Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ. ΤΙ ΕΒΛΕΠΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΚΟΣΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.





Διηγείται ένας πιστός:


«Μια μέρα, βγαίνοντας από το ναό μαζί με τον π. Γαβριήλ, εκείνος έκανε το σταυρό του. Μόλις απομακρυνθήκαμε μερικά μέτρα, στράφηκε ξαφνικά προς το ναό και άρχισε να... φτύνει! Ύστερα, περνώντας έξω από μια ταβέρνα έκανε πάλι το σταυρό του. Βέβαια αυτό το έκανε συχνά, αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω και έτσι δεν συγκράτησα την περιέργεια μου:

—        Γέροντα, γιατί όταν είστε κοντά στο ναό φτύνετε και όταν περνάτε έξω από την ταβέρνα κάνετε το σταυρό σας και προσεύχεστε;


—        Αφού με ρωτάς από καρδιάς, θα σου πω. Αυτό όμως αφορά μόνον εμένα. Γύρω από την εκκλησία στέκονται παρατεταγμένα σε τρεις σειρές τα δαιμόνια, γιατί δεν θέλουν να μπαίνει μέσα ο άνθρωπος. Έτσι, όταν βγαίνω από το ναό και απομακρύνομαι λίγο, τα βλέπω και φτύνω. Ενώ όποτε περνάω από την ταβέρνα βλέπω τους αγίους Αγγέλους να κλαίνε που μεθοκοπούν εκεί οι άνθρωποι, κι αρχίζω μαζί τους να προσεύχομαι ν' αφήσουν την οινοποσία και να πάνε στο ναό. Ο ναός συμβολίζει τον Ουρανό. Να περάσω από μπροστά του και να μην μπω μέσα; Αν περάσεις μπροστά από την εκκλησία και κάνεις απλώς το σταυρό σου, σημαίνει ότι χαιρετάς τον Θεό και τον προσπερνάς. Τότε τα δαιμόνια χαίρονται. Γι' αυτό πρέπει να διαπεράσεις τον κλοιό τους ή τουλάχιστον να πλησιάσεις την πόρτα του ναού και εκεί να κάνεις το σταυρό σου. Αν δεν έχεις χρόνο, κάνε απλώς το σταυρό σου και ζήτησε από τον Κύριο συγχώρεση που δεν μπήκες μέσα».





Μια φορά ο Γέροντας φαινόταν στενοχωρημένος. Ύστερα από λίγο άρχισε να παριστάνει τον τρελό κι έλεγε:

— Φεύγουν από τη Γεωργία για να συναντήσουν άλλους προφήτες. Τι πρόβλημα έχει η Γεωργία; Ίσως εδώ μάλιστα να βρίσκεται και κάποιος λίγο πιο μεγάλος από τον άγιο Σεραφείμ του Σάροφ! «Ότι ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού και εν τοις συγγενέσι και εν τη οικία αυτού».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995) Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ.


Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ.





Ο π. Γαβριήλ ποτέ δεν σταμάτησε να εργάζεται. Δούλευε για κάποιο διάστημα ως αγρότης στα κολχόζ, όπου και διέμενε. Εκεί στερήθηκε για λίγο την ησυχία, καθώς δεν ήταν εύκολο να μένει μόνος του. Βρήκε όμως πολύ γρήγορα μια σπηλιά, την οποία είχαν εγκαταλείψει οι βοσκοί, την καθάρισε κι εγκαταστάθηκε εκεί. Πολύ πιθανό είναι την άγνωστη σε μας περίοδο της ζωής του να την πέρασε εκεί, στη σπηλιά. Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε για τους ασκητές και τους σπηλαιώτες φανέρωνε μια εξοικείωση με τη ζωή αυτή, ενώ το πρόσωπο του φορτιζόταν και μια ανεπιτήδευτη τρυφερότητα διαγραφόταν στην έκφραση του.


Οι πιστοί συχνά του ζητούσαν να κάνουν παρακλήσεις για να πληθαίνει και να αναπτύσσεται η Γεωργία.

 Κάποια φορά, κατά τη διάρκεια της παράκλησης στο ναό Σιόνι, ο άγιος είδε ένα τρομακτικό όραμα. Διηγείται ο ίδιος:
«Ήταν δυο στρατιωτικοί, με αρχαίες στρατιωτικές στολές, που έδειχναν εμένα: "Να! Αυτός είναι!". Ήρθαν πλάι μου και με πήραν μαζί τους. Με δυσκολία καταλάβαινα. Διέκρινα ένα άσπρο σπίτι χωρίς σταυρό. Με έβαλαν μέσα. Ήταν τελείως σκοτεινά. 

