Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 5 ) Νώντα Σκοπετέα

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 5 ) Νώντα Σκοπετέα

Σε όποιο μέρος κι αν σταθείς, σ ΄ακολουθάει η ματιά της

Μεσίτρια αχειροποίητη σου λέει τα μυστικά της .

Μητέρα Προδρομίττισσα φωνή μου μη παρίδης !

Μη σταματάς γλυκύτητα σ όλους να μεταδίδεις !

Αμαρτωλών η δύναμις , υπόσχεση πρεσβεία

Η Εγγυήτισσα η Κυρά σώζει την Αιγυπτία !

Απ του Ουρανού τις άκριες κρέμεται σπηλιαράκι

Κλωστή ηλιαχτίδα το βαστά πάνω απ το θαλασσάκι .

Σαρακοστές με δάκρυα και αγώνες περασμένες …

Στου βράχου το απαράκλητο μορφές ηγιασμένες

Χαράδρα που αντιλαλεί ευχή εις τον αιώνα !

Μεγαλοσχήμων τα μαλλιά πίσω από την Εικόνα !

…Μπήκαμε μέσα στο καθολικό του Τιμίου Προδρόμου . Μεγαλόπρεπο , ολοφώτεινο στο πρωινό του Οκτώβρη και επιβλητικό , γεμάτο ζεστά φρέσκα χρώματα , περιποιημένο και με τάξη παροιμιώδη . Το εικονοστάσι της Παναγίας της Προδρομίτισσας δεσπόζει και εντυπωσιάζει με την γλυκύτητα που ξεχύνει αφειδώλευτα στις ματιές και στις ψυχές μας . Η ιστορία της εικόνας γνωστή μα είπαμε πως η πραγματικότητα και η ψηλάφηση του θαυμαστού είναι άλλο πράγμα . Αχειροποίητη , άνευ χειρών ανθρώπων , Θεαρχίω νεύματι πλασμένη, σπάνια και ανεκτίμητη . Παράσταση μόνο… δίχως το ανά να την συνοδεύει …Δεν χρειάζεται η πρόθεση δίπλα της …εδώ το ζωντάνεμα του Ουρανού και της Ενδοξοτέρας Του δεν απεικονίζεται …Στέκεται εν υποστάσει μπροστά στα έκθαμβα μάτια σου .

 Στα 1863 οι κτήτορες της σκήτης Νήφων και Νεκτάριος παρήγγειλαν στο Ιάσιο της Ρουμανίας την εικόνα της Παναγίας για να την τοποθετήσουν στο καθολικό . Ένας ευσεβέστατος Αγιογράφος ονόματι Ιορδάνης ανέλαβε την υπόθεση , υποσχόμενος στους Πατέρες πως η δημιουργία της εικόνος θα ετελείτο με το προσήκοντα σεβασμό στην Παναγία και τον Κύριο , εν προσευχή και νηστεία …Ξεκίνησε λοιπόν ο σεμνός και πιστός τεχνίτης να ζωγραφίζει όλο θέρμη και προσευχόμενος στην Υπεραγία Μητέρα …Μόλις τέλεψε με τα άμφια του Κυρίου και της Μητρός Του , ξεκίνησε να ζωγραφίζει τα πανίερα πρόσωπά Τους . Μα το αποτέλεσμα τον απογοήτευσε τόσο , που με δάκρυα και θλιμμένος ανείπωτα σκέπασε την εικόνα με ένα ύφασμα και κλείστηκε στο δωμάτιό του , προσευχόμενος συνεχώς και εκλιπαρώντας τον Θεό δια πρεσβειών της Θεοτόκου για θεία φώτιση , ώστε να καταφέρει να ολοκληρώσει την εικόνα . 

Έτσι κύλησε όλη η νύχτα …Το πρωί με τα μάτια κατακόκκινα από το κλάμα και την αγρύπνια μπήκε ξανά στο εργαστήριο με πίστη ότι θα τα καταφέρει . Ξεσκέπασε το εικόνισμα και έπεσε αμέσως κατά γης δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Κύριο που φανερώθηκε σ αυτόν τον τόσο ανάξιο δούλο Του . Η Εικόνα ήταν έτοιμη στην σημερινή της μορφή ! Από χέρια Αγγέλων έτσι όπως πρόσταξε ο Κύριος Σαβαώθ να γίνει ! Πήρε έπειτα τον δρόμο της για το Όρος θαυματουργώντας καθ οδόν και χαρίζοντας από τότε την γαλήνη και την άφατη παρηγοριά της σε όποιον καταφεύγει γονατιστός έμπροσθέν της . Ασάλευτοι καθόμασταν και την κοιτάζαμε για αρκετή ώρα . Όπου και να πηγαίναμε έπειτα το υπέραγνο βλέμμα της μας ακολουθούσε . Θεόσδοτο εικόνισμα ! Προστασία και Σκέπη η Γεννήτρια του Φωτός . Κι είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα που γεννιούνται στην θέα Της . Ναι , ένιωσα να με ελέγχει , να με νουθετεί αυστηρά σαν Μητέρα που αγωνιά . Μα δεν άλλαζε το κοίταγμά της . Αυτό, αιώνια γλυκό , αμετάθετα παραμυθητικό στέκεται εκεί και πάντα σε ακολουθεί . Είσαι εσύ που αλλιώς το εισπράττεις , όπως θα γίνει και στον άλλον αόρατο ακόμα κόσμο , όπου το αναλλοίωτο Φως του Κυρίου άλλους θα φωτίζει και άλλους θα κατακαίει…Είναι αλήθεια πως καταχραστήκαμε της ευγενείας του Αρχοντάρη Μοναχού Γ. ο οποίος μας είχε ανοίξει για να μπούμε . Δεν παραπονέθηκε διόλου που καθυστερούσαμε , ολοένα κοιτάζοντας και φωτογραφίζοντας την Προδρομίτισσα Κυρά . Μας περίμενε με υπομονή , χαμογελώντας κάθε φορά που επιφωνήματα θαυμασμού έβγαιναν αβίαστα απ όλους μας . –Πάμε να σας κεράσουμε στο Αρχονταρίκι , είπε μόλις αρχίσαμε να εξερχόμαστε . 

Μόλις δε πληροφορήθηκε και τον τόπο προέλευσής μας , την Αργολίδα έλαμψε το πρόσωπό του . Θυμήθηκε τότε που σαν φοιτητής της Θεολογίας την επισκεπτόταν συχνά . Την Ιερά Μονή του Καλαμίου την ηγουμένη και τον κτήτορά της Άγιο Νήφωνα , μα περισσότερο το ησυχαστήριο του Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου στην Τροιζήνα , την κοσμολάτρευτη Κεχαριτωμένη . Συγκινημένος θυμήθηκε τις υποθήκες ζωής -το σπανιότατο αυτό βιβλίο –διαμάντι - του μακαριστού Αγίου Πατρός οι οποίες τον οδήγησαν κάποτε στην μόνη Οδό της σωτηρίας . Χαρά που έκανε ο πατήρ Γ. εκείνο το πρωινό ! Σαν να συναντήθηκε με συγγενείς που χρόνια είχε να ανταμώσει ! Χάρισε στον Παπά –Χρήστο μια σπάνια απεικόνιση της Αγιάς Μαρίνας της Προστάτιδός του , να κτυπά τον σατανά με το σφυράκι της , μιας και εκείνος στην ενορία της διακονεί με αφοσίωση και αγάπη στον συνάνθρωπο . Αγκαλιαστήκαμε αδελφικά με τον Προδρομίτη Πατέρα και δώσαμε υπόσχεση πως σύντομα θα ανταμώναμε και πάλι ! Οι υπόλοιποι της παρέας πήραν τον δρόμο της επιστροφής στην Λαύρα, μιας και έπρεπε να φύγουν για τον επόμενο Αθωνικό τους προορισμό , την Μονή του Φιλοθέου . Έτσι χωριστήκαμε , προσωρινά μιας και μετά από δυο μέρες και πάλι θα συνοδοιπορούσαμε ως τα μέρη της Παναγούδας …Τραβήξαμε οι γνωστοί πέντε λοιπόν ,την πορεία για το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου .

Μια σύντομη δοξολογία δρόμος ως τον Σταυρό , που σαν ουράνιος οδοδείκτης έστρεφε τα βήματά σου προς το αξόδευτο γαλάζιο . Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε ένα –ένα τα σκαλιά αποτυπώνοντας μέσα μας μαγευτικές εικόνες βγαλμένες απ του Παραδείσου τ΄όνειρο …Ανάσες κομμένες από το απερίγραπτο με χιλιάδες λέξεις ακόμα πανόραμα των θαυμασίων του Πλάστη ! Κατ΄ αρχάς συ , Κύριε, την γη εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου είσιν οι ουρανοί…. Στην άκρη του Όρους ο αγιασμένος νότος του από την έρημο της Βίγλας . Και εδώ στην αετοφωλιά του ανεμοφαγωμένου γκρεμού , μια σπηλίτσα που δεν ακουμπά στη γη μα απ τον ουράνιο θόλο μοιάζει κρεμάμενη…Στον λαξευμένο βράχο , Θεού θυσιαστήρια να μαρτυρούν περάσματα Αγίων . Ο Άγιος Αθανάσιος που καρτερά αιώνια τον καιρό των πνευματικών αγώνων , το ταξίδι των αρετών , την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή…Εδώ ξεκινούσε των αρετών το στάδιο , ησυχάζοντας από την Καθαρή Δευτέρα ως το Σάββατο του Λαζάρου ! Προσευχόμενος για όλα του τα εκλεκτά τεκνία , παλεύοντας ανδρείως με τους ανύστακτους δαίμονες και τα φιλεπίστροφα , υποκινούμενα από αυτούς , πάθη …Νηστεύοντας και ευχόμενος ανέβαινε τον δικό του Γολγοθά , μαστίζοντας τα τάγματα των αοράτων εχθρών και επέστρεφε έπειτα στη Λαύρα του και στο ποίμνιό του , για να συνεορτάσει την ένδοξη Ανάσταση . Κτυπάμε την μικρή καμπάνα . Γοργόφτερος ο ήχος της μαρτυρά το προσκύνημά μας . Ο Άγιος ξέρει πως είμαστε εδώ ! Φανερός παντού ! Στο μικρό παρεκκλήσι του . Στο εικόνισμά του στο πλάι της Εγγυήτισσας Παναγίας !

 Μήνυμα κρατά ο ίδιος γραμμένο πάνω του ! Τα λόγια του ηχούν κι αυτά ασίγαστα : Εν καρδία πραέων αναπάυεται Κύριος . Ψυχή δε ταραχώδης , δαιμόνων καθέδρα …Οι Άγιοι δεν μεριμνούν για την υστεροφημία τους ! Θεωρούν εν ζωή , εαυτούς αμαρτωλοτέρους και ελαχιστοτέρους απάντων . Μόνο τον Παράδεισο ζητούν για όλους ανεξαιρέτως και αγωνιούν αέναα μήπως και οι μεθοδείες του διαβόλου , μας κάνουν να τον χάσουμε μέσα απ τα χέρια μας . Γι αυτό μας στέλνουν συνεχώς μηνύματα …Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω ! Να κι ο έτερος καθηγητής της ερήμου Μέγας Ευθύμιος σιμά του κι αυτός ! Άλλο Θείο άγγελμα εκείνος κομίζει στον κόσμο : Όπλα του Μοναχού η μελέτη , η προσευχή , η διάκριση , η ταπεινοφροσύνη και η κατά Θεόν υπακοή ! Στεκόμαστε και πάλι άσειστοι μπροστά στην Παναγία ! Εγγυήτισσα , γιατί ήταν αυτή η εικόνα που κάποτε βοήθησε την Αγία Μαρία την Αιγυπτία να μετανοήσει και να φύγει στην λυτρωτική για εκείνην έρημο του Ιορδάνη . Ήταν αυτή που μεσίτευσε και παρηγόρησε και εγγυήθηκε την άφεση των αμαρτιών ! Και έπειτα θέλησε να έρθει μόνη της σ αυτό το σπηλιαράκι . Την βρήκε ο Άγιος και θέλησε να την μεταφέρει στην Λαύρα για να προσκυνείται από τους Μοναχούς . Όμως η εικόνα επέστρεφε στου βράχου το θηκάρι που το θελε για αιώνια εστία της . Έκτοτε εδώ στέκει και αγναντεύει το Αγιονορείτικο πέλαγο και υπόσχεται και ασφαλίζει με την παρρησία της . 

Και όσους Μοναχούς προστρέχουν , τους αγκαλιάζει στοργικά και τους σώζει εκ παντοίων δεινών . Και εκείνοι, άμετρα και σπαραχτικά την ευλαβούνται και αγνοούν το απρόσιτο και το δύσβατο , τους μανιασμένους καιρούς και το απαράκλητο του τόπου , για να την φωτίσουν και να την υμνήσουν . Ανέβαινε συχνά ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής εδώ πάνω , να ανάψει το καντήλι της . Εδώ αξιώθηκε για πρώτη φορά του ακτίστου φωτός ! Εδώ εκάρη Μοναχός …Γι αυτό ονομάστηκε και σπηλαιώτης ! Αν ψάξεις πίσω απ την θαυματουργή εικόνα θα βρεις ακόμα το κερί με κολλημένα τα μαλλιά από την κουρά του Θεοφώτιστου Ασκητή , του παππού σχεδόν όλου του σημερινού αθωνικού κόσμου ! Αν σκύψεις και ασπαστείς στο χώμα το αγιασμένο, ίσως αισθανθείς πως ακόμα δεν έχει στεγνώσει από τα δάκρυα του Παπά -Χαρίτωνος του Πνευματικού, που κάποτε το κατοίκησε για χρόνους πολλούς με την ευλογημένη του συνοδεία 

Κι άλλοι αμέτρητοι οικήτορές της , ασκητάδες της ησυχίας και της Αγιότητας αγωνιστές , έχουν αφήσει τα αποτυπώματα της δεομένης ψυχής τους σε αυτό το λάξευμα του Δημιουργού . Βρισκόμασταν σε ένα από τα πλέον συνταρακτικά προσκυνήματα του Άθωνα . Στην καρδιά του Ιερού βουνού , την πάντα καιομένη από Θεϊκό Έρωτα , την σπλαχνική και φιλόξενη για όσους θελήσουν να συμπορευτούν με τους χτύπους της … Μαζί μας και ένας Ρουμάνος προσκυνητής ο Κωνσταντίνος . Μόνος μόνω Θεώ , ταπεινός προσκυνητής , έλεος ζητούσε και γαλήνη , τίποτα άλλο ! Προσκύνησε αθόρυβα στα δυο παρεκκλήσια του Ακαθίστου ύμνου και του Αγίου , γονάτισε μπροστά στην Παναγία και έφυγε έπειτα . Βρήκε ένα βραχάκι με θέα του Ουρανού τα σκαλοπάτια και καθόταν ήρεμος και αληθινά χαρούμενος με καρδία πραεία φωνάζοντας με την σιωπή του : Έρχου Κύριε ! ( συνεχίζεται …)