ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.

          



ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ουχί οι λόγοι μου ώσπερ πυρ, λέγει Κύριος και ως πέλυξ κόπτων πέτρα;

                                                        (ΙΕΡ, 23.19)

Ναι Κύριε, πράγματι ό λόγος Σου είναι σαν τη  φωτιά• σαν τη φωτιά πού θάλπει τούς δικαίους και καταφλέγει τούς αδίκους.
Πράγματι ό λόγος Σου είναι σαν πέλεκυς, πού από τη μια πλευρά μαλακώνει την σκληρή σαν πέτρα καρδιά τού μετανοούντος αμαρτωλού και από  την άλλη συντρίβει την σκληρή καρδιά του αμετανόητου αμαρτωλού.


Ούχι ή καρδία ημών καιομένη ήν έν ήμιν, ώς έλάλει ήμίν έν τη όδω καί ώς διήνοιγεν ήμίν τάς γραφής; (Λουκ. 24, 32).

 Αυτό είπαν μεταξύ τους οί μαθητές του Άναστάντος Κυρίου, αφού είχαν συνομιλήσει με τον Άναστάντα Κύριο. Όταν ή καρδιά ενός ανθρώπου ορθοφρονεί, φλέγεται από τον λόγο του Κυρίου και τότε λιώνει από την γλυκύτητα και πλατύνετε από την αγάπη Του. Όταν όμως ή καρδιά ενός ανθρώπου δεν είναι σώα και ορθοφρονούσα, αλλά έχει σκληρυνθεί από την αμαρτία, τότε γίνεται αδιαπέραστη από τον λόγο του Θεού και σκληραίνει ακόμη περισσότερο. Και έσκληρύνθη ή καρδία Φαραώ (’Έξοδ. 8, 15).


Μάταια οχυρώνονται οι αμαρτωλοί στα οχυρά τους από πέτρα, στα οχυρά τους από σίδερο, στα οχυρά τους από ασήμι και χρυσό, απορρίπτοντας τα όπλα της δικαιοσύνης του Θεού!

 Ό λόγος του Θεού κατέρχεται ώσάν ισχυρός και ακατανίκητος πέλεκυς, όταν προφέρει την κρίση Του πάνω στα πέτρινα αυτά φρούρια, στα όποια οχυρώνονται οι αμαρτωλοί.


Μάταια ό άπιστος επενδύει τον οίκο του με πιο σκληρή -τάχα απόρθητη- οχύρωση και μάταια ό κρατικός άρχοντας ενισχύει το κράτος, πού σκληραίνει με την ρέουσα κοσμική γνώση, αντί να ισχυροποιείται πραγματικά με την ελπίδα στον ζωντανό Θεό! Ό λόγος του Θεού πίπτει ώσάν πέλεκυς πάνω σε όλα όσα οικοδομήθηκαν μάταια, δηλαδή χωρίς τον Θεό ή  εναντίον του Θεού  - ορθοτομεί ως ένας πανίσχυρος και ακαταγώνιστος πέλεκυς.

’Ώ! αδελφοί μου, ας μην εμπιστευόμαστε τα δικά μας φθαρτά κτίσματα από πέτρα, μάρμαρο, χρυσό, ασήμι η. τα άθεα πέτρινα είδωλα των ατομικών μας διαλογισμών. Όλα τούτα, ενώπιον της δυνάμεως του Θεού, είναι πιο αδύναμα και από την σκόνη πού τη, σαρώνει ή πνοή του ανέμου.


Παντοδύναμε Κύριε, βοήθησέ μας να δεχθούμε τον λόγο Σου ώστε, επί τω ρήματί Σου, να οικοδομούμε τη  ζωή μας, τόσο στον κόσμο τούτο όσο και στον επόμενο.



Σοί πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Ό όσιος Παφνούτιος του Μπορόφσκ είπε κάποτε στους υποτακτικούς του, ότι ή ψυχή ενός ανθρώπου όπως και τα κρυφά έργα του μπορούν να γίνουν γνωστά από το βλέμμα του







Ό όσιος Παφνούτιος του Μπορόφσκ είπε κάποτε στους υποτακτικούς του, ότι ή ψυχή ενός ανθρώπου όπως και τα κρυφά έργα του μπορούν να γίνουν γνωστά από το βλέμμα του. Αυτό τούς φάνηκε απίστευτο, μέχρι πού ό άγιος άνθρωπος του Θεού το επαλήθευση, σε περισσότερες από μία περιστάσεις.



