Οργή Καλαβρυτινών για τις υβριστικές επιστολές του Σεβ. Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού για τον όσιο Χριστοφόρο Παπουλάκο.

Οργή Καλαβρυτινών για τις υβριστικές επιστολές του Σεβ. Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού για τον όσιο Χριστοφόρο Παπουλάκο.

Επιμέλεια ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS - Ημ.δημοσίευσης:Παρασκευή, 12 Απριλίου 2013 - 8:39:00 π.μ.

Πλήρεις οργής και αγανακτήσεως διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες επιστολές του Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού προς κάθε κατεύθυνση, οι οποίες διακρίνονται για την πρωτοφανή επιθετικότητά τους.

Προσβάλλουν βάναυσα την ιστορική αλήθεια, που διεκδικεί ως άλλος πάπας, και βάλλει ευθέως εναντίον προσώπου, προς το οποίον θα ώφειλε τουλάχιστον ευγνωμοσύνην, αν μη τι άλλο.

Επειδή δε το θρησκευτικό μας συναίσθημα προσβάλλεται και αυτό, και πολλοί από εμάς είμεθα και συντοπίτες ή και απόγονοι του μακαρίου ανδρός δηλώνουμε ευθαρσώς ότι, αν δεν αναιρέσει τα διαλαλούμενα περί του Χριστοφόρου Παπουλάκου, προτιθέμεθα να προσφύγουμε στη δικαιοσύνη για τη βάναυση σπίλωση της μνήμης του.

Ότι όχι μόνο έχουμε συνείδηση της αγιότητός του διαχρονικά, αλλά και ότι είμεθα αποφασισμένοι να αναδείξουμε πλέον όλα τα σχετικά με τον βίον, την δράση του και κυρίως τις διώξεις του υπό των κρατούντων της εποχής του, καταφαίνετε και από τα πλείστα ψηφίσματα των όχι ευάριθμων συλλόγων μας.

Η αλήθεια πλέον δεν θα φιμωθεί, όσο και αν κάποιοι δήθεν υποστηρικτές της πίστεως και μεριμνούντες για τη σωτηρία του ποιμνίου τους πεισματικά αντιδρούν.

Δημοσιεύονται ενδεικτικά Ψηφίσματα περί του oσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου και έπεται συνέχεια!

Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων

«Ο Αρχαίος Κλείτωρ»

Κωνσταντίνος Κατσιάρης

Πληροφορίες: Κατσιάρης Κων/νος, Πρόεδρος

E-Mail: KKatsiaris@yahoo.gr

Παραδείσου 38, τ.κ. 171 23, Νέα Σμύρνη Αττικής

Τηλέφωνα Συν/σεως: 00302109322635

**********************************************************************

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΣΤΡΙΩΤΩΝ «Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ»

13562 / 1963 ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

ΙΩΑΝΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 22, Τ.Κ. 171 23,

ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΕΛΛΑΣ

ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ

Πληροφορίες: Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Παναγιώτου, Πρόεδρος

Email : Anagnost@EKDD.gr

Ιωάννου Οικονόμου 22 τ.κ. 171 23, Νέα Σμύρνη Αττικής

Τηλέφωνα Συν/σεως: 00302109352405

ΨΗΦΙΣΜΑ

Ο Σύλλογός μας, στοιχώντας προς την περί του συντοπίτη μας οσίου Μοναχού Χριστοφόρου του Παπουλάκου σοφήν και θεόπνευστη κρίση της σεπτής κορυφής της Ορθοδοξίας, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, που αποτελεί και προσωπική πίστη όλων των συμπολιτών μας διαχρονικώς επί ενάμιση αιώνα, διαμαρτύρεται για τη βάναυση απαξίωση του προσώπου και του έργου του αοιδίμου ανδρός. Μάλιστα από ανθρώπους της Εκκλησίας, οι οποίοι, παραχαράσσοντας την αλήθεια πεισμόνως και ανεξηγήτως, αντιτάσσονται στην προβολή και ανάδειξή του. Συνεχίζουν έτσι το στυγερό έργο των διωκτών του Παπουλάκου, τον οποίο μετά την κοίμησή του φοβούνται η, το χειρότερο, δεν έχουν τον ανδρισμό να ομολογήσουν την πλάνην τους. Στηρίζονται σε δύο επίθετα, «αγύρτης και λαοπλάνος», ενώ και οι λίθοι βοούν για την ανεκτίμητη εθνωφελή προσφορά του, επίκαιρη άλλωστε στις μέρες μας. Αν ξαναζούσαν σήμερα οι Βααυροί θα χρωστούσαν ευγνωμοσύνη στους σύγχρονους απολογητές τους, που συνεχίζουν το απαίσιο έργο τους ανερυθρίαστα.

Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα τις φιλότιμες προσπάθειές του ιεραποστολικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ινστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλάκος», και είμαστε δίπλα του σε αυτόν τον μεγάλο αγώνα για την ορθή προβολή του Παπουλάκου. Μάλιστα το συγκεκριμένο Ινστιτούτο έχει την τιμή να περιλαμβάνει στα μέλη του ελλογιμότατους καθηγητές και πνευματικούς ανθρώπους φιλαλήθεις, χωρίς παρωπίδες και με ανεξάρτητη γνώμη.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο:

Ο Πρόεδρος Ιωάννης Αναγνωστόπουλος του Παναγιώτου

Ο Γενικός Γραμματέας Αναστασόπουλος Χαράλαμπος του Βασιλείου

**********************************************************************

ΕΝΩΣΗ ΚΡΙΝΟΦΥΤΙΝΩΝ «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ»

13562 / 1963 ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,

ΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

Α.Φ.Μ. 099043793, Δ.Ο.Υ. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ 38, Τ.Κ. 171 23, ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΕΛΛΑΣ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ, 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ 1/114

Πληροφορίες :

Κατσιάρης Κων/νος, Πρόεδρος

E-Mail: KKatsiaris@yahoo.gr

Παραδείσου 38, τ.κ. 171 23, Νέα Σμύρνη Αττικής

Τηλέφωνα Συν/σεως: 00302109322635

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τα μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Κρινοφυτινών «Οι Άγιοι Θεόδωροι» σε έκτακτη Συνεδρίαση, στις 15 Δεκεμβρίου 2009, συζήτησαν το μοναδικό θέμα ημερησίας διατάξεως: «την Αγιοκατάταξη του oσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, από το χωριό Άρμπουνα Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας Ελλάδος» και ομοφώνως απεφάσισαν και εξέδωσαν το κάτωθι Ψήφισμα:

Εμείς οι Κρινοφυτινοί, ενώνουμε την φωνή μας, με την πάνδημη φωνή όλων των Ορθοδόξων χριστιανών της Πελοποννήσου, Νησιών και αλλαχού και ψηφίζουμε:

Υπέρ της Αγιοκατατάξεως του οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, όστις εν ζωή, με το χάρισμα της ευφυΐας του, την οποία φώτισε το Άγιο Πνεύμα και την έκανε φορέα της Θείας χάριτος, έγινε κήρυκας του Χριστιανικού Ορθοδόξου λόγου, του λόγου της Ελπίδας των βασανισμένων, από την σκλαβιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ελλήνων χριστιανών ορθοδόξων. Ήλθε σαν δείκτης για να δείξει πορεία και να διεγείρει ψυχές του Γένους, εναντίον της δυτικής Θεολογίας και δυτικής διανόησης, που ενθάρρυνε την ανθρωποκεντρική αλαζονεία και γι’ αυτό εδιώχθη και εβασανίσθη από τους ταγούς της τότε Εκκλησίας και απέθανε αποκαμωμένος. Τα κηρύγματα του Παπουλάκου μοιάζουν με γλυκοχαράματα που δίνουν πάντα ελπίδες μίας καινούργιας ανατολής σε κάθε άνθρωπο, για την αιώνια ευτυχία. Στηρίζουμε επίσης το «Ινστιτούτο Χριστοφόρος Παπουλάκος», για τις προσπάθειες που καταβάλλει για την ανάδειξη του συντοπίτη μας Παπουλάκου.

Είθε να εισακουσθή η ταπεινή φωνή μας…

Για το Δ. Σ.

Ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Κατσιάρης

Ο Γ.Γ. Παναγιώτης Ντακόλιας

*********************************************************************

Προς την Α. Θ. Π.

τον Οικουμενικό Πατριάρχη

κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

και την περί Αυτό Αγία και Ιερά Σύνοδο.

Ψήφισμα της Ένωσης των Απανταχού Αρμπουναίων

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!

Είναι γνωστοί στους ιστορικούς, αλλά και γενικά σε όλους τους ασχολούμενους με την νεώτερη ιστορία της Ελλάδας και της Εκκλησίας, οι αγώνες και οι θυσίες υπέρ της Ορθοδοξίας και γενικότερα υπέρ της αληθινής Πίστεως του οσίου και Ομολογητού Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου, από τον Άρμπουνα του Δήμου Κλειτορίας του νομού Αχαΐας (περί 1770 - +18/1/1861).

Την εποχή της ξενοκίνητης Οθωνικής εξουσίας το κύρος της «Εκκλησίας του Βασιλείου της Ελλάδος» κλυδωνιζόταν από την σωρεία απαράδεκτων καινοτομιών – με σημαντικότερη τον αντικανονικό διαχωρισμό της, από την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως – κατόπιν αυθαίρετης επέμβασης στα Εκκλησιαστικά της δυτικότροπης εξουσίας που μάστιζε το νεοίδρυτο Ελληνικό Κράτος.

Σύμφωνα με μαρτυρίες του μαθητή του Παπουλάκου από την Πάτρα Δημητρίου Γιαννόπουλου, ο Όσιος διέγνωσε τον κίνδυνο από το χωρισμό της Εκκλησίας της Ελλάδας από της Κωνσταντινουπόλεως και αντιστάθηκε σθεναρά. Χαρακτηριστικά από τα χειρόγραφα του Γιαννόπουλου καταγράφονται τα εξής: «Ο Παπουλάκος πρώτος είχε δει τους κινδύνους από τον χωρισμό της ελληνικής εκκλησίας (από την Κωνσταντινούπολη) και την επιρροή του καθολικισμού από το αγγλογαλλικό κόμμα και από τον αλλόθρησκο βασιλέα μας.. Με τη δύναμή Σου, Κύριε, ο Παπουλάκος απόκτησε σοφία και δύναμη. Κατάλαβα ότι το θέλημά Σου είναι πάνω από τις εξουσίες των ανθρώπων.. Όταν μιλούσε, ήταν σαν από το αγριεμένο και κόκκινο πρόσωπό του να ακούμε την δική Σου φωνή.. Αγρίευε ο άγιος Παπουλάκος, τα μάτια του πετούσαν φλόγες και οι φλέβες του λαιμού του φούσκωναν έτοιμες να σπάσουν, όταν μίλαγε για τους φραγκοφορεμένους.

-Όλοι αυτοί βάλθηκαν να μας αλλαξοπιστήσουν. Εμείς μόνο θρησκεία και γλώσσα ξέραμε και αυτά μας κράτησαν ζωντανούς τόσα χρόνια κάτω από τον Τούρκο, για να μπορούμε να καμαρώνουμε τώρα που είμαστε βασίλειο…

Στα 1850 οι δεσποτάδες χώρισαν την Ελλάδα από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και την κήρυξαν ανεξάρτητη. Όταν ο άγιος Παπουλάκος μιλούσε γι’ αυτό, αγρίευε και χτυπούσε με δύναμη τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.

-Αντισταθείτε αδελφοί! Σε λίγο καιρό θα μας ειπούν να μονιάσουμε με την Δυτική Εκκλησία και ύστερα να αρνηθούμε και την πίστη μας! Αντισταθείτε!

Αν σήμερα η Ορθοδοξία έζησε και δεν φραγκέψαμε, το χρωστάμε σ’ αυτό τον άγιο Παπουλάκο, που τον κατηγόρησαν ως αγύρτη και απατεώνα».

Ο όσιος Χριστοφόρος ύψωσε το ανάστημά του και αγωνίστηκε με την «Φιλορθόδοξη Εταιρεία» για την ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία. Ωστόσο υποστηρίζοντας σθεναρά τις θέσεις του για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για το Γένος και γενικότερα για τα αυτονόητα δικαιώματα, σφόδρα διώχθηκε, φυλακίστηκε και τέλος εξορίστηκε από την φιμωμένη Ελληνική Εκκλησία στην Θήρα και στην Άνδρο, όπου και απέθανε. Μάλιστα είναι τραγικό το σπάσιμο του κεφαλιού του από το όργανο της εξουσίας Επίσκοπο Άνδρου Μητροφάνη, ο οποίος αδίκως τον σάπισε με την ράβδο του. Από τότε ο Παπουλάκος τιμάται από τους προγόνους μας ως Προφήτης, Αγιοπατέρας και ισάξιος των Μαρτύρων και των Αποστόλων.

Εμείς οι συντοπίτες του Αρμπουναίοι, που έχουμε την μεγάλη τιμή από το μικρό χωριό μας να κατάγεται αυτός ο αγωνιστής της Ορθοδοξίας, νοιώθουμε ασύνορο το χρέος και την αγωνία, ότι αυτή η Μορφή, αυτός ο Μάρτυρας της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης πρέπει να τιμηθεί όπως του αξίζει καταλαμβάνοντας την θέση που του ανήκει στην ιστορία και στην Εκκλησία. Η Ένωση Αρμπουναίων, με άοκνες προσπάθειες από ιδρύσεως της, προσπάθησε να αναδείξει με τον καλλίτερο τρόπο την τεράστια Ιερή Μορφή του. Συγκέντρωσε όλο το απαραίτητο ιστορικό αρχείο, το 1973 με ενέργειές της επαναπατρίστηκε στο χωριό Άρμπουνα η σεπτή κάρα του οσίου Παπουλάκου. Ακόμα το 1987 με απόφαση της τότε υπουργού πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη η ομώνυμος Μονή «Κοιμήσεως-Οσίου Παπουλάκου» στο χωριό ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο.

Το 2001 η Ένωση κατέθεσε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος αίτημα Αγιοκατάταξης του Μοναχού, το οποίο για διάφορους ευνόητους λόγους, δεν στηρίχθηκε όσο θα έπρεπε. Μια σειρά δημοσιεύσεων, ημερίδων και εκδηλώσεων, που οργανώθηκαν επίσης τα τελευταία χρόνια συνεισέφεραν στην ανάδειξη της κοινωνικής, της ιστορικής και της θρησκευτικής πλευράς του έργου του οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου.

Τελευταία η προσπάθεια για την ανάδειξη του έργου και της μορφής του Χριστοφόρου Παπουλάκου έχει πάρει νέα πνοή και δύναμη με την άοκνη προσπάθεια που καταβάλλει το μη κερδοσκοπικό Ινστιτούτο «Χριστοφόρος Παπουλάκος», με ιδρυτή και πρόεδρό του, τον Αρχιμανδρίτη κ. Νεκτάριο Ν. Πέττα, ο οποίος μέσα από πολλές δυσκολίες και διώξεις, αγωνίζεται για την επιστημονική προβολή του φαινομένου Παπουλάκου.

Θέλουμε να σας πληροφορήσουμε ότι εμείς ως Ένωση Απανταχού Αρμπουναίων, ο Δήμος Κλειτορίας, η Ομοσπονδία όλων των Πολιτιστικών Συλλόγων και Ενώσεων του Δήμου Κλειτορίας, η Παγκαλαβρυτινή Ένωση που ενώνει τους απανταχού Καλαβρυτινούς και πολλοί άλλοι φορείς έχουμε ενώσει τις δυνάμεις μας με το Ινστιτούτο «Χριστοφόρος Παπουλάκος» σε αυτή την θεάρεστη προσπάθεια, την οποία σθεναρά στηρίζουμε. Δηλαδή στην Μεγάλη Υπόθεση της αγιοκατάταξης του Παπουλάκου.

Με την ευκαιρία της παρόντος ψηφίσματος θέλουμε να εκφράσουμε γραπτώς και δημόσια προς το Ινστιτούτο τα συγχαρητήρια μας για την μεγάλη προσπάθεια και το συγγραφικό έργο που έχει αναλάβει για την ανάδειξη του θέματος και την ευαρέσκεια μας για την αγαστή έως τώρα συνεργασία μας.

Κορυφαία δείγματα αυτής της συνεργασίας η μεγάλη επιτυχία των δύο εκδηλώσεων, οι οποίες οργανώθηκαν το 2009 από το Ινστιτούτο, της Α΄ Επιστημονικής Ημερίδας με θέμα το έργο του Μοναχού, που έλαβε χώρα στη Θήρα τον περασμένο Ιούλιο, υπό την αιγίδα της τοπικής Μητροπόλεως. Ωστόσο το κορυφαίο γεγονός είναι το Α΄ Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος», που οργανώθηκε από το Ινστιτούτο στο Δήμο Κλειτορίας – Δήμος στον οποίο ανήκει η πρώην κοινότητα Άρμπουνα γενέτειρα του Παπουλάκου – το Σεπτέμβριο του 2009. Συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανάδειξη μέσα από τις ιστορικές πηγές αδιάσειστων στοιχείων και πτυχών του οσιακού βίου, της Διδαχής, και της προσφοράς του Χριστοφόρου Παπουλάκου, καθώς και του διαχρονικού κύρους, της διαχρονικής τιμής και του διαχρονικού σεβασμού που έχαιρε από τον λαό ο Νέος Προφήτης της Πίστεως και του Γένους.

Η μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το Συνέδριο της Κλειτορίας, από το πλήθος του κόσμου που το παρακολούθησε, από τις μαρτυρίες του απλού κόσμου που κατατέθηκαν και καταγράφηκαν, καταφάνηκε άλλη μια φορά ότι στην συνείδηση του απλού πολίτη, του απλού κόσμου ο αοίδιμος Μοναχός έχει ήδη την θέση που του αξίζει.

Το πλούσιο συγγραφικό και αγιογραφικό έργο για τον Χριστοφόρο Παπουλάκο, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας εκατόν πενήντα χρόνια από το θάνατό του, το πλήθος ιερών Ναών που έχουν αφιερωθεί στη μνήμη του, οι πολλές Ακολουθίες που έχουν γραφτεί για την εορτή του συνηγορούν στο ότι υπάρχει η έξωθεν καλή μαρτυρία και έχει ωριμάσει όσο ποτέ η ιδέα και το χρέος να τιμηθεί ο Ομολογητής-Μάρτυρας με την πράξη της επίσημης Εκκλησίας, της Αγιοκατάταξής του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Παναγιώτατε,

Σας νοιώθουμε και Σας θέλουμε Συμπαραστάτη και Αρωγό στην μεγάλη μας αυτή προσπάθεια της αγιοκατατάξεως του Παπουλάκου, που καίει εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια στην καρδιά του όπου Γης Ρωμιού.

Τέλος μεγάλη ανακούφιση για όλους εμάς είναι απόψεις σας, του Πρώτου της Ορθοδοξίας, σε ενυπόγραφη επιστολή-ευλογία προς τον Αρχιμανδρίτη κ. Νεκτάριο Ν. Πέττα (29-12-2009), για το επιστημονικό πόνημά του «Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος ο Παπουλάκος στη Θήρα (1854) και στην Άνδρο (1854-1861)». Το ιστορικό κείμενό Σας θα μείνει με Χρυσά Γράμματα και ιερά παρακαταθήκη για όλους μας, όπου μιλώντας για τον Παπουλάκο, μεταξύ άλλων σημειώνεται: «Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος, ο επικληθείς «Παπουλάκος», απεστάλη υπό του Θεού εν ζήλω Ηλιού δια να κηρύξη τα θεία δικαιώματα, να διδάξη την πατρώαν πίστιν και να ελέγξη οθνείας επιδράσεις εις την λειτουργίαν του εκκλησιαστικού και κοινωνικού σώματος. Ηγαπήθη μεν σφόδρα υπό του ευσεβούς λαού του Θεού, όστις ανεγνώρισεν εν τω προσώπω αυτού τον εκφραστήν της γνησίας εκκλησιαστικής παραδόσεως και ευσεβείας, εδιώχθη δε υπό των κρατούντων, δι̉ ους εγένετο κατά το ψαλμικόν «βαρύς και βλεπόμενος» ως δήθεν υποκινητής στάσεως κατά του πολιτεύματος, και εκοιμήθη οσιακώς εν τη Ιερά Μονή Παναχράντου της Άνδρου, διανύων εν αυτή την επιβληθείσαν αυτώ εκκλησιαστικήν ποινήν εγκλεισμού.

Η μνήμη του επεβίωσε μέχρι σήμερον αγαθή εν τω εκκλησιαστικώ πληρώματι». Αυτό για εμάς είναι η αναγνώριση της μεγάλης προσπάθειας για την προβολή του αληθινού Παπουλάκου.

Υιϊκώς ευχόμεθα τη Σεπτή Σας Παναγιώτητα το ζην, για την ευόδωση των Θεοφιλών Έργων Της προς δόξα του αληθινού Θεού μας και διηνεκή εύκλεια της Αγίας Του Μεγάλης Εκκλησίας.

Πανευλαβώς κατασπαζόμενος την Υμετέραν τιμίαν δεξιάν

διατελώ μετά βαθυτάτου σεβασμού

και απολύτου υιϊκής αφοσιώσεως.

Για το Δ.Σ. της Ενώσεως,

Ο Πρόεδρος

Dr Αθανάσιος Νασιόπουλος

Κοινοποίηση στο Δ.Σ. του ιεραποστολικού Ινστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλάκος».

**********************************************************************

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

«Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΛEIΤΩΡ»

6899/2002 ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΔΡΑ ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Α.Φ.Μ. 999408835, Δ.Ο.Υ. Α΄ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΙΟΛΟΥ 94, ΟΡΟΦΟΣ 7ος , Τ.Κ.105 59, ΑΘΗΝΑΙ, ΕΛΛΑΣ

ΑΘΗΝΑΙ, 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009

ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ 59

Πληροφορίες: Κατσιάρης Κων/νος, Πρόεδρος

E-Mail: KKatsiaris@yahoo.gr

Παραδείσου 38 τ.κ. 171 23 Νέας Σμύρνης Αττικής

Τηλέφωνα Συν/σεως: 00302109322635

ΨΗΦΙΣΜΑ

Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων «Ο Αρχαίος Κλείτωρ», εκπροσωπούσα τους κάτωθι ένδεκα Πολιτιστικούς Συλλόγους:

Την Ένωση των εν Αθήναις, Πειραιεί και απανταχού Αρμπουναίων «Ο Άγιος Αθανάσιος», την Ένωση Κλειτορινών «Η Αγία Μαρίνα», την Ένωση Κρινοφυτινών «Οι Άγιοι Θεόδωροι». Την Ένωση Αποδήμων Πλανητεριωτών «Χελμός». Τον Εξωραϊστικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Κάτω Δρυμού «Η Μεταμόρφωσης του Σωτήρος». Τον Σύλλογο Απανταχού Τουρλαδαίων «Ο Άγιος Ανδρέας», τον Σύλλογο των εν Αθήναις, Πειραιεί και απανταχού Δρυμωτών (Μοστιτσιάνων) Καλαβρύτων «Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες». Τον Σύλλογο των εν Αθήναις, Πειραιεί και απανταχού Καστριωτών «Η Ανάληψη του Σωτήρος». Τον Σύλλογο Κλειτοριαίων Αττικής «Ο Άγιος Δημήτριος». Τον Σύλλογο των εξ Αγίου Νικολάου Καλαβρύτων Αποδήμων «Ο Άγιος Νικόλαος». Τον Σύλλογο Παγκρατιωτών Καλαβρυτινών «Ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος».

Στην Τακτική Συνεδρίαση των Μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, στις 23 Νοεμβρίου 2009, συζήτησαν, εκ των θεμάτων ημερησίας διατάξεως, «την Αγιοκατάταξη του οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, από το χωριό Άρμπουνα Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας Ελλάδος» και απεφάσισαν ομοφώνως και εξέδωσαν το ακόλουθο Ψήφισμα:

Διατρανώνοντας την πάνδημη φωνή της περιοχής μας και συμπορευόμενοι με το Θρησκευτικό συναίσθημα των καιρών μας,

Ψηφίζουμε:

Υπέρ της Αγιοκατατάξεως του οσίου Χριστοφόρου Παπουλάκου, όστις έλαβε εν ζωή την άνωθεν ευλογία και, δια των έργων και θαυμάτων του, άρδευσε την εποχή του και τις ψυχές των ανθρώπων της, πολλοί των οποίων έζησαν στα ιερά χώματα της Καλαβρυτινής γης.

Το κήρυγμα του Παπουλάκου επέπεσε, σαν βροχή παρήγορη στην έρημη γη, στις διψασμένες ψυχές των Ελλήνων από την Οθωμανική σκλαβιά, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και το γλυκοχάραμα του Γένους, για αληθή ορθοδοξία, μακράν δυτικότροπων στρεβλώσεων.

Η φωνή του μπορεί να θρέψει πνευματικά και ηθικά Γενεές Γενεών. Ακόμη, είμαστε στο πλευρό του μη κερδοσκοπικού «Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος», για τις προσπάθειες που καταβάλλει για την ανάδειξη του συντοπίτη μας οσίου Χριστοφόρου.

Είθε να εισακουσθή η ταπεινή φωνή μας…

Για το Δ. Σ.

Ο Πρόεδρος Κωνσταντίνος Κατσιάρης

Ο Γ. Γ. Ιωάννης Αναγνωστόπουλος

**********************************************************************

Ψήφισμα της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης.

Κατ’ αρχάς να εκφράσουμε τα συγχαρητήριά μας στο ιεραποστολικό και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα «Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος», που με πρωτοβουλία του πραγματοποιήθηκαν το περασμένο έτος δύο Επιστημονικές Εκδηλώσεις, που στέφθηκαν με επιτυχία:

1) Η Α’ Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος Παπουλάκος στη Θήρα και στην Άνδρο», που συγκλήθηκε την Πέμπτη της 23η Ιουλίου στη Θήρα.

Με λίγα λόγια στα πορίσματα καταγράφεται το γεγονός, ότι για πρώτη φορά εμφανίσθηκαν επιστημονικά ντοκουμέντα της εποχής του Παπουλάκου (π.χ. σπάνια έγγραφα του «Ιστορικού Αρχείου Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος»). Επίσης εμφανίσθηκαν λόγοι, σημεία, προρήσεις και λεπτομερής αναφορά στην τιμή, που γνώριζε ο Παπουλάκος από κλήρο και πιστούς, ως απεσταλμένος του Θεού, ακόμα πριν από την κοίμησή του.

Γνωστή είναι μέχρι σήμερα η παρουσία του Αχαϊού ιεροκήρυκα στη Σαντορίνη, έστω και με σκοπό τον περιορισμό και την απομόνωσή του εν είδει τιμωρίας, όπως φρονούσαν οι τότε αρμόδιες αρχές, αφού κατέφταναν κληρικοί και λαϊκοί από όλα τα μήκη του Ελληνισμού, για να φωτιστούν από τις θεόπνευστες Διδαχές του Γέροντα.

2) Δεύτερη μεγάλη Επιστημονική Εκδήλωση, της οποίας οι εργασίες στέφθηκαν από επιτυχία, με πρωτοβουλία και πάλι του ιεραποστολικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα «Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος», είναι το Α΄ Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος».

Το Α΄ Συνέδριο συγκλήθηκε το Σάββατο 26η και την Κυριακή 27η Σεπτεμβρίου 2009 στη Μαθητική Εστία Κλειτορίας.

Ακολούθησε ενδιαφέρουσα επιστημονική συζήτηση, στην οποία έλαβε το λόγο κυρίως Μωραΐτες από όλα τα μήκη της Πελοποννήσου και από πολλά άλλα μήκη του Ελληνισμού και κατέθεσαν τις δικές τους θαυμαστές μαρτυρίες περί του Χριστοφόρου.

Στα πορίσματα καταγράφεται το γεγονός, ότι για πρώτη φορά εμφανίσθηκαν επιστημονικές πηγές της εποχής (π.χ. έγγραφα του «Ιστορικού Αρχείου Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος»), άγνωστες πτυχές της οσιακής βιοτής, των Διδαχών και της τιμής του Παπουλάκου από κλήρο και λαό, ως ανθρώπου του Θεού, όταν ακόμα ήταν εν ζωή καθώς και ιστορικές τάσεις της εποχής δράσεώς του.

Σκιαγραφήθηκε η πολυπλοκότητα του φαινομένου «Χριστοφόρος Παππουλάκος ή των λεγόμενων Χριστοφορικών» και για πρώτη φορά με επιστημονικά κριτήρια καταγράφηκε η προσφορά του Αγιοπατέρα στην Εκκλησιαστική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, αυτής που, όπως φάνηκε και από τις συζητήσεις, τον θεωρεί πολύτιμο θησαυρό της Εκκλησίας, του Ένθους των Ελλήνων και σπάνιο παράδειγμα οσιακής βιοτής και προσφοράς στον κλυδωνιζόμενο συνάνθρωπό του από τα ρεύματα του διαφωτισμού και της επικρατήσεως ξένων δυνάμεων, που επιδίωκαν νόθευση των πατρώων παραδόσεων και του ήθους των νεοελλήνων.

Τόσο από την Α΄ Ημερίδα, όσο και από το Α΄ Συνέδριο καταδείχθηκε η μεγάλη απόδοση τιμής του λαού σε ένα μεγάλο ιεραπόστολο, όπως ο Παπουλάκος, ο οποίος σήκωσε το λάβαρο της ελευθερίας και της ζωντανής Εκκλησίας, έχοντας ως σύνθημά του το της Γραφής «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Τέλος, έγινε φανερό ότι η φλόγα, που καίει στην καρδιά του απανταχού ελληνισμού, περιμένει την αγιοκατάταξη του Παπουλάκου, αφού ήδη γίνεται ο απαιτούμενος φάκελος από Ι. Μητροπόλεις που έδρασε, για να υμνείται από την επίσημη Εκκλησία με ύμνους και ωδές με δημόσια λατρεία, αφού πλήθος ήδη Ναών έχει αφιερωθεί προς τιμήν του, πλήθος εικόνων του κοσμεί τους Ναούς της Ελλαδικής Εκκλησίας και Ακολουθία του έχει συντεθεί, για να μεγαλύνεται η προσφορά του στους αιώνες.

Μετά την πετυχημένη ολοκλήρωση των δύο αυτών επιστημονικών εργασιών, εμείς ως Παγκαλαβρυτινή Ένωση μετά από συνεδρία μας, αποφασίσαμε τα επόμενα (όπου ακολουθούν 5 ενότητες σχετικά με την προβολή του συντοπίτη μας Παπουλάκου).

Με τιμή

Ο Πρόεδρος

Γεώργιος Κοσμάς

(Πηγές: Η Φωνή των Καλαβρύτων, αρ. φύλλ. 757, Ιαν. 2010, σ.σ. 15 και Παγκαλαβρυτινό Βήμα, τεύχ. 144, Οκτ.-Νοέμβρ. 2009, σ.σ. 8-9, 10-19).

*******************************************************************

Ενώ ανάλογο ομόφωνο Ψήφισμα περί της Αγιοκατάταξης του oσίου Χριστοφόρου του Παπουλάκου εξέδωσε και ο Δήμος της γενέτειρας του, ο ιστορικός Δήμος Κλειτορίας (εκ του υπ’ αριθ. 5ου Πρακτικού Συνεδρίασης του Δ.Σ. του Δήμου Κλειτορίας. αριθμός απόφασης 19/2010 στο Δημοτικό κατάστημα της Κλειτορίας της 5η Φεβρουαρίου του έτους 2010).

*******************************************************************

Άρθρο Ηλείας Γερμανού για Παπουλάκο - Eπιστολή Οικουμενικού Πατριάρχη.

Παρασκευή, 15 Ιανουάριος 2010. Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr - 17:11.

Σήμερα λάβαμε ένα άρθρο του μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού για τον «Χριστοφόρον Παπουλάκον», το οποίο και δημοσιεύουμε παρακάτω:

1. Ως γνωστόν ένα από τα 4 ιδιαίτερα γνωρίσματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι το «ΑΓΙΑ», αφού κεφαλή αυτής είναι ο ΠΑΝΑΓΙΟΣ Θεάνθρωπος Κυριος Ιησούς Χριστός. Αλλά και ο γλυκύτερος καρπός της Εκκλησίας μας είναι ο αγιασμός των μελών της, αφού «τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών» (Α Θεσσαλ. Δ 3), ενώ ο Θεάνθρωπος εις την αρχιερατικήν του προσευχήν έλεγεν• «υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία» και παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα του• « αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου» ( Ιωάννου ΙΖ 17-19 ). Δια τούτο και η θεϊκή παραγγελία• «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί>> (Α Πετρου Α 16).

Επειτα βασική πίστις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι, ότι πας άνθρωπος βαπτιζόμενος εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ενούται με το μυστικό Σώμα του Κυρίου και ως τοιούτος είναι άγιος. Διότι κατά τον Απ. Παύλον «ει η απαρχή αγία και το φύραμα• και ει η ρίζα αγία και οι κλάδοι» (Ρωμαίους ΙΑ 16 ). Εξ ου και ομιλούμεν περί << αγίων αδελφών», όταν απευθυνόμεθα σε χριστιανούς συνανθρώπους μας ( Ρωμαίους Α 7, ΙΕ 25-26, Β Κορινθίους Α 1, Εφεσίους Α 1, κ.λ.π. ). 2. Παρά ταύτα η Εκκλησία μας εκ πάντων των αγίων μελών της εξεχώρισε κάποια μέλη της, τα οποία εχαρακτήρισε με το ιδιαίτερο προσωνύμιο του «αγίου», δια την μεγίστην τους προσφορά στην Εκκλησίαν (ιεραποστολική, ομολογιακή, θυσιαστική, ασκητική, θεολογική, θαυματουργική κ.λ.π. ), αλλά και δια την ιδιαιτέραν χάριν και την τιμήν που έλαβαν από τον Θεόν και την παρρησίαν που απέκτησαν παρά τω Θεώ ( Θεοτόκος, Πρόδρομος, Απόστολοι, Πρωτομάρτυς Στέφανος, Αποστολικοί Πατέρες, Μαρτυρες, Μεγάλοι ιεράρχες κ.λ.π. ). Τούτο αποτελούσε κοινή πεποίθησι, καθολική συνείδησι των πιστών της Εκκλησίας μας. Δηλαδή οι πιστοί απελάμβαναν και ζούσαν τα δια του αγίου προσώπου εκπεμπόμενα θεία χαρίσματα (εμφανίσεις του, θαύματα, θεραπείας, ευωδία λειψάνων, ικανοποίησι διαφόρων αιτημάτων κ.λ.π. ) στην καθημερινή τους ζωη. Ετσι, όταν η συνείδησις των πιστών μαρτυρούσε δια την αγιότητα ενός συγκεκριμένου προσώπου, τότε, χωρίς καμμίαν επίσημον πράξιν συνήρχοντο οι πιστοί δια την επέτειον της μνήμης του, ανεγείροντο Ναοί επ ονόματί του, εποιούντο τροπάρια, κ.λ.π. Τοτε και η Διοικούσα Εκκλησία ομολόγει επισήμως την αγιότητα των αγίων ανδρών (Συνοδικό Ζ' Οικουμενικής Συνόδου), απεδέχετο τις ιερές Ακολουθίες και τις ενσωμάτωνε στα εν χρήσει λειτουργικά της βιβλία. Πολύ αργότερα δε άρχισε να εκδίδη και επισήμους Πράξεις αναγνωρίσεως αγίων (Γρηγόριον Παλαμά, Αγιον Διονύσιον Ζακύνθου, όσιον Γεράσιμον κ.λ.π.).(1*) Τελος θέλω να υπογραμμίσω και τούτο, ότι η τιμή των αγίων, γίνεται ΜΟΝΟΝ δια να δοξάζεται δι' αυτών ο Θεός και να ενισχύωνται στον πνευματικόν τους αγώνα οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί, επικαλούμενοι τις πρεσβείες των. Δια ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον λόγον. 3. Στις ημέρες μας όμως βλέπω μιαν άλλου είδους προσπάθεια τινών. Δηλαδή σήμερα επιδιώκεται από τινας όχι η αναγνώρισις επισήμως της ήδη υπαρχούσης εκκλησιαστικής πεποιθήσεως, η οποία αντικειμενικά και εκκλησιολογικά έχει σχηματισθή και βιώνεται επί μακρόν από τα μέλη της Εκκλησίας, αλλά πρώτα να γίνη η αναγνώρισις της αγιότητος κάποιων προσώπων από τα όργανα της Εκκλησίας και έπειτα η αποδοχή αυτών από τα μέλη της. Κατά ένα τρόπον δηλαδή γίνεται προσπάθεια επιβολής από την εκκλησιαστικήν Διοίκησιν των υπ' αυτής θεωρουμένων αγίων προσώπων στο Πλήρωμα της Εκκλησίας, ώστε να μη ωφελήται το Πλήρωμα της Εκκλησίας εκ της αγιοποιήσεως τούτων και να αποβαίνη άσκοπος η επίσημος αναγνώρισίς των, κάποτε δε και επιζήμιος, αφού ακούονται και γράφονται δυσμενή σχόλια και δια τα αγιοποιημένα πρόσωπα (Χρυσόστομος Σμύρνης) και δια την σπουδήν της Διοικούσης Εκκλησίας μας, ως εις την περίπτωσιν του ιατρού Λεκκα, ώστε τινές να ομιλούν περί "βιομηχανίας αγίων". Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες ! 4. Δια τούτο διερωτάται κανείς∙ Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε η εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου; Μηπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Ελληνες των χρόνων του Ιησού ( Ιδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ΙΒ 38-45, ΙΣΤ 1-4, ΚΖ 42-44, Λουκά Δ 23-30, ΙΑ 29, Ιωάννου ΣΤ 30-41, Α Κορινθίους 22-26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ' ο,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων; Μηπως η Εκκλησία μας, επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού η της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα; Μηπως είναι τούτο κάτι "που πουλάει" κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του; Παντως ο,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο. 5. Ακόμη θέλω να υπογραμμίσω, ότι δεν επιτρέπεται να λαμβάνωνται από την Εκκλησίαν αποφάσεις αναγνωρίσεως αγίων, γιατί το θέλουν, το επιδιώκουν και πιέζουν προς τούτο κάποιοι συμπατριώτες τους (Σμυρνιοί, Χιώτες, Αγιορείτες, Αρμπουναίοι, κ.λ.π.). Το γεγονός της υποβολής πολλών αιτήσεων διαφόρων μη εκκλησιαστικών φορέων, Συλλόγων, Σωματείων, ακόμη και ιδιωτών δια την αγιοποίησι προσώπων είναι κατά την άποψί μου ένα ακόμη σημείον κοσμικοποιήσεως του ζητήματος, φανερώνει το αντικανονικόν του πράγματος και το απαράδεκτον της εκκλησιαστικής τακτικής. Είναι όντως ανεπίτρεπτον να λαμβάνωνται από την Εκκλησίαν τοιαύται αποφάσεις με κοσμικά κριτήρια. Το γεγονός τούτο, δηλαδή της εν τάχει και σωρηδόν αγιοποιήσεως εκκλησιαστικών ανδρών, θεωρώ ως «σημείον των καιρών» και με καταλαμβάνει φόβος και τρόμος, όταν βλέπω λαϊκούς και Κληρικούς, να επιδιώκουν την αγιοποίησι κάποιων μελών της Εκκλησίας μας. Δια τούτο πιστεύω, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος και η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, όταν πρόκειται να λαμβάνουν αποφάσεις δια το τόσον σοβαρόν τούτο εκκλησιαστικό ζήτημα. (1*). Ιδε• Αμίλκα Αλιβιζάτου, η Ανακήρυξις των αγίων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, Αθήναι 1948, Ιερωνύμου Κοτσώνη, εν Θ.Η.Ε., Τομος Α , στήλη 272 κ. εξ., Στυλιανού Παπαδοπούλου, Διαπίστωση και διακήρυξη της αγιότητος των αγίων, Κατερίνη 1990, του αυτού• Υπόμνημα προς την ΔΙΣ περί της προτεινομένης αγιοποιήσεως του αοιδίμου Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, εν ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 11-12- 1994, σελ. 1 και 4. Ειδικώτερα και συγκεκριμένα δια τον Μοναχόν Χριστοφόρον Παναγιωτόπουλον η Παπουλάκον 1. Περί του βίου και της δράσεως του Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου έχουν γραφή πολλά στα 160 χρόνια από του θάνατου του ( 19-1-1861 ). Κυρίως τότε στις ημέρες της δράσεώς του και τώρα τα τελευταία 10 χρόνια. Όμως εις μεν το Λαόν δεν έχει ακόμη ξεκαθαρισθή πότε πρόκειται δια τον Ευγένιον Παπουλάκον, που και αυτός έζησε στα Καλαβρυτοχώρια και πότε δια τον Χριστοφόρον Παπουλάκον, εις δε τους ιστορικούς θεωρείται αμφιλεγόμενο πρόσωπο, όσον και αν το εξωράϊσε η μυθιστορηματική βιογραφία του Κωστή Μπαστιά (Ίδετε Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου, Τόμος 15, σελ. 468 κ.εξ., λήμμα ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ, και Θ.Η.Ε. Τόμος 10ος , στήλη 14 κ. εξ., λήμμα επίσης Παπουλάκος ). Έπειτα υπάρχουν εις βάρος του τρεις Εγκύκλιοι της Ι.Συνόδου, της 15ης και 26ης Μαίου 1852 και της 9ης Ιουνίου 1852, δια των οποίων ούτος καταγγέλλεται εις το Ελληνικόν λαόν, ως «λήρους ασέμνους και σκανδαλώδεις εξερευγόμενος και ψευδοπροφητείας περί επικείμενον σεισμόν». Αι Εγκύκλοι αυταί της Ι.Συνόδου υφίστανται ακόμη και δεν έχουν ανακληθή. Επίσης παρά την ταραχώδη ζωή του, την εκ πολλών χιλιάδων οπαδών του, εξ ων πολλοί ένοπλοι, εκοιμήθη και παρέμεινε έκτοτε λησμονημένος στην Μονή Παναχράντου Άνδρου, εις την οποίαν είχεν υπό της Εκκλησίας εξορισθή. Αλλ' ούτε και κάποιο αποδεδειγμένως θαυμαστόν θεοσημείον έχομε η άλλα σημεία, τα οποία να φανερώνουν την αγιότητά του. Απεναντίας μάλιστα, μόλις έγινε γνωστή η υποβολή της αιτήσεως της Ενώσεως Αρμπουναίων δι' αναγνώρισιν, δημοσιογραφικόν Φύλλον των Αθηνών, άρχισε να γράφη ειρωνικά περί της προσπαθείας ταύτης. Σε τίτλο με μεγάλα γράμματα γράφει: «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ - ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΣ – ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ». Και υπότιτλος: «Η υποψηφιότητα ενός αγίου». Και με μαύρα ευδιάκριτα γράμματα: «Έχουμε προστάτες αγίους του Πεζικού, του Πυροβολικού της Αεροπορίας .... Ακόμη και άγιο του Έρωτα ανακαλύψαμε πρόσφατα για το καλό της Ορθοδοξίας και του γένους. Είμαστε πλέον έτοιμοι να υποδεχθούμε και έναν ακόμη, τον άγιο του αντιδυτικισμού» (Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 24-25 Μαρτίου 2001). 2.Η Ένωσις ΑΡΜΠΟΥΝΑΙΩΝ είχαν υποβάλλει αίτησιν αγιοκατατάξεως του Μοναχού Χριστοφόρου Παπουλάκου, την οποίαν η Ιερά Σύνοδος απέρριψε. Με ενδιαφέρει να μάθω και ερωτώ: α) Πότε ιδρύθηκε η Ένωσις Αρμπουναίων ο ΑΓ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ; β) Γιατί την Ένωσι τους οι Αρμπουναίοι δεν την έχουν αφιερώσει στον Άγιον ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΝ η Παπουλάκον ; γ) Μήπως τα ιδρυτικά Μέλη της Ενώσεως των Αρμπουναίων δεν είχαν τότε την συνείδησιν της αγιότητος του Παπουλάκου, γιατί αν την είχαν θα έδιναν το όνομά του στην Ένωσίν τους; δ) Δεν έχω υπ'όψι μου τους λόγους που οι συμπατριώτες του τότε προέβαλαν δια την αναγνώρισι της αγιότητός του. Πιθανολογώ όμως, ότι η ιδέα εκαλλιεργήθη σ'αυτούς εκ των υστέρων από κάποιους ένεκα της ευκολίας με την οποίαν η Εκκλησία μας άρχισε στις ημέρες μας να αναγνωρίζη την αγιότητα διαφόρων προσώπων, η δια να μεγαλυνθή το χωριό τους και δεν ξέρω και διατί άλλα. Δηλαδή από καθαρά κοσμικά κριτήρια. Γιαυτό ερωτώ: Γιατί δεν εζήτησαν τούτο προ 40 η 50 η 80 ετών; Τι το εξαιρετικό συνέβη τώρα; 3. Βεβαίως υπήρχαν εσχάτως δύο βιβλία α) Του κ. Ευθυμίου Ι. Αρμπουνιώτη με τον τίτλον Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος ο «Παπουλάκος» του Άρμπουνα. Και η ορθόδοξη Πίστη των Ελλήνων ( 1830-1860) και β) Του Αρχιμ. Νεκταρίου Πέττα με τίτλο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ ο σύγχρονος απόστολος της Πίστεως και του Γένους. Και τα δύο βιβλία κινούνται στην ίδια γραμμή. Καθαρά φαίνεται η προσπάθειά τους όχι να παρουσιάσουν ιστορικά ντουκουμέντα της ζωής και της δράσεως του Μοναχού Χριστοφόρου Παναγιωτοπούλου του επωνομαζουμένου Παπουλάκου, για να ξεκαθαρισθή το πρόσωπό του και η ενθωφελής, αν υπήρξε, δράσις του, αλλά πως θα παρουσιασθή η αγιότης του. Όπερ λανθασμένον. Γράφει στο βιβλίο του, για να δικαιολογήση την αγιότητά του, ο κ.Αρμπουνιώτης, ότι στην Μονή του Αγίου Αυγουστίνου στο Τρίκορφο (Μουλατσιώτη ) και αλλού έχουν αναγερθή Ναοί επ' ονόματί του. Ερωτώ: Πότε ιδρύθησαν αυτοί οι Ναοί; Γιατί δεν ιδρύθησαν προ 50 η 60 η 80 χρόνια; Έχουν εγκαινιασθή οι Ναοί αυτοί ; Δύσκολο είναι να φτιάξη κανείς στο κτήμα του ένα Ναό; Νομίζω ότι δεν πρέπει να εκβιάζωμε την ενέργεια της Χάριτος του Θεού. Μακάρι ο μοναχός και αδελφός μας Χριστοφόρος να έχη από τον Θεόν καταταγή μετά των αγίων Του και είναι τούτο σπουδαίο και αρκετόν για όλους μας. Όταν ο Θεός θελήση, θα αποκαλύψη την αγιότητά του για την ιδικήν μας σωτηρία και δια ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΛΟΓΟΝ ... Ως προς το δεύτερον βιβλίον – Εισήγησι του Αρχιμ. Νεκταρίου Πέττα, σημειώνω τα εξής: Η εισήγησί αυτή, πλην της αναφοράς του ιεροκήρυκος Ιωσήφ Κωσταντινίδη, η οποία απλώς αναφέρει κάποιες συγκεντρώσεις λαού δια να ακούσουν το κήρυγμα του Χριστοφόρου Παπουλάκου, ουδεμίαν άλλην συγκεκριμένην πηγήν μνημονεύει. Συγκεκριμένα:α. Στην σελίδα 11 υπό τον τίτλον Περιοδείες, γράφει: « Ένας πελοπονήσιος αρθρογράφος σημειώνει ...». Ούτε ποιός αρθρογράφος είναι, ούτε την Εφημερίδα που στην οποίαν γράφει αναφέρει. Παρακάτω, στην σελίδα 17, γράφει: «Χαρακτηριστικά αναφέρει εφημερίδα της εποχής...». Ούτε ποιά Εφημερίδα είναι αναφέρει ούτε ποιάς χρονολογίας. Ποιό κάτω, στην σελίδα 21, επίσης αναγράφει: «Ένας αρθρογράφος από τον Μοριά σημειώνει : ....». Έτσι όμως, δεν μπορεί να γίνη λόγος δια επιστημονική εργασία και έτσι δεν μπορεί να γραφή ιστορία. Και ακόμη, μπορεί έτσι να πείση κανείς δια την αγιότητα του Μοναχού Χριστοφόρου Παπουλάκου; Ασφαλώς ΟΧΙ. β. Στην σελίδα 13 και με τον τίτλον Διδαχές, γράφει: «Μέσα από το Ιστορικό Αρχείο του Ινστιτούτου Χριστοφόρος Παπουλάκος αναφέρονται ενδεικτικά αρχειακές πηγές της εποχής.....». Όμως ούτε τις πηγές μνημονεύει ούτε πότε και από ποιούς ιδρύθηκε αυτό το «σπουδαίο» ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ . γ. Στην σελίδα 18 γράφει: « Επίσης μία σημαντική μαρτυρία που καταγράφεται στο βιβλίο του Βασιλείου Χριστοπούλου, "Κάτοικος Πατρών"» δίνει σημαντικές πληροφορίες για τον λόγο του Παπουλάκου». Αυτή όμως δεν είναι επιστημονική διάλεξη, με την οποίαν μπορεί να μας πείση. Αυτά μόνον στα παραμύθια γράφονται και λέγονται. Η Επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου για την έκδοση Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» έχει στη κατοχή του μια βαρυσήμαντη επιστολή του Προκαθημένου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, την οποία παρέλαβε από τον Πανοσιολ. Αρχιμ. Νεκτάριο Πέττα μαζί με τα νέα εκδοθέντα βιβλία τα οποία αναφέρονται στον βίο του Οσιότατου Μοναχού Χριστοφόρου Παπουλάκου, καθώς και τις Ιερές Ακολουθίες αυτού, τις οποίες συνέγραψε ο Δρ. Μπούσιας Χαράλαμπος, Μέγας Υμνογράφος της Εκκλησίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Παρακάτω δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και τα σχόλια δικά σας: Τω Οσιολογιωτάτω Αρχιμανδρίτη κυρίω Νεκταρίω Ν. Πέττα, τέκνω της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητώ, χάριν, έλεος και ευλογίαν παρά του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού ημών. Μετά χαράς εδεξάμεθα την από ε' Αυγούστου λήγοντος έτους επιστολήν της υμετέρας αγαπητής Οσιολογιότητος, υποβαλλούσης το υπό έκδοσιν πόνημα αυτής, τιτλοφορούμενον «Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος ο Παπουλάκος στη Θήρα (1854) και στην Άνδρο (1854-1861)», εν ω εμπεριέχονται τα αφορώντα εις τον βίον και την δράσιν του θερμουργού τούτου κήρυκος του ευαγγελικού λόγου, και δη τα περί του αναγκαστικού εγκλεισμού αυτού εις τας Ιεράς Μονάς Προφήτου Ηλιού Θήρας και Παναχράντου Άνδρου. Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος, ο επικληθείς «Παπουλάκος», απεστάλη υπό του Θεού εν ζήλω Ηλιού δια να κηρύξη τα θεία δικαιώματα, να διδάξη την πατρώαν πίστιν και να ελέγξη οθνείας επιδράσεις εις την λειτουργίαν του εκκλησιαστικού και κοινωνικού σώματος. Ηγαπήθη μεν σφόδρα υπό του ευσεβούς λαού του Θεού, όστις ανεγνώρισεν εν τω προσώπω αυτού τον εκφραστήν την γνησίας εκκλησιαστικής παραδόσεως και ευσεβείας, εδιώχθη δε υπό των κρατούντων, δι ους εγένετο κατά το ψαλμικόν «βαρύς και βλεπόμενος» ως δήθεν υποκινητής στάσεως κατά του πολιτεύματος, και εκοιμήθη οσιακώς εν τη Ιερά Μονή Παναχράντου της Άνδρου, διανύων εν αυτή την επιβληθείσαν αυτώ εκκλησιαστικήν ποινήν εγκλεισμού. Η μνήμη του επεβίωσε μέχρι σήμερον αγαθή εν τω εκκλησιαστικώ πληρώματι, ην προβάλλει και η υμετέρα Οσιολογιότης δια του αξιολόγου αυτού πονήματος, το οποίον είμεθα βέβαιοι ότι θα ωφελήση ποικιλοτρόπως τους αναγνώστας και θα επιδράση εις τας καρδιάς αυτών προς πνευματικήν οικοδομήν, εμμονήν εις την πίστην και καλλιέργειαν υγιούς εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Επί δε τούτοις, συγχαίροντες πατρικώς τη υμετέρα Οσιολογιότητι δια τον κόπον αυτής, παρέχομεν εκθύμως την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν προς ευόδωσιν και καρποφορίαν της αξιολόγου ταύτης εκδόσεως, και επικαλούμεθα επ' αυτήν την χάριν και το άπειρον έλεος του Θεού. 29 Δεκεμβρίου 2009Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης Ο Κωνσταντινουπόλως Βαρθολομαίος Υπ. Βλέπε ακόμα: «Απάντηση Μητροπολίτη Θήρας στον Μητροπολίτη Ηλείας για τον Χριστοφόρο Παπουλάκο» (http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/9249-4523)

Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις των Καλαβρύτων και της ορεινής Αχαΐας με ένα στη σελίδα του kalavrytanews.com.

 ...............

Απαντήσεις στις γελοίες, ανιστόρητες και αθεολόγητες ερωταποκρίσεις του Μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού για τον οσ. Χριστοφόρο Παπουλάκο που κάνει συστηματικά!

Author: ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ| Posted at: 4/14/2013 05:18:00 μ.μ. | Filed Under: ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ|

Απάντηση σε δημοσιεύματα του Μητροπολίτη Ηλείας κου Γερμανού για τον Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο - Παπουλάκο του Dr. Αθανάσιου A. Νασιόπουλου Προέδρου της Ένωσης των απανταχού Αρμπουναίων και καθηγητή στα ΤΕΙ Αθηνών.

Αγαπητή συντακτική επιτροπή του έγκριτου «Παγκαλαβρυτινού Βήματος» σας αποστέλλω προς δημοσίευση το παρακάτω κείμενο. Πρόκειται για απάντηση σε διάφορα επανειλημμένα δημοσιεύματα του Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού, τα οποία αναφέρονται κατά τρόπο απαράδεκτο στον αοίδιμο μοναχό Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο από τον Άρμπουνα του Δήμου Κλειτορίας του Νομού Αχαΐας και όπου ανεπίτρεπτα εμπλέκει και την Ένωση Αρμπουναίων. Τελευταία έπεσε στην αντίληψή μου μακροσκελές άρθρο του και στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» της Πάτρας. Ενημερώθηκα επίσης για επιστολή που έστειλε για δημοσίευση και στο έγκριτο περιοδικό σας. Ομολογώ ότι με τα ανωτέρω δημοσιευμένα κείμενα του κου Γερμανού προβληματίστηκα εάν πρέπει να απαντήσω. Και αυτό διότιπρόκειται για κείμενα που δεν στέκουν στην παραμικρή βάσανο της κριτικής. Βρίθουν ιστορικών ανακριβειών, βρίθουν ετερόκλητων αντιφατικών αναφορών (ελπίζω από λάθος ενημέρωση), βρίθουν από πληθώρα αντιφάσεων (ελπίζω από απλή λογοτεχνική απροσεξία). Ο αρθρογράφος στηρίζεται σε άκρως επιλεκτική και περιορισμένη βιβλιογραφία (ανεπίτρεπτη λογοκρισία). Ο γράφων αποφεύγει πεισματικά να εκφράσει ξεκάθαρη θέση για τον βίο και την πολιτεία του αοίδιμου μοναχού, για τον αγώνα για την Ορθοδοξία και το Έθνος, για το έργο του – θρησκευτικό – πολιτικό -κοινωνικό, για την θυσία του. Απλά εμφανίζεται τιμητής των πάντων - όλοι οι άλλοι, πλην του αρθρογράφου, έχουν κάνει λάθος υπερασπιζόμενοι τον Χριστοφόρο Παναγιωτόπουλο. Ο κος Γερμανός αναδεικνύει ως προσφιλή λογοτεχνική μέθοδο τις ρητορικές ερωτήσεις προς τρίτους. Προφανώς δεν αναμένει απάντηση αλλά θέτοντας ερωτήματα προσπαθεί να δημιουργήσει απλά σύγχυση σε διάφορα ζητήματα στα οποία δεν θέλει να πάρει θέση.
Αναγκαζόμαστε να απαντήσουμε, μετά από πολλή υπομονή που επιδείξαμε, διότι ο αρθρογράφος επιτίθεται ανεπίτρεπτα και κατ’ επανάληψη στην Ένωση Αρμπουναίων, της οποίας τυγχάνει να είμαι ο Πρόεδρος. Στην απάντησή μας θα σχολιάσουμε μερικά σημαντικά σημεία καιθα σταθούμε σε αναφορές του κου Γερμανού που αποτελούν κατά την γνώμη μας περίτρανη στρέβλωση της αλήθειας (ελπίζω όχι από πρόθεση). Απευθυνόμενος λοιπόν ο αρθρογράφος κος Γερμανός προς την Ένωση Αρμπουναίων θέτει αλλεπάλληλα ερωτήματα όπως: πότε ιδρύθηκε, γιατί πήρε το όνομα που έχει, αν τα ιδρυτικά της μέλη είχαν συνείδηση περί Παπουλάκου ή πότε την απόκτησαν και άλλα πολλά,τουλάχιστον περίεργα.
Από πότε πιστεύει ο κος Γερμανός ότι η Ένωση απανταχού Αρμπουναίων οφείλει να του απολογηθεί, για το πότε ιδρύθηκε, για το έργο της και το όνομά της; Μήπως υπερβαίνει τα εσκαμμένα; Επιτρέψτε μας να πούμε ότι οι ερωτήσεις αυτές μοιάζουν με αυτή που θα μπορούσαμε να απευθύνουμε και εμείς γιατί ο ίδιος δεν επέλεξε ως όνομα κάποιο άλλο, κατά την γνώμη μας πιο ελληνοπρεπές και πιο εύηχο από χριστιανικής άποψης; Γνωρίζει ο κος Γερμανός το χωριό μας τον Άρμπουνα, τα αλώνια, τις πέτρες και τα λαγκάδια του, που ποτίστηκαν με ιδρώτα και αίμα από τους κατοίκους του και προγόνους μας; Γνωρίζει ή έχει επισκεφθεί τη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (ονομαζόμενη και ως Μονή Παπουλάκου); Γνωρίζει, ότι με ενέργειες της Ένωσης Αρμπουναίων και απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού η Μονή Παπουλάκου έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο; Μήπως από τον άμβωνα της μονής ο κος Γερμανός έχει κηρύξει ή έχει απλά νουθετήσει τους Αρμπουναίους ως ιεράρχης; Η απάντηση βέβαια είναι όχι. Πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να έχει έλθει εκεί, δηλώνει μάλιστα Καλαβρυτινός, να μας παρουσιάσει τα πιστεύω του για το έργο του Παπουλάκου. Να πληροφορήσει τον απλό λαό και να μας δώσει, έστω και με πολλή καθυστέρηση, μια απάντηση για την τύχη του αιτήματος της Ένωσης Αρμπουναίων το 2001, για αναγνώριση του αοίδιμου μοναχού, εκθέτοντας τις προσωπικές του απόψεις για το ζήτημα. Θα επανέλθω στη συνέχεια σε αυτό διότι στις δημοσιεύσεις του ο κος Γερμανός αναφέρεται στο θέμα με λανθασμένα στοιχεία. Αυτό θα ήταν παρρησία και όχι οι ετερόκλητες δημοσιεύσεις και οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού και διχασμού των συμπατριωτών διαβάλλοντας ακόμα και επίσημες εκδηλώσεις πολιτιστικών μας φορέων.
Με περίσσεια έκπληξη διαβάσαμε στο κείμενο τον ισχυρισμό του κου Γερμανού ότι δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ποιος ήταν ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος ή Παπουλάκος/ης και ότι τον συγχέουμε με άλλον και επίσης προσθέτει ότι κατά τους ιστορικούς είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Πρόκειται για αστειότητες και το γνωρίζει και ο ίδιος ο αρθρογράφος. Σε κάθε περίπτωση αν δεν το έχει ξεκαθαρίσει ο κος Γερμανός μπορούμε να του συστήσουμε και να του προμηθεύσουμε άφθονη βιβλιογραφία.
Πληροφορούμε λοιπόν τον αναγνώστη ότι η μικρή Ένωση Αρμπουναίων έχει μεγάλο έργο και γνωρίζει καλά τον τρόπο να τιμά την ιστορία και τη παράδοση και να αποτείνει τιμή στις μεγάλες μορφές του τόπου της. Αναγνωρίζει την προσφορά του Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου Παπουλάκου, τον πιστεύει και ομνύει στο όνομά του. Πρέπει να προσθέσουμε επίσης ότι στο μέγιστο θέμα Παπουλάκου η Ένωση Αρμπουναίων δεν είναι μόνη επειδή τυχαίνει να αντιπροσωπεύει την γενέτειρα του Παπουλάκου. Το αποδεικνύει η σχετική απύθμενη αρθρογραφία και βιβλιογραφία, ενδεικτική για το τι πρεσβεύουν και άλλοι πολιτιστικοί, ιστορικοί, κοινωνικοί φορείς, όχι μόνο της επαρχίας Καλαβρύτων - που αντικειμενικά συνδέεται με την γενέτειρα του αοίδιμου μοναχού - αλλά της Πελοπονήσσου και γενικότερα του Ελλαδικού χώρου, καθώς και κορυφαίοι παράγοντες της ορθόδοξης εκκλησίας. Το δηλώνουν οι μαρτυρίες του απλού κόσμου. Ως Ένωση Αρμπουναίων διαθέτουμε ευρύτατο αρχείο.

Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κάποιος σχολιαστής με τις πολλές αντιφάσεις του κειμένου (κειμένων) του κου Γερμανού. Μπερδεύει τον αναγνώστη ο αρθρογράφος στην προσπάθεια να δώσει ο ίδιος απάντηση στο ερώτημα ποιος προηγείται στο να αποδοθεί εκκλησιαστική τιμή σε κάποιο πρόσωπο. Ο απλός λαός ή η εκάστοτε εκκλησιαστική αρχή; Στο κείμενο σε ένα σημείο υποστηρίζεται η μια θέση, σε άλλο σημείο η άλλη θέση. Κάπου σημειώνεται ότι είναι ο απλός λαός. Αν είναι έτσι γιατί στο άρθρο εγκαλείται η Ένωση Αρμπουναίων (στην ρύμη του κειμένου εγκαλούνται και άλλοι φορείς για άλλες περιπτώσεις) για όσα έκανε ή κάνει και ο αρθρογράφος εμφανίζεται ως τυπολάτρης με αλληλουχία υποκριτικών ερωτημάτων του τύπου 'πότε αποκτήσαμε συνείδηση αγιότητας του μοναχού', για να εκφράσει στην συνέχεια με βεβαιότητα στο κείμενο τον ισχυρισμό ότι το κάνουμε τώρα για «να μεγαλυνθεί το χωριό μας και δεν ξέρω και διατί άλλα». Θεωρούμε και επαναλαμβάνουμε ότι με φαιδρότητες υπερβαίνονται τα εσκαμμένα. Ναι, είμαστε περήφανοι για την όποια προσπάθεια μας. Ναι, αγωνιζόμαστε ακούραστα να αναδείξουμε όλες τις πτυχές της ιστορίας μας, όλες τις πτυχές των θρησκευτικών και κοινωνικών μας παραδόσεων, πάνω από όλα όλες εκείνες τις μορφές που άνοιξαν τον δρόμο ως τα σήμερα. Ακόμα και κάτω από τις πέτρες αναζητούμε τα ίχνη των προγόνων μας. Ναι, προσπαθούμε να αναδείξουμε τον τόπο μας και να αφήσουμε στις επόμενες γενιές τις πιο ωραίες παρακαταθήκες που διαθέτουμε. Το κάνουμε γιατί το νοιώθουμε ως καθήκον. Αν κάποιος διαφωνεί με αυτό το διατυπώνει ξεκάθαρα και όχι με υπεκφυγές και ο λαός κρίνει. Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι ο ισχυρισμός του κου Γερμανού, όπως διατυπώνεται στα κείμενά του, ότι δηλαδή ‘ότι κάνουμε το κάνουμε για ιδιοτελείς σκοπούς από καθαρά κοσμικά κριτήρια’ επιτρέπει τον δικό μας συλλογισμό ότι η αντίθεσή του στο να αναδειχθούν μεγάλες ιστορικές και θρησκευτικές μορφές, φωτεινά παραδείγματα, πηγάζει από το φόβο να προκληθεί ζημιά σε άλλους σχεδιασμούς που επίσης χαρακτηρίζονται από κοσμικά κριτήρια. Απαιτείται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή σε τέτοιους συλλογισμούς.

Μια σειρά ερωτημάτων που διατυπώνονται στο κείμενο, με περίσσιο ρητορικό στόμφο, όπως ποια εκκλησιαστική αρχή έκανε εκείνο, ποια αρχή βεβαίωσε το άλλο, ποια αρχή επέτρεψε αυτό κλπ. δημιουργούν μείζον θέμα. Τα ερωτήματα αυτά αυτοαναιρούν τον γράφοντα ως ταγό της Ορθόδοξης εκκλησίας, η οποία εν πολλοίς, αν όχι στο σύνολό της, βασίζεται στην παράδοση. Αυτός ο τρόπος γραφής μας βάζει στον πειρασμό να διατυπώσουμε με τη σειρά μας δικές μας απορίες, όπως για παράδειγμα ποια εκκλησιαστική ή άλλη αρχή βεβαίωσε το 'όραμα' του απόστολου Παύλου που σηματοδότησε την αποστολική δράση του. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε. Είναι προσφιλής η μέθοδος αξιολόγησης χρησιμοποιώντας κατά περίπτωση δύο μέτρα και δύο σταθμά.Σε άλλη παράγραφο του κειμένου, μετά από τις αντιφάσεις, τις παλινωδίες και τις ακροβασίες στα τυπολατρικά θέματα, ο κος Γερμανός έρχεται στην προσπάθεια ‘μείωσης’ της μορφής του Παπουλάκου. Παντελής βέβαια και εδώ η έλλειψη τεκμηρίωσης. Ο κος Γερμανός σε σημείο του κειμένου του αναφέρει ότι ο Παπουλάκος μετά την δίωξη και την εξορία του από την τότε επίσημη σύνοδο και τον θάνατό του το 1861 ‘έμεινε έκτοτε λησμονημένος’. Βέβαια σε άλλο σημείο του ίδιου κειμένου παραδέχεται ότι‘πολλά έχουν γραφεί στα 160 χρόνια από το θάνατό του’. Αναφέρει στο κείμενο ότι η μυθιστορία του Κ. Μπαστιά «εξωράισε»την βιογραφία του μοναχού και προσπερνάει αβασάνιστα όλες τις άλλες αναφορές μεγάλων συγγραφέων και μελετητών, ιστορικών αλλά και παραγόντων της εκκλησίας,της εποχής αλλά και μεταγενέστερους. Άγνοια ή εσκεμμένη λογοκρισία; Είναι απαράδεκτο το σκεπτικό και οι αναφορές του συγγραφέα να βασίζονται μόνο στις εγκυκλίους της συνόδου εκείνης της εποχής, με τις οποίες διώχτηκε ο Παπουλάκος και από τις οποίες πάλι γίνεται άκρως επιλεκτική καταγραφή γεγονότων. Για παράδειγμα στα κείμενα του ο κος Γερμανός δεν αναφέρει ότι το μόνο ξεκάθαρο σε αυτές τις εγκυκλίους ήταν οι κολακείες και η υποταγή της συνόδου στο Όθωνα. Δεν αναφέρει ότι μόνο από τρεις συνοδικούς υπογράφηκε η εγκύκλιος της 15ηςΜαρτίου 1852. Δεν αναφέρει τί συνέβη με την εγκύκλιο της 26 Μαΐου 1852. Τί ακολούθησε; Έγινε αποδεκτή, μήπως ακολούθησαν επεισόδια. Ως ειδικότερος από μένα στα εκκλησιαστικά θέματα σίγουρα τα γνωρίζει. Επίσης διώκτης του Παπουλάκου στην Μάνη ήταν ο επίσκοπος Οιτύλου Προκόπιος. Θα επιθυμούσαμε να ενημερωθούμε από τα κείμενα του κου Γερμανού για τις αποφάσεις της συνόδου για τον Προκόπιο.Μήπως το 1834 η σύνοδος τον καθαίρεσε και στην συνέχεια – αφού ανάνηψε - τον αποκατέστησε ως επίσκοπο; Στα γενικά αρχεία του κράτους υπάρχει το σχετικό υλικό. Ακόμα και στα κείμενα των εγκυκλίων που επικαλείται ο κος Γερμανός, ο προσεκτικός μελετητής ανακαλύπτει την ουσία των πραγμάτων. Κατηγορίες ‘φτιαχτές’ ενάντια στον Παπουλάκο με σημείο εκκίνησης όταν ο Παπουλάκος στην διάρκεια της πορείας του διαφώνησε με την απόλυτη εξουσία του βαυαρικού κατεστημένου και στην εκκλησία. Υπενθυμίζω ότι ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος το 1851 εξασφάλισε επίσημη άδεια κηρύγματος. Επί της ουσίας η ιστορική και θρησκευτική συνεισφορά του αοίδιμου μοναχού, όπως καταγράφεται διαχρονικά, είναι ο αγώνας του για την ορθοδοξία και το χειμαζόμενο έθνος. Όταν η τότε επίσημη εκκλησία δήλωνε υποταγή στο παλάτι,αυτός διέγνωσε τους κινδύνους από τις απαράδεκτες βαυαρικές καινοτομίες της Οθωνικής εξουσίας, με σημαντικότερη την απόλυτη εξουσία του Όθωνα πέραν του κράτους και στην εκκλησία και στο διαχωρισμό της τελευταίας από την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και αποφάσισε να αντισταθεί. Υποστηρίζοντας σθεναρά τις θέσεις του για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Γένος και γενικότερα για τα δικαιώματα του νέου κράτους, σφόδρα διώχτηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε από την φιμωμένη σύνοδο της εκκλησίας στην Θήρα και στην Άνδρο, όπου και πέθανε. «Ειρήσθω εν παρόδω» το ίδιο οθωνικό καθεστώς καταδίκασε σε θάνατο τους Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα και οδήγησε και στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του1843. Για το βαυαρικό καθεστώς ο ιστορικός Χαλκιόπουλος το 1890 έγραφε: «…Ουδέποτε υπήρξε στρεβλώτερος οργανισμός προς παιδαγώγησιν έθνους ως ο βαυαρικός οργανισμός, όστις εγένετο αφορμή τοσούτων εθνικών συμφορών. Εμπνεόμενοι υπό ποταπών αισθημάτων και ιδεών περί του ημετέρου αγώνος, οι βαυαροί τυφλώς ησπάσθησαν κατ΄αρχάς την φρικαλέαν διοίκησιν της τρομακρατίας… διοίκησιν χείρονα της τουρκικής…».

Δεν είναι βέβαια το μοναδικό κείμενο που περιγράφει την τότε κατάσταση.Αυτό τον αγώνα, το έργο και τη θυσία του Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ανέδειξαν δια μέσου των δεκαετιών έως σήμερα δεκάδες συγγραφείς, λόγιοι και παράγοντες. Αμέτρητα τα άρθρα και οι θετικές αναφορές στο όνομά του, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Μέσα από όλα τα κείμενα και την αρθογραφία φαίνεται ότι έχει ωριμάσει η ανάγκη ότι αυτή η Μορφή, αυτός ο Μάρτυρας της Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης πρέπει να τιμηθεί και τυπικά, όπως του αξίζει, καταλαμβάνοντας την θέση που του ανήκει στην Ιστορία και στην Εκκλησία. Οι συντοπίτες του Αρμπουναίοι, που έχουμε την μεγάλη τιμή από το μικρό χωριό μας να κατάγεται αυτός ο αγωνιστής της Ορθοδοξίας,νοιώθουμε ασύνορο το χρέος της συνεχούς προσπάθειας προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ένωση Αρμπουναίων, με άοκνες προσπάθειες από την ίδρυσή της, θέλησε ταπεινά να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια Ιερή Μορφή του. Συγκέντρωσε όλο το απαραίτητο ιστορικό αρχείο, το 1973 με ενέργειές της επαναπατρίστηκε στο χωριό Άρμπουνα η σεπτή κάρα του Όσιου Παπουλάκου. Ακόμα το 1987 με απόφαση της τότε υπουργού πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη η ομώνυμος Μονή «Κοιμήσεως της Θεοτόκου-Οσίου Παπουλάκου» στο χωριό ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο.

Το 2001 η Ένωση Αρμπουναίων κατέθεσε στη Μητρόπολη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων αίτημα αναγνώρισης και ενδεχόμενα αγιοκατάταξης του αοίδιμου μοναχού. Στην συνέχεια η Μητρόπολη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων κατέθεσε στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος το ίδιο αίτημα το οποίο για διάφορους λόγους, δε στηρίχθηκε όσο θα έπρεπε. Στο σημείο αυτό επισημαίνω ότι στην επιστολή κατάθεσης προς την ιερά σύνοδο (αριθ. πρωτ.640 /29-10-2004) ο Μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων κος Αμβρόσιος μεταξύ άλλων έγραφε:

« …Τοιούτως έμπλεως Πνεύματος Χριστού, «σκεύος εκλογής», ευλογία Θεού, Ευαγγέλιον ζών, υπήρξε δια την προσφιλή μαρτυρική Επαρχία Καλαβρύτων της καθ’ ημάς Θεοσώστου Επαρχίας, ο επί έτη μακρά οσίως και εν ασκήσει τον βίον διανύσας κατά κόσμον Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος, επωνομαζόμενος ΠΑΠΑΟΥΛΑΚΟΣ – γόνος Δ.Δ. Αρμπούνων Δήμου Λευκασίου Επαρχίας Καλαβρύτων, όστις μεγίστην ηθικήν, πνευματικήν και θρησκευτικήν ασκήσας επίδρασιν επί τας ψυχάς μικρών και μεγάλων ανδρών και γυναικών, νέων και νεανίδων και γεννήσας εν ταις ψυχαίς πάντων ημών κοινήν την πεποίθησιν ότι η ημετέρα Θεόσωστος Επαρχία, άλλαι τιναί της Πελοπονήσσου και ευρύτερον εχαριτώθησαν δια θαυματουργιών,προρρήσεων, νουθεσιών, ευεργεσιών, Θείου κηρύγματος και διαπύρου προσευχής αυτού εις την εθνικώς και θρησκευτικώς χαλεπήν περίοδον της βιοτής του. Εφ΄ ώ συνετάξαμεν εις μνήμην αιώνιον την παρούσαν μαρτυρίαν ενισχυόμενοι εκ των θαυματουργικών σημείων που επιτελέσθησαν προ και μετά της κοιμήσεώς του εις την ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΡΟΥ εις την νήσον Άνδρον, τα οποία ως κατωτέρω προαγόμεθα να παραθέσωμεν:…..»

για να καταλήξει:

«….Η συνείδησις του λαού έχει ήδη εκφραστεί, όπως και εις την περίπτωσην του Οσίου Εφραίμ. Υπάρχει η καλή έξωθεν μαρτυρία, η οποία συνηγορεί για την αγιοποίησίν του …. παρακαλούμεν ευσεβάστως την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως ευαρεστούμενη προωθήση την περαιτέρω διαδικασίαν αγιοποιήσεώς του…».

Η απάντηση της Ιεράς Συνόδου (αριθ. πρωτ. 3706 π.ε., αριθ. διεκπ. 407 / 24 -2-2005) (αρνητική με το σκεπτικό ότι «δεν συντρέχουν αι απαιτούμεναι υπό της Ορθοδόξου Κανονικής Παραδόσεως προϋποθέσεις»)απευθυνόταν προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων. Αυτή είναι η αλληλουχία των συμβάντων για την κατατεθείσα αίτηση και όχι οι ανακρίβειες του κειμένου και οι αναφορές του κου Γερμανού σε περίεργο δημοσίευμα της εποχής ως συνέπεια της αίτησης των Αρμπουναίων. Το δημοσίευμα υπήρξε αλλά συσχετιζόταν με τις δηλώσεις του μακαριστού Χριστόδουλου (στις2-4-2000 σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό της εκκλησίας της Ελλάδας και στις 30/1/2001, στην γιορτή των τριών Ιεραρχών, απευθυνόμενους σε εκπαιδευτικούς), όπου παρουσίασε τον Παπουλάκο ως νέο Κοσμά Αιτωλό. Είναι χρέος μας να είμαστε διαβασμένοι και να αντιστεκόμαστε στις ανακρίβειες.

Τελειώνοντας θέλω να πληροφορήσω τον αναγνώστη ότι στο αρχείο της Ένωσης Αρμπουναίων υπάρχει πλήρης βιβλιογραφία και αρθρογραφία για τον αείμνηστο μοναχό. Διαθέτουμε επίσης όλες τις αναφορές κορυφαίων λόγιων, μελετητών, ιστορικών και κορυφαίων παραγόντων της εκκλησίας για το έργο και την προσφορά του Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου και οι οποίες αναφορές συνεχίζονται ως τις μέρες μας. Από εδώ πηγάζει για μας όλη η πληροφορία, που μετουσιώνεται σε χρέος συνεχούς αναζήτησης και συλλογής όλων των ιστορικών στοιχείων, δεδομένων και πληροφοριών για την ανάδειξη και την δικαίωση της «λησμονημένης» κατά τον κο Γερμανό μορφής. Με αυτό το σκεπτικό αποφασίσαμε να απαντήσουμε και στις ανακρίβειες των κειμένων του.

Είναι αδύνατον να παραθέσω εδώ, λόγω του περιορισμένου χώρου, που με ευγένεια μου δανείζει το Παγκαλαβρυτινό Βήμα, όλες τις αναφορές. Όλες πάντως είναι στην διάθεσή σας.Αρκούμαι να αναφερθώ μόνο σε ένα κατά την γνώμη μου ιστορικό κείμενο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, όπου μιλώντας για τον Παπουλάκο, μεταξύ άλλων σημειώνει: «…Ο Οσιώτατος Μοναχός Χριστοφόρος, ο επικληθείς «Παπουλάκος», απεστάλη υπό του Θεού εν ζήλω Ηλιού δια να κηρύξη τα θεία δικαιώματα, να διδάξη την πατρώαν πίστιν και να ελέγξη οθνείας επιδράσεις εις την λειτουργίαν του εκκλησιαστικού και κοινωνικού σώματος. Ηγαπήθη μεν σφόδρα υπό του ευσεβούς λαού του Θεού, όστις ανεγνώρισεν εν τω προσώπω αυτού τον εκφραστήν της γνησίας εκκλησιαστικής παραδόσεως και ευσεβείας, εδιώχθη δε υπό των κρατούντων, δι̉ ους εγένετο κατά το ψαλμικόν «βαρύς και βλεπόμενος» ως δήθεν υποκινητής στάσεως κατά του πολιτεύματος, και εκοιμήθη οσιακώς εν τη Ιερά Μονή Παναχράντου της Άνδρου, διανύων εν αυτή την επιβληθείσαν αυτώ εκκλησιαστικήν ποινήν εγκλεισμού.Η μνήμη του επεβίωσε μέχρι σήμερον αγαθή εν τω εκκλησιαστικώ πληρώματι…».

Αυτό το κείμενο το αισθανόμαστε και το εκλαμβάνουμε ως αναγνώριση και δικαίωση όσων σήμερα αγωνίζονται για την προβολή και την ανάδειξη της μεγάλης αυτής μορφής, του Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου. Φορείς λοιπόν όπως, η Ένωση Απανταχού Αρμπουναίων, ο Δήμος Κλειτορίας, η Ομοσπονδία όλων των Πολιτιστικών Συλλόγων και Ενώσεων του Δήμου Κλειτορίας, η Παγκαλαβρυτινή Ένωση,που ενώνει τους απανταχού Καλαβρυτινούς, το: Ινστιτούτο «Χριστοφόρος Παπουλάκος»,φορείς από την Μάνη όπου έδρασε ο Παπουλάκος, φορείς από τη Θήρα και την Άνδρο όπου εξορίστηκε και έδρασε, γενικά φορείς που είναι ευαίσθητοι στο σεβασμό της ιστορίας, της ιστορικοθρησκευτικής παράδοσης, φορείς που είναι ευαίσθητοι στο ιστορικό γίγνεσθαι και στις μορφές που το διαμορφώνουν διαχρονικά, φορείς που αισθάνονται την ανάσα και το χνώτο του απλού ανθρώπου, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους και συνεργάζονται για την ανάδειξη αυτής της ιστορικής πτυχής και σελίδας του τόπου μας, της μορφής και του έργου του Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου ή Παπουλάκου. Την κοινή πεποίθηση που έχει διαμορφωθεί στον απλό λαό, που τον σέβεται ως άγιο, εκφράζει η σθεναρή στόχευση στη μεγάλη υπόθεση της αναγνώρισης του αοίδιμου μοναχού. Η εκκλησιαστική δικαίωση και η αγιοκατάταξη είναι αρμοδιότητα άλλων.

Κορυφαία τελευταία δείγματα αυτής της συνεργασίας είναι η μεγάλη επιτυχία των δύο εκδηλώσεων που οργανώθηκαν πρόσφατα από το ινστιτούτο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος. Η Επιστημονική Ημερίδα στη Θήρα, τον Ιούλιο του 2009, υπό την αιγίδα της τοπικής μητρόπολης και το Α΄ επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος», στο Δήμο Κλειτορίας το Σεπτέμβριο του 2009. Οι εκδηλώσεις αυτές συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανάδειξη μέσα από τις ιστορικές πηγές αδιάσειστων στοιχείων και πτυχών του οσιακού βίου, της διδαχής, και της προσφοράς του Χριστοφόρου Παπουλάκου, καθώς και του διαχρονικού κύρους, της διαχρονικής τιμής και του διαχρονικού σεβασμού που έχαιρε από το λαό. Από τις μαρτυρίες του απλού κόσμου που κατατέθηκαν και καταγράφηκαν, καταφάνηκε άλλη μια φορά ότι στην συνείδηση του απλού πολίτη ο αοίδιμος Μοναχός είναι οσιακή μορφή. Αναμένεται η έκδοση των πρακτικών από το Ινστιτούτο με την σημαντικότατη συνδρομή του Δήμου Κλειτορίας, τον οποίο και από αυτό το βήμα τον ευχαριστούμε θερμότατα, προς πλατύτερη ενημέρωση του κοινού και κάθε ενδιαφερόμενου.

(Δημοσιεύτηκε στο ΠΑΓΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟ ΒΗΜΑ, τεύχος 145, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2010 και στην Θεοδρομία: Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2012).

ΜΟΝΑΧΟΣ

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ

υπό Αγιορείτου Μοναχού .

Σε πείσμα των καιρών, εμείς δεν θα πάψουμε ν᾽ αναφερόμαστε σε ιερές, οδηγητικές μορφές του παρελθόντος, προς ενίσχυση, ενδυνάμωση και αναψυχή. Συμπληρώνονται εφέτος 150έτη από την οσιακή κοίμηση του Παπουλάκου. Πολέμησε ολόψυχα ξένες επιδράσεις,δυτικές παραδόσεις, ξένες προς την ορθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τον ετερόδοξο μονάρχη, που έκλεισε πολλά μοναστήρια και γκρέμισε βυζαντινούς ι. ναούς. Για τα φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, εξορίσθηκε και φυλακίσθηκε. Οι τότε εκσυγχρονιστές τον κατηγόρησαν ως αγύρτη, γιατί τους ενοχλούσαντά λόγια του. Ο λαός ακολουθούσε τον άδολο μαχητή, τον ακέραιο ιεροκήρυκα, τον ακτήμονα μοναχό, τον ομολογητή ρασοφόρο. Από νωρίς ο Παπουλάκος, κατάλαβε καλά ότι η δυτική θεολογία ήταν ανορθόδοξη και αντιορθόδοξη. Η δυτική θεολογία ήθελε να κατεβάσει τον ουρανό στη γη, να διατηρεί τους χριστιανούς στη σκλαβιά, να καλλιεργεί τον αλλαζονικό ουμανιστικό ανθρωπισμό, που έφερνε τον αθεϊσμό. Αποφάσισε έτσι να διδάξει τον λαό μεγάλες αλήθειες με κίνδυνο της ζωής του. Η Βαυαροκρατία ήταν σκληρή απέναντι στον ορθόδοξο κλήρο. Ήθελαν να φραγκέψουν τα πάντα. Αντιστάθηκαν σθεναρά, ο στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Κοσμάς Φλαμιάτος, οι Κολλυβάδες, Φιλοκαλικοί, Αγιορείτες Πατέρες και ο άφοβος Παπουλάκος.

Ο Χριστoφόρος Παναγιωτόπουλος ή Χριστοπανάγος ή Παπουλάκος ή Παπουλάκης γεννήθηκε στο μικρό χωριό Άρμπουνα των Καλαβρύτων περί το 1780. Ζούσε μέτρια και μετρημένα, με τα τρία αδέλφια του, εμπορευόμενος ζώα. Νέος αγάπησε τη μελέτη, την προσευχή και τον μοναχισμό. Έτσι αναχώρησε για τη ι. μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου εκάρη μοναχός. Κατόπιν επέστρεψε στο χωριό του και έξω αυτού έκτισε ένα μοναστηράκι,που το αφιέρωσε στην Παναγία. Με πολλές προσπάθειες κατάφερε να πάρει την άδεια του ιεροκήρυκα. Με κόπους και θυσίες άρχισε περιοδείες διδάσκοντας κατά των άθεων γραμμάτων, σε όλη την Πελοπόννησο.

Το 1833 η Εκκλησία της Ελλάδος είχε αποσχισθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με πρωτεργάτη τον Θεόκλητο Φαρμακίδη, που πιεζόταν από τον Μάουερ. Κυνηγήθηκε ο μοναχισμός, οι μισσιονάριοι εργάζονταν ανενόχλητοι και ο Παπουλάκος θέλησε ν᾽ αντιδράσει δυναμικά. Συνεχίζει τα κηρύγματά του, παρά τ᾽ ότι του πήραν την άδεια, ως νέος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εχθρεύονται και αυτόν πολλοί, ο Κοραής, ο Καΐρης, ο Φαρμακίδης και άλλοι. Για το έργο του συλλαμβάνεται το 1851 στην Αχαΐα για πρώτη φορά. Ο κόσμος τον άκουγε με προσοχή και τον υπεραγαπούσε. Τα κηρύγματά του στρέφει με θεοσημείες και προφητείες.

Ο λαός τον ακολουθούσε πιστά και απτόητα. Με προδοσία συνελήφθη το 1852 και οδηγήθηκε στις φυλακές του Ρίο. Στη συνέχεια περιορίσθηκε στη ι. μονή Προφήτου Ηλιού Σαντορίνης και κατόπιν στη ι. μονή Παναχράντου Άνδρου. Κι εκεί δεν έπαυσε τις ψυχωφελείς διδαχές και προτροπές. Ο Παπουλάκος ήταν ένας απλός, φτωχός,αληθινός και τίμιος μοναχός. Αγαπούσε την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, τον Χριστό και την Αλήθεια. Ακολούθησε τον δρόμο της ομολογίας, του μαρτυρίου, της ασκήσεως και του ευαγγελισμού των ψυχών. Γι᾽ αυτό ο πιστός λαός τον αγάπησε και τον τίμησε ως άγιο. Παρέδωσε το πνεύμα του στις 18-1-1861, 150 έτη πριν η μνήμη του παραμένει ζωντανή, για την καθαρότητα, γνησιότητα, ταπεινότητα και αληθινότητα της ζωής του.

Μορφές ανιδιοτέλειας, θυσίας και προσφοράς χρειάζονται απαραίτητα και σήμερα. Ημέρες άτονες, ισχνές, άφωτες και ταραγμένες, σαν τις δικές μας, θέλουν ηρωϊσμό,γενναιότητα, θάρρος και τόλμη…

Στις μετά τη σπατάλη ισχνές και δύσκολες ημέρες μας ξαναχρειάζεται εγερτήριο σάλπισμα προς μετάνοια, ανόρθωση, ανασυγκρότηση και ορθοστασία. Η εκκοσμίκευση κούρασε, ο μιμητισμός ταλαιπώρησε, ο εκδυτικισμός αλλοίωσε, ο συγκριτισμός εξαπάτησε, ο οικουμενισμός αστόχησε. Χρειάζονται απαραίτητα γενναίες φωνές, ηρωϊκό φρόνημα,ομολογία πίστεως, πίστη θερμή ως του οσίου Παπουλάκου.

santo-rinios.blogspot.gr