0 άγιος Σπυρίδωνας τιμάται στη Ρωσία ως ο προστάτης των φτωχών, των μεταναστών και των πασχόντων. Προς τιμήν του χτίστηκαν εκκλησίες, και δρόμοι πήραν το όνομά του, όπως είναι η οδός Σπυριντόφσκαγια στη Μόσχα. Στα δύσκολα χρόνια, όταν ανοικοδομούνταν η Όπτινα, στο μοναστήρι κάθε μέρα διαβαζόταν η Παράκληση του αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος.

Υπάρχουν πολλοί άγιοι αγαπητοί από τους ανθρώπους. 0 άγιος Σπυρίδωνας ήταν όμως ο πρώτος που μου άνοιξε τις θύρες του θείου ελέους, όταν μέσα από την προσωπική σου πείρα καταλαβαίνεις ότι ο Θεός δεν σου δίνει θλίψη πάνω από τις δυνάμεις σου, αλλά όλα γίνονται για το καλό σου. Τόσο πολύ αγάπησα τον άγιο Σπυρίδωνα που κάθε μέρα διάβαζα το τροπάριο του: Τής Συνόδου τής πρώτης άνεδείχθης ύπέρμαχος καί θαυματουργός, θεοφόρε, Σπυρίδων Πατήρ ημών διό νεκρά συ έν τάφω προσφωνείς, καί οφιν εις χρυσοϋν μετέβαλες· καί έν τω μέλπειν τάς αγίας σου εύχάς, Αγγέλους έσχες συλλειτουργοϋντάς σοι, Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ· δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ένεργοϋντι διά σου πάσιν ιάματα.

Θυμάμαι πως ένα καλοκαίρι ήρθε στην Όπτινα η οικογένεια Βοροπάγιεβ μαζί με τα παιδιά και δεν μπορούσαν να βρουν σπίτι να νοικιάσουν. Ήρθαν σπίτι μου λυπημένοι και μου είπαν πως κανείς δεν τους παίρνει επειδή έχουν παιδιά και ότι θα πρέπει να φύγουν.

Ας διαβάσουμε το τροπάριο του αγίου Σπυρίδωνα, τους πρότεινα εγώ.

Άρχισα να διάβαζω, ενώ τα παιδιά με κοίταζαν με απορία μη καταλαβαίνοντας τα λόγια του τροπαρίου. Αρχισα να τους διηγούμαι το βίο του Αγίου, αφού στο τροπάριο περιγράφει εν συντομία σκηνές από τον βίο του. Κάθε γραμμή είναι και ένα θαύμα. Στα παιδιά άρεσε πολύ η μετατροπή του φιδιού σε χρυσό. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια ενός λιμού. Στον Άγιο Σπυρίδωνα ήρθε ένας φτωχός και άρχισε να κλαίει διηγούμενος πως ζήτησε από έναν πλούσιο να του δανείσει ψωμί και σπόρος αλλά ο πλούσιος αρνήθηκε να του δώσει χωρίς ενέχυρο. Τη στιγμή εκείνη σερνόταν στο λιβάδι ένα φίδι και ο ιεράρχης αγγίζοντάς το με το μπαστούνι του το μετέτρεψε, χωρίς να το δει ο φτωχός, σε χρυσό κόσμημα. Το έδωσε στο φτωχό και τον πρόσταζε να το δώσει ως ενέχυρου στον πλούσιο και να το επιστρέψει μόνο όταν θα έχει καλή σοδειά. Όταν πέρασε ο λιμός, η σοδειά του φτωχού, με την ευλογία του Αγίου, ήταν τόσο πλούσια, που εξόφλησε τον πλούσιο και επέστρεψε το χρυσό κόσμημα στον άγιο Σπυρίδωνα, δι’ ευχών του οποίου μεταμορφώθηκε πάλι σε φίδι. Όλα αυτά έλαβαν μέρος μπροστά στα μάτια του έκπληκτου γεωργού για να πειστεί και να δοξάσει τον Θεό ο οποίος πάντα μας φροντίζει.

0 άγιος Σπυρίδωνας τιμάται στη Ρωσία ως ο προστάτης των φτωχών, των μεταναστών και των πασχόντων. Προς τιμήν του χτίστηκαν εκκλησίες, και δρόμοι πήραν το όνομά του, όπως είναι η οδός Σπυριντόφσκαγια στη Μόσχα. Στα δύσκολα χρόνια, όταν ανοικοδομούνταν η Όπτινα, στο μοναστήρι κάθε μέρα διαβαζόταν η Παράκληση του αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος.

Αφού διηγήθηκα στα παιδιά το πόσο θαυμαστός είναι ο άγιος Σπυρίδων, αρχίσαμε όλοι με μεγαλύτερο ζήλο να διαβάζουμε το τροπάριο και την Παράκληση του Αγίου. Δεν προλάβαμε να τελειώσουμε το διάβασμα, όταν ακούσαμε την φωνή της γειτόνισσας να φωνάζει:

-       Θα ήθελα να βρω μια οικογένεια για να της νοικιάσω για το καλοκαίρι το σπιτάκι στο λιβάδι. Μήπως έχεις τίποτα γνωστούς;

-       Έχει! Έχει! φώναξε όλη η οικογένεια Βοροπάγιεβ.

Από τότε κάθε καλοκαίρι έρχονται στο σπιτάκι «τους» στην Όπτινα.

Το τροπάριο του αγίου Σπυρίδωνα το διάβαζα καθημερινά για ένα χρόνο. Δεν ζητούσα τίποτα, μόνο τον ευχαριστούσα με όλη μου την ψυχή. Μετά λοιπόν από ένα χρόνο έλαβα ένα τηλεγράφημα το οποίο μου κοινοποιούσε πως πρέπει επειγόντως να πάω στη Μόσχα για να παραλάβω ένα διαμέρισμα.

Έφτασα στην Μόσχα, ενώ η επιθεωρήτρια υπεύθυνη για τις κατοικίες με κοίταξε με κακία και μου είπε πνίγοντας το θυμό της:

-       Τους γνωρίζω απέξω και ανακατωτά όλους τους «βυσματίες», αλλά τέτοιο «βύσμα» σαν το δικό σας...

-       Δεν καταλαβαίνω. Τι «βύσματα»; Από πού;

Σταδιακά έμαθα πως κανείς δεν είχε την πρόθεση να

μου δώσει κάτι. Το αντίθετο μάλιστα, η διοίκηση είχε δώσει εντολή το διαμέρισμα να δοθεί σε κάποιους υψηλά ιστάμενους. Η υπόθεση είχε ολοκληρωθεί, όταν ξαφνικά πρόσφεραν το διαμέρισμα σε μένα. Προκλήθηκε σκάνδαλο για το πώς συνέβη κάτι τέτοιο. Τώρα η επιθεωρήτρια παραπονιόταν σε μένα:

-       Μου έριξαν και το φταίξιμο από πάνω. Εγώ που πάλεψα εναντίον σας σαν λιοντάρι! Έσπασα το κεφάλι μου να βρω ποιες είναι οι υψηλές σας γνωριμίες. Νόμιζα πως γνωρίζω όλα τα «βύσματα» αλλά στην περίπτωσή σας δεν καταλαβαίνω τίποτα. Τώρα πια το διαμέρισμα είναι δικό σας αλλά πείτε μου το μυστικό, ποιος είναι ο προστάτης σας;

-       0 άγιος Σπυρίδωνας, της απάντησα.

-       Ποιος; ποιος; δεν κατάλαβε η επιθεωρήτρια.

Δεν της έδωσα περισσότερες εξηγήσεις. Το διαμέρισμα άλλωστε δεν το κράτησα. Η μητέρα γερνούσε κι αδυνάτιζε, το μοναστήρι ήταν μακριά. Γι’ αυτό έκανα ανταλλαγή το πολύτιμο διαμέρισμα που βρίσκονταν στο κέντρο της πόλις με ένα στην περιφέρειά της, ενώ αργότερα αγόρασα ένα σπίτι κοντά στην Όπτινα.

ΝΙΝΑ ΠΑΒΛΟΒΑ. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ . ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ.