Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017
«οίμοι του αθλίου».
Ενδομύχως,
μέσα στο βάθος της καρδιάς σας,
να θέσετε το: «οίμοι του αθλίου».
Όταν ακούη αυτό ο διάβολος, φεύγει μακριά.
Αυτός κάμνει την κατοικία του,
όπου είναι η υπερηφάνεια,
η κενοδοξία,
η ανθρωπαρέσκεια,
το μίσος,
ο φθόνος,
η κακία,
η πονηρία.
Όσιος Άνθιμος ο Βαγιάνος ο εν Χίω
''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε.
''Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν...Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών. Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη..''
∽ Γέροντας Ιουστίνος Πάρβου
Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017
ΣΚΟΠΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ, ΠΑΤΗΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ.
-Σκοπός μιας ενορίας είναι να
θεραπεύσει τον νου του ανθρώπου.
-Αν μια ενορία κάπου διασπαστεί σ'ένα
έργο ενοριακό, σε μία κοσμική συμβατικότητα, και σ'ένα μπλα-μπλα προβολής
έργων, τότε θα χάσει το κέντρο της, που 'ναι οι ακολουθίες της και η Θεία
Λειτουργία.
-Η Εκκλησία θεραπεύει τα συστήματα
της κοινωνίας, όχι με διοικητικές αποφάσεις αλλά ως ένα σώμα, που λειτουργεί
μέσα απ' την ενορία.
-Τι είναι ανάγκη; Μόνο ό,τι μας
κρατάει στην ζωή. Στον προσδιορισμό της ανάγκης κρύβεται η αιτία της εκάστοτε
οικονομικής κρίσης. Διότι μπορεί μία ολόκληρη κοινωνία ν' αναλώνει και να
σπαταλά τις παραγωγικές της δυνάμεις, για την κάλυψη περιττών αναγκών.
-Ζούμε σε μία κοινωνία που τόσο πολύ
μας έχει διαλύσει, από ρεμβασμούς, φαντασίες και χρησιμοθηρίες, και μας έχει
βάλει με την βία σε μία δουλεία εργασιομανίας, που να μην μπορούμε να
προσευχηθούμε.
-Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι κάποιο
απωθημένο απλησίαστο ιδανικό μοντέλο!
«Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» (Παρέα της Τρίτης 26-9-2017)
Ομιλία του π. Γεωργίου Σχοινά στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου
Πρόσεχε μήπως........
Πρόσεχε
μήπως περνά
ο καιρός
μες στη γκρίνια,
και δεν μπορείς στο τέλος
να χαρείς
τίποτα.
Και φεύγει
ολόκληρη ζωή,
χωρίς να πεις μια μέρα:
Δόξα Σοι ο Θεός...
χάρηκα σήμερα,
ήταν όμορφα...
μήπως περνά
ο καιρός
μες στη γκρίνια,
και δεν μπορείς στο τέλος
να χαρείς
τίποτα.
Και φεύγει
ολόκληρη ζωή,
χωρίς να πεις μια μέρα:
Δόξα Σοι ο Θεός...
χάρηκα σήμερα,
ήταν όμορφα...
- Γιώργο, να κάνεις προσευχή στον Κύριο να σου δείξει την Κόλαση, όχι τον Παράδεισο, μπας και σωθείς.
- Γιώργο, να κάνεις προσευχή στον Κύριο να σου δείξει την Κόλαση, όχι τον Παράδεισο, μπας και σωθείς.
- Γέροντα, εσείς την έχετε δει;
- Ναι. Με πήρε Άγγελος Κυρίου και με πήγε, και είδα πως είναι η Κόλαση.
Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται εκεί κάτω. Νομίζουνε όλοι ότι αυτά είναι παραμύθια.!
Διδακτικά και προφητικά αποφθέγματα γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη (σελ. 64-65).
Ο ΔΟΞΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. ΠΑΤΉΡ ΕΥΣΕΒΊΟΥ ΒΙΤΤΗ.
Ὃταν ἡ εὐχή γίνεται ὁλόκληρη, δηλαδή καί μέ τήν φράση "ἐλέησόν με τόν (τήν) ἁμαρτωλόν (ήν)", σημαίνει πώς ὁ εὐχόμενος ζῆ μιά διαρκῆ μετάνοια, πού εἶναι ἰσόβια. Ἡ μετάνοια ὃμως αὐτή δέν ἒχει μόνο ἠθικό νόημα, ἀλλά καί, κυρίως, ἀφύπνιση τῆς συνειδήσεως ἀπό τόν ὒπνο τῶν παθῶν καί ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη τῆς ἡδονῆς, ἀπό τά ὂνειρα τῆς δυνάμεως, τοῦ πλούτου, τῆς δόξας κλπ., δηλαδή ἀπό φανταστικέςς καταστάσεις, στήν ἀνθρωπολογική πραγματικότητα. Αὐτό σημαίνει φυγή ἀπό τόν κόσμο.
Ὂχι τ ο π ι κ ά γιατί ἀπό μόνη της δέν εἶναι ἀποτελεσματική, ἀφοῦ ὁ ἲδιος ὁ ἂνθρωπος εἶναι φορεύς τῶν ἀσθενειῶν, πού ἀποστρέφεται, ἀλλά τ ρ ο π ι κ ά, φυγή δηλαδή ἀπό τό πνεῦμα τοῦ κόσμου, πού δημιουργεῖ τό πλέγμα τῶν παθῶν, πού πραγματικά βρυκολακιἀζει τόν \σνθρωπο. Φυγή ἀπό τόν κόσμο,Ὃταν ἡ εὐχή γίνεται ὁλόκληρη, δηλαδή καί μέ τήν φράση "ἐλέησόν με τόν (τήν) ἁμαρτωλόν (ήν)", σημαίνει πώς ὁ εὐχόμενος ζῆ μιά διαρκῆ μετάνοια, πού εἶναι ἰσόβια. Ἡ μετάνοια ὃμως αὐτή δέν ἒχει μόνο ἠθικό νόημα, ἀλλά καί, κυρίως, ἀφύπνιση τῆς συνειδήσεως ἀπό τόν ὒπνο τῶν παθῶν καί ἐπιστροφή ἀπό τήν πλάνη τῆς ἡδονῆς, ἀπό τά ὂνειρα τῆς δυνάμεως, τοῦ πλούτου, τῆς δόξας κλπ., δηλαδή ἀπό φανταστικέςς καταστάσεις, στήν ἀνθρωπολογική πραγματικότητα. Αὐτό σημαίνει φυγή ἀπό τόν κόσμο. Ὂχι τ ο π ι κ ά γιατί ἀπό μόνη της δέν εἶναι ἀποτελεσματική, ἀφοῦ ὁ ἲδιος ὁ ἂνθρωπος εἶναι φορεύς τῶν ἀσθενειῶν, πού ἀποστρέφεται, ἀλλά τ ρ ο π ι κ ά, φυγή δηλαδή ἀπό τό πνεῦμα τοῦ κόσμου, πού δημιουργεῖ τό πλέγμα τῶν παθῶν, πού πραγματικά βρυκολακιἀζει τόν ανθρωπο. Φυγή ἀπό τόν κόσμο, πού ἀπολυτοποιεῖ τά κτιστά δημιουργήματα καί "λατρεύει τῆ κτίσει παρά τόν κτίσαντα". Αὐτή ἡ λατρεία ὁδηγεῖ τόν ἂνθρωπο στόν αὐτοεκμηδενισμό, γιατί τά "ὀψώνια", ὁ μισθός αὐτῆς τῆς εἰδωλολατρείας εἶναι ὁ θάνατος. Ἱερομ. Εὐσεβίου, Ὁ δοξολογικός χαρακτήρας τῆς καρδιακῆς προσευχῆς. πού ἀπολυτοποιεῖ τά κτιστά δημιουργήματα καί "λατρεύει τῆ κτίσει παρά τόν κτίσαντα". Αὐτή ἡ λατρεία ὁδηγεῖ τόν ἂνθρωπο στόν αὐτοεκμηδενισμό, γιατί τά "ὀψώνια", ὁ μισθός αὐτῆς τῆς εἰδωλολατρείας εἶναι ὁ θάνατος. Ἱερομ. Εὐσεβίου, Ὁ δοξολογικός χαρακτήρας τῆς καρδιακῆς προσευχῆς.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝ. ΤΗΣ ΒΟΥΛΚΑΝΙΩΤΙΣΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΑ.
Ο Αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος είναι Ιερομόναχος της Ι. Μονής Βουλκάνου και Εφημέριος της Ενορίας Αγ. Γεωργίου Καλαμάτας.
Simeon The Great (born 864/865—died May 27, 927),Tsar of the First Bulgarian Empire (893 – 927) and a warlike sovereign who nevertheless made Bulgaria a cultural center.
Simeon The Great (born 864/865—died May 27, 927),Tsar of the First Bulgarian Empire (893 – 927) and a warlike sovereign who nevertheless made Bulgaria a cultural center.
Educated in Constantinople, his dominant ambition was to ascend to the throne of the Eastern Roman Empire.
ΠΑΤΉΡ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΦΩΚΑΣ. ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ.
Γιόρταζε ο Άγιος Σιλουανός, ο πνευματικός πατέρας του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, του “Αγίου Βασιλείου του 20ου αιώνα”, όπως τον αποκαλούσε ο π. Γεράσιμος.
“Στην τρίτη κατηγορία, αποτελούμενη από σπάνιους αγωνιστές ανήκει ο άνθρωπος που στο ξεκίνημα της ασκητικής διαδρομής του, λόγω της ζέσης της καρδιάς του, ή μάλλον λόγω του ότι ο Θεός τον προγνωρίζει, δέχεται μεγάλη Χάρη, τη Χάρη των τελείων.
Ο Γέρων Σωφρόνιος θεωρεί ότι ο Άγιος Σιλουανός ανήκει σε αυτή την κατηγορία, την κατηγορία των ασκητών που λαμβάνουν το τέλειο δώρο της Αγάπης του Θεού από το ξεκίνημα. Ωστόσο, αυτό το γεγονός κάνει τη ζωή τους ένα μαρτύριο, διότι η πεπτωκυία ανθρώπινη φύση είναι ανίκανη να κρατήσει την πληρότητα της Χάριτος. Και όποιος φέρει την Αγάπη του Χριστού, αναπόφευκτα, πάντοτε υποφέρει και υπόκειται σε μεγάλες δοκιμασίες σε αυτόν τον κόσμο”.
Διαβάζοντας τα ανωτέρω στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ζαχαρία “The Enlargement of the Heart” σ. 29, συνειρμικά η σκέψη μας πάει και σε έναν “ασκητή στον κόσμο”, τον π. Γεράσιμο Φωκά, που είχαμε την ανεκτίμητη ευλογία να γνωρίσουμε. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά της τρίτης κατηγορίας βρίσκονταν και σε αυτόν. Από μικρό παιδί ανέβαινε σε σκαμνάκι να δροσίσει χείλη ετοιμοθάνατου. Έφηβος συμπονούσε ανθρώπους δαιμονισμένους και έπεφτε μαζί τους στην πιο πυρωμένη φωτιά για να τους τραβήξει, πληρώνοντας, βέβαια, το αντίτιμο. “Σου κάνω τόσα κι όμως συνεχίζεις ...”, του φώναζε το ακάθαρτο πνεύμα, αλλά αυτός, άφοβος, με τον Σταυρό στο χέρι, προχωρούσε ακάθεκτος. Απαρνήθηκε τα πλούτη του και στάθηκε με σεβασμό και αγάπη στον ελάχιστο αδελφό. Άοικος ο ίδιος φιλοξενούσε, ακτήμων ο ίδιος μοίραζε αγαθά. Τάισε τον κλέφτη και αγκάλιασε τον ψεύτη, γιατί έβλεπε στο ζόφο της ψυχής τους τον πρώτο τους ολόφωτο εαυτό και ήθελε να τον βρουν και οι ίδιοι. Ζώντας σε κάθε κύτταρο, σε κάθε ρανίδα του αίματος του το Θείο Δράμα, άπλωνε το χεράκι του, εξαντλημένος,-- πολλοί το θυμόμαστε -- τη Μεγάλη Πέμπτη, αφού είχε κοινωνήσει αμέτρητο κόσμο, άπλωνε το χεράκι του κάποιος να τον βοηθήσει να ανέβει τα σκαλιά της Ωραίας Πύλης, “Βαγγέλη, Αντώνη, Σωτήρη ...”
Πάντοτε έξω από τον εαυτό του, η έγνοια του ο πονεμένος, ο αδιάφορος, ο πλανεμένος συνάνθρωπος. Δεν ξεχνιέται το παραπονεμένο βλέμμα του, όταν εμείς αμέριμνοι, εστιάζαμε το ενδιαφέρον μας κυρίως στον εαυτό μας ...
Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017
Η ευτυχία είναι όταν ακολουθούμε το Θεό. Και η κακοτυχία είναι όταν ο Θεός μας ακολουθεί. Ο Μοναχός Συμεών του Άθω
Η
ευτυχία είναι όταν ακολουθούμε το Θεό.
Και
η κακοτυχία είναι όταν ο Θεός μας ακολουθεί.
Ο
Μοναχός Συμεών του Άθω
Αληθινά ευτυχισμένοι…
Αληθινά
ευτυχισμένοι…
Δυο
φίλοι από την Αλεξάνδρεια έφτασαν μέχρι τα βάθη της ερήμου, ψάχνοντας για ένα
σοφό και ευτυχισμένο άνθρωπο.
Πραγματικά,
μετά από πολύ καιρό, βρήκαν έναν άγιο ασκητή. Και τον ρώτησαν:
-Τι
να κάνουμε, πάτερ, για να βρούμε την αληθινή ευτυχία;
Βλέπουμε,
ότι είσαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος πού μπορούμε να ρωτήσουμε. Γιατί φαίνεσαι
ΑΛΗΘΙΝΑ ήρεμος και ευτυχισμένος. Μόνο πού εμείς
-Γιατί
να το κρύψομε;
-Δεν
μπορούμε να ζήσομε όπως εσύ…
Τότε
εκείνος ο άγιος άνθρωπος, σηκώνοντας τα χέρια του προς τον ουρανό και με δάκρυα
στα μάτια, τούς είπε:
-Αδέλφια
μου, δεν χρειάζεται να ζείτε ακριβώς όπως εγώ, για να είσθε ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.
Αλλά τι χρειάζεται;
*
ΝΑ σκέπτεστε τον Θεό, τουλάχιστον όσο σκέπτεστε τούς ανθρώπους.
*
ΝΑ φοβάσθε τον Θεό, τουλάχιστον όσο φοβάσθε τούς ανθρώπους.
*
Να τιμάτε τον Θεό, τουλάχιστον όπως τιμάτε τους ανθρώπους.
*
Να ελπίζετε στον Θεό, τουλάχιστον όσο ελπίζετε στους ανθρώπους.
*
Να εκπληρώνετε τον νόμο του Θεού, τουλάχιστον όσο εφαρμόζετε τον ανθρώπινο
νόμο.
*
Να ζητάτε την βοήθεια του Θεού, τουλάχιστον όσο την ζητάτε από τους ανθρώπους.
*
Να δοξάζετε τον Θεό, τουλάχιστον όσο δοξάζετε τους ανθρώπους.
Ἂν δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε, δὲ θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω....
Ἂν
δὲ μούδινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ
θάχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω
Αὐτὰ
τὰ χωράφια δὲ θάταν δικά μου.
Ἐνῷ
τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές
νὰ
πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ
γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός
μου λαό,τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.
Λοιπόν;
Πῶς σου φαίνονται;
Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε;
Εἶδες
τ' ἀμπέλια μου;
Εἶδες
τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι'
ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν
ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ' ἀνασκάφτει
ὁ πόνος μου κι' ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω
τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.
Ὅμως,δὲν
ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν
πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ' ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί
σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
Γιατί
θἄρθει τὸ βράδι μου.
Γιατί
φτάνει ὅπου νἆναιτὸ βράδι μου, Κύριε,
καὶ
πρέπεινἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου
ἐκκλησιὰγιὰ
τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.
Νικηφόρος
Βρεττάκος
Εμπειρίες αγγελικής παρουσίας στην Θεία Λειτουργία
Εμπειρίες
αγγελικής παρουσίας στην Θεία Λειτουργία
Μια
Κυριακή ο Άγιος Σπυρίδων λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε.
Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι
πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος,
και από τον φόβο. Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι»,
άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες,
Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί
Σου». Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή,
έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί
γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστόν.
Είπε γέρων: "Ο Χριστός ως Θεός δέχτηκε....
Είπε
γέρων: "Ο Χριστός ως Θεός δέχτηκε να φανερώσει αδυναμία ώστε να σηκώσει
τον Σταυρό του μαζί με τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, για να μας δείξει πως μας
καταλαβαίνει, γιατί και Εκείνος πέρασε δύσκολες στιγμές και για αναζητήσουμε
βοήθεια στους ανθρώπους και να μη κλειστούμε στον εαυτό μας. Ο Χριστός λοιπόν
σηκώνει μαζί με εμάς τον Σταυρό μας."
Είπε γέρων..
Είπε
γέρων..
Η
ζωή μας λέει περισσότερα απ΄ ότι η γλώσσα μας. Η ζωή μας φανερώνει περισσότερα
απ΄ ότι οι προθέσεις μας. Η ζωή μας μιλάει πιο αληθινά απ΄ ότι όλος ο κόσμος
μαζί.
Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Άγιος Λουκάς ο Ιατρός
Θυμήσου,
θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της
παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους,
αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και
λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε
ένα τεράστιο όφελος : τον ταπεινό λογισμό.
Άγιος
Λουκάς ο Ιατρός
Τι είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό.
Τι
είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό.
-Πόνοι
της καρδιάς που υγροποιούνται, είπε.
-Τι
είναι τα δάκρυα; ρώτησαν και ένα μοναχό.
-Το
χάδι του Θεού στον άνθρωπο, απάντησε
εκείνος.ΕΙΠΕΝ ΓΕΡΩΝ...
Όλες
οι προσπάθειες των πνευματικών ανθρώπων πρέπει να αποβλέπουνε στη συντόμευση
της απόστασης μεταξύ Μονής και οικογένειας, στη γεφύρωση του χάσματος, ώστε οι
λαϊκοί και οι μοναχοί να ζούνε πολύ κοντά..."