Έκλεισαν τις πόρτες και μ' άφησαν εκεί. Όταν τα μάτια μου συνήθισαν στο σκοτάδι, είδα πεταμένα στο πέτρινο πάτωμα παιδάκια, που είχαν το μέγεθος ενός μικρού δαχτύλου και κείτονταν μέσα στα αίματα. Από μια τρύπα στο ταβάνι έπεφταν κι άλλα νεκρά παιδάκια, τόσα πολλά που δεν μπορούσα να σταθώ πουθενά. Όλα γύρω ήταν βουτηγμένα στο αίμα. Στεκόμουν στις μύτες των ποδιών μου. Και ξαφνικά άνοιξε η πόρτα κι άκουσα μια φωνή: " Έρχεται! Έρχεται!" Παραξενεύτηκα. "Ποιος έρχεται; Φαίνεται θα 'ναι εδώ το αφεντικό. Θα παρακαλέσω να με αφήσουν να φύγω από εδώ", σκέφτηκα. Πάλι ήρθαν εκείνοι οι δύο στρατιωτικοί. Στάθηκαν στην είσοδο και στην έξοδο και δεν μου επέτρεπαν να φύγω. Κόλλησα στον τοίχο. Τότε είδα την Παναγία να έρχεται με τη συνοδεία αγγέλων και αγίων. Ήταν ντυμένη στα λευκά. Την αναγνώρισα αμέσως. Με κοίταξε αυστηρά, μου έδειξε τα ματωμένα παιδιά και μου είπε: 'Τι' αυτό με παρακαλάς; Έτσι θα πληθαίνει η Γεωργία; Εγώ θα ευλογώ κι αυτοί θα σκοτώνουν;" Γύρισε κι έφυγε. Έπειτα με πήραν οι δυο στρατιωτικοί και με έφεραν στο κελί μου».


Την επομένη ο π. Γαβριήλ αποκάλυψε αυτό το όραμα σ' όσους ήταν παρόντες στην ικεσία και παρακάλεσε όλες τις γυναίκες να προσεύχονται προειδοποιώντας τες: «Μητέρες, μην κάνετε εκτρώσεις! Βοηθήστε να σωθεί η Γεωργία! Φοβήθηκα τόσο πολύ όταν είδα οργισμένη την Παναγία, που δεν ήξερα πού να πάω. Δεν επιθυμώ κανείς να δει έτσι τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης».


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995)

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ "Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, πληροφορούνταν μυστικά τα πάντα για τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν."





Κανείς δεν ξέρει πώς ο άγιος πληροφορούνταν κάθε φορά πού υπήρχαν αδύναμοι και κατατρεγμένοι συνάνθρωποι του. Βρισκόταν πάντοτε και ανά πάσα στιγμή δίπλα τους, προσπαθώντας να απαλύνει το φορτίο τους. Η μοναχή Μαριάμη θυμάται τη μέρα που πήγαν στο σπίτι ενός ηλικιωμένου, ο οποίος ήταν κατάκοιτος και ολομόναχος. Ζούσε σε άθλια κατάσταση, μέσα στη βρομιά και τη δυσωδία, ενώ δεν είχε κανέναν να του δώσει ένα ποτήρι νερό. Ο π. Γαβριήλ, μαζί με τη μητέρα Μαριάμη, που τότε ήταν ακόμη λαϊκή, έλουσαν τον γέροντα, καθάρισαν το σπίτι και πέταξαν τα σκουπίδια. Τη δυσωδία διαδέχθηκε η ευωδία, η οποία πάντα ακολουθούσε τον π. Γαβριήλ. Ντροπιασμένοι οι γείτονες, έσπευσαν να βοηθήσουν κι αυτοί. Λίγες μέρες προτού πεθάνει ο γέροντας, ο π. Γαβριήλ είχε φροντίσει να τον κοινωνήσει.

Ο π. Γαβριήλ, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, πληροφορούνταν μυστικά τα πάντα για τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν. Κι ενώ ήταν ένας άνθρωπος με πολλές γνώσεις και εκπληκτικό νου, όταν κήρυττε τον Χριστό πολλές φορές άφηνε κατά μέρος τη σοφία και τη σύνεση και... υποκρινόταν τον σαλό, θυμίζοντας το Γραφικό: «Ει τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αίώνι τούτo, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός. Ή γάρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ έστί».
Έβαζε στην πλάτη του μια στάμνα χωρίς πάτο και, ξυπόλυτος και ρακένδυτος, τριγυρνούσε στους δρόμους προσευχόμενος. Και αφού έλεγε ότι περπατάει με την ευλογία του Αγίου Πνεύματος, στη συνέχεια αποκάλυπτε τα φοβερά μυστήρια της θείας χάριτος με έναν ξεχωριστό τρόπο, που κέντριζε την καρδιά όσων τον έβλεπαν και τον άκουγαν. «Ο άνθρωπος χωρίς αγάπη μοιάζει μ' αυτήν εδώ τη στάμνα. Και να θυμάστε, παιδιά μου, ότι όλες οι καλές σκέψεις προέρχονται από τον Κύριο. Εσύ, ο άνθρωπος τίποτα καλό δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου», διαβεβαίωνε όσους τον άκουγαν. Και σε όσους συμπεριφέρονταν ζηλόφθονα ή περιπαικτικά, ή με αναιδή και άσχημο τρόπο, υπογράμμιζε: «Η αγάπη θα σώσει τη Γεωργία. Οι αμαρτίες είναι αμαρτίες. Τι κοινό μπορεί να έχουν με την αγάπη; Πιστέψτε με, λέω την αλήθεια, κακοί άνθρωποι δεν υπάρχουν. Εγώ δεν συνάντησα ποτέ μέχρι τώρα κακό άνθρωπο».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (1929-1995)

THE REALITY OF DEMONS IN THE LIFE OF ELDER IAKOVOS TSALIKIS.






THE REALITY OF DEMONS
IN THE LIFE OF ELDER IAKOVOS TSALIKIS

Dear People in the Living Christ,

            The moral code for humanity as revealed by God to Moses on Mount Sinai is being challenged throughout the Judeo-Christian world today.  It appears that this movement is more prevalent in America than in any other nation in the western world.  It is called by World Net Daily the “New Sexual Revolution.  It is about how the gay rights movement has become a Trojan horse for totalitarianism in the western world.  In view of these drastic and fast-moving changes that are taking place before our very eyes, how does a traditional Christian survive in such a world?  I have been a priest for fifty-five years through the grace of Jesus Christ and I cannot remember a time during those years that I feel the way I do today as a Christian.  I feel that the world of Holy Orthodoxy in which I was nurtured is being assaulted from every side by the forces of Satan.  It appears that Satan and his minions are winning the battle for the souls of billions of people on our planet. How do Orthodox Christians survive in a world of unbelief? My response to these questions is they survive by taking up the Cross of Christ and prepare to do spiritual battle with the forces of darkness that are overwhelming the world.

            The amazing dialogue between the Elder Iakovos Tsalikis and the demons that you will read further on in this article clearly shows us with whom we are doing battle.  Our battle is not against flesh and blood.  Our battle is against powers and principalities. Saint Paul writes to the Ephesians: “We do not wrestle against flesh and blood but against principalities, against powers, against the ruler of darkness of this age, against spiritual hosts of wickedness in the heavenly places.” (Eph. 6:12).  The contemporary holy men and women of our Church tell us how to survive in the days in which we are living.  They tell us to intensify our spiritual lives with prayer, fasting, confession of sins and receiving the Body and Blood of Jesus Christ frequently.  These are the spiritual weapons that will protect us against the onslaught of Satan’s plan to enslave the whole world.  And you will read in the stories of the Elder Iakovos Tsalikis that Satan fears most the Cross and the name of Jesus Christ.  We are helpless without the power of Jesus Christ to fight the good fight.  The prayer “Lord Jesus Christ, Son God, have mercy upon me, a sinner” should be on our lips constantly night and day.  Holy Orthodoxy has given us the spiritual tools to fight the fight of salvation and we should have no fear for God is with us.

            I read in a conservative Christian magazine the other day just how corrupt our American society has become.  These sobering words are written by Joseph Farah, CEO of WND (World Net Daily).  The title of his Whistleblower magazine for the month of October is: “THE NEW SEXUAL REVOLUTION. HOW THE GAY RIGHTS MOVEMENT HAS BECOME A TROJAN HORSE FOR TOTALITARIANISM.  We should read these words carefully for they spell the death knell of any Christian spirit that remains in America.  “In America today, it is perfectly legal to change one’s sexual plumbing in a bizarre and twisted medical mutilation to transform oneself into the opposite gender.  In fact, in some states and municipalities, taxpayers are forced to pick up the tab.  Likewise, not only is it perfectly legal for men to commit sodomy and for women to have sexual relations with each other, but in some states and municipalities, it is illegal for a landlord with a moral objection to such behavior to turn down its practitioners from renting his apartments.  Lately, wedding-cake makers have been fined for refusing to bake their goods for same-sex weddings.  Wedding photographers have also been prosecuted.      

            Public schools in more and more states and locales are encouraging homosexuality, lesbianism, tranvestism—even to the point of allowing children to define their own gender identification by using the locker room and restrooms of their choice.  It’s also perfectly legal for counselors to encourage homosexuality, cross-dressing and the aforementioned medical mutilations formerly known as sex-change operations but now euphemistically called gender reassignment surgery.  It is even perfectly legal for counselors and therapists to offer assistance in changing the sexual orientation of adults and children from heterosexual to homosexual.

            At the same time American society takes this anything-goes approach to sexual anarchy, there is one glaring taboo being enacted under the law in some states, including California: Counseling and therapy for minors who want to help in overcoming unwanted same-sex attractions.  What are these radicals afraid of?  They claim, believe it or not, that any counseling or therapy to change those with inclinations toward homosexuality is quackery.  So let me get this straight: It’s perfectly justifiable and effective to provide counseling and therapy—and even permanent medical mutilations—to change from a man to a woman or vice versa, but not counseling for those who want simply to live a normal heterosexual life?

            They literally deny that tens of thousands—maybe far more—have left the homosexual lifestyle and become ex gays. Why do they deny it because they fear losing constituents.  Though you will see homosexuals by the score on TV shows and movies and read heroic stories about them coming to grips with their sexual identity in the major media, one thing you will never see or read about is a person who turned his or her back on that lifestyle.  Yet it happens all the time.”  After reading this dear friends tell me whether or not Satan is not turning everything upside down in our world.  Please read the following and see how Satan and his minions are tearing our world apart.

            Fr. Iakovos Tsalikis was born in Livisi, Asia Minor on November 5, 1920.  He was one of nine children that his mother Theodora gave birth to.  His father Stavros was taken captive by the Turks in the catastrophe of Asia Minor when the Greeks lost the war.  The father was later released and joined his family in Greece.  Because of the difficult times in which the Elder’s family lived only three of the nine children lived beyond infancy.  Young Iakovos lived through the upheaval of the Orthodox Christian population of Asia Minor in 1922.  Initially the family settled in the village of Saint George in Amfissa where the living conditions were appalling.  In fact the conditions there were close to starvation.  In 1925 the family moved to Farakla in Northern Evia, Greece.  The Elder Iakovos was educated in the village Church School of Saint Paraskevi.  Young Iakovos expressed from a young age an inclination for monastic life.  He was known as the monk in the village because of his monastic practices of fasting and prayer.  While still a young boy he had a visitation from Saint Paraskevi who revealed to him in detail the religious life that he would follow in his life.  His fervor for the Church from a young boy was so profound that he learned by heart the whole text of the Divine Liturgy at age seven.  He became seriously ill at the age of fifteen but survived.  The Second World War broke out five years later.  His health was impaired again during the war and he lost his mother in 1942.  During the German occupation of Greece he and many of his fellow villagers were taken prisoner by the Germans.  They were taken to the village Strofilia.  He and his fellow Greeks suffered terribly during the German occupation of Greece and later with the civil war that broke out with the communists.  He was drafted into the Greek army in 1947 and was discharged in 1949.  In 1949 his father passed on to eternal life. 

            The Elder’s sister got married in 1951 and so this released him to enter monastic life that same year.  He chose to enter the Monastery of Saint David in Evia which at that time had only three monks.  The conditions at the Monastery were very difficult at the beginning.  The Monastery had been almost abandoned and the monks that lived there did not do anything to improve the facilities.  Because of these difficulties that he encountered  the Elder returned to Farakla for a while.  He returned to the Monastery again and was tonsured a monk on November 31, 1952.  The following month he was ordained a deacon on the 17th of December in Halkida and two days later he was ordained a priest.  He was chosen to be the Abbot of the Monastery of Saint David in 1975.  But prior to this the Elder had become well known and beloved by the faithful in that part of Evia.  The faithful would visit the Monastery for the sacrament of confession and for pastoral counseling.  The number of faithful Christians visiting the Monastery increased drastically and the income of the community was increased dramatically to the point where many improvements were made to the Monastery.

            The Elder Iakovos Tsalikis is a contemporary of the Elder Porphyrios.  Both men were miracle-workers. Elder Tsalikis died November 21, 1991 and the Elder Porphyrios died December 2, 1991. They have had a great spiritual impact upon the contemporary Orthodox Church.  This impact has continued even more profoundly after their departure for eternity. What is unusual in the life of Elder Tsalikis is his visible battles with demons that assailed him and how he was able to subdue them. Following his experience with these spirits of darkness, he then was given the grace to become a very effective exorcist.  He was able with the sanctified skull of St. David, the founder of his Monastery, to banish many demons from faithful people of the Church who were possessed. It was early on in his monastic life that the demons would attack Fr. Iakovos physically to the point of knocking him out cold.  On the heels of these merciless attacks by the demons Fr. Iakovos was given the grace to banish demons from people.  The demonic method of attacking people is well known from Holy Scripture and in the history of the Church.  They are able to inflict such demonic influence on human beings that they become blind followers of Satan.  It was especially during the 1980’s that possessed people were brought frequently to the Monastery for the prayers of exorcism.  Father Iakovos would read the prayers of exorcism over them and then bless them with the blessed skull of Saint David.  The Monastery was established by Saint David in 1550.  The relics of Saint David are very fragrant to this very day.

            On the 13th of September, 1987, a demon began terrorizing George L., a 23 year old young man.  His condition worsened with every passing day. During the month of October his mother and his brother brought him to the Monastery.  They asked Father Iakovos to do an exorcism for him.  While the prayers were being read in front of the Church, the demon became violent.  He was mouthing vile words while making irreverent hand motions and threatening those around him.  When they took him into the Church he continued his violent behavior. Father Iakovos opened up the reliquary and took from it the skull of Saint David and began to read the prayers of exorcism. At that moment, the mother of the young man also entered the Church and yelled out in disbelief at what she was seeing: “My God, what are my eyes seeing?  May my son be healed!”  When the prayers of exorcism finished, George was freed from the demon’s powers and he became calm.  When his mother exited the Church, she explained to a monk why she cried out in amazement. She said that as long as Fr. Iakovos was reading the prayers of exorcism, he was levitating a half meter above the floor while standing on a black midget that had horns and a tail.

            The faithful would bring demon-possessed people to the Monastery on a regular basis. They would also bring psychotic people who were suffering from various forms of schizophrenia.  It is very difficult most of the time for someone to distinguish between schizophrenia and demon-possession.  Father Iakovos had the grace to be able to discern the difference and he would say: “That person is psychotic and he should see a doctor.  That other person, my child has a demon and he needs an exorcism.”  Many people would observe the exorcism and would take notes of the dialogue that would take place between Father Iakovos and the demon.  The demons would speak through the mouth of the demon-possessed person and they would often swear fiercely.  The demons would express an understanding of certain things which the people did not know about.  A demon-possessed person named Panagiota was thrashing around one day and did not want to go to see Father Iakovos. This demon threatened to blind Father Iakovos so that he would not be able to read the prayers of exorcism. In the morning the Elder asked what her name was and she answered: “Osmond.” Another demon-possessed person responded that he was called Beliar.

            Then the Elder said: “You Beliar and your father are liars. Your father is Beelzebub.”  The demon verified this fact and then said: “yes, that is what he is called and he torments me to do bad things and I can’t stand it anymore.”  The Elder said to the demon: “I command you to leave Panagiota.” The demon answered: “I will leave. Will Panagiota let me go?” “I will leave you emaciated old man.” The Elder continued saying: “You will go to the mountain.” And the demon responded adamantly saying, “I will not go to the mountain, I will go to other people.”  The Elder then took the skull of Saint David and put it on her head.  The demon complained: “You are breaking my horns. I have been battling you for sixty years.  I have not been able to entice you to sin so that I can take you into hell.  You should pray with thanksgiving to that Elder (Saint David) otherwise I would annihilate you.” The demon then changed its tactics by referring to the Elder as:  “You are a saint. You have a saint in your midst here and you do not realize it.” The Elder immediately responded: “You are saying that in order to distract me but I am not listening to you.  I am just earth and ashes.  I am humble.”  The demon agreed with him for he admitted this and he responded by saying: “That humbleness of yours, you rascal, burns me, leave.” 

            Parents one day took their daughter to the Monastery but she would not enter the Church for the prayers.  The Elder came out of the Church holding the skull of Saint David when suddenly the demon-possessed girl yelled out: “Get lost, I do not want to hear you old man,” and she was hitting herself violently.  “I am the ruler of this world (yelled the demon from the girl’s mouth).  “I hold Athens in my hands. That which I desired has happened.  I have cut the hair of the priests.  I have been battling the Monastery for many years.  The great one in here protects you. I cannot trick you.  Look at your legs.  Your legs have become rotten.  (In truth the Elder had bad veins in his legs and the circulation was bad).  May you lose your determination and say that you are a saint and I will send you to hell.” At that point, the Elder intervened.  “I am not a saint for the Lord has said: you are to become saints.  I do whatever I can do.  I am simply a man made of the earth.”  With renewed indignation the demon-possessed girl said: “What shall I do with you, you goat of a priest.  You are humble and you have Christ within you or else I would have obliterated you.  I have given you so many sicknesses and yet you persist in your battle with me.”

            Another demon-possessed person informed them at the Monastery with pride: “I have eight thousand sorcerers under my control.” The Elder asked him how he entered the bodies of people and he responded: “I enter those people who do not have faith. I enter them like this, like smoke.” Another time the Elder was reading prayers over a demon-possessed woman. Her husband, a police officer, had taken her to the Elder. It appeared initially that she was calm and the Elder offered her his hand to greet her.  She then said with anger: “Do the demons grasp the hand of a priest who performs liturgies?”

            Two young men brought their demon-possessed mother to the Monastery from Veria, Greece. It happened that at that time the Metropolitan of the Island of Samos was present. Initially she appeared calm and she was saying playfully: “Emaciated Iakovos, Father Iakovos is a saint. The faithful honor you as a saint.”  In response to this the Elder said with a loud voice over and over again: “I am a sinful man of the earth.”  After a while she began to be aggressive and she injured the faces of many people near her with her finger nails.  She tried to do the same thing to the Elder.  He stopped her with the skull of Saint David.            Another demon-possessed man who was objecting to the prayers of the Elder yelled out trembling: “Shut up Iakovos, shut up you emaciated man.  Like smoke I enter the bodies of people and like smoke I come out of them.  I fear and tremble before the Cross.  When they make the sign of the Cross I leave. When the grace of God leaves people, I enter them.”

            In all instances of demon-possessed people the Elder would read the prayers of exorcism while holding the skull of Saint David.  He was able in this way to protect himself from possessed people.  They could not say that the Elder himself banished the demons since he always offered the skull of Saint David as his helper. 

            It became a very dramatic scene one day for all those present when the demon-possessed took on different forms.  Fearful and disheartened by the prayers of Father Iakovos, some of the demons suddenly would take on the form of an angry black dog, a fearful wolf or a flesh eating bird.  At other times they would howl and growl like beasts and spread fear everywhere. 

            All demon-possessed people who were freed from the clutches of the demons frequently visited the Monastery in pilgrimages of thanksgiving.  The only problem with this is that it was not always an easy thing to offer thanks.  The monks of the Monastery were astounded one day when the Elder refused to accept a thank offering from a mother whose son was freed from a demon.  The Elder explained the reason for refusing the offering; he said the demon had transferred itself to the money.  He said: “I banished the demon from your child and you now attempt to bring him back to me!  This grace, which frees people from demons, is a triumph of great importance.  It reveals to us the clear evidence that the authority of Satan in the world, with people and with nature, is temporary and it can be abolished.  And since the miracle of Saint David abolishes demons it indicates to us that Saint David is living the Kingdom of God while here in the world.  This means that the Kingdom of God exists and it can be revealed daily, if only in a small way.”  

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ
GLORY BE TO GOD IN HIS HOLY SAINTS

Translated from the Greek by:

+Fr. Constantine (Charles) J. Simones, Waterford, CT, USA, October 21, 2013
  cjsimones300@gmail.com
 +Πρεσβ. Κωνσταντίνος Δ. Σιμώνης

             




                                                                                                                             

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΗΝ ΙΑΛΥΣΟ 26-10-2013

Με ένα συγκλονιστικό γεγονός ήρθαν αντιμέτωποι το πρωί του Σαββάτου οι πιστοί στην Ιαλυσό.
Συγκεκριμένα στο εκκλησάκι του Ταξιάρχη στο παλαιό Νεκροταφείο του χωριού η εικόνα του Αρχαγγέλου άρχισε να δακρύζει. Στο σημείο κλήθηκε και ο Μητροπολίτης Ρόδου ο οποίος αφού έκανε αυτοψία στο χώρο διέταξε τη μεταφορά της εικόνας στον Ναό των εισοδίων της Θεοτόκου για να τεθεί σε λαικό προσκύνημα.




In last Sunday's video people are lying down on the road waiting for the Holy Relics of St. Gerasimos. ....The demonized woman is screaming out, blasting the name of the Saint.

This past Sunday we celebrated St. Gerasimos of Kephalonia - the transfer of his Holy Relics (ανακομιδη του Ιερού Λειψάνου).


Do you remember the movie Captain Corelli's Mandolin with Nicholas Cage and Penelope Cruz.... This is exactly where the event of this past Sunday occurred. If you remember the beginning of the movie it shows the main character played by P. Cruz participating in the Litany on the feast day of the FAMOUS SAINT (not only in Kephalonia and Greece but throughout the world)... St. Gerasimos (tin euxi tou na exoume) celebrates on August 15 (his falling asleep in The Lord), which corresponds with a big day for us as we celebrate the great and Theomitoric Feast of the Dormition of the Theotokos. For this reason - Pascha of Summer - the saint is celebrated mostly in the Island on that day, along with the Dormition of the Theotokos, as the rest of the Orthodox world on that day celebrates widely the Dormition of the Theotokos - Κοίμηση της Θεοτόκου. So his feast day is kind of eclipsed by the great feast of the Holy Mother of God. On Oct. 20 though we commemorate the transfer of his Holy Relics, which is again a big day for Kephalonia...At any rate, during these holy commemorations it is the tradition of each city/island/village/monastery that has the GREAT HONOR of having/holding holy relics of other sanctified treasures (as provided by the TYPIKON) that they take the RELICS out (a whole ceremony on its own with certain rules that have to be followed, again described in the Great TYPIKON, starting the previous night with Great Vespers (usually all night vigil - Agripnia, especially in the monasteries) and next day Great ORTHROS AND DIVINE LITURGY, then the Great Litany - going throughout the city with the Holy Relics for the blessing and healing of the faithful - ending with Vespers in the evening of that day and the chanting of the Paracletic Cannon of the celebrating Saint)... Again bring to mind the girl (main character) at the beginning of the movie.


In last Sunday's video people are lying down on the road waiting for the Holy Relics of St. Gerasimos.  As you will see, the Reverened Relics go over hundreds (or thousands of people) like a computerized system - as we would say using the terminology of the 21st century - scanning through so many people until it finds where the demons are hiding and the Saint kicks them out immediately.. Peep peep peep peeeeeeepppeeeeeepppp and boom out.... The video is very touching and shocking at the same time... The demonized woman is screaming out, blasting the name of the Saint, telling him to go away, then she screams "you spoiled my sorcery they (the demons) left me....you destroyed me...you "naughty" Saint Gerasime...  Those two women... Go go away".....


Άγιε του Θεού πρεσβευε υπέρ ημων!
Holy Saint of God, Gerasimos, intercede for us!


Dear People,
This is a video from last Sunday, October 20, the feast day of Saint Gerasimos of Cephalonia, Greece.  It clearly shows the incorruptible body of the Saint being carried in procession on the feast day.  Note all the people lying on the ground as the relic is carried over them.  Halfway through the video you see a young women yelling out in Greek "You are burning me." This Saint is known for his grace through Christ to banish demons from possessed people. Remember God is consuming fire and Satan cannot stand the presence of God in this case through His Saint Gerasimos.  +Fr. CJSimones.
Watch the video:


«Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά», Τόμοι Α΄, Β΄, Γ΄



 Γιά τόν ἅγιο Λουκᾶ τόν Ἰατρό πρωτοδιαβάσαμε τό 1999, ὅταν κυκλοφόρησε ἡ βιο-γραφία του. Ἀπό τότε, πολλά νέα στοιχεῖα ἔχουν ἔρθει στήν ἐπιφάνεια. Τά μέρη ὅπου ἔζησε, ἐργάστηκε, μαρτύρησε ἄνθισαν ἀπό τήν παρουσία καί τή μαρτυρία τῶν ἀνθρώπων πού τόν γνώρισαν ἀπό κοντά. Ἡ φωνή τους ἑνώθηκε καί μέσα ἀπό σημερινές συνεντεύξεις πρός τόν συγγραφέα τοῦ παρόντος τρίτομου ἔργου, ἀλλά καί ἐπιστολές καί φωτογραφίες ἀπό τήν ἐποχή πού ἔζησε ὁ Ἅγιος, ντοκουμέντα γιά χρόνια ξεχασμένα, ἦρθε νά συμπληρώσει τό πάζλ τῆς ζωῆς αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου πού ἔζησε τόσο κοντά μας καί πού συνεχίζει νά εἶναι παρών στίς δυσκολίες χιλιάδων ἀνθρώπων πού τόν πλησιάζουν μέ πίστη.
Τό ὑλικό εἶναι τεράστιο, ἡ σημασία του βαρύνουσα. Στόν πρῶτο τόμο αὐτῆς τῆς μεγάλης «συνοδοιπορίας» θά διαβάσουμε γιά τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου στήν Οὐκρανία, τή Ρωσία, τό Οὐζμπεκιστάν, τό Τατζικιστάν καί τή Σιβηρία




Συνοδοιπορία με τον Άγιο Λουκά Β' τόμος

Ἀκολουθώντας τά βήματα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, συνεχίζουμε μέ αὐτό τόν τόμο τή συνοδοιπορία μαζί του σέ τόπους μακρινούς καί ἀπαράκλητους, ἐδῶ ὅπου «ὡμολόγησε Χριστοῦ τό θεῖον ὄνομα», τά στρατόπεδα, τίς φυλακές, τούς τόπους ἐξορίας, ἀλλά καί τούς τόπους ὅπου διακόνησε σέ καιρούς σχετικῆς νηνεμίας. Στίς σελίδες αὐτοῦ τοῦ βιβλίου θά γνωρίσουμε τούς ἀνθρώπους πού χάλκευσαν τά δεσμά του καί τόν ὁδήγησαν στό δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Θά μιλήσουμε μέ τούς συγγενεῖς του καί τούς ἀνθρώπους πού στάθηκαν δίπλα του. Τέλος, καί στόν τόμο αὐτόν γίνεται ἐκτενής ἀναφορά στό ἱστορικό πλαίσιο πού ἔζησε ὁ Ἅγιος, στά φρικτά χρόνια πού πέρασε ἡ Ε.Σ.Σ.Δ. κατά τήν περίοδο τῆς τρομοκρατίας καί τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς καί στούς πρωταγωνιστές τῶν ζοφερῶν αὐτῶν ἡμερῶν, πού μέ τή στάση τους, τίς ἐνέργειες καί τίς ἀποφάσεις τους ἔκριναν τή ζωή καί τήν πορεία ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
Στόν δεύτερο τόμο τῆς «συνοδοιπορίας» μας μέ τόν Ἅγιο ταξιδεύουμε στόν Ρωσικό Βορρά, τή Μόσχα, τό Ταμπώφ καί τήν Ὀδησσό.









Ὁ τρίτος τόμος μᾶς ταξιδεύει στή χερσόνησο τῆς Κριμαίας. Ὁ τόμος αὐτός, χωρίς νά παύει νά εἶναι ὁδοιπορικό, εἶναι κυρίως καταγραφή μαρτυριῶν ἀνθρώπων πού τόν γνώρισαν ἤ ἔζησαν μαζί του.
Στά δεκαπέντε αὐτά τελευταῖα χρόνια ἀντιμετώπισε ἕναν ὕπουλο διωγμό, πού τοῦ προκαλοῦσε μεγάλο ψυχικό πόνο. Ὅλος αὐτός ὁ ὑπόγειος πόλεμος ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό τά ἀρχεῖα τῆς K.G.B. πού πρόσφατα ἦρθαν στό φῶς καί φανερώνουν τή μαρτυρική πορεία τοῦ Ἁγίου, ἀπό μιά ἄλλη ὀπτική γωνία. Οἱ ἀρχαῖοι διῶκτες τῶν χριστιανῶν μέ τίς ἀναφορές τους ἔγιναν γιά μᾶς πηγή πληροφοριῶν γιά τούς ἁγίους μάρτυρες, ἔγιναν ἄθελά τους συναξαριογράφοι. Κατά παρόμοιο τρόπο καί οἱ σύγχρονοι διῶκτες τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν συμπληρώνουν τίς γνώσεις μας γιά τόν Ἅγιο καί ἀναδεικνύουν στά μάτια μας τή μορφή του πιό λαμπρή.
Στόν τρίτο καί τελευταῖο τόμο τῆς συνοδοιπορίας μας μέ τόν Ἅγιο γνωρίζουμε τή ζωή του στή χερσόνησο τῆς Κριμαίας.


https://www.facebook.com/events/229199890573636/

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940.




Πρωτ. Ιωάννης Κατής





Ομιλία με Θέμα την κατάληψη της Κλεισούρας

Ομιλία με Θέμα την κατάληψη της Κλεισούρας

Χορευτικό συγκρότημα "Ο Περαματάρης"


Χορευτικό συγκρότημα "Ο Περαματάρης"




Χορωδιακό συγκρότημα του Ιερού Ναού μας "Μουσικές Δημιουργίες"



Χορωδιακό συγκρότημα του Ιερού Ναού μας "Μουσικές Δημιουργίες"



Πρωτ. Ιωάννης Κατής


Πρωτ. Ιωάννης Κατής 




Πρωτ. Ιωάννης Κατής και εκκλησιαστικό συμβούλιο.

Ολόκληρο το Βιβλίο "Κλίμαξ" του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου.








Διαβάστε παρακάτω όλο το ψυχωφελές βιβλίο "ΚΛΙΜΑΞ" του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια για την δική σας ευκολία.



Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΝ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ.





ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΝ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤ0Υ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ.

Υπό του πρωτοπρεσβυτέρου Πατρός Ιωάννου Κατή έλάβομεν την άκόλουθον συγκλονιστική επιστολή:


Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,

Σαράντα κα( πλέον χρόνια, διαβάζω την έγκριτη εφημερίδα σας ως συνδρομητής, πού είμαι. Γράφετε εναντίον του Οικουμενισμού και καλώς κάνετε, πλην όμως έχω να σας αναφέρω ότι περιήλθε εις τας χείρας μου ένας τόμος (έκδοση της Ιεράς Μονής Μαχαιρά της Κύπρου), όπου αναφέρεται πώς ένας Ρωμαιοκαθολικός μοναχός π Φραγκίσκος ντε Μπαγιέστερ, απομακρύνθηκε από τον Παπισμό, επέστρεψε στην Ορθοδοξία, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος, λαβών το όνομα Παύλος το 1953 και το επόμενο έτος τιμήθηκε με το οφίκιο του Άρχιμανδρίτου από τον μακαριστό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Παπαγεωργίου. Τον λαμπρό αυτόν κληρικό, π. Παύλο ντε Μπαγιέστερ, πήρε μαζί του στην Αμερική ό μακαριστός αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος.


 Ό π Παύλος ντε Μπαγιέστερ μιλούσε συνεχώς ιεραποστολικά διά την Ορθοδοξία, εργάστηκε υποδειγματικά  στην Κοινότητα του Ευαγγελισμού της Πενσυλβανίας και το 1961 μετετέθη στην πόλη του Μεξικού, όπου  με την φροντίδα του κτίσθηκε ό ναός της Αγίας Σοφίας. Μετέφρασε την θεία Λειτουργία στην Ισπανική, δημοσίευσε πληθώρα άρθρων και μελετών σε διάφορες γλώσσες, δεν παρέλειπε να λαμβάνει  μέρος σε διεκκλησιαστικούς διάλογους, όπως στην Οικουμενική κίνηση. 


Την καρποφόρα διακονία του π Παύλου έξετίμησε ή μητέρα Εκκλησία με πρόταση του Σεβασμιωτατου Αρχιεπισκόπου κ. Ιακώβου. Τον προήγαγε στο Επισκοπικό αξίωμα με τον τίτλο Ναζιανζού. Έκτοτε, ως επίσκοπος Ναζιανζού, ό Παύλος ντε Μπαγιέστερ συνέχισε την δράση του στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική ως βοηθός του Αρχιεπισκόπου Αμερικής με πολλή επιτυχία.


Ως επίσκοπος Ναζιανζού υπήρξε ομολογητής της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Δέχθηκε δολοφονική επίθεση, την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 1984, βγαίνοντας από τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας της πόλεως του Μεξικού μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου μετά από λίγες ήμερες υπέκυψε στα τραύματα του. Είναι δυστύχημα το ότι ή διακονία του επισκόπου Ναζιανζού Παύλου διεκόπη με τρόπο τόσο τραγικό. Οι αρχές του Μεξικού δεν είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο ό δράστης να κατήχετο από ιδιάζουσα θρησκομανία.

Κύριε Διευθυντά, διαβάζοντας το βιβλίο του μακαριστού επισκόπου Ναζιανζού κ. Παύλου «Ή μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία», διερωτώμαι γιατί κανείς δεν έγραψε ποτέ λέξη για το τραγικό τέλος ενός τόσο μεγάλου και αξίου κληρικού, ομολογητού της Ορθοδόξου ημών πίστεως; 'Ενώ συχνότατα διαβάζουμε και εσχάτως και για μασόνους κληρικούς στις τάξεις του ορθοδόξου κλήρου.

Μετ' ευχών Πρωτοπρεσβύτερος

Π. Ιωάννης Κατής



ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ.