Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ψαλμός ΡΜΕ'(145). 1.Αίνει, ή ψυχή μου, τον Κύριον 2. αίνεσω Κύριον εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου εως υπάρχω.

Ψαλμός ΡΜΕ'(145)

1.Αίνει, ή ψυχή μου, τον Κύριον

2. αίνεσω Κύριον εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου εως υπάρχω.

Ό Δαβίδ έχει καταθέσει σε αρκετούς ψαλμούς αυτή τη στάση τού αίνου προς τον Θεό και της ευλογίας, στάση πού δηλώνει λατρευτική αναφορά. Μνημονεύω τούς ψαλμούς 102 και 103: Ευλογεί, ή ψυχή μου, τον Κύριον και, πάντα τά εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού ευλογεί, ή ψυχή μου, τον Κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού ( Ψαλμ. 102,1-2). Και: Ευλογεί, ή ψυχή μου, τον Κύριον. Κύριε ό Θεός μου, εμεγαλύνθης σφόδρα ( Ψαλμ. 103,1).

Έχουμε, λοιπόν, τον ευσεβή πού ζει μέσα σε έναν αίνο. Ενδιαφέρον είναι να δούμε ότι ή Αποκάλυψη, όταν περιγράφει την ουράνια Λειτουργία, αντλεί από τούς ψαλμούς για να την περιγράψει. Βλέπει τούς πρεσβυτέρους γύρω από τον θρόνο τού Θεού, να αινούν τον Κύριο με τη δοξολογία αινείτε τον Κύριον τών ουρανών. Όταν αινώ τον Κύριο, αντλώ δύναμη, και όταν αντλώ δύναμη αύτοπροσδιορίζομαι ως δυνατός

Εάν μπορέσω να αύτοπροσδιοριστώ ως δυνατός, δεν μπορεί να άκουμπάω πάνω στους ανθρώπους, μάλιστα όταν αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να με εξουσιάζουν, και δεν τούς εμπιστεύομαι.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