ΠΑΤΗΡ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ. ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ. ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ. NESF JUBAL.

Καλή σας ημέρα.

Εχθές, όπως σας είχα πει ,πήγαμε μακριά με τον Μακαριότατο
και την Πατριαρχική συνοδεία για Θεία Λειτουργία.
Έφυγα από το μοναστήρι μου στις 6 το πρωί και γύρισα στις 7μιση το βράδυ. Ήταν κοπιαστικό ταξίδι επειδή είχε φοβερή κίνηση από κάποια επεισόδια, και για να φθάσουμε εκεί κάναμε 4-5 ώρες και 3 ώρες στην επιστροφή. Ωστόσο ήταν υπέροχα εκεί στο χωριό Nesf Jubail(σημαίνει
στη μέση του βουνού) στην περιοχή της Σαμάρειας, κοντά στην αρχαία Σεβάστεια. 

Το μικρό παρεκκλησάκι του Αη Γιώργη ευρίσκεται χωμένο μέσα στο κέντρο του μικρού χωριού πάνω σε πλαγιά βουνού όλο ελαιόδεντρα. Μικρό,ταπεινό, θυμίζει παλιές εποχές, με πολλά γιδοπρόβατα δίπλα ακριβώς στο ναό. Όλα ήσαν τόσο όμορφα και πολύ ταπεινά.
Ο ναός του Αη Γιώργη είναι πολύ παλαιός αλλά φρεσκοανακαινισμένος, χωρίς τέμπλο-εικονοστάσι ακόμα,μιας και το παλιό έπεσε,κατεστράφη.

Ο γέροντας π.Ιουστίνος του Φρέατος του Ιακώβ προσπαθεί με δωρεές από δω κι από κεί,να τα επισκευάσει όλα.Για το συγκεκριμμένο ναίσκο τον βοήθησαν αραβόφωνοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι από Αμερική,οι οποίοι είχαν εδώ σε τούτο το ταπεινό μέρος τους προγόνους τους.
Το εκκλησάκι είχε σχεδόν καταπατηθεί και ήταν να χαθεί εντελώς
ως μαντρί για πρόβατα,όπου ήδη είχαν αρχίσει και φύτευαν δέντρα.

Το εξίσου λυπηρό ήταν ότι το άλλοτε όμορφο αυτό χωριό με τους Χριστιανούς Ορθόδοξους κατοίκους του, σήμερα είναι ένα καθαρά μουσουλμανικό χωριό ,και από τους κατοίκους έχουν παραμείνει μόνον 3 ορθόδοξες γιαγιούλες,80 με 90 ετών ,η κάθε μία,που αποτελούν τη μόνη χριστιανική παρουσία στο μακρυνό αυτό χωριουδάκι.Η γιαγιά με το λευκό τσεμπέρι είναι η μία από αυτές, εδώ σε μια από τις φωτογραφίες.Το χωριό έχει κατοίκους,και πολλούς μάλιστα,αλλά όλοι είναι μωαμεθανοί. Οι χριστιανοί δυστυχώς έφυγαν,άλλοι για μεγαλουπόλεις,και οι πιό πολλοί στην Αμερική. Είχε εκκκλησίασμα αλλά είχαν έλθει με λεωφορεία από άλλα μέρη.

 Η γιαγιά με χαρά είπε στον Μακαριότατο Πατριάρχη μας:"είμαι Ρωμιά,...είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη,και ζω εδώ πάνω από 80 χρόνια!"
Φεύγοντας,....εγώ παρέμεινα με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, δηλαδή
την ομορφιά του χώρου,την παρουσία των τριών γιαγιάδων,την ερήμωση από χριστιανική παρουσία σε πολλά μέρη,την παντελή ερήμωση στα χωριά μας στην Ελλάδα από κατοίκους,την ερημία των χωριών, την ερημία αισθημάτων και χαράς των παγερών μεγαλουπόλεων,την ερημία των καρδιών μας και των ψυχών μας από αγάπη, πίστη και ιδανικά.
Εχει ο Θεός βέβαια,......αλλά εμείς δεν έχουμε, καθώς φαίνεται....