Ό Παφνούτιος δεν προέβλεπε μόνο τη, ζωή των άλλων, προείδε επίσης και τη δική του. Μία εβδομάδα πριν την εκδημία του και ενώ βρισκόταν σε καλή κατάσταση υγείας, προανήγγειλε πώς την επόμενη Πέμπτη θά αναχωρούσε απ’ αυτό τον κόσμο. Όταν ξημέρωσε εκείνη ή ημέρα, ό όσιος αναβόησε περιχαρής: «Ιδού, ή ημέρα Κυρίου, χαίρετε λαοί και άγαλλιάσθε! Ιδού, ή προσδοκώμενη ημέρα έφθασε!».



Δείτε αδελφοί, πώς προϋπάντησε τον θάνατο ένας άνθρωπος πού σε όλη τη ζωή του αναλογιζόταν τον χωρισμό του από τον κόσμο και καταλλήλως προετοιμαζόταν γιά τη συνάντησή του με τον Θεό!


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ  ΜΑΙΟΣ.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ.. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.




ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ.


Ό Ιερεμίας, ό αγνός θεόπνευστος προφήτης, αποκαλύπτει στους ανθρώπους το θέλημα τού Θεού.

Οι άνθρωποι, όταν ζουν στην αμαρτία, παρακμάζουν και τον Νόμο του Θεού ποδοπατούν.

Ό προφήτης βοά, κλαίει και απειλεί,

τα λόγια του, σαν μία πύρινη φλόγα, ζωντανή,

τούς αμαρτωλούς καταφλέγουν,

τούς δε δίκαιους φωτίζουν-

τα δάκρυά του σαν τα δάκρυα μιας μητέρας,

πάνω από το παιδί της πού ξεψυχά.




Ό προφήτης το προβλέπει: έρχεται ή τιμωρία- Μία, έκατονταπλασίως, δίκαιη τιμωρία!

Το έλεος του Θεού εκφράζει την Δικαιοκρισία.
          _

Ό προφήτης βοά, ολολύζει, απειλεί-

Καλεί τον αμαρτωλό λαό, σε μετάνοια όλους καλεί.

Μα οι αμαρτωλοί προσέχουν μόνον τί ό ηγέτης τους θά πει- οι ηγέτες χλευάζουν τούς προφήτες και διακηρύσσουν πώς τάχα τα λόγια τους είναι ψευδή!

Όμως ό προφήτης δεν επιτρέπει στον εαυτό του να πτοηθεί: με εκούσια κακοπάθεια ή ρήση του μέλλει να επισφραγιστεί. 




Άνθρωποι πονηροί φροντίζουν ό προφήτης να εξολοθρευτεί και έτσι τον κάνουν για πάντα περίφημο επαληθευτή!


Όλα τα λόγια του, μία αλήθεια πού έχει τώρα εκπληρωθεί το βασίλειο γκρεμίστηκε και ό προφήτης έχει αιώνια δοξαστεί!







ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ  ΜΑΙΟΣ.

Ό όσιος Παφνούτιος τον Μπορόφσκ. ΠΡΩΤΗ ΜΑΙΟΥ.






Ό όσιος Παφνούτιος τον Μπορόφσκ


Ό Παφνούτιος ήταν γόνος ενός τατάρου άξιωματούχου, ό όποιος αργότερα ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη. Σε ηλικία είκοσι ετών έγινε μοναχός  και έκτοτε έζησε στο μοναστήρι ασκούμενος, μέχρι πού έφθασε τα ενενήντα έτη, οπότε αναπαύτηκε εν Κυρίω. Ό Παφνούτιος, παρθένος στήν ψυχή άλλα και στο σώμα, έφθασε σε υψηλά ασκητικά μέτρα: απέκτησε το διακριτικό και το διορατικό χάρισμα και επιτέλεσε μεγάλα θαύματα. Αναπαύτηκε το 1478.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ  ΜΑΙΟΣ.

Ποια είναι η δύναμη της προσκομιδής;





Ποια είναι η δύναμη της προσκομιδής;



Ένας μοναχός του Άθω έλαβε μήνυμα από τη Ρωσία ότι ο φίλος του είχε πεθάνει.


Πήρε το όνομα , και το μετέφερε  στο βωμό και έδωσε στον ιερομόναχο το όνομα του φίλο του.:


«Πατέρα, θυμηθείτε και το όνομα αυτό.» και ονόμασε το όνομα. Μόλις  πήρε το όνομα στο αριστερό του χέρι και το γραμμένο όνομα ο μοναχός είδε στα δεξιά του τον αποθανόντα.


Είχε μια τέτοια επιθυμία να δει τη θυσία γι 'αυτόν!
Μόλις αφαιρέθηκε το σώμα από τον άρτο , εμφανίστηκε ένα ευχάριστο χαμόγελο στο πρόσωπο του αποθανόντος και δεν ήταν πια εκεί .


Η ιερομόναχος .Ρωτάει:

"Τι είναι αυτό που συμβαίνει σε εσάς;"


Αυτός, μόλις συγκέντρωσε την δύναμη του  είπε αυτά που είχε δει.



Καταλαβαίνετε τι μεγάλη δύναμη έχει η προσκομιδή , πόσο σημαντική είναι για εκείνους που έχουν μετακομίσει  στον άλλο  κόσμο! Δεν μπορούν να προσευχηθούν για τον εαυτό τους, περιμένουν τις προσευχές των συγγενών και των φίλων.

Η Μητέρα της Μονής Βερχνεχουσόφσκι μοναχή Xenia (Oschepkova) για τα παιδιά.



Η ανήσυχη ψυχή οποιασδήποτε γυναίκας θα ηρεμήσει στην προσευχή. Δεν μπορούμε να βρούμε άνεση σε τίποτα γήινο - μόνο στο Θεό. Τώρα υπάρχουν πολλά προβλήματα, επειδή οι άνθρωποι δεν προσεύχονται. Για παράδειγμα, πολλοί λένε ότι έχουμε προβλήματα με τα παιδιά. Και γιατί αυτά τα προβλήματα; Επειδή δεν προσεύχονται για τα παιδιά. Επειδή γεννιούνται σε μη ευλογημένους γάμους. Τα παιδιά δεν γνώρισαν τον Θεό , τίποτα δεν τα προστατεύει, είναι ανοιχτά σε όλους τους ανέμους, γι 'αυτό η γενιά είναι έτσι. Και αν οι μητέρες προσεύχονταν για τα παιδιά τους και οι γιαγιάδες  - γι 'αυτές τις μητέρες, αυτό δεν θα συνέβαινε. Και τώρα οι γιαγιάδες δεν είναι πιστες . Για ποιους πρέπει να προσευχόμαστε; Μπορείτε απλά να ξεκινήσετε με τον "Πάτερ ημών " το πρωί. Απλά να το θυμάστε εν συντομία για το Θεό ... 

Η  Μητέρα της Μονής Βερχνεχουσόφσκι  μοναχή Xenia (Oschepkova)

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΙΑΚΩΒΟ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.





Ό Ιάκωβος του Ζεβεδαίον ήταν ένας εκ των τριών,
πού είδαν τα πιο ένδοξα και εξαίσια μυστήρια του Χριστού,
είδαν τη Μεταμόρφωση τού Σωτήρος,
το άπαστράπτον σαν τον Ήλιο πρόσωπό Του
και τα λευκά σαν το φως ιμάτια Του.

Και πάλι, Τον είδαν στον Κήπο της Γεσθημανή περίλυπο, σαν άνθρωπο πού έμοιαζε αβοήθητος δεσμώτης μέσα στο κλουβί τού κόσμου.


Ό Ιάκωβος ζαλίστηκε από την αντίφαση πού είδε, ώσπου φωτίστηκε με το Φως της Αναστάσεως. Όταν ό Κύριος ηγέρθη, ό Ιάκωβος πίστεψε- Θρυμματίστηκαν οι αμφιβολίες του, διαλύθηκαν σαν σύννεφο ονείρου!


Πολλώ δε μάλλον, όταν το Πνεύμα κατήλθε και του έδωσε δύναμη.
Τότε ό Ιάκωβος έγινε στρατηγός απροσμάχητος-
άρχισε να πολεμά ημέρα και νύχτα
και να κάνει θαύματα, με τη βοήθεια του Θεού.


Όλα στο Όνομα του Χριστού, όλα προς δόξαν του Χριστού, μέχρι πού το άγιο Όνομά Του έλαμψε στον κόσμο.
Μάταια ό αιμοδιψής Ηρώδης του έκοψε το κεφάλι!...

Ό Θεός χάρισε στον στρατηγό Του αιώνια δόξα! 





ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ

30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ.




Ό άγιος Απόστολος Ιάκωβος


Ό Ιάκωβος ήταν γιος του Ζεβεδαίου, αδελφός του Ιωάννη, και ένας εκ των Δώδεκα Αποστόλων. Στο κάλεσμα του Ιησού Χριστού, ό Ιάκωβος εγκατέλειψε τα δίχτυα του ψαρά και τον πατέρα του και μαζί με τον Ιωάννη άκολούθησαν άμέσως τον Κύριο. Ανήκε στην τριάδα εκείνη των Αποστόλων στην οποία ό Κύριος αποκάλυψε τα τρισμέγιστα μυστήρια• ένώπιον τής οποίας μεταμορφώθηκε στο ορος Θαβώρ και ένώπιον της όποιας προσευχήθηκε με αγωνία στον κήπο της Γεσθημανή, πριν το Πάθος Του.


Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ό Ιάκωβος κήρυξε το Ευαγγέλιο σε πολλά μέρη και ταξίδεψε ως την Ισπανία. Όταν επέστρεψε, οι Ιουδαίοι άρχισαν να φιλονικούν μαζί του σχετικά με την Αγία Γραφή, αλλά κανείς
δεν ήταν ικανός να τον αντιμετωπίσει, ούτε καν ό μάγος Ερμογένης.


Ό Ερμογένης και ό μαθητής του Φίλιππος νικήθηκαν από τη δύναμη της αλήθειας πού κήρυττε ό Ιάκωβος και κατόπιν αμφότεροι βαπτίσθηκαν. Τότε, οι Ιουδαίοι κατηγόρησαν τον Ιάκωβο ένώπιον του Ηρώδη και έπεισαν κάποιον Ίωσία να συκοφαντήσει τον Απόστολο. Όμως ό Ίωσίας, βλέποντας το ανδρείο φρόνημα του Ιακώβου και ακούγοντας από τα χείλη του την καθαρή αλήθεια, μετανόησε και πίστεψε στον Χριστό. Όταν ό Ιάκωβος καταδικάστηκε σε θάνατο, καταδικάστηκε και ό Ίωσίας σε θάνατο.


Καθ’ οδόν προς τον τόπο της έκτελέσεως, ό Ίωσίας ικέτευσε τον Ιάκωβο να τον συγχωρήσει για το αμάρτημα της συκοφαντίας εναντίον του. Ό Ιάκωβος τον αγκάλιασε, τον ασπάστηκε και του είπε: «Ειρήνη σοι και συγχώρησις!». Τότε και οι δύο έκλιναν τον αυχένα τους κάτω άπ’ το ξίφος του δημίου και δέχθηκαν αποκεφαλισμό για τον Κύριο, πού αγάπησαν και υπηρέτησαν.




Ό άγιος Ιάκωβος μαρτύρησε στήν Ιερουσαλήμ το έτος 45. Το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στήν Ισπανία, όπου ακόμη, μέχρι σήμερα, συμβαίνουν θαυματουργικές ιάσεις πάνω από τον τάφο του.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Sensitivity .Being sensitive to other peoples crosses



Sensitivity
Being sensitive to other peoples crosses



We humans are an odd species. We are capable of great sensitivity and compassion, yet we are also capable of terrible cruelty. Staring at people with facial deformities, or who may have peculiar, physically malformed bodies, may satisfy our innate curiosity, but the cruelty inflicted upon the sufferer is great. As a child I learned the importance of being sensitive to other peoples differences, for I was raised in a family that had a number of relatives with inherited deformities.


My maternal grandmother had a goiter, caused by the enlargement of the thyroid gland. The goiter on her neck, just below her chin, was rather large (she was afraid to have it surgically removed), and I can remember people staring at her whenever she took me downtown for a movie, or for lunch. A second cousin was a dwarf, standing about as tall as myself, when I was in the third grade. Our extended family included a great aunt who had a facial deformity that caused one side of her face to sag, leaving her mouth drooping to one side. I had a great uncle who suffered from an enlarged head, which was about twice the size that would be considered normal. I had an uncle who was a black man, and this in 1950's Spokane, Washington, in a city with a very small black population, and in an age when interracial marriages were rare.


All of these people were wonderful, loving individuals, and I learned to never judge another by their appearance, but rather to always look into their hearts. Even when in grade school, a time when so many children can be cruel, I always befriended classmates who were rejected by other children. One little girl came from a Gypsy family, and had pierced ears, at a time when even adult American women rarely had them. While other children made fun of her, I remember comforting her on the playground, after she broke down crying. We had a classmate who transferred from another school in the middle of the year, who had a deformed leg, and he became my friend.


I was not an exceptional child, but just a little boy who was blessed to grow up in a family with wonderful, loving relatives who were, in a few cases, different. All my relatives demonstrated the importance of accepting others just as God had created them. As all children, I watched the adults in our extended family, and learned the importance of charity, love, and acceptance.
Racism is a learned behavior, and having Uncle Wally in my family was an early lesson in learning to look beyond skin color. My Great Auntie Grace, whom I adored, and whose kisses I readily received, taught me the important truth that people are just people, regardless of how they look.


I remember a classmate in graduate school who shared the pain he felt, growing up in a wheelchair, when people would act as though he were invisible, refusing to look at him when he was out in public. From that lessen, I always engage such people, with eye contact, and a smile. These were lessens I shared with my students, when teaching high school, for I learned that young people can be open and pure, when a parent or teacher is willing to demonstrate the importance of cultivating a sympathetic, and loving heart.


With love in Christ,

Abbot Tryphon

The Vocation of a Christian




If we are to be guardians of the traditions and spiritual treasures of our Orthodox faith, we must cooperate with God in the transformation of ourselves and our inner world, and maintain the beauty and harmony of the world which surrounds us. This is the vocation and responsibility of all Christians. "When Christians lose their joy they lose the world (Metropolitan Kallistos Ware)."
With love in the Risen Lord Jesus Christ,
Abbot Tryphon

(Πρεσβύτερος Νικολάι Γκουργιάννο.) Η κύρια καταστροφή της εποχής πριν από την ένταξη του αντίχριστου είναι το πνεύμα της τύφλωσης.





«Είναι τρομερή  η δεύτερη έλευση του Χριστού και η φρικτή τελική κρίση του κόσμου, αλλά όχι χωρίς  την μεγάλη φρικτή δοκιμασία  πρώτα την εμφάνιση του Αντίχριστου» - έγραψε ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ .

Η κύρια καταστροφή της εποχής πριν από την ένταξη του αντίχριστου είναι το πνεύμα της τύφλωσης.
 Το πνευματικό μυαλό θα είναι  σπάνιο, πιο συχνά το σαρκικό  μυαλό θα επικρατήσει έτσι οι άνθρωποι δεν θα  βλέπουν τον αντίχριστο αλλά  θα δουν σε αυτόν έναν ευεργέτη.

 Μετά από όλα αυτά  για να αποκτήσεις  το πνευματικό μυαλό σαν  ένα παιδί να μην αποκλίνεις  από τη μητέρα σου από την ορθόδοξη  εκκλησία, συνεχώς να  καθοδηγείται από την Αγία Γραφή όπως  αποδειχθεί εδώ και αιώνες .. Ο ίδιος ο Χριστός μας λέει  «Προσέχετε δε τους εαυτούς σας, μήπως γίνουν βαρειές οι καρδιές σας και ασυγκίνητες στον λόγον του Θεού από την κραιπάλην και από την μέθην και από τας βασανιστικάς φροντίδας της παρούσης ζωής. Να είσθε άγρυπνοι, μήπως τυχόν και μέσα εις την κατάστασιν αυτήν της πνευματικής χαλαρώσεως και παραζάλης πέση επάνω σας άξαφνα η μεγάλη εκείνη ημέρα της δευτέρας παρουσίας. » (Λουκά 21, 34).

 Η υπερβολική εμβάπτιση στη φροντίδα της υλικής ζωής συμβάλλει στην ανάπτυξη του κοσμικού μυαλού, το οποίο δεν θα λάβει τη σωστή στιγμή τις θεϊκές αποκαλύψεις. Για να κάνει ένα άτομο μη ευαίσθητο στη σωτηρία του, ο εχθρός θα τον πολεμά  με μεγάλη προσοχή.
 Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν πώς να επιθυμούν την αιώνια ζωή, η πιθανότητα της αιώνιας καταδίκης θα πάψει να τους τρομάζει. Όλη η προσοχή θα επικεντρωθεί στα προβλήματα της ημέρας

Αδελφοί και αδελφές! Αφήστε τα προβλήματα, τη φασαρία, το πρόβλημα! Πετάξτε  τα πάντα, φροντίζετε την ψυχή σας, τη σωτηρία σας! Αυτό είναι σημαντικό! Σκεφτείτε πού θα είστε εάν πεθάνετε σήμερα; Πηγαίνετε στην εκκλησία. Μετανοήστε, κοινωνάτε.!  


(Πρεσβύτερος Νικολάι Γκουργιάννο.)

ΣΤΑΡΕΤΣ ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ "Υπάρχει στην εποχή μας κάτι κοινό με την εποχή των πρώτων Χριστιανών".



"Υπάρχει στην εποχή μας κάτι κοινό με την εποχή των πρώτων Χριστιανών".

Και αυτό είναι κοινό όχι μόνο στο γεγονός ότι ο 20ός αιώνας, όπως και ο πρώτος,  που επαναστάτησε εναντίον του Χριστού, στοιβάζοντας στη γη  το αίμα των μαρτύρων.

 Η εποχή μας έχει επίσης και κάτι  άλλο - σήμερα υπάρχουν λίγοι εκείνοι που έχουν απορροφήσει την πίστη με το μητρικό γάλα. Πολλοί ήρθαν στον Θεό αργά και την βρήκαν μερικές φορές στο χείλος του θανάτου, έχοντας ήδη βιώσει την εξάντληση της  ψυχή του τρόμου της ζωής χωρίς τον Θεό και την τρέλα της πάλης με τον  Θεό.
 Δεν υπάρχει κανένας αιώνας πιο φτωχός και διεφθαρμένος στο πνεύμα από το δικό μας.
 Και δεν υπάρχει πλέον  πιο ευλογημένη εποχή στον Κύριο για τη μετατροπή του Σαούλ σε Παύλο. Και έπειτα ο καθένας είχε τον δικό του δρόμο προς τη Δαμασκό, όπου είδε ξαφνικά ένα λαμπερό φως από τον ουρανό και ζήτησε με την ψυχή του  με ένα σοκ: "Κύριε! Τι θα μου διατάξεις να κάνω;
 "Η μετατροπή των ανθρώπων που πίστεψαν  ήταν τόσο φλογερή που από την πρώτη συνάντηση με τον Θεό μέχρι τον μοναχισμό υπήρξε  πολύ δυνατή .
 Έτσι οι τρεις νέοι μάρτυρες πήγαν στο μοναστήρι τις μέρες μας, τις οποίους  γνωρίζει ήδη ολόκληρος ο ορθόδοξος κόσμος – Ιερομόναχος  Βασίλειος, μοναχός Τρόφιμος, μοναχός Θεράπων..



 ΣΤΑΡΕΤΣ  ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (schiarkhimandrite Ily (Nozdrin)

There are at least four caves on Mull where monastic hermit life has been present from the sixth century, since (or perhaps even before)












There are at least four caves on Mull where monastic hermit life has been present from the sixth century, since (or perhaps even before)

 St Brendan founded the first monastery in the Hebrides (shorly followed, two decaded later, by St Columba’s arrival on Iona).


This is MacKinnon’s Cave, at the foot of the mountainous area of Mull known as the Wilderness. It is only accessible at low tide. A bit further, there is a second, smaller cave - that is called the Priest’s Cave, which is only accessible by boat (there is no foot passage to it).
Just like the Nun’s Cave and Scoor Cave, I very rarely come here with our pilgrims, because the hike is difficult, but I’d like you to at least see these photographs. These caves document an important part of the history of Celtic monasticism in the Scottish Isles.
Today was a beautiful day, surprisingly sunny and warm. We even saw an otter playing in the water, which seemed like an extra blessing :)
---
Update on the Monastery: still no boiler (but having high hopes for next week), still no phone and definitely no internet (but I shall travel every other day to keep up to date with you all).
For our pilgrims: please do NOT worry. The monastic house is not our pilgrimage house - our pilgrimage house is a rental and is a LOVELY home, well heated and (moderately) well connected to the internet.
I am not sharing these things with you to complain - God knows that and I pray you know it as well. I do it because you asked me to keep you updated on how the monastery is progressing, and because I want to share with you all the positive and less positive things that happen here (which is also why we need internet access).
God bless us all! Keep the Monastery in your prayers.
---

Update on the available places for 20119 Pilgrimages: http://pilgrimages.mullmonastery.com/…/2019-pilgrimages-up…/


ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΟΣΤΡΟΓΚ. ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.




Βασίλειε, Θεάρεστε άγιε, των άλγημάτων θεραπευτή θαυμάσιε: με τη δύναμη τού Χριστού σου, πού βαθιά αγάπησες, ίκανώθηκες να ιατρεύεις τις βαρύτερες ασθένειες.


Ακόμη και τώρα, δύνασαι να θεραπεύεις όλους, όσοι σε τιμούν και πιστεύουν ακράδαντα στον Ζώντα Θεό.
Μη παύσεις αρωγός μας να προστρέχεις, ώ! δόξα εσύ τού Σερβικού λαού!


Μη παύσεις να ικετεύεις τον Κύριο υπέρ ημών, των αμαρτωλών.
Είσαι Άγιος του Θεού εν δόξη ουρανία και οι άγιοι είναι άνθρωποι πλήρεις υγιούς πνεύματος.


 Σε σένα βλέπουμε έναν άνθρωπο αληθινό, ελεύθερο από την αμαρτία και έμπλεο ιαμάτων, διάπυρο από το πυρ τού άγιου Πνεύματος, σκήνωμα άγιο της αγάπης τού άναστάντος Χριστού.




Σε ευγνωμονούμε, άγιε, και τον Παντοδύναμο Χριστό, ότι διά σου εκχέει το υπεράφθονο έλεος Τον διά σου, τού θαυμαστού και αγγελόμορφου άγιου Του - Βασιλείου τού Σέρβου, τού Θεάρεστου. 




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Ό άγιος Βασίλειος του Όστρόγκ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.29/04/2018










Ό άγιος Βασίλειος του Όστρόγκ


Ό Βασίλειος γεννήθηκε στο χωριό Πόποβ της Ερζεγοβίνης από απλούς και θεοσεβούμενους γονείς. Από νέος ήταν έμπλεος αγάπης για την Εκκλησία του Θεού- όταν έφθασε σε ώριμη ηλικία πήγε στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Τρεμπίνγιε, όπου ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα.


Ώς μοναχός ό Βασίλειος έγινε γρήγορα γνωστός για την επιμελή και εξαιρετική ασκητική πολιτεία του. Αναλάμβανε τα πιο βαριά και δύσκολα ασκητικά παλαίσματα. Αργότερα έξελέγη, παρά τή θέλησή του, επίσκοπος Ζαχουμίου και Σκεντερίας.  Ώς ιεράρχης έζησε αρχικά στο μοναστήριΤβέρντος και από εκεί ό καλός ποιμένας ενίσχυε το ποίμνιό του στην Ορθόδοξη πίστη, προστατεύοντας το από τις βιαιότητες των Τούρκων και τις μεθοδείες των Λατίνων. 

Όταν ό Βασίλειος πιέστηκε υπερβολικά από τούς εχθρούς του και το μοναστήρι του Τβέρντος καταστράφηκε απ' τούς Τούρκους, τότε μετέβη στο Όστρόγκ εκεί έζησε βίο αυστηρής ασκήσεως, σκέποντας παράλληλα το ποίμνιό του με την αδιάλειπτη και θερμή προσευχή του.



Αναπαύτηκε εν ειρήνη του Κυρίου τον 16ο αιώνα, αφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη τα λείψανά του, πού παραμένουν άφθαρτα και θαυματουργούν μέχρι τις ημέρες μας, Τα θαύματα πού ενεργούνται πάνω άπ’ τον τάφο του όσιου Βασιλείου του Όστρόγκ είναι αναρίθμητα. Χριστιανοί άλλα και Μουσουλμάνοι προστρέχουν στα άφθορα λείψανά του και θεραπεύονται από τις πιο βαριές ασθένειες και θλίψεις. Κάθε χρόνο τελείται εκεί μια πανεθνική συνάθροιση προς τιμήν του, τήν ημέρα της Πεντηκοστής.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΑΠΡΙΛΙΟΣ