ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ
.Όλοι γύρω είναι θορυβώδες, αλλά η καρδιά μου είναι ήσυχη, γιατί όπου κι αν βρίσκομαι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, έχω μαζί μου μόνο τον πιο γλυκό Χριστό μου.
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ.Όλοι γύρω είναι θορυβώδες..........
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ
.Όλοι γύρω είναι θορυβώδες, αλλά η καρδιά μου είναι ήσυχη, γιατί όπου κι αν βρίσκομαι, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, έχω μαζί μου μόνο τον πιο γλυκό Χριστό μου.
ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ ή ΜΟΝΟΦΑΣΙΚΟΙ ;
ΤΡΙΦΑΣΙΚΟΙ
ή ΜΟΝΟΦΑΣΙΚΟΙ ;
Ρώτησε
ένας Καλόγερος του Αγίου Όρους έναν προσκυνητή .
-Με
τι ασχολείσαι ευλογημένη ψυχή;
-Είμαι
ηλεκτρολόγος.
-Εγκαθιστάς και πίνακες του ρεύματος;
-Βεβαίως
,μονοφασικούς και τριφασικούς.
-Έτσι
και οι άνθρωποι σήμερα από μονοφασικοί γίνανε τριφασικοί, καθότι άλλα
σκέφτονται, άλλα λένε και άλλα πράττουν.
Αυτό
πάει να πεί όχι απλώς διχασμένη
προσωπικότητα αλλά τριχοτομημένη. Ενώ το σωστό θα ήτανε να είχαμε ενιαία
συνέπεια στις σκέψεις στα λόγια και στις πράξεις μας. Να ήμασταν το ίδιο στον
λογισμό, στα λόγια και στο βίωμά μας .
π.Διονύσιος
Ταμπάκης
Δεν υπάρχει άλλο θαυμάσιο θέαμα από τους συζύγους που έχουν ζήσει μαζί και έχουν μεγαλώσει μαζί.
Δεν
υπάρχει άλλο θαυμάσιο θέαμα από τους συζύγους που έχουν ζήσει μαζί και έχουν
μεγαλώσει μαζί. Στα πρόσωπά τους - η ειρήνη της ψυχής, με βάση τον εσωτερικό
κόσμο και τα βαθύτερα αισθήματα , επιβεβαιωμένα από δεκαετίες αμοιβαίας
κατανόησης. Είναι καλά, είναι πολύ καλά. Η ζωή τους είναι γεμάτη αγάπη ...
Καμία φιλία, δεν είναι πιο ισχυρή και αληθινή, και ακόμη περισσότερο δεν είναι «ρομαντισμός», , δεν δίνει αυτή την πνευματική
κατανόηση και αλληλοδιείσδυση που μεγαλώνει στο γάμο και διαρκεί για δεκαετίες
...
Μαρίνα
Zhurinskaya.
Feast of St. Andrew
At the very beginning of His ministry, Christ passed by two brother-fishermen casting their nets into the Sea of Galilee. He spoke very simple words to them: Follow Me, and I will make you fishers of men (Matthew 4:19). They did just this, straightaway casting aside their entire former lives. These were Simon-Peter and Andrew, brothers from the village of Bethsaida.
The Evangelist John tells us that Andrew had been a disciple of John the Baptist and had heard how the latter called Jesus "the Lamb of God" [cf. John 1:36]. Andrew believed in this at once, for which reason we today call him the "first-called" – he was the first of the Apostles to be called. It was he who pointed out to Christ the boy with the five loaves and two fishes, which were later miraculously multiplied to feed the multitude [cf. John 6:8-9]. He, along with Phillip, brought several Greeks to Christ [cf. John 12:20-22], but Scripture tells little about Andrew. We know him primarily through his acts and life.
When the Apostles were sent forth to preach, they divided by lot the countries in which they would proclaim the Good News. Andrew received the coast of Pontus Euxine, that is, of the Black Sea. The southern coast (including the Crimean south coast) was part of the "civilized world" of the time, that is, of the Roman Empire, while barbarians called Scythians lived on the northern Black Sea coast. We do not know exactly how far north the Apostle Andrew went in his journeying, but there is a tradition passed down that he traveled to Kiev and looked down upon the Dnieper River – and that he even reached as far north as Novgorod. This is why the Apostle Andrew is so well revered in Russia.
Eventually Andrew traveled back to Rome – the city in which he and his brother Peter would both be martyred in. When Andrew was arrested and condemned, he begged not to be crucified in the same fashion as his Master – for he felt unworthy. Therefore, Andrew was crucified upon an "X-shaped" Cross which is now called the "Cross of St. Andrew."
Fr. John
ΤΟ ΡΑΣΟ...
Ἕνας εὐλαβὴς ἱερεύς, γνωστός μου, μοῦ ἔλεγε πὼς ὅταν τὸ βράδυ βγάλῃ τὰ ράσα γιὰ νὰ κοιμηθῇ, δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτό του, καὶ θαρρεῖ πῶς ἡ θεία χάρη ποὺ νοιώθει ὅταν τὰ φορῇ, φεύγει ἀπὸ πάνω του.
Ὅπως ὁ ἀξιωματικὸς ἢ ὁ ἀστυνόμος ποὺ ὑπηρετεῖ τὴν ἐπίγεια ἐξουσία, φορεῖ τὴ στολή του γιὰ νὰ γνωρίζεται, ἔτσι κι᾿ ὁ ἱερωμένος, καὶ πολὺ περισσότερο, γιατὶ ὑπηρετεῖ τὴν οὐράνια ἐξουσία πρέπει νὰ φορεῖ τὴν στολή του, κι᾿ ὄχι νὰ ντρέπεται, ὅπως κάνουνε ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν τὸ ράσο. Ἂν βγάζανε τὴν ἱερατικὴ περιβολή τους οἱ παπάδες καὶ βάζανε πολιτικά, θὰ βλέπανε τί περίπαιγμα θὰ παθαίνανε ἀπὸ τοὺς ἄθρησκους, προπάντων στὴν ἐπαρχία. Γιατὶ τὸ ράσο εἶναι ἀσπίδα.
Γιὰ τοῦτο, πῶς ἀλλοίμονο ἂν παρουσιασθῇ ὁ παπὰς στὸ χωριὸ μὲ πανταλόνια καὶ μὲ γραβάτα, καὶ τὸ καλοκαίρι μὲ κοντὰ μανίκια! Ὢ τί δυστυχία! Ὢ διάλυση τῶν πάντων!
Τί Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ σταθῇ πιά; Ὅλα θὰ διαλυθοῦνε. Ὁ παπὰς στὸ χωριὸ εἶναι σύμβολο. Σύμβολο θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικό, ἂς εἶναι καὶ ἀγράμματος, ὁ πιὸ ἀπελέκητος. Τὸ ράσο θυμίζει στὸν λαὸ τὴν ἱστορία του, τὶς θυσίες του, τοὺς πόνους του, τὶς χαρές του, καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ ράσο τὸν ζεσταίνει, τοῦ δίνει φρόνημα, πίστη, πεποίθηση, ἐμπιστοσύνη κι᾿ ἀγάπη στὴ φυλή του. Αὐτοὶ ποὺ θέλουνε νὰ καταργήσουνε τὸ ράσο καὶ νὰ μοντερνίσουνε τὴν ἀρχαία ὄψη τοῦ παπᾶ, συλλογιστήκανε καλὰ τί ζητᾶνε; Ἂς ρωτήσουν τοὺς ξενητεμένους Ἕλληνες τί χαρὰ καὶ τί κατάνυξη νοιώθουν ὅταν ἀντικρύσουν, στὶς χῶρες ποὺ ζοῦν, κάποιον ἱερέα μας μὲ γένεια καὶ μὲ ράσο.
Φ.ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑΡΗ ΚΟΠΕΛΑ !!!
ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑΡΗ ΚΟΠΕΛΑ !!!
Δεν σταματάνε τα θαύματα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας !
Όμως προκρίναμε να σας αναφέρουμε το ΝΕΟ θαύμα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, όπως μας το διηγήθηκε στην διάρκεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας η βαστάζα μας Α.
"Κάθε φορά που με έβλεπε η κόρη μου η Σ. να απαγγέλω τους Χαιρετισμούς με κοίταγε περίεργα.... Κάποιες φορές την άκουσα να μουρμουρίζει...Πάλι Χαιρετισμούς η μαμά...Και επειδή όπως ξέρεις αδελφέ μου τα σημερινά παιδιά δεν σηκώνουν συμβουλές και κηρύγματα, κατέφυγα στο "κόλπο" που εκμυστηρεύτηκε ο Άγιος Πορφύριος στον πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό, όταν ο τελευταίος του παραπονέθηκε ότι όσο και να νουθετεί την μικρή του κόρη, αυτή δεν τον ακούει !! Το διάβασα σε κάποιο βιβλίο... Μα ευλογημένε δεν πράττεις σωστά ... του είπε ο Άγιος... με το να της το λες και να της το ξαναλές.... Γονάτισε , πες στην Παναγία τι θέλεις να πει στην θυγατέρα σου, κι Αυτή θα της το ψιθυρίσει στο αυτάκι και θα Την ακούσει... κάντο και θα δεις !!"
Έτσι έκανα κι εγώ αδελφέ μου... Γονάτισα και Την παρακάλεσα να την φωτίσει να αρχίσει κάποια στιγμή να διαβάζει τους Χαιρετισμούς Της. Νέο κορίτσι είναι ! Να την προστατεύει η Παναγία μας, να την βοηθήσει να βρει κάποια δουλειά και μετά να της φανερώσει ένα καλό παλικάρι να κάνουν μία ευτυχισμένη, χριστιανική οικογένεια !
Και άκου αδελφέ μου πόσο γρήγορα απάντησε η Παναγία μας στις προσευχές μου !
Την Τρίτη που έχει ρεπό ο σύζυγος μου πήραμε το αμάξι και πήγαμε στο πατρικό του. Φύγαμε μεσημέρι και θα γυρίζαμε αργά το βράδυ !
Κατά τις τέσσερις και μισή ακούω να κτυπάει το κινητό μου !
Ήταν το παιδί ! Ανησύχησα ! Το σηκώνω και τι μου είπε !
" Έλα μάνα μου και σε ψάχνω !! Που είσαι ; "
"Με το μπαμπά είμαι ματάκια μου στο σπίτι του παππού !"
" Τι μου λες μάνα μου !! Δεν ήσουν τώρα εσύ εδώ στο σπίτι ;"
"Όχι κορίτσι μου...έχουμε φύγει εδώ και δύο ώρες ! Μα τι συνέβη;"
" Ξάπλωσα να κοιμηθώ ! Πρέπει μόλις να με είχε πάρει ο ύπνος και ακούω να ανοίγει η πόρτα του υπνοδωματίου ! Ανοίγω τα μάτια μου και ήσουν εσύ ! Τι θέλεις μάνα μου ....σε ρώτησα.... Αχ κορίτσι μου θέλω να σε παρακαλέσω να μου κάνεις μία χάρη... Τι χάρη μάνα μου σε ρώτησα.... Τότε βγάζεις από την τσέπη σου το βιβλιαράκι αυτό των Χαιρετισμών που διαβάζεις και μου λες... Να ματάκια μου, θέλω να σε παρακαλέσω να ξεκινήσεις να διαβάζεις κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς ! Και όχι μόνο μία φορά , αλλά όσες πιο πολλές φορές μπορείς.... Και κάνεις μία κίνηση να μου το δώσεις...Εγώ ανασηκώθηκα και τέντωσα το χέρι μου και το πήρα... και εκείνη την στιγμή εσύ μου χαμογέλασες ευχαριστημένη και .... χάθηκες , εξαφανίστηκες από τα μάτια μου !!
Και ενώ είχα το χέρι μου τεντωμένο και τα δάκτυλα μου λυγισμένα όπως την στιγμή που μου το έδωσες και το κράτησα, ούτε το βιβλιαράκι είδα, ούτε εσένα !!
Αλλά ΔΕΝ κοιμόμουν μάνα μου .... με ακούς....ΔΕΝ κοιμόμουν , ήμουν ανασηκωμένη στο κρεββάτι με το χέρι μου τεντωμένο, με τα δάκτυλα μου λυγισμένα σαν να κρατάω κάτι !!!
Τινάχτηκα πάνω και σε φώναξα, και σε πήρα μετά τηλέφωνο ! Τι ήταν αυτό που είδα μάνα μου ! Ολοζώντανο ήταν !! "
"Δεν της απάντησα αδελφέ μου !! Με είχαν πάρει τα δάκρυα επειδή κατάλαβα ότι η Παναγία μας είχε ακούσει τις προσευχές μου και της έστειλε τον Φύλακα Άγγελο της να την νουθετήσει ! Και προφανώς για να μην τρομάξει πήρε την δική μου μορφή !"
"Μα το μεγαλύτερο θαύμα ήρθε αμέσως μετά, όταν την άκουσα να με ρωτάει πως να διαβάσει τους Χαιρετισμούς, πως το κάνουν αυτό...και της είπα !!"
"Και όταν το βράδυ επιστρέψαμε μου είπε ότι τους είχε διαβάσει ξανά και ξανά και αισθανόταν μία τόσο μεγάλη χαρά που δεν περιγράφεται !! Και από εκείνη την μέρα αδελφέ μου ΔΕΝ έχει σταματήσει να τους απαγγέλλει ! Την ακούω περνώντας έξω από το δωμάτιο της να λέει το ..Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε , και η καρδιά μου πετάει στα ουράνια και δοξάζω το Θεό μας και την Παναγία μας που έκαναν στο παιδί μου ένα τέτοιο θαύμα !!"
ΠΗΓΗ. ΣΕΛΙΔΑ ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018
ΤΟ ΚΑΜΕΝΟ ΨΩΜΙ
Μετά από μια μακρά και σκληρή εργάσιμη μέρα, η
μητέρα μου έβαλε ένα πιάτο λουκάνικα και μια πολύ δυνατά καμένη φέτα ψωμί μπροστά
στον πατέρα μου. Θυμάμαι που τον περίμενε να τον προσέξει.
Αλλά αυτός πήρε το ψωμί, χαμογέλασε και με ρώτησε
πώς πήγε η μέρα μου στο σχολείο. Δεν θυμάμαι τι του είπα, αλλά θυμάμαι να τον
βλέπω χαλαρό και γλυκό πάνω στο καμένο
ψωμί και να το τρώει. Όταν σηκώθηκε από
το τραπέζι εκείνο το βράδυ, θυμάμαι πως η μαμά μου ζήτησε συγγνώμη από τον
μπαμπά μου για το καμένο ψωμί και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που είπε:
" γλυκιά μου, μην ανησυχείς,
μερικές φορές μου αρέσει το ψημένο ψωμί, λίγο καμένο."
Αργότερα, όταν ήρθε να με φιλήσει και να μου πει καληνύχτα, όπως έκανε κάθε
βράδυ, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και να τον ρωτήσω αν του άρεσε
πραγματικά το καμένο ψωμί. Με αγκάλιασε και μου είπε, " η μητέρα σου είχε
μια πολύ δύσκολη μέρα εργασίας, είναι πολύ κουρασμένη, και το τοστ καμένο ψωμί δεν κάνει κακό σε κανέναν.
Η ζωή είναι γεμάτη από ατελή
πράγματα. Πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε ελαττώματα και να εκτιμούμε κάθε μια
από τις διαφορές των άλλων, διότι η κατανόηση και η ανοχή είναι στη βάση
οποιασδήποτε καλής σχέσης. Γι 'αυτό να είσαι πιο ευγενικός απ' όσο νομίζεις,
γιατί όλοι οι άνθρωποι τη στιγμή που έκαναν ένα λάθος, ή το "Καμένο
ψωμί" έχουν κάποιο πρόβλημα. Εκτιμώ ότι με την φροντίδα κάποιος που σου πρόσφερε το "ψωμί" και ήταν
καλό για σένα. Να σέβεσαι τις προσπάθειες όλων, γιατί δεν ξέρεις τι έχει στο
κεφάλι του και ποιο είναι το πρόβλημά του. Η ζωή είναι μια σειρά από μικρούς
συμβιβασμούς για να έχεις κάτι μεγάλο, αληθινό και αξίζει."
NTIANA MEIS
Για περισσότερα χαμόγελα την ημέρα
Μια γυναίκα ταξιδεύει στο τρόλεϊ και
σκέφτεται:
" επιβάτες - άπληστοι κακοποιοί.
Ο άνθρωπος - μεθυσμένο ζώο.
Παιδιά - σαδιστές και χούλιγκαν
Και εγώ - τόσο φτωχή και δυστυχισμένη..."
Πίσω από τον ώμο της είναι ένας
φύλακας άγγελος με ένα σημειωματάριο στο χέρι της και καταγράφει τα πάντα με
σειρά:
1. επιβάτες - άπληστοι κακοποιοί ·
2. άνθρωπος - μεθυσμένο ζώο ·
3. παιδιά - σαδιστές και χούλιγκαν ·
4. Α Ι - τόσο φτωχή και δυστυχισμένη...
Στο τέλος, διαβάζει τη λίστα και
- Θεέ μου, τι τα χρειάζεται όλα
αυτά?! Αλλά αν το θέλει, πρέπει να το εκπληρώσω...
~Sant'Andrea Apostolo. Αffresco del XIII secolo, proveniente dalla chiesa di Santa Maria di Sovereto presso Terlizzi (BA).
~Sant'Andrea
Apostolo. Αffresco del XIII secolo, proveniente dalla chiesa di Santa Maria di
Sovereto presso Terlizzi (BA).
~ O Απόστολος Ανδρέας. Τοιχογραφία
του 13ου αιώνα, προερχομένη απο την εκκλησία της Παναγίας του Σοβεράτου στο
χωριό Τερλίτζι του Μπάρι.
"Il
Verbo che è prima dell’eternità, avendo trovato te, o beatissimo, ti ha reso
primo chiamato fra tutti gli Apostoli, o Andrea celebratissimo; e seguendo le
orme di lui, sei divenuto guida degli erranti, che tu conduci nel divino
viaggio verso il cielo".
40νθημερο μνημόσυνο του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου σε Λάρισα, Άγιο Όρος και Σοχό Θεσσαλονίκης
Το προσεχές Σάββατο 1 Δεκεμβρίου
2018, θα τελεστεί 40νθήμερο Μνημόσυνο
του μακαριστού Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, Αγίου Όρους, Γέροντα
Γρηγορίου, στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης (Αλκαζάρ) Λάρισας.
Στον Ιερό Ναό, όπου φυλάσσεται και
αντίγραφο της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας Γοργοϋπηκόου από την Ι.Μ Δοχειαρίου,
θα προηγηθεί θεία λειτουργία από τις 7.30 έως τις 9 το πρωί.
Την ίδια ημέρα θα τελεσθεί το
40νθήμερο μνημόσυνο στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου
Αγίου Όρους.
Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου, Ιερομόναχοι
και μοναχοί από το Άγιον Όρος θα μεταβούν στο Δοχειαρίτικο Μετόχι της Ι.Μ Θεοσκεπάστου Σοχού Λαγκαδά Θεσσαλονίκης,
όπου μετά τη Θεία Λειτουργία, θα τελεσθεί μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής
του Γέροντα Γρηγορίου.
"...for we brought nothing into the world and we can take nothing out of the world." (1st Timothy 6:7)
The above verse reminds us that although we might acquire a lot of stuff during our lifetime (wealth, property, possessions), you can't take it with you when you die; and despite the fact that many greedy, materialistic-minded people go through this life in the distorted belief that they somehow can, I have never seen a U-Haul truck following a hearse in a funeral procession!
Fr. John
Sad news from Kiev-Pecherskaya Lavra:
Ο ΙΕΡΕΑΣ.
Ιερέας Fedor Konyukhov
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018
Τι φωτογραφία..σχολείο στην περιοχή της Κορινθίας..1903..
Τι φωτογραφία..σχολείο στην περιοχή της Κορινθίας..1903..και στην είσοδο της πόρτας η φιγούρα ενός ιερέα,να λάμπει από τον ήλιο..σαν φύλακας και φρυκτωρός της τάξης..άλλες εποχές!!! School in Corinthia, 1903 Photographer: Fred Boissonas.
Άξιον Εστί β' ήχος ψάλλουν δύο τυφλά παιδιά στη Μόσχα
Άξιον εστί! Ψάλλουν δύο τυφλά παιδιά στη Μόσχα
Ο Πέτρος και ο Μάξιμος, μαθητές της ΣΧΟΛΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ στη
Μόσχα, ψάλλουν το «συνηθισμένον» Άξιον εστίν, σε ήχο β΄, στη νέα μας Σχολή.
Δύο καταπληκτικά παιδιά, στερημένα από τους σωματικούς
οφθαλμούς αλλά προικισμένα με πάμπολλα άλλα χαρίσματα της θείας χάριτος!
Τα συγχαρητήρια και οι ευχές όλων μας είναι προς τους καλούς
γονείς τους που τους μετέδωσαν το ζήλο και την αγάπη για τη βυζαντινή μουσική
αλλά και για το δύσκολο διακόνημά τους!
Ευχαριστίες και στο δάσκαλό τους, Μαξίμ, που τους καθοδηγεί
και τους κατευθύνει στα παραδοσιακά ψαλτικά ακούσματα!
Ο Μάρτυρας ιεραπόστολος παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης θαυματουργεί στην Αφρική
Σκλαβωμένη χώρα η Αφρική και κουρσεμένη από την δύση χρειαζόταν ανθρώπους
της δύσης που θα της αφοσιωθούν για να πιστέψει ότι υπάρχει μετάνοια και να
γιατρευτούν οι πληγές της. Ο παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης μια μεγάλη μορφή της
Ορθόδοξης Ιεραποστολής αγάπησε χωρίς προϋποθέσεις και πότισε πριν τριάντα
χρόνια με το αίμα του το αφρικανικό χώμα, προσφέροντας θυσία τον εαυτό του. Με
αυτό το αίμα ο παπα-Κοσμάς ξέπλυνε μέρος της αδικίας του δυτικού κόσμου προς
τις αποικίες και ας μην ήταν υπεύθυνη γι’ αυτό η χώρα του. Αλλά είναι
χαρακτηριστικό του χριστιανού να σηκώνει και ξένες ευθύνες.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος θα πει σήμερα για τον πρώτο Ορθόδοξο μάρτυρα
Ιεραπόστολο του Κονγκό: «Καρπός ευλαβούς και ένδοξης ποντιακής ρίζας ο
παπα-Κοσμάς, οδηγήθηκε από τους μακαριστούς γονείς του Δημήτριο και Δέσποινα
Ασλανίδη, από παιδί στην Εκκλησία, ενώ σαν νέος εμαθήτευσε παρά τους πόδας του
ανεπανάληπτου Ομολογητού και Αγίου Ιεράρχου Αυγουστίνου Καντιώτη, από τον οποίο
μυήθηκε στην Ιεραποστολή και το ακούραστο και φλογερό του σθένος.
Με τον παπα-Κοσμά μάς συνδέουν δύο σπουδαία γεγονότα. Το πρώτο, ότι είμαστε
και οι δύο ομογάλακτοι Ριζαρίτες σπουδαστές, και το δεύτερο ότι είχαμε κοινό πνευματικό
Πατέρα, τον Μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου
Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Η μορφή του μακαριστού π. Κοσμά είναι σπάνια, διότι δεν ήταν μόνο ένας
φλογερός Ιεραπόστολος, αλλά κατέβηκε στην Αφρική με μεγάλα οράματα. Δεν έκτιζε
μόνο εκκλησίες και δεν δίδασκε μόνο το Ευαγγέλιο.
Είχε καταλάβει, όπως ο προστάτης του Άγιος Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι
έθνος χωρίς κατά Θεόν μόρφωση δεν έχει μέλλον, γι αυτό έχτιζε σχολεία, δίδασκε
τους ανθρώπους να καλλιεργούν την γη, τους πρόσφερε γεωργικά μηχανήματα, ίδρυσε
την περίφημη φάρμα, από την οποία συντηρούσε το Ιεραποστολικό Κλιμάκιο και το
φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, με πράξη και όχι με λόγια, δίδασκε στους
ιθαγενείς την προσευχητική παράδοση της Εκκλησίας μας. Έτσι στο σύντομο πέρασμά
του από το Κονγκό, υπήρξε φωτιστής και διαμορφωτής, όντως ένας επίγειος
Άγγελος, που άφησε τα ίχνη του στις ψυχές των Αφρικανών, και το αίμα του
μαρτυρίου του στην αγαπημένη Αφρική.»
ΜΟΝΑΧΟΣ
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Ο πατήρ Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, μοναχός κι αυτός της μονής Γρηγορίου, εκεί
όπου ξεκίνησε τον μοναχικό του βίο και ο παπα- Κοσμάς ανέλαβε με τις ευχές του
ηγουμένου Χριστοφόρου αλλά και της κατά σάρκα οικογένειας του ιερομονάχου πατρός
Κοσμά να συλλέξει στοιχεία και μαρτυρίες ιθαγενών που τον συνάντησαν. Ο π.
