π. Ἀρσένιος Γρηγοριάτης ῎Ελεγε στούς πατέρες τῆς μονῆς: -πάω στήν οἰκογένειά μου, ἐννοῶντας τίς εἰκόνες πού εἶχε στό κελί του τίς ὁποῖες καθημερινά θυμίαζε καί ἀσπάζονταν, πάω νά μιλήσω μέ τούς ἀδελφούς μας.

῾Ο γερω-᾽Αρσένιος ἔπαιρνε καθημερινά πολλά γράμματα ἀπό ἀνθρώπους πού τόν γνώριζαν καί οἱ ὁποίοι τοῦ ζητοῦσαν, συνήθως νά προσευχηθεῖ γι᾽ αὐτούς. Αὐτός πάντα διάβαζε τίς ἐπιστολές καί καθημερινά γονάτιζε μπροστά στίς εἰκόνες καί στά ἅγια λείψανα τῆς Μονῆς καί ὕψωνε χείρας ἱκέτιδας καί ζητοῦσε μέ δάκρυα στά μάτια ἀπό τό Θεό καί τούς ῾Αγίους νά ἐπέμβουν καί νά δώσουν λύση στά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. ῾Ο π. ᾽Αρσένιος τούς θυμῶταν ὅλους καί τή λύση τῶν προβλημάτων τους τήν ἀνέθετε στόν Οὐρανό.

῎Ελεγε στούς πατέρες τῆς μονῆς: -πάω στήν οἰκογένειά μου, ἐννοῶντας τίς εἰκόνες πού εἶχε στό κελί του τίς ὁποῖες καθημερινά θυμίαζε καί ἀσπάζονταν, πάω νά μιλήσω μέ τούς ἀδελφούς μας.