός μπορεί να ενισχύσει επιθετικές ή ακόμη και παραβατικές συμπεριφορές.

Οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον δεν είναι αισιόδοξες και τα προβλήματα φαίνεται ότι θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο. Ή αντιμετώπιση της κρίσης απαιτεί εξαιρετική αντοχή, δύναμη, αυτοπεποίθηση, θέληση κι επιμονή, ικανότητες πού περιλαμβάνονται στα αναρίθμητα ευεργετικά οφέλη πού προσφέρει ή σωματική άσκηση και ή συστηματική αθλητική ενασχόληση. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή καθημερινότητα λοιπόν ή ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό μπορεί να αποτελέσει διέξοδο και εκτόνωση, επηρεάζοντας θετικά πολλές πτυχές της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Τα σωματικώς δραστήρια παιδιά αναπτύσσουν δυνατούς μύες και ανθεκτικά οστά, ρυθμίζουν αποτελεσματικότερα το σωματικό τους βάρους, παρουσιάζουν μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων παθήσεων, κοιμούνται ποιοτικώς, είναι σε θέση να διαχειριστούν καλύτερα σωματικές και συναισθηματικές προκλήσεις, έχουν αυξημένη αυτοπεποίθηση και λιγότερο άγχος. Μέσα από την προπόνηση τα παιδιά πειθαρχούν, μαθαίνουν να δείχνουν υπομονή κι επιμονή, να προσηλώνονται στο στόχο τους και να πετυχαίνουν. Οι συγκεκριμένες αρετές αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα στη σημερινή συγκυρία, καθώς τα παιδιά είναι οι πολίτες τού μέλλοντος και θα πρέπει μαζί με όλους να παλέψουν για κάτι καλύτερο στη χώρα.

Το αθλητικό παιχνίδι αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες και προάγει τη συνεργασία, αυξάνει τον ενεργητικό χρόνο των παιδιών και τα κρατάει μακριά από καθιστικές συνήθειες, όπως ή παρακολούθηση τηλεόρασης και ή ενασχόληση τους με ηλεκτρονικά παιχνίδια και υπολογιστές. Παράλληλα, ή συστηματική αθλητική ενασχόληση συμβάλλει στην υιοθέτηση υγιεινού τρόπου ζωής εν γένει. Μάλιστα, θετικές συμπεριφορές διατροφής και άσκησης πού αποκτώνται στην παιδική ηλικία παραμένουν και στην ενήλικο ζωή. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης οι άνθρωποι, προκειμένου μόνο να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες, συχνά παραμελούν την ποιότητα της τροφής, ενώ θα μπορούσαν να επιλέξουν υγιεινή τροφή, π.χ. ψωμί, μέλι, όσπρια κ.α.. Βέβαια ή τακτική σωματική δραστηριότητα θα μπορούσε να αποτελέσει ασπίδα προστασίας για τα παιδιά, θωρακίζοντας την υγεία τους.

Η υπάρχουσα, λοιπόν, κρίση κάνει ακόμη πιο επιτακτική σήμερα την ανάγκη για συμμετοχή των παιδιών σε σωματικές δραστηριότητες. Με απλούς τρόπους θα πρέπει οι γονείς να ενθαρρύνουν και να κινητοποιήσουν τα παιδιά τους, ώστε να κάνουν την άσκηση μέρος της καθημερινότητας τους: δίνοντας οι ίδιοι το παράδειγμα, επιλέγοντας τις κατάλληλες δραστηριότητες ανάλογα με την ηλικία των παιδιών τους και προσφέροντας τους διαφορετικές εναλλακτικές, ώστε να διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον τους.

Ακόμη και σε περίπτωση πού δεν υπάρχει ή οικονομική δυνατότητα συμμετοχής σε οργανωμένους αθλητικούς συλλόγους, αυτό θα πρέπει να εκληφθεί από τούς γονείς ως ευκαιρία να αφιερώσουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά και να ασχοληθούν με ελεύθερο παιχνίδι, ποδήλατο, περπάτημα στη φύση, πεζοπορία, κηπουρική, άλλη εργασία κ. ο. κ. Τα παιδιά μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα, αν έχουν τα απολύτως στοιχειώδη. Όταν υπάρχει το ψυχικό απόθεμα πίστης, αγάπης κι αισιοδοξίας από τούς γονείς, μπορούν να θρέψουν τη ψυχή των παιδιών και να τα βοηθήσουν να προασπίσουν την ψυχική τους υγεία. Αν οι γονείς προβάλλουν τη θετική σκέψη και την πεποίθηση πώς κάτι καλό θα προκύψει, μπορεί τελικά το διάστημα της κρίσης να αποβεί προς όφελος όλων. 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 239

Διακοπή του καπνίσματος: Χρειάζεται οργάνωση καλύτερη & επιμονή.

Διακοπή του καπνίσματος: Χρειάζεται οργάνωση καλύτερη & επιμονή.

ΓΑΛΗΝΗ ΦΟΥΡΑ, δημοσιογράφος.

Ή μείωση του καπνίσματος είναι μια θετική συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Το χαμηλό εισόδημα και ή αύξηση της φορολογίας των προϊόντων καπνού τα τελευταία τρία χρόνια, έδιωξε πολλούς καπνιστές από τα νόμιμα σημεία πώλησης. Την πενταετία 2006-2011, ‘όπως ανακοίνωσε ή Εθνική "Επιτροπή κατά του Καπνίσματος, μειώθηκε κατά 50% ό αριθμός των καπνιστών πού αγοράζουν καθημερινά τσιγάρα από τα περίπτερα. Όμως τη θετική αυτή εξέλιξη σκιάζει ή εντυπωσιακή διόγκωση της παράνομης αγοράς προϊόντων καπνού.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ή αγορά λαθραίων τσιγάρων εκτινάχθηκε το 2012 στο 25% των συνολικών πωλήσεων από 2% πού ήταν το 2008. Λόγω των ελκυστικών τιμών και της χρήσης του διαδικτύου, ή λαθραία διακίνηση έχει εξελιχθεί σε «μαύρη» επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων ευρώ, πού εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

Ωστόσο, και παρά την εκτεταμένη παραοικονομία, το Υπουργείο Οικονομικών το 2012 είχε έσοδα 2,7 δίς από τούς καπνιστές, όταν από την κατανάλωση βενζίνης τα έσοδα δεν ξεπέρασαν τα 2,5 δίς. ευρώ. Έρευνα γνώμης σε 20.000 φοιτητές έδειξε ότι ή κατάσταση στην Ελλάδα παραμένει ανεξέλεγκτη, αφού το κράτος δεν λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή του νόμου κατά του καπνίσματος. Μόνο ένας στους δέκα από τούς φοιτητές πού ρωτήθηκαν ανέφερε ότι δυσκολεύτηκε να αγοράσει τσιγάρα όταν ήταν παιδί.

Οι στατιστικές δείχνουν ότι το κάπνισμα περιορίζεται κυρίως στους νέους και τούς ενήλικες κάτω των 44 ετών. Το 2006 τέσσερις στους δέκα νέους, 40%, από δεκαοχτώ έως είκοσι τεσσάρων ετών, κάπνιζαν καθημερινά, όμως το 2011 το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε 32%. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε εξέλιξη ή επεξεργασία μιας νέας κοινοτικής νομοθεσίας για τα προϊόντα καπνού και οι αντικαπνιστικές ενώσεις προτείνουν ρυθμίσεις, για να αποθαρρύνονται οι νέοι να αρχίσουν το κάπνισμα

Ή Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιολογίας εισηγείται να υπάρχουν αυστηρά πρόστιμα σε καταστήματα πού πωλούν τσιγάρα σε παιδιά και έφηβους, να αυξηθεί στο 75% ό χώρος των προειδοποιήσεων για τούς κινδύνους στα πακέτα των τσιγάρων και να απαγορευτούν τα προϊόντα καπνού με βελτιωμένες γεύσεις, όπως ή βανίλια και ή σοκολάτα.

Το βάρος πέφτει στην πρόληψη, επειδή οι νέοι στην πλειονότητα τους αγνοούν ότι το κάπνισμα εθίζει. Έξι στους δέκα θεωρούν ότι δεν πειράζει να δοκιμάσουν, εφόσον αργότερα το κόψουν και το 26% ότι οι καπνιστές μπορούν να το διακόψουν οπότε θελήσουν. Είναι δύσκολο να πειστούν τα παιδιά ότι ένα προϊόν πού διαφημίζεται, πωλείται παντού, για το όποιο υπάρχει κοινωνική αποδοχή ή έστω ανοχή, μπορεί να βλάψει τόσο την υγεία τους. Προβληματίζονται λίγο, δοκιμάζουν και μετά από δύο χρόνια, σύμφωνα με έρευνες, έχουν ήδη εθιστεί. Το 94% των καπνιστών αρχίζουν να καπνίζουν πριν συμπληρώσουν το 25° έτος της ηλικίας τους, γι` αυτό και ή πολιτική κατά του καπνίσματος εστιάζεται στην πρόληψη. Στόχος της προηγούμενης εκστρατείας (ΗΕΕΡ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την περίοδο 2005-2010 ήσαν οι νέοι από 15 έως 25 ετών. Από το 2011 ή Επιτροπή ξεκίνησε νέα εκστρατεία για να ενθαρρύνει τούς νέους από 25 έως 31 ετών να διακόψουν το κάπνισμα. Ή εκστρατεία αυτή δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα πλεονεκτήματα της διακοπής παρά στους κινδύνους του καπνίσματος.

Τον τελευταίο χρόνο, το 31% των καπνιστών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχείρησαν να κόψουν το κάπνισμα. Όμως, αν και έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, το 28% του πληθυσμού και το 29% των νέων έως 24 ετών εξακολουθούν να καπνίζουν, παρότι γνωρίζουν ότι οι καπνιστές ζουν τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους με προβλήματα υγείας και οι μισοί πεθαίνουν πρόωρα, κατά μέσον όρο 14 χρόνια νωρίτερα. Νέοι άνθρωποι, κάτω των πενήντα, έχουν πενταπλάσιο κίνδυνο να πάθουν έμφραγμα, ενώ ό κίνδυνος για τούς μεγαλύτερους είναι διπλάσιος.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 239

Π.ΣΥΜΕΩΝ. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΥΡΟΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

CHRIST THE ANTIDOTE OF DEATH IN AN AGE OF DISBELIEF

 CHRIST THE ANTIDOTE OF DEATH

IN AN AGE OF DISBELIEF

            One of the great challenges of every human being that is born into this world is to discover the ultimate purpose for our existence.  As Orthodox Christians, we are brought into the Kingdom of God through the Sacrament of Holy Baptism.  This is called the New Creation that has been given to us by the life, death and resurrection of our Lord and Savior Jesus Christ. The first phase of a Christian’s life is in being given the gift of eternal life through Holy Baptism.  The second phase of one’s journey of faith is to make the saving message of Jesus Christ an integral part of our lives. This means making a personal commitment to Jesus as Lord and Savior.  Once we enter the age of discernment, we are called upon to take the gift of spiritual rebirth we received in baptism and give it meaning through our faith commitment to Jesus Christ.  When I say faith commitment, I mean that Jesus Christ becomes a living reality in our lives. This means that the Church and the sacraments that it offers us are more than just traditions and pietistic religious practices. There are far too many of our people today who look upon the sacraments as lifeless rituals. The third phase of our journey in Christian living is the adult stage where we are all immersed in the struggles of life with all its triumphs and tragedies.  It is during this critical time, as we live out our limited time here on earth, that we struggle to become Christ-like.  It is during this stage of life when all Orthodox Christians are called to prepare their souls to pass over from death to life in Jesus Christ. It is during this stage of life that Orthodox Christians are asked to live in obedience to the commandments of God, go to sacramental confession, and receive Holy Communion frequently.

            My dear friends, these thoughts of mine about our Orthodox Christian walk in life have been prompted by the untimely death of a spiritual child of mine. When these tragedies occur we often hear the question, is there any purpose to our struggles in life? My response to this question is there any meaning in life without Christ and His Holy Church in the face of our mortality?  These thoughts of mine about our Orthodox Christian walk in life have also been prompted by my recent discussion with three adult Orthodox Christian men born, baptized and raised in the Orthodox Christian Church. In spite of being raised in an Orthodox Christian environment, they still question the reality of Jesus Christ and life after death. These men today are grandfathers and are entering the twilight years of their lives, but it is apparent from our conversation that they have not yet made a commitment to Jesus Christ. It suddenly struck me, after having this conversation that these men suffer from a crisis of faith.  Having entered the Greek Orthodox priesthood some fifty-four years ago, I have been privileged to delve deeply into the profound meaning of life as revealed to us by Jesus Christ.  My priesthood has also allowed me to see up close the cycle of life unfolding before me. I have seen all the troubles we humans encounter as we move through this veil of tears called earthly life. Having had the privilege of studying the depths of Christ’s saving message, I find it indispensible for all of us to use the time that is allotted to each of us to seek a peaceful, holy, and tranquil end to our lives. If we prepare ourselves properly, our souls will joyfully enter the realm of eternity to dwell with Jesus Christ for all eternity.

            There is no doubt, my beloved spiritual fellow travelers, that there is a crisis of faith in the times in which we live.  There is also a crisis of faith in far too many of our people in the Orthodox Church today. In view of this fact, it seems that the burden of redirecting these people back to their spiritual roots falls to the Church and its priests.  Since this is not an easy task to accomplish, I find it most enlightening and beneficial for me to turn to the wisdom of the holy men and women of the Church who have lived Christ-like lives. The Elders Porphyrios, Paisios, and the Eldress Gabrilia are contemporary examples of holy people who opened the portholes of heaven to harvest the Grace and Wisdom of God. The Elder Porphyrios tells us: “That in the Church we are all one and Christ is the head of the Church.  We, the members of the Church, are the body as St. Paul tells us in Colossians 1:18.   The Church and Christ are one.  The body cannot exist without its head.  The body of the Church is nourished, sanctified and lives with Christ.  He is the Lord, omnipotent, omniscient, everywhere present and filling all things. He is the pillar and sure foundation of the Church. He is the Alpha and the Omega, the beginning and the end, the basis for everything.  Without Christ the Church does not exist.  Christ is the Bridegroom; each individual soul is the Bride.”

            The Elder goes on to say: “Christ united the Body of the Church with heaven and with earth: with angels, men and all created things, with all of God’s creation with the animals and birds, with each tiny wild flower and each microscopic insect.  The Church thus became the fullness of Him who fills all in all. (Eph1:23)  Everything is in Christ and with Christ.  This is the mystery of the Church.  For the people of God there is no such thing as distance, even if they be thousands of miles apart.  However far away our fellow human beings may be, we must stand by them.  Some people regularly telephone me from a town on the edge of the Indian Ocean—Durban is what it is called, if I am pronouncing it correctly. It’s in South Africa, two hour’s drive from Johannesburg.  Indeed, a few days ago they came here. They were taking a sick person to England and they came here first to ask me to read a prayer. I was much moved.”

            The Elder Paisios is asked the following question: “Elder, what does ‘Καλό Παράδεισο mean? Could it mean Elder, may you enter the blessedness of Paradise?” The Elder replied. “In any case, in order for anyone to go to Paradise, one must endure much bitterness here in order to acquire a passport for that journey. What terrible things are happening in hospitals! What tragedies! What pain the world has! How many mothers, poor people, are being operated on while thinking of their children and the worry the whole family is going through. How many fathers have cancer and are receiving radiation and the torture they are enduring?  They can’t work but yet they continue to have expenses in order to support their families.

            “There are also others who are healthy and yet they still cannot make ends meet.  How much harder it is for someone who is sick or does not have the energy to work to fulfill all his obligations!  These people come to me with all their problems.  How much I hear from them every day! I hear about their continuous struggles and difficulties.  During the day I hear of all their suffering and at night I fall down fasting before I fall asleep.  I sense great bodily fatigue but inner peace.”

***Note: The greeting, Καλό Παράδεισο, (A Blessed Paradise), is a traditional greeting among many Orthodox monks and laymen.  It is used on the occasion of name days and other special occasions.  It replaces the common Greek phrase Χρόνια Πολλά, (Many Years), and thus more properly focuses not on more earthly years but inheriting a Blessed Paradise.

A PARALYZED BOY IS HEALED AT THE MONASTERY

OF PANAGIA MALEVI IN GREECE

            Nun Agne told us the following story.  “In 2007, a fifteen year-old boy came to the Monastery seeking healing since he was at death’s door.  He was from the Island of Cyprus and had suffered with cancer for most of his youthful years.  His father had died and his mother tried to remain strong for her sick son and for his younger brother Basil.  The child had gone through 23 operations without any success.  His condition got worse and the doctors at a large hospital in Athens told his mother that he needed more surgery.  They also told her they did not know whether or not he would survive the operation since he was paralyzed.  His mother, on the night before traveling to Athens, saw the Holy Mother in a dream and the Holy Mother said to her: ‘Don’t worry. I am Panagia Malevi.  Come to my home and Andrew will get well.’  The woman, as soon as she awoke asked her mother who Panagia Malevi was but the mother had no idea who she was.  They inquired and found out that the Monastery was in the area of Greece called Kainourgia.  Thus, the woman and her child took an airplane from Athens and upon arriving in Kainourgia they rented a taxi to come to our Monastery.”

           

            “According to the nun, the inhabitants of the village, the nuns and the taxi driver helped the mother with the wheelchair and brought her son into the Church to venerate the miraculous icon of the Holy Mother.  As soon as the child venerated the icon, he felt that the Holy Mother filled him with strength.  The child said that he felt that something strange penetrated his body and he immediately cried out: ‘let me walk.’  His mother and all those present were stunned by this.  Everyone began to cry and Andrew stood up. He first walked and then he began to run.  The nun Agne said: ‘I have been at this Monastery for forty years and I confess to you that at that moment, I felt the presence of Panagia (Holy Mother) very powerfully and I trembled.  Andrew left the Monastery walking normally.  He left his wheelchair here because he no longer needed it.’  The doctors who examined the boy after his visit to Panagia Malevi could not believe that the child was walking again and was still alive.  Oddly enough the tests furthermore showed that he still had cancer in much of his body but the child appeared to be healed.  Ever since that time Andrew and his mother visit the Monastery once a year to thank Panagia (Holy Mother).”

GLORY BE TO GOD IN HIS HOLY SAINTS

THE ELDER IAKOVOS TSALIKIS AND THE WONDROUS

MULTIPICATION OF FOOD

The following is a story that happened in the Monastery built by Saint David in 1550 on the beautiful Island of Evia.  I have been blessed to have visited this beautiful Monastery and reverenced the resting places of both Saint David and the Elder Iakovos Tsalikis.  The Elder was born in Asia Minor on November 5, 1920 and he fell asleep in the Lord on November 21, 1991.  He is a contemporary of the Elders Porphyrios and Paisios.  The miracle of the multiplication of the food through the intercessions of Saint David is truly a contemporary miracle and very few Orthodox Christians in America know about Saint David of Evia and the Elder Iakovos.  Both of these holy men were miracle workers while alive although more than five hundred years separates their ministries in the world. Remember that the Elder Paisios says that there are no distances that separate Christians in this universe.   +Fr. Constantine J. Simones

            “In August 1963, 75 people from Livanata, Greece came to visit the Monastery of the Elder Iakovos in Evia, Greece.  They came to work on the Monastery cistern, the spring of Holy Water.  Many came from Livanata, the homeland of St. David of Evia and had vowed to give something to the Monastery in honor of St. David.  They vowed to honor him either in work or with money.  These 75 men along with 15 others from the Monastery were working on the cistern. Fr. Iakovos was coordinating the work but he was the only one who could prepare the food during the stay of these good people.  He realized that he did not have enough food supplies on hand to feed this many people.  The food supplies they had on hand only lasted for one day and he had no money to buy more food.  He looked in all the supply rooms to find more food.  He was able to find only 3.25 kilograms of orzo and a half loaf of bread.  The monk Efthymios also had a half loaf of bread.  This certainly was not enough food to feed the one hundred people who were working on the cistern.  At this point, the Elder Iakovos became worried and did not know what to do.  He was on the verge of tears knowing that he could not feed all these people.  But suddenly he was struck with an idea.  He found a pot and put the orzo in it along with the two half loaves of bread he had.  He then went into the Church and stood before the icon of St. David and literally spoke to him:

            “My dearly beloved Saint, these people are working on your Monastery.  They are tired and hungry and I have nothing else to give them to eat other than this orzo, a little olive oil, and these two half loaves of bread.”  As the Elder was talking to St. David, he held out the food items that he had available to him.  “I entreat you to bless them so that all of the workers might eat and be filled.”  He put all the items into the pot and cooked them. He then proceeded to feed all the workers. They all ate and were filled and there were leftovers. Many people witnessed this miracle including the current Abbot Fr. Cyril.  Many years later, speaking about the miracles of St. David, Fr. Iakovos said: “My brothers, once again there was the miracle of the feeding of the five thousand.”

           

MOTHER GAVRILIA

THE ASCETIC OF LOVE

OCTOBER 15, 1897—MARCH 28, 1992

              

            Gavrilia was born in Constantinople on October 15, 1897.  She was the fourth and last child of Elias and Victoria Papayanni. She was a most unusual woman who spent most of her life living penniless as a neptic ascetic and missionary.  Neptic in Orthodox theology means prayerful wakefulness or prayerful watchfulness. She was a missionary to the lepers, the blind and the lost.  She offered her life as a humble offering, as a spiritual holocaust to both God and man.  Her life was a journey of true Christ-like love that covered four continents.  She ended her life being tonsured a nun at a Monastery on the Island of Leros, Greece on August 13, 1991.  The following are some of the precious words that came forth from her sanctified life: “Orthodox spirituality is knowledge acquired through suffering rather than through learning. Do not wish for many things, whether they are within or outside of your each.  Instead, take care of sanctifying the little that you have.  Man wants his freedom.  Why? So that he may be a slave to his own passions. Our purpose should be to have the Holy Spirit in our hearts, even when we have the parasite in our heads. We become the reflection of heaven by saying: ‘Thy will be done on earth as it is in heaven.’ When God created us, He gave us life and breathed His Holy Spirit into us.  This is the Spirit of love.  When love deserts us, we become as dead as corpses.  We are not alive any more.  When thoughts of passing judgment on another person cross our mind, pray God to take them away at once, so that you may love this person as He does.  Then God will help you see your own faults.  If Christ were visible, could you have such thoughts?  We must love people and accept them in our hearts as God presents them to us.  It has been thus ordained by the Lord Himself and Orthodox Tradition. The agony of dying is the effort made by the soul to free herself and run towards God.  A miracle is the normal course of events according to God’s will.  What we call a miracle is only what is natural to God.”

           

            “What would you do if the Lord were present and visible?  Would you do certain things if He were here by your side?  Thinking this way protects us from committing sins.  Beyond the realm of love the will of God will protect you and teach you how to speak to others.  Since I am always submitted to the will of God, I can never be anxious about anything.  When we become the mirror in which the other person sees his own reflection and this mirror is filled with joy, he will surely see some joy also.  We have need of three things in life: first faith, second faith and third faith.”

            Her biographer says the following things about the final days of her life: “I remember that when on January 1, 1992, she was at the service for the blessing of the New Year’s Bread, she no longer concealed that she was leaving the world.  Seeing in her thoughtful gaze a reflection of heaven, we were filled with awe and a sense of nostalgia knowing that the separation was soon to take place.  Again, how could we not see her off with all our heart, with all our soul having an unexplainable joy which is not like any other?  During the last month of her life on earth, Mother Gavrilia was no longer seeing anyone except Bishop Nektarios and Father Nicodemus.  She kept silent.  Still, a few days before her passing away, she found the strength to speak and we recorded her words for her spiritual children.  She bid them farewell and gave them her last blessing.  She received Holy Communion, and in full readiness entered the gates of heaven.”

            “At a quarter past six that morning on March 28, 1992, a few minutes before sunrise, a different serenity filled her cell.  Suddenly, she lifted her arms to heaven and with trembling hands tried to tell us something.  We understood what it was the moment she gave up her last breath.  Probably she had seen or felt a presence.  What is most unbelievable is that, at that very moment, we heard quite clearly a youthful voice sing an unknown melody, joyfully, angelically.  This lasted a few brief seconds then silence and an absence and a void pervaded her monastic cell.”

 St. Makarios, the Great, of the Egyptian desert says the following words about unique spiritual people like Eldress Gavrilia:  “The good servants of the Lord permanently have at their sides angels to protect them; and when they depart from the body, again a host of angels take their souls and deliver them to the Lord, to Whom belong all glory, honor and worship, now and forever.  Amen.”    

            In conclusion, my dear people, in the face of this great cloud of witnesses that proclaim the living reality of the Jesus Christ, how can any of us deny the Lord of life in an age of disbelief? 

+Fr. Constantine J. Simones, July 25, 2013, Waterford, CT, USA         

THROUGH THE PRAYERS OF OUR HOLY MOTHERS AND

FATHERS LORD JESUS CHRIST, OUR GOD, HAVE MERCY ON US

AND SAVE US. AMEN.

ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ.

Ο ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΣΙΦΑΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗ

ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ; ΛΕΜΕΣΟΥ Κ Κ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Παιδί και καλοκαίρι. Ιδιαιτερότητες άσκησης στις διακοπές.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ, Μsc, Ρhd. Διδάσκων ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής. Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Μετά από ένα κοπιαστικό χειμώνα για τα παιδιά κάθε ηλικίας έφτασε ή ώρα των καλοκαιρινών διακοπών. Αφήνοντας πίσω μια χρονιά με άγχος και κούραση τα παιδιά είναι έτοιμα να απολαύσουν τις διακοπές τους. Για το χρονικό διάστημα των τριών περίπου μηνών πού διαρκούν οι καλοκαιρινές διακοπές, τα παιδιά θα πρέπει να αξιοποιήσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους με παιχνίδι ή κάνοντας αθλητικές δραστηριότητες. Συχνά τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά καλούνται να απαντήσουν σε διλήμματα όπως: παιχνίδι ή οργανωμένη άθληση στις καλοκαιρινές διακοπές, να συνεχίσει το παιδί μου το καλοκαίρι να κάνει ότι έκανε τον χειμώνα ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό;

Οι απαντήσεις για όλα τα παραπάνω ερωτήματα έρχονται από την επιστήμη τού αθλητισμού. Ή πλειονότητα των ερευνητών προτείνει τα παιδιά 4-8 ετών να ασχολούνται κυρίως με παιχνίδια κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών τους διακοπών. Αυτά μπορεί να είναι παιχνίδια με μπάλα, π. χ. ποδόσφαιρο, βόλεϊ η παιχνίδια της γειτονιάς, π. χ. κρυφτό, κυνηγητό, μήλα, τους κανόνες των οποίων ορίζει ή ελληνική κουλτούρα και ή τοπική παράδοση και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά Τα παιχνίδια αυτά μπορεί να γίνουν στη φύση και στις αλάνες ανάμεσα στα χρώματα και τις μυρωδιές της καλοκαιρινής Ελλάδας. Ή παιγνιώδης αύτη άθληση καλλιεργεί την ευρηματικότητα και την επικοινωνία των παιδιών, ενώ ενισχύει την «πατριδογνωσία» και την κοινωνικοποίηση τους, ανταλλάσοντας ιδέες για παραλλαγές γνωστών τους παιχνιδιών ή προτείνοντας νέα Τα παιχνίδια πού συνήθως παίζουν τα παιδιά 4-8 ετών αναπτύσσουν πολύ τον κινητικό τους έλεγχο και τη μάθηση με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο, συμπληρώνοντας κινητικές δεξιότητες, τις όποιες έχουν ήδη αποκτήσει από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής στο δημοτικό. Το μεγάλο πλεονέκτημα τού παιχνιδιού είναι ότι μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, πρωί (9-11 π.μ.) και απόγευμα (6-10 μ.μ.) δίνοντας σημαντικό χρόνο καθημερινής άθλησης στις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών. Παράλληλα, ή ποικιλία των παιχνιδιών, όπως και ό συνδυασμός τους με άλλες μορφές κίνησης, π.χ. το ποδήλατο και το κολύμπι στη θάλασσα, δεν αφήνουν τα παιδιά να πλήξουν, δίνοντας τους το κίνητρο για συνεχή παιγνιώδη άθληση.

Επιπλέον, ή προσέγγιση της άθλησης στις καλοκαιρινές διακοπές παιδιών, ηλικίας 9-13 ετών, πού ασχολούνται με τον αθλητισμό από χόμπι είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με αυτά πού ασχολούνται με τον αγωνιστικό αθλητισμό. Προτείνεται, λοιπόν, τα παιδιά αυτά να κάνουν στον τόπο των καλοκαιρινών τους διακοπών κάποια μορφή οργανωμένης άθλησης, διαφορετική από αυτή πού μέχρι τότε ασχολούνταν, με την προϋπόθεση να είναι καθημερινή και να έχει χαρακτήρα άθλησης αναψυχής. Έτσι, έκτος τού ότι τα παιδιά γνωρίζουν και άλλα αθλήματα, γυμνάζονται πολύπλευρα, βελτιώνοντας σημαντικά τις βιολογικές τους ικανότητες, γεγονός πού αποτελεί παρακαταθήκη υγείας για την ενήλικη ζωή τους.

Αντίθετα, ή τάση πού επικρατεί σχετικά με την άθληση των παιδιών-αθλητών τριών ηλικίας 9-13 ετών στις διακοπές τού καλοκαιριού είναι ή συνέχιση των αθλητικών δραστηριοτήτων πού τα παιδιά έκαναν κατά τη διάρκεια τού χειμώνα. Έτσι, οι κολυμβητές θα πρέπει να αθλούνται με κολύμπι, οι ποδοσφαιριστές να παίζουν ποδόσφαιρο ή οι δρομείς τού στίβου να τρέχουν. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης λένε τι είναι χρήσιμο κατά τις καλοκαιρινές διακοπές τα παιδιά-αθλητές/τριες να συνεχίζουν σε ήπιους ρυθμούς αυτή τη «μεταβατική προπόνηση», ώστε με την έναρξη της επόμενης περιόδου να βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης. Έτσι τα παιδιά, πού είναι αθλητές/τριες σε αγωνιστικό επίπεδο, θα πρέπει να αθλούνται κατά τις καλοκαιρινές τους διακοπές με κάποιο πρόγραμμα προπόνησης αλλά με συχνότητα, διάρκεια, όγκο και ένταση άσκησης χαμηλότερη από αυτή της χειμερινής περιόδου.

Συμπερασματικά, τα παιδιά ανεξάρτητα από ηλικία θα πρέπει να απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους ξέγνοιαστα και ευχάριστα. Παράλληλα, είναι σημαντικό τα παιδιά να μείνουν μακριά από τηλεοράσεις, ηλεκτρονικά παιχνίδια και υπολογιστές και να αθλούνται. Ή κα-καλοκαιρινή τους άθληση, με οποίο τρόπο και να γίνεται, ας πάει χέρι-χέρι με την ευλογημένη ελληνική φύση. Άλλωστε οι διακοπές δεν είναι μόνο για τα παιδιά αλλά και για όσους αισθάνονται παιδιά! 


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 239

Τελικά οι καπνιστές επιθυμούν να σταματήσουν το κάπνισμα;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Σ. ΓΚΟΥΜΑΣ, Ά ν. Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής, Ευρωκλινική Αθηνών, Πρόεδρος Ομάδας Εργασίας Πρόληψης και Επιδημιολογίας Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας.

Ή χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο να κατέχει την πρώτη θέση σε ποσοστό καπνιστών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικά στις πιο παραγωγικές ηλικίες, από 18 έως 52 έτη, τα ποσοστά των καπνιστών ξεπερνούν το 60% στους άνδρες και το 40% στις γυναίκες. Επιπλέον, οι Έλληνες κατέχουν την πρώτη θέση και στον αριθμό τσιγάρων ανά καπνιστή, με αριθμούς πού μπορεί να είναι ακόμη και τετραπλάσιοι συγκρινόμενοι με άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα ή Νορβηγία Με δεδομένες τις ολέθριες συνέπειες πού έχει το κάπνισμα στην υγεία μας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς το τεράστιο πρόβλημα πού αντιμετωπίζει μια χώρα, όταν ή πλειονότητα του πληθυσμού της με το κάπνισμα πολλαπλασιάζει την πιθανότητα να νοσήσει και να πεθάνει από έμφραγμα, εγκεφαλικό, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και καρκίνο!

Εύκολα αναρωτιέται κάποιος αν είναι ευτυχισμένοι όλοι αυτοί οι Έλληνες και Ελληνίδες πού είναι εξαρτημένοι από το τσιγάρο. Αν νοιώθουν καλά με την παρέα αυτού του «φίλου» ή «συντρόφου», όπως πολλοί τον περιγράφουν, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ ακριβό το τίμημα: ξοδεύουν ένα σωρό χρήματα για να τον έχουν, θυσιάζουν καλούς φίλους, πού τούς αποφεύγουν επειδή τούς ενοχλεί ό καπνός του τσιγάρου τους, μυρίζουν τα ρούχα τους και ή αναπνοή τους, δέ μπορούν να ανέβουν έναν ανήφορο χωρίς να λαχανιάσουν, δεν μπορούν να γυμναστούν, βήχουν με τις ώρες μετά το πρωινό ξύπνημα και δεν μπορούν να γευτούν το φαγητό όπως οι μη καπνιστές, απογοητεύουν και τον άριστο μάγειρα.

Ή απάντηση είναι αυτή πού οι περισσότεροι περιμέναμε: Οι 4 στους 5 καπνιστές δηλώνουν ότι δεν θα άρχιζαν ποτέ το κάπνισμα αν μπορούσαν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να ξαναζήσουν τη ζωή τους από την αρχή. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τα υψηλά ποσοστά των καπνιστών πού προσπαθούν να κόψουν το κάπνισμα και φτάνουν το 60% τα τελευταία 5 χρόνια Λίγοι είναι οι πραγματικά αμετανόητοι καπνιστές, αυτοί πού δεν τούς περνάει καθόλου από το μυαλό ή σκέψη να κόψουν το κάπνισμα, ακόμη κι όταν έχουν ήδη υποστεί ένα έμφραγμα ή εγκεφαλικό ή ήδη πάσχουν από ένα σοβαρό σχετιζόμενο με τον καπνό καρκίνο!

Γιατί, όμως, είναι τόσο δύσκολο να κόψει κάποιος το κάπνισμα και γιατί, από όλους αυτούς πού προσπαθούν να το κόψουν μόνοι τους χωρίς ειδική βοήθεια, ή πλειονότητα δεν τα καταφέρνει; Μόνο το 3-5% των καπνιστών πετυχαίνουν το στόχο τους όταν αποφασίζουν να διακόψουν αυτή την κακή συνήθεια χωρίς την καθοδήγηση, ψυχολογική και φαρμακευτική υποστήριξη ενός ειδικού ιατρείου. Ό λόγος είναι ή ισχυρή σωματική εξάρτηση από τη νικοτίνη, αλλά και ή ισχυρότατη ψυχολογική εξάρτηση από τη συνολική «ιεροτελεστία» του καπνίσματος. Ό εθισμός στη νικοτίνη είναι πραγματικός εθισμός σε ναρκωτική ουσία.

Ή νικοτίνη από τους πνεύμονες εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος φτάνοντας πολύ γρήγορα στον εγκέφαλο. Εκεί διεγείρει τούς υποδοχείς της νικοτίνης και οδηγεί στην παραγωγή δοπαμίνης, ή οποία με τη σειρά της προκαλεί αισθήματα ευχαρίστησης και ανταμοιβής. Όσο περνάει χρόνος από το τελευταίο τσιγάρο και ανάλογα με το βαθμό εξάρτησης, ό καπνιστής νοιώθει την έλλειψη της νικοτίνης και της δοπαμίνης πού έχει συνηθίσει, και «λαχταράει» να ξαναπάρει «τη δόση του».

 Έτσι, ή ηρεμία πού νοιώθει όταν καπνίσει και πάλι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ό κατευνασμός του συνδρόμου στέρησης πού έχει αναπτυχθεί! Στην πραγματικότητα το τσιγάρο δεν προσφέρει ηρεμία, το αντίθετο μάλλον. Ή εξάρτηση από τη νικοτίνη διαρκεί περίπου 4 εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων ό καπνιστής πού προσπαθεί να το κόψει εμφανίζει ευερεθιστότητα, απογοήτευση, θυμό, άγχος, νευρικότητα και ανυπομονησία, δυσφορία και καταθλιπτική διάθεση καθώς και διαταραχές του ύπνου.

Μετά τις 4 πρώτες εβδομάδες από τη διακοπή του καπνίσματος τα συμπτώματα της στέρησης υποχωρούν, παραμένει όμως ή πολύ ισχυρή ψυχολογική εξάρτηση πού ενισχύεται από όλα εκείνα τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ερεθίσματα πού έχουν συνδεθεί με το κάπνισμα: τα διαλείμματα στην εργασία, ένα ωραίο γεύμα ή δείπνο, ό καφές ή ένα ποτό με ένα φίλο.

Οι μη καπνιστές δεν το καταλαβαίνουν, αλλά αυτοί πού καπνίζουν έχουν συνήθως οργανώσει όλη τη ζωή τους με επίκεντρο το τσιγάρο. Έχουν πάντα στο μυαλό τους το επόμενο τσιγάρο πού θα ανάψουν, φροντίζουν πάντα να έχουν προμηθευτεί αρκετά για να μην ξεμείνουν, προτιμούν να πηγαίνουν σε μέρη πού το κάπνισμα δεν απαγορεύεται ή τουλάχιστον όπου θα υπάρχει πρόβλεψη τμήματος καπνιστών. Όταν, λοιπόν, έρθει ή στιγμή πού θα δοκιμάσουν να το κόψουν, δεν αρκεί να ξεπεράσουν τη σωματική εξάρτηση από τη νικοτίνη, αλλά θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αλλάξουν κοινωνικές συνήθειες κι αυτό είναι το πιο δύσκολο! Για όλους αυτούς τούς λόγους οι περισσότεροι καπνιστές εμφανίζουν υποτροπή εντός των πρώτων 8 ήμερων. Ή προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος απαιτεί μακροχρόνια κλινική παρέμβαση, όπως άλλωστε και όλες οι εθιστικές διαταραχές, ενώ ή υποτροπή είναι συνήθης και οφείλεται στη φύση του εθισμού και όχι στην αποτυχία του ίδιου του καπνιστή.

Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ένας καπνιστής δεν παίρνει εύκολα την απόφαση να σταματήσει το κάπνισμα είναι το άγχος πού του δημιουργείται στην ιδέα ότι πρέπει να αποφασίσει να κόψει το κάπνισμα για πάντα. Έχοντας κάνει το τσιγάρο αναπόσπαστο μέρος της ζωής του και μέρος όλων σχεδόν των καθημερινών του δραστηριοτήτων, τρομάζει στην ιδέα ότι θα πρέπει ξαφνικά όλα αυτά να αλλάξουν και ότι αυτές οι αλλαγές θα είναι μόνιμες. Το γεγονός αυτό μπορεί να μη γίνεται εύκολα αντιληπτό από ένα μη καπνιστή, όμως πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά ύπ' όψιν από τον επαγγελματία υγείας, πού αναλαμβάνει να υποστηρίξει ψυχολογικά και συμβουλευτικά τον καπνιστή, πού βρίσκεται στη διαδικασία της διακοπής.

Έτσι, για το αρχικό διάστημα της προσπάθειας του, ή διακοπή του καπνίσματος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια προσωρινή αλλαγή της ζωής του, ένα πείραμα, μια δοκιμή. Όσο περνούν οι μέρες και ή σωματική εξάρτηση υποχωρεί, μέσα από μια διαδικασία ενίσχυσης των ευεργετικών αποτελεσμάτων της διακοπής του καπνίσματος, ό καπνιστής θα εξοικειωθεί σιγά- σιγά με την προοπτική της μόνιμης διακοπής και στο τέλος θα την καλωσορίσει με ανακούφιση και χαρά!

Ή διακοπή του καπνίσματος δεν είναι εύκολη υπόθεση, όταν όμως επιτευχθεί είναι το πιο ωραίο και πολύτιμο δώρο πού μπορεί ένας καπνιστής να κάνει στον εαυτό του! 

Ίσως το πιο δύσκολο σημείο σε αυτή τη διαδικασία είναι ή λήψη της απόφασης έναρξης της προσπάθειας διακοπής. Ή απόφαση αυτή δεν πρέπει να παίρνεται επιπόλαια, αφού ό καπνιστής θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να διαθέσει όλη την ψυχική του δύναμη προκειμένου να πετύχει το στόχο του.

Θα πρέπει, όμως, όλοι οι καπνιστές πού αποφασίζουν να προσπαθήσουν να διακόψουν το κάπνισμα, να γνωρίζουν ότι δεν είναι και ούτε πρέπει να είναι μόνοι τους. Στο τηλέφωνο 1535 μπορεί κάθε πολίτης να αναζητήσει πληροφορίες για τα Ιατρεία διακοπής καπνίσματος στα δημόσια νοσοκομεία. Τα ιατρεία αυτά είναι στελεχωμένα με πνευμονολόγους, καρδιολόγους, ψυχολόγους και διαιτολόγους, πού μπορούν να προσφέρουν σημαντική βοήθεια μέσω ειδικής ψυχολογικής, συμβουλευτικής και φαρμακευτικής υποστήριξης.

Επιπλέον, στο διαδίκτυο υπάρχουν ειδικές ψηφιακές πλατφόρμες, όπως είναι για παράδειγμα το icoach, βασικό εργαλείο της καμπάνιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο: «Αν το σταματήσεις, δέ σε σταματάει τίποτε», πού επίσης μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμος αρωγός στην προσπάθεια των καπνιστών να απαλλαγούν από το τσιγάρο.


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. ΤΕΥΧΟΣ 239