Δαμασκηνός ταξίδεψε, σήμερα 30 χρόνια μετά την κοίμηση του πατρός Κοσμά στη Λαϊκή
Δημοκρατία του Κονγκό και αναφέρει: «Επιζούν ακόμη πνευματικά του τέκνα,
εργάτες και ιερείς του. Αυτοί οι άνθρωποι ψάχνοντας μέσα στα θυλάκια της μνήμης
τους είχαν πολλά να μας αποκαλύψουν. Γι αυτό, εκπληρώνοντας επιθυμία και άλλων
φίλων της Ιεραποστολής από την Ελλάδα και την Ομογένεια, ήρθα να συνομιλήσω με
τους πρώτους χριστιανούς και παλαιούς συνεργάτες του π. Κοσμά. Κατά την πολυετή
επαφή και συναναστροφή μου, με ιερείς, συνεργάτες και νέους του Κλιμακίου μας,
είχα πληροφορηθεί αρκετά θαυμαστά σημεία, αλλά καθώς άρχισα την συλλογή
μαρτυριών, δεν ανέμενα μία τέτοια πληθώρα άγνωστων μέχρι σήμερα γεγονότων.
Άνθρωποι, τους οποίους γνώριζα ελάχιστα ή και καθόλου, όταν έμαθαν ότι
ενδιαφέρομαι να γράψω ιστορίες και γεγονότα από την ζωή και τους αγώνες του π.
Κοσμά, ήρθαν αυθόρμητα να μου μιλήσουν. Διηγούνταν με απλότητα και ειλικρίνεια,
καθώς τέτοια είναι και η ζωή τους, απλοϊκή και ανεπιτήδευτη.
Η αγάπη του απέναντί τους ήταν ολοκληρωτική και αστείρευτη. Περιορίστηκα να
συνομιλήσω με ανθρώπους ορθοδόξους χριστιανούς μας, που έζησαν μαζί του. Τον
βοήθησαν, τον αγάπησαν. Δέχθηκαν τις ευεργετικές του προσφορές. Οφείλω να
σημειώσω ότι δεν κατέγραψα προσωπικές μου θέσεις, αλλά επεδίωξα να αποτυπώσω
στο χαρτί γεγονότα και μαρτυρίες που συνέλεξα και διασταύρωσα ως προς την
αλήθεια και την αξιοπιστία τους από τους ιεραποστολικούς συνεργάτες, κληρικούς
και λαϊκούς, που γνώρισαν, έζησαν και αγωνίστηκαν στο πλευρό του μάρτυρα
Ιεραποστόλου. Ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Κύριο της Δόξης, για τον Αμπελώνα
του Οποίου «ηνάλωσεν εαυτόν» ολοκληρωτικά, ο ακούραστος εργάτης Του.
Προσωπικώς, τον τιμώ εκ μέσης καρδίας ως έναν μεγάλο Ιεραπόστολο των ημερών
μας, που ως άγγελος άνοιξε τα φτερά του, αγκάλιασε τον λαό του Κονγκό
ευαγγελιζόμενος Χριστόν και ως «ολοκάρπωμα θυσίας» (Σοφ. Σολ. 3,6) χάρισε το
σώμα του στην λαβωμένη αφρικανική Γη.»
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ
Ο μητροπολίτης Κατάγκας Μελέτιος, που ζει από το 1989 έως τις μέρες μας στο
Κονγκό, αδελφός και ο ίδιος της αγιορείτικης μονής Οσίου Γρηγορίου περιγράφει
την δική του συνάντηση με τον μάρτυρα Ιεραπόστολο:
«Τον παπα-Κοσμά, όπως είναι γνωστό, τον συνέστησε στην συνοδεία μας ο Άγιος
Παΐσιος. Η Αδελφότητά μας τον δέχθηκε τον Δεκέμβριο του 1977. Αρχικά δεν τον
γνώριζα, ούτε είχαμε ιδιαίτερη επαφή, γιατί εκείνος εργαζόταν ιεραποστολικά στο
Κολουέζι του Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό). Γνωριστήκαμε καλύτερα και επικοινωνήσαμε
ουσιαστικά το καλοκαίρι του 1988, πριν από το τέλος του, όταν ήρθε για
ξεκούραση και για πνευματικό ανεφοδιασμό στο Μοναστήρι. Θυμάμαι ότι, εκείνο το
διάστημα, ο Γέροντάς μας τα απογεύματα κάποιων Κυριακών, έκανε συνάξεις στο
Κοιμητήριο της Μονής. Σε μία απ’ αυτές ο παπα-Κοσμάς μας μίλησε για το
ιεραποστολικό έργο και τις δυσκολίες του. Μετά την σύναξη ο Γέροντας μας είπε:
“Είδατε, Πατέρες, τι θαυμαστά πράγματα ζούμε με τον παπα-Κοσμά; Φαίνεται ότι
πράξαμε ορθά κάνοντας υπακοή στον Γερο-Παΐσιο και τον δεχθήκαμε, όταν μας τον
έφερε εδώ ο παπα-Σπυρίδων από την Νέα Σκήτη. Πράγματι ήταν από τον Θεό που
κάπως γρήγορα τον κείραμε μοναχό και τον χειροτονήσαμε. Και βλέπετε τι έργο
κάνει! Να μην έχετε κανένα λογισμό, γιατί είμαστε σε σωστό δρόμο και πράξαμε
σωστά που δεχθήκαμε να πάει στην Αφρική.”
Ένα πρωινό, περνώντας ο παπα-Κοσμάς απ’ το κελί μου, είδε ανοιχτή την πόρτα
και με ευχάριστη διάθεση μου λέει: “Έλα, παπα-Μελέτη, να μου ψάλεις ένα Άξιόν
εστι!” Πήγα να τον αποφύγω, διότι δεν ήθελε απλά να με ακούσει να ψάλω, αλλά
και να με βιντεοσκοπήσει για να το δείξει κάτω στους γηγενείς του ιεραποστολικού
Κλιμακίου. Ωστόσο του έκανα το χατήρι.
Όταν τελείωσα, γυρίζει ξαφνικά και μου λέει:
-
Εσύ θα είσαι ο διάδοχός μου.
Με ξάφνιασε ο λόγος του και τον ρώτησα:
- Καλά εσύ πού θα πας;
- Ε, εγώ μεγαλώνω τώρα, μου απάντησε.
Αναρωτιόμουν μέσα μου, τι είναι αυτά που μου λέει, τι σχέση έχω με την
Αφρική. Στο τέλος του είπα:
-
Παπα-Κοσμά, τι διάδοχος; Τι σχέση έχω εγώ με την
Ιεραποστολή; Εγώ θα προσεύχομαι για σένα κάνοντας κομποσχοίνι από εδώ!
Για τον θάνατο του παπα-Κοσμά πληροφορήθηκα ευρισκόμενος στη Μονή της
μετανοίας μου. Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου 1989, δύο μέρες μετά από το γεγονός που
προανέφερα, χτύπησε την πόρτα του κελιού μου ο πατήρ Βασίλειος αναστατωμένος,
λέγοντας:
-
Παπά, παπά, πήρε η αδελφή Ξένη από το Ζαΐρ και είπε ότι
σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς!
Σάστισα και του λέω:
- Τι έκανε, λέει; Σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς;
- Ναι, μου απάντησε, επέστρεφε από Λουμπουμπάσι για το
Κολουέζι και στον δρόμο, χθες το βράδυ, έγινε το ατύχημα.
Λεπτομέρειες για το τροχαίο έμαθα, όταν πήγα στην Ιεραποστολή. Καθώς ο
πατήρ Κοσμάς, επιστρέφοντας από ιεραποστολική περιοδεία, οδηγούσε από την
μεγαλούπολη του Λουμπουμπάσι προς την έδρα της Ιεραποστολής στο Κολουέζι, από
το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας ένα ημιφορτηγό όχημα που κουβαλούσε κάρβουνο και
η καρότσα του προεξείχε σε σχέση με το κουβούκλιο του οδηγού, συγκρούστηκε
πλαγιομετωπικά με το LANDROVER του
Ιεραποστόλου. Ο παπα-Κοσμάς εξέπνευσε αμέσως μετά το χτύπημα. Πολύ λίγο
τραυματίστηκε ο Μωυσής, ο γηγενής που τον συνόδευε στα ταξίδια, ενώ ο Έλληνας
Πρόξενος κ. Διονύσιος Κυβετός, που τυχαία συνταξίδευε μαζί τους, δεν έπαθε το
παραμικρό. Το αυτοκίνητο έγινε συντρίμμια.
Όταν σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς, είχε
έρθει στην Μονή μας ο μακαριστός Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής Τιμόθεος και παρακάλεσε
τον Γέροντα Γεώργιο Καψάνη να στείλει άνθρωπο από την αδελφότητά μας, για να
μην αφεθεί το έργο χωρίς επικεφαλής και διαλυθεί. Έλεγε ότι χιλιάδες άνθρωποι
που βαπτίστηκαν, τον ρωτούσαν τι θα γινόταν τώρα. “Θα μας αφήσετε να χαθούμε;
Να ξαναγυρίσουμε πάλι στους καθολικούς;” Το ίδιο ρωτούσαν και οι ιερείς. Το
έργο κινδύνευε να σβήσει χωρίς έναν υπεύθυνο. Ο Γέροντάς μας είχε μεγάλη
ευαισθησία, αγάπησε το έργο του παπα-Κοσμά και του στοίχισε το αιφνίδιο τέλος
του. Δεν ήθελε να αφήσουμε τους χριστιανούς αβοήθητους και το έργο να
καταστραφεί.
Τις επόμενες μέρες, ένα πρωινό, καθώς χτύπησε η καμπάνα για την ακολουθία,
έρχεται ένας αδελφός και μου λέει: “Σε θέλει γρήγορα ο Γέροντας επάνω”. Πήγα,
τον βρήκα και κάναμε τον εξής διάλογο:
- Γέροντα, τι συμβαίνει;
- Κάτσε και θα σου πω. Σε ρώτησα προχθές, ποιον θα
στείλουμε στην Ιεραποστολή και μου απάντησες ότι είναι δικό μου θέμα. Δεν
νομίζεις ότι πρέπει να πας εσύ;
- Γέροντα, εγώ; Ξυπόλητος στα αγκάθια;
- Ναι! Πήγαινε και θα δεις. Θα περπατάς και ξυπόλητος
μέσα στα αγκάθια! Θα δεις μεγάλα και θαυμαστά πράγματα!
Και όντως, βγήκε αληθινή η πρόρρηση του αγίου Γέροντά μας. Όταν τα πρώτα
χρόνια συναντούσα ποικίλες δυσκολίες, πήγαινα πολλές φορές στο μνήμα του
παπα-Κοσμά και ζητούσα την βοήθειά του. Ακόμη και τώρα, όταν έρχονται αναποδιές
και εμπόδια, πάω στον τάφο του και του λέω με παράπονο: “Παπα-Κοσμά, με
μπέρδεψες. Τι μου έκανες; Μου άλλαξες την ζωή!” και του ζητώ να μεσιτεύσει για
το έργο. Και οφείλω να ομολογήσω με πάσα ευθύνη και ειλικρίνεια ότι όλα
διευθετούνται και βαίνουν κατ᾽ ευχήν.
Στο σημείο αυτό πρέπει να διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη τέσσερις μήνες
αφότου είχα κατέβει στο Κολουέζι. Μια μέρα με τον παπα-Κύριλλο, πνευματικό
παιδί και από τους πρώτους συνεργάτες του παπα-Κοσμά, ταξιδεύαμε προς το
Λουμπουμπάσι για θέματα της Ιεραποστολής. Κατά την διαδρομή σταματήσαμε στο
χωριό Σοφουμουάνγκο που είχε συμβεί το τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα του
παπα-Κοσμά. Υπήρχαν τότε κάποιες καλύβες και οι λιγοστοί γηγενείς δεν ήταν
ορθόδοξοι. Αφού ολοκληρώσαμε τις δουλειές, πήγαμε στο σπίτι της Εκκλησίας για
ξεκούραση. Κάποια στιγμή ήρθαν γηγενείς κάτοικοι από το Σοφουμουάνγκο. Ο πρώτος
που κρατούσε ένα μπουκάλι στα χέρια του, μου εξήγησε ότι το μπουκάλι περιείχε
Άγιο Μύρο. Τον ρώτησα έκθαμβος: “Πού το βρήκες εσύ;”.
Τότε μου διηγήθηκε το παρακάτω θαυμαστό περιστατικό. Όταν έγινε το ατύχημα
με τον παπα-Κοσμά, οι χωρικοί έτρεξαν να πάρουν κάποια πράγματα που
διασκορπίστηκαν από το αυτοκίνητο. Συμβαίνει συχνά, λόγω της μεγάλης φτώχειας,
όταν γίνονται θανατηφόρα τροχαία, οι άνθρωποι να προβαίνουν σε αρπαγές. Ο
χωρικός αυτός, λοιπόν, πρόλαβε και πήρε το μπουκάλι, που θεωρούσε ότι το
περιεχόμενό του ήταν λάδι. Επιθυμούσε, όπως μου εξήγησε, να το χρησιμοποιήσει
για τηγάνισμα. Ένα βράδυ, στον ύπνο του, του εμφανίστηκε ο παπα-Κοσμάς και του
είπε αυστηρά: “Πρόσεχε, μη το χρησιμοποιήσεις, γιατί αυτό είναι Άγιο Μύρο για
τις Βαπτίσεις των χριστιανών. Θα το πάρεις και θα το πας στο Λουμπουμπάσι, στον
υπεύθυνο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και θα το δώσεις”. Συγκινημένος, πήρα στα
χέρια μου το Άγιο Μύρο και τους ευχαρίστησα.
Ήταν τόσο μεγάλη η ευλογία του αναπάντεχου αυτού θείου δώρου! Το εξέλαβα
σαν να προερχόταν από τα μαρτυρικά χέρια του παπα-Κοσμά, μήνυμα συμπαράστασης
και ενθάρρυνσης του αγώνα μας από την θριαμβεύουσα Εκκλησία.»
Ο ιθαγενής Μωυσής Kalenga, ένας από
τους πρώτους συνεργάτες του παπα-Κοσμά επέβαινε μαζί του στο αυτοκίνητο την
νύχτα του δυστυχήματος διηγείται από την κοινή τους πορεία:
«[...]
Κάποια μέρα ξεκινήσαμε από το Κολουέζι να πάμε στην πόλη Κανιάμα, που είναι μακριά
οκτακόσια χιλιόμετρα. Φθάσαμε εκεί μετά από δεκατρείς ώρες ταξίδι. Την Κυριακή
ο π. Κοσμάς έκανε Θεία Λειτουργία και την επόμενη μέρα ετοιμαστήκαμε να
συνεχίσουμε το ταξίδι μας για την γειτονική πόλη Κάμινα. Σ’ όλο το ταξίδι
έβρεχε καταρρακτωδώς. Στα δέκα χιλιόμετρα, αφ᾽ ότου αναχωρήσαμε, ένας δυνατός
κεραυνός χτύπησε το αυτοκίνητό μας, το οποίο ακινητοποιήθηκε και από την μηχανή
του έβγαιναν καπνοί. Η βροχή ήταν τόσο δυνατή, που δεν μπορούσαμε να κάνουμε
τίποτε, ούτε να βγούμε από το αυτοκίνητό μας.
Ο π. Κοσμάς,
χωρίς να απελπιστεί, πήρε το κομποσχοίνι του και άρχισε να λέει την ευχή: “ Κύριε
Ιησού Χριστέ, ελέησόν μας. Για Σένα εργαζόμεθα …”. Μετά από δέκα λεπτά
σταμάτησαν να βγαίνουν καπνοί από το αυτοκίνητο. Του είπαμε να σπρώξουμε για να
βγούμε από την λάσπη. Μας είπε: “Θα βοηθήσει ο Θεός και θα βγούμε..!”.
Πράγματι, έβαλε την μηχανή εμπρός και ξεκινήσαμε. Φθάσαμε στην Κάμινα.
[...]. Την εποχή εκείνη χτίζαμε τα θεμέλια του οικοτροφείου των αγοριών
μας, πίσω από το κτίριο της Ιεραποστολής. Ο π. Κοσμάς, χωρίς να το αντιληφθεί,
πάτησε μία χειροβομβίδα απομεινάρι των εμφυλίων πολέμων. Αμέσως μας είπε:
“Φύγετε μακριά, κινδυνεύετε”. Αφού απομακρυνθήκαμε όλοι, μετά έτρεξε κι εκείνος
να φύγει. Το θαυμαστό είναι ότι η χειροβομβίδα εξερράγη μετά από δέκα λεπτά.
Δεν σκοτώθηκε κανείς, διότι μας φύλαξε ο Θεός».
Η Μάμα Ρεβέκκα Kazi από το Κολουέζι εκμυστηρεύτηκε
στον μοναχό Δαμασκηνό: «[...] Κάποτε ο άνδρας μου αρρώστησε και είχε δυνατούς
πόνους στο στομάχι. Θυμάμαι ότι έπεσε κάτω στο δάπεδο και βογκούσε. Εγώ ήμουν
έγκυος στο προτελευταίο παιδί μας, τον Γεώργιο. Τα δύο παιδιά μου, επίσης, την
Καλλιόπη και τον Ανδρέα, τα είχα στο κρεβάτι άρρωστα από ελονοσία.
Με την βοήθεια των γειτόνων μεταφέραμε τον Ισαάκ στο κοντινό Νοσοκομείο της
εταιρείας G.C.M. Είχε πέσει τελείως ο αιματοκρίτης του. Ήταν ετοιμοθάνατος. Οι γιατροί
περίμεναν ότι θα πεθάνει.
Την νύχτα ο Ισαάκ είδε τον παπα-Κοσμά στον ύπνο του. Πήγε κοντά του, τον έπιασε
από το χέρι και του είπε: “Ισαάκ, σήκω πάνω, μην κοιμάσαι”. Στην συνέχεια τον
βοήθησε και τον έβγαλε έξω από το Νοσοκομείο. Μετά από δύο μέρες ο άνδρας μου
συνήλθε, είχε ανέβει ο αιματοκρίτης του. Τελικά επέστρεψε στο σπίτι μας. Οι
γιατροί απορούσαν και μας ρωτούσαν σε ποια εκκλησία ανήκουμε»
Ο κ. Θωμάς Kipazula από την Μπουτούμπα καταθέτει
στον π. Δαμασκηνό την δική του ιστορία για το πώς γνώρισε σε ενύπνιο τον
παπα-Κοσμά και έγινε Ορθόδοξος:
«[...].
Κάποια μέρα πήγα για ψάρεμα στο ποτάμι. Επιστρέφοντας στο σπίτι μου έπεσα
άρρωστος στο κρεβάτι. Για μέρες δεν μπορούσα ούτε να κινηθώ. Ένα βράδυ είδα
στον ύπνο μου ότι ένα αυτοκίνητο σταμάτησε κοντά στο σπίτι μου. Άνοιξε η πόρτα
και βγήκε ένας λευκός με λευκά ρούχα και μεγάλη γενειάδα. Κρατούσε στα χέρια
του κι ένα βαλιτσάκι. Εγώ φοβήθηκα πολύ. Ανοίγοντας το βαλιτσάκι με ρώτησε:
- Γνωρίζεις ποιος είμαι;
- Όχι, του απάντησα.
- Εγώ είμαι ο Ορθόδοξος παπάς. Με λένε παπα-Κοσμά και πέθανα πριν από λίγα
χρόνια. Πήγαινε στην εκκλησία των Ορθοδόξων και πες εκεί στον κατηχητή και
στους χριστιανούς να κάνουν προσευχή για σένα και θα γίνεις καλά.
Πράγματι
πήγα και βρήκα τον κατηχητή Απόστολο και του εξιστόρησα το όνειρό μου. Εκείνος
απόρησε, πως ένας μη Ορθόδοξος είδε στον ύπνο του τον π. Κοσμά. Άρχισε να μου
μιλάει για την ζωή του π. Κοσμά και με συγκίνησε. Δέχθηκα να παρακολουθήσω
μαθήματα κατήχησης και μετά από αρκετό διάστημα, ο π. Μελέτιος με βάπτισε,
δίνοντάς μου το όνομα Θωμάς.
Την περίοδο της κατήχησης, πριν βαπτιστώ, η γυναίκα μου
ήταν έγκυος. Αλλά ήταν αδύνατον να γεννήσει φυσιολογικά και κόντεψε να πεθάνει.
Τότε θυμήθηκα το όνειρο με τον παπα-Κοσμά και με πόνο στην καρδιά μου φώναξα
δυνατά: “Πάτερ Κοσμά, έλα να με βοηθήσεις..!”. Το βράδυ τον είδα στον ύπνο μου
ακριβώς ίδιο, όπως και την προηγούμενη φορά. Μου μίλησε και μου είπε: “Πήγαινε
και πες στους ορθοδόξους να κάνουν προσευχή.” Πράγματι η γυναίκα μου γέννησε
χωρίς κίνδυνο ένα αγοράκι. Το βαπτίσαμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και του δώσαμε
το όνομα Κοσμάς.»
Ο μοναχός Δαμασκηνός περιγράφει μια ακόμη εμπειρία
θαυμαστή που βίωσε στο Κολουέζι ο ίδιος ενάμιση χρόνο μετά την κοίμηση του
πατρός Κοσμά :
«[...] Στις
28 Ιουλίου του 1991, όταν τελειώσαμε το βραδινό μάθημα του ιερατικού
σεμιναρίου, μαζί με όλους τους Ιερείς, που ήταν τότε περί τους δεκαπέντε,
ξεκινήσαμε για την γειτονική εκκλησία της Ιεραποστολής για το Μικρό Απόδειπνο.
Προχωρώντας προς την εκκλησία, οι Ιερείς σταμάτησαν ξαφνικά και εκστατικοί
αναφωνούσαν και έλεγαν: “Κοιτάξτε, τι ακτίνες είναι αυτές που βγαίνουν από τον
τάφο του π. Κοσμά!’. Εγώ τους ακολουθούσα τελευταίος. Αλλά δεν αξιώθηκα να δω
αυτό το θαυμαστό σημείο. Τους ρωτούσα να μου πουν, τι έβλεπαν. Και μου
περιέγραψαν ότι έβλεπαν να βγαίνει φως σαν ακτίνες του ήλιου από τον τάφο του
π. Κοσμά. Ήταν τόσο ψηλές που ξεπερνούσαν στο ύψος και την γύρω δεντροστοιχία!
Μία άλλη φορά,
παιδιά του Οικοτροφείου μού ανέφεραν ότι, καθώς έμπαιναν για το Απόδειπνο στην
εκκλησία, άκουσαν κουδουνίσματα θυμιατού κοντά στον τάφο του π. Κοσμά, χωρίς να
βλέπουν άνθρωπο! Άλλοτε πάλι, αισθάνονταν την οσμή θυμιάματος, χωρίς να
λιβανίζει κάποιος!»
Ο π. Κοσμάς
έμεινε για πάντα στο Κολουέζι, αφού οι ιθαγενείς δεν άφησαν ούτε το μοναστήρι,
ούτε την οικογένειά του να πάρει το σώμα στην Ελλάδα. Προσπερνώντας τον νόμο
που δεν επιτρέπει να θάβονται οι ξένοι μέσα στην πόλη, “τους δόθηκε τούτος ο
ξένος” στη γη τους και στην καρδιά τους και ψάλλουν στα Σουαχίλι γι’ αυτόν “ sasa na siku yote a ta milele na milele amin ” Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Στη
συνείδησή τους και στη ζωή τους ο π. Κοσμάς είναι ο δικός τους Uatakatifou. ( Άγιος )
Ευχαριστούμε
την κατά σάρκα οικογένεια Ασλανίδη, του πατρός Κοσμά και τον μοναχό Δαμασκηνό
Γρηγοριάτη για το φωτογραφικό και ερευνητικό υλικό που παραχώρησαν στην
“Ορθόδοξη Αλήθεια”. Ολοκληρωμένο το υλικό συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο “ Ένας
άγγελος στην λαβωμένη γη ” που προλογίζει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας το οποίο
κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τον σύνδεσμο “Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός” με έδρα τη
Θεσσαλονίκη.
___________
Σοφία Χατζή
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 28.11.2018
___________
Φωτογραφίες
1. Ο μακαριστός παπά-Κοσμάς σε βαπτίσεις στο ποτάμι.
Αριστερά του ο Μωυσής Kalenga
2. H Μάμα Ρεβέκκα
Kazi καταθέτει το θαύμα που έζησε η οικογένειά της από τον Παπα-Κοσμά
3. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και δεξιά ο Μητροπολίτης
Κατάγκας Μελέτιος Γρηγοριάτης σε επίσκεψη στη φάρμα που ίδρυσε ο παπα-Κοσμάς
στο Κολουέζι
4. Ο Μωυσής Kalenga επέβαινε στο αυτοκίνητο στο οποίο
σκοτώθηκε ο παπα-Κοσμάς. Δείχνει στην οικογένεια Ασλανίδη το μέρος όπου έγινε
το δυστύχημα
5. Τρισάγιο στον τάφο του Ιεραποστόλου. Οι αρχές του
τόπου παρέκαμψαν το νόμο για την ταφή των ξένων και έθαψαν στην πόλη τον λευκό
Παπά Κοσμά
6. Μοναχός Δαμασκηνός στην Ιεραποστολή του Κολουέζι
συλλέγει μαρτυρίες
7. Το προσκυνητάρι στο τόπο του ατυχήματος.
8. Το χωριό BABA KOSMAS
με εκκλησία και σχολείο που οι ιθαγενείς έχτισαν στον τόπο που σκοτώθηκε
ο π.Κοσμάς προς τιμή του