Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020
ΛΙΒΑΝΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ ; ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.
ΛΙΒΑΝΙ ΚΑΤΑ
ΤΟΥ
ΚΟΡΩΝΑΪΟΥ ;
ΛΙΒΑΝΙ ΜΕ ΜΙΝΘΗ
ΑΠΟ
ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ μαθαίνουμε για την μίξη του λιβανιού με την μίνθη (μέντα) το οποίο το χρησιμοποιούσαν
θυμιατίζοντας όχι μόνο κατά του διαβόλου αλλά και για πολλούς άλλους πρακτικούς
λόγους όπως την υγεία και την απολύμανση των χώρων.
Το
Λιβάνι προέρχεται από τον κορμό του
δένδρου που φύεται στο Ομάν και στην
Υεμένη της Αραβικής Χερσονήσου αλλά και τη Σομαλία
Οι
αντισηπτικές και απολυμαντικές ιδιότητες του απελευθερώνουν αρνητικά ιόντα
(ανιόντα) στον χώρο. Τα ανιόντα έλκουν και εξουδετερώνουν τα θετικά ιόντα
(κατιόντα), στα οποία προσκολλούνται ιοί, βακτηρίδια, σκόνη και άλλα
μικροσωματίδια. Με απλά λόγια, η καύση λιβανιού καθαρίζει , καθαρίζει
,φιλτράρει και απολυμαίνει τον αέρα.
Επίσης
το λιβάνι περιέχει θεραπευτικές ιδιότητες όπως αντισηπτικές, αντιοξειδωτικές,
απολυμαντικές, αντιφλεγμονώδεις κ.α με τις οποίες αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις λοιμώξεις
του αναπνευστικού όπως άσθμα, βρογχίτιδα, λαρυγγίτιδα, κρυολόγημα, ρινική
συμφόρηση, δύσπνοια και καταπραϋνει τον βήχα.
Όσο
για την Μίνθη , την γνωστή μας Μέντα,
την χρησιμοποιούσαν από την πρώιμη αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές και
απολυμαντικές της ιδιότητες.
Η
μέντα έχει έως και 2% αιθέριο έλαιο (που περιέχει μενθόλη, μενθόνη και
ιασμόνη), τανίνες και πικρό στοιχείο. Περιέχει βιταμίνη Α, C, Β12, Β3 και
φολικό οξύ, μαγνήσιο και σίδηρο, ασβέστιο και μαγγάνιο.
Επίσης
στην Παλαιστίνη, χρησίμευε σαν μέσο πληρωμής των φόρων. Την αναφέρει ο Ιησούς
Χριστός στο Ευαγγέλιον απευθυνόμενος στους Φαρισαίους
«ὅτι
ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον» (Ματθ.κγ΄-23)
Στην
δε Αρχαία Ελλάδα, ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα κατά του
βήχα, του κρυολογήματος, του πονόλαιμου κ.α.
Η
παραγωγή του συγκεκριμένου λιβανιού μπορεί να γίνει και στο σπίτι,είναι απλή
και ευχάριστη καθώς και τα συστατικά του υπάρχουν και διατίθενται στο εμπόριο.
-1
κιλό λιβάνι αλεσμένο
-100
γρ. αιθέριο έλαιο μέντας
-100γρ.νερό
-Λίγη
σκόνη μαγνησίας από το φαρμακείο.
Δεν
είναι βέβαια η πανάκεια για τον Κορωναϊό -αυτήν θα την ανακαλύψουν οι ειδήμονες
Ιατροί- όμως σίγουρα βοηθά κατά πολύ σε
τούτη την δύσκολη και επικίνδυνη περίσταση στην οποία έχουμε περιέλθει παγκόσμια όλοι οι λαοί του κόσμου.
π.Διονύσιος
Ταμπάκης
" Ότε ήμην παιδίον "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τους γονείς του Χρήστο και Μερώπη.
" Ότε ήμην παιδίον "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τους γονείς του Χρήστο και Μερώπη. Ο πατέρας του Πατριάρχη Χρήστος αποτελούσε πρότυπο για τον μικρό τότε Δημήτριο ήταν ο αυστηρός, αλλά δίκαιος και ακούραστος για να τα φέρνει βόλτα δεν είχε χορτάσει ποτέ του ύπνο.Διατηρούσε στο χωριό καφενείο, μέρος του οποίου είχε διαμορφώσει σε κουρείο.Σηκωνόταν αξημέρωτα για να ανοίξει το μαγαζί του, όπου και παρέμενε μέχρι να φύγει και ο τελευταίος πελάτης. Για την μητέρα του Μερώπη ο Πατριάρχης είχε πει, «Δεν είχαμε νερό στο σπίτι μας. Η μαμά μου μάζευε το νερό από τη βρύση του χωριού για να πλύνει τα ρούχα μας. Μας σήκωνε νωρίς για να πάμε στο σχολείο, άναβε το τζάκι γιατί δεν είχαμε σόμπα. Ολοι μας ήμασταν τότε μαθητές, διαβάζαμε κάτω από το φως της λάμπας πετρελαίου, ενώ εκείνη προσπαθούσε να μεγαλουργήσει γευστικά μαγειρεύοντας το βράδυ στο μαγκάλι»
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020
Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Μπορεί
ο Κύριος να σώσει τον Ιούδα από την προδοσία; Θα μπορούσε, φυσικά. Αλλά γιατί
τότε δεν το έκανε αυτό; Επειδή θα μπορούσε να γίνει μόνο με βία. Και ο
εξαναγκασμός του ανθρώπου από τον Θεό, είναι απαράδεκτη για την αγιότητα του Θεού . Το καταναγκαστικό αγαθό
δεν μπορεί να είναι καλό.
ΣΤΑΡΕΤΣ
ΗΛΙΑΣ (Nozdrin).
Αγιος Σωφρόνιος :Η αιωνιότητα -όπως κατάλαβα αργότερα- στεκόταν μπροστά μου και με αναγεννούσε αισθητά
Κάθε
τι το φθαρτό μου φαινόταν ανάξιο. Όταν έβλεπα τους ανθρώπους, πριν καν, κάτι
σκεφτώ για αυτούς, τους έβλεπα μέσα στην εξουσία του θανάτου, να πεθαίνουν, και
γέμιζε η καρδιά μου ευσπλαχνία για αυτούς.
Δεν
επιθυμούσα καμία δόξα απ' τους θνητούς, ούτε εξουσία επ' αυτούς, δεν περίμενα
την αγάπη τους. Καταφρονούσα τον υλικό πλούτο, και δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα την
διανόηση, ως μη ικανή να δώσει απάντηση σ' αυτό που αναζητούσα. Εάν
μου προσέφεραν αιώνες ευδαιμονίας, δεν θα τους δεχόμουν.
Το
πνεύμα μου, μου απαιτούσε αιώνια ζωή και η αιωνιότητα -όπως κατάλαβα αργότερα-
στεκόταν μπροστά μου και με αναγεννούσε αισθητά. Ήμουν τυφλός, χωρίς επίγνωση.
Η αιωνιότητα χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς μου, που 'χε από φόβο κλειστεί.
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_117.html
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_117.html
Hz. İsa’nın çarmıha gerildiği haçı muhafaza eden taş sandık bulundu.ΦΑΝΗΚΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ…ΣΙΝΩΠΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Γράφει
ο Νίκος Χειλαδάκης
Μεγάλη
αίσθηση έχει προκαλέσει στην Τουρκιά η νέα εμφανίσιμη ενός χριστιανικού
συμβόλου, που αναδύθηκε σε μέρος το οποίο οι ίδιοι οι Τούρκοι χαρακτήρισαν σαν
ιερός τόπος προσκυνήματος χριστιανών, από τον έκτο μΧ αιώνα.
Συγκεκριμένα,
όπως μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA, στην Σινώπη του Πόντου και ενώ
συνεχίζονταν οι ανασκαφές στην περιοχή Balatlar, βρεθηκαν προ ενός προσκυνήματος το
οποίο έχει διάφορα πολύτιμα χριστιανικά κειμήλια, από τα οποία ξεχώρισε η εμφάνιση
ενός χαρακτηριστικού σταυρού.
Όπως
ανακοίνωσε ο καθηγητής αρχαιολογίας, Gülgün Köroğlu, οι ανακαλύψεις αυτές έχουν μεγάλη
αξία και συγκρίνονται με τις ανακαλύψεις των ψηφιδωτών στην περιοχή Zeugma της Αττάλειας, