Η ΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΦΛΟΡΟΦΣΚΥ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ .Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.

Στις 5 Ιουλίου 1853, στις 8 μ.μ. ή ήγουμένη Σεραφείμα του Μοναστηριού Φλορόφσκυ του Κίεβου καί ή Μοναχή 'Αγνή, ή οικονόμος του Μοναστηριού, έφτασαν στήν Λαύρα μέ σκοπό νά παρακαλέσουν τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο, νά λειτουργήση στό Μοναστήρι τους, τήν ήμερα πού πανηγύριζε ή έκκλησία τους, αφιερωμένη στήν εικόνα της Παναγίας του Καζάν.

Ό Δεσπότης ύποδέχτηκε εγκάρδια τίς έπισκέπτριες καί δέχτηκε μ’ ευχαρίστηση τήν πρόσκλησή τους.

«Καλά, καλά», είπε. «Σίγουρα θάρθω. Μόνον φροντίστε ότι χρειάζεται γιά τήν Θεία Λειτουργία».

Ή ήγουμένη ετοιμάστηκε ν’ άναχωρήση από τόν Δεσπότη, αλλά εκείνος τήν σταμάτησε:

«Σκέφτεστε νά έπιστρέψετε αμέσως, Σεβαστή Μητέρα;».

«Ναί, έτσι είχαμε σχεδιάσει, Σεβασμιώτατε».

«Σήμερα εγώ θά λειτουργήσω στό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια στήν εκκλησία του 'Αγίου Σέργιου. Αφού έτυχε νά βρίσκεστε εδώ, μήπως θέλετε νά παρακολουθήσετε καί τήν Θεία Λειτουργία;».

«Νάναι εύλογημένο Αγιε Δέσποτα. Μέ μεγάλη μας χαρά».

Ό Μητροπολίτης άρχισε νά έτοιμάζεται βιαστικά γιά τό ταξίδι άλλά μέ μεγάλη στεναχώρια ανακάλυψε ότι δέν ύπήρχε πουθενά τό κομποσχοίνι του:

  «’Ώ, τι αφηρημάδα!» είπε. «Μάλλον θά τό ξέχασα στό Γκολοσεγιέφσκαγια».

Φώναξε τόν ύποτακτικό του π. Ναζάριο, αλλά ή Σεραφείμα προθυμοποιήθηκε:

«Δεν θά μπορούσατε νά χρησιμοποιήσετε τό δικό μου Σεβασμιώτατε;».

«Τό δικό σας; Μά τί θά έχετε εσείς τότε; Λένε ότι είναι κακό σημάδι νά βγαίνει κανείς έξω, χωρίς τό κομποσχοίνι του, άλλα τί νά γίνει; Δώστε μου λοιπόν τό δικό σας». Ή ήγουμένη του έδωσε τό κομποσχοίνι της καί αφήνοντας τον νά ετοιμαστεί, προπορεύτηκε γιά τό Κιτάγιεφ μαζί με τήν άδελφή Αγνή.

Εκείνη τήν ήμερα, τό ερημητήριο Κιταγιέφσκαγια ήταν άνάστατο. Ό Μητροπολίτης τούς είχε ειδοποιήσει άρκετά άργά γιά τήν άφιξή του εκεί καί οί νεωκόροι αίφνιδιασμένοι έτρεχαν νά προλάβουν, σκουπίζοντας, καθαρίζοντας καί έτοιμάζοντας άμφια, ένώ ό έκκλησιάρχης καί ό ήγούμενος του ερημητηρίου είχαν έξουθενωθή άπ’ τόν κόπο, στήν προσπάθειά τους ν’ ανταποκριθούν.

Γιά νά γνωρίζουν τήν άφιξη τού Δεσπότη, είχαν στείλει άπό τά χαράματα άδελφούς στό καμπαναριό νά παρακολουθούν.

Εκείνο τόν καιρό ό Αρχιερέας ταξίδευε πάντοτε μέ άμαξα πού τήν έσερναν τέσσερα άλογα κι έτσι οί άδελφοί περίμεναν νά φανή άκριβώς μιά τέτοια άμαξα γιά νά ειδοποιήσουν. Ξαφνικά ένας άπ’ αύτούς είδε τήν άμαξα μέ τά τέσσέρα άλογα της ήγουμένης Σεραφείμας νά πλησιάζη καί νομίζοντας ότι ήταν ή άμαξα του Μητροπολίτη, μέ τόν χαρακτηριστικό έντονο τρόπο των νεαρών δοκίμων, φώναξε:

«Έρχεται!».

Ό καμπανάρης πού περίμενε ακριβώς αυτό, μ’ ένα δυνατό κι έμπειρο χέρι άρχισε νά χτυπάη πανηγυρικά τίς καμπάνες.

Οί αδελφοί βγήκαν γρήγορα από τήν εκκλησιά μέ λάβαρα, Σταυρό κι αγιασμό καί παρατάχθηκαν νά υποδεχτούν τόν Δεσπότη. Ή άμαξα μέ τά τέσσερα άλογα έφτασε, ό άμαξας σταμάτησε, άλλ’ αντί γιά τόν άναμενόμενο Μητροπολίτη, βγήκε ή ήγουμένη του Μοναστηριού Φλορόφσκυ, Σεραφείμα! 'Υπήρξε κάποια σύγχυση, όπως ήταν φυσικό, αλλά σύντομα ή τάξη άποκαταστάθηκε. Έν τώ μεταξύ, έφτασε κι ό Μητροπολίτης καί ή Θεία Λειτουργία τελέστηκε μέ ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια. Ή εκκλησία καί ό περίβολος του ερημητηρίου ήταν κατάμεστα από προσκυνητές της Λαύρας καί παραθεριστές της περιοχής.

Ό μακάριος Θεόφιλος πήρε μέρος στήν Θεία Λειτουργία καί σύμφωνα μέ τήν συνήθειά του, στάθηκε μακρυά από τούς συλλειτουργούς του, μισογυρισμένος από τήν άντίθετη πλευρά. Μετά τήν Θεία Λειτουργία ό Μητροπολίτης άρχισε νά δίνη τήν εύχή του στον κόσμο, καί ή ήγουμένη μαζί μέ τήν Μοναχή 'Αγνή, κατευθύνθηκαν πρός τήν έξοδο τού ερημητηρίου γιά νά επιστρέψουν στό Μοναστήρι τους. Καθώς προχωρούσαν πλάι στην έκκλησία, τις συνάντησε ό Θεόφιλος καί χωρίς ν’ άπαντήση στον χαιρετισμό της Σεραφείμας, έβγαλε ένα μπουκάλι με χώμα άπ’ τήν τσέπη του καί τό έχυσε πάνω της, από τό κεφάλι ώς τά πόδια. Εκείνη τρομαγμένη έβαλε τις φωνές καί βιάστηκε νά φύγη ανάστατη μέ τήν συνταξιδιώτισσά της. Μόλις όμως κάθησαν στήν άμαξα, ό Ίβάν, ό ύποτακτικός του Θεόφιλου έτρεξε κοντά τους καί έδωσε στήν 'Αγνή έναν μακρύ μανδύα τυλιγμένον γύρω άπό ένα δεμάτι σίκαλη.

«Ω, Θεέ μου! Τί είναι αυτό;», είπε ή 'Αγνή καί οπισθοχώρησε.

«Μή φοβάσαι», είπε ό ύποτακτικός, «ό Μπάτουσκα Θεόφιλος στό στέλνει μέ μιά παραγγελία: Πές τήν 'Αγνή νά κόψη τόν καρπό καί νά τόν κρατήση καί νά στείλει πίσω σ’ εμένα τά κοτσάνια».

Εκείνη δέχτηκε τό δώρο μέσα σέ μεγάλη σύγχυση καί τόβαλε στήν άμαξα. Ό άμαξας χτύπησε στον αέρα τό καμτσίκι του καί τ’ άλογα κάλπασαν. Τι νά δήλωνε άραγε ό μακάριος μ’ αύτά τά παράδοξα;

Αμέσως μόλις έπέστρεψαν στό Μοναστήρι, ή Σεραφείμα δέν ένοιωσε καλά καί ώς τό άπόγευμα άρρώστησε κι έπεσε στό κρεβάτι.

Στό μεταξύ έφτασε ή ήμέρα της γιορτής κι ό Μητροπολίτης ήρθε νά Λειτουργήση, άλλά εκείνη ήταν τόσο άρρωστη πού δέν μπορούσε νά σηκωθή.

 Ό Δεσπότης λυπήθηκε ύπερβολικά όταν πληροφορήθηκε γιά τήν ξαφνική αρρώστια της Σεραφείμας κι άναφώνησε:

«Σώστην Θεέ μου! Είναι τόσο νέα καί δραστήρια, μά τώρα κινδυνεύει. Προσευχηθήτε γι’ αύτήν αδελφές έν Χριστώ, προσευχηθήτε θερμά κι ϊσως ό Κύριος τήν θεραπεύση».

Μετά στράφηκε πρός τόν Γενικό Διοικητή τόν Πρίγκιπα Βασΐλκικωφ πού ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα γνήσιου τέκνου της έκκλησίας, μέ άγάπη στον Θεό, λέγοντας:

«Πάμε νά τήν παρηγορήσουμε».

Όταν έφτασαν στό κελλί της ή άρρωστη ήταν κατάκοιτη κι ακίνητη. Στήν παρουσία τών ύψηλών επισκεπτών της, προσπάθησε ν’ άνασηκωθή στό κρεββάτι, αλλά ό Δεσπότης της απαγόρεψε νά κουράση τόν έξαντλημένο της οργανισμό.

«Τό κομποσχοίνι, θυμάστε τό κομποσχοίνι», ρώτησε τήν άρρωστη ήγουμένη μέ μιά θλιμμένη φωνή. «'Η μικρή μου παρατήρηση γιά τό κακό σημάδι βγήκε αληθινή. Ναί, δυστυχώς, βγήκε άληθινή». Αφού τήν εύλόγησε καί της εύχήθηκε γρήγορη άνάρρωση, έφυγε άπό τό κελλί της.

Πρός τό άπόγευμα της ίδιας ήμέρας, ή Σεραφείμας χειροτέρεψε- καί στίς 10 Ιουλίου, στήν γιορτή τού Άγιου Αντωνίου τών Σπηλαίων, ένοιωσε πώς ή ζωή της φτάνει στό τέλος της.

Παράγγειλε τότε νά στείλουν μιά άμαξα στήν Λαύρα γιά νά φέρη τόν Πνευματικό της Πατέρα, τόν 'Ιερομόναχο Παρθένιο.

Οταν όμως εκείνος έφθασε μέ τ’ Άχραντα Μυστήρια, ήταν ήδη πολύ άργά. Ή ηγουμένη Σεραφείμα είχε παραδώσει τήν ψυχή της.

Στις 12 Ιουλίου, ή οικονόμος τού Μοναστηριού, αδελφή 'Αγνή, εκλέχτηκε γιά ν’ άναπληρώση τήν αξιομακάριστη ηγουμένη.

Κι έτσι ή προφητεία τού Στάρετς Θεόφιλου επαληθεύτηκε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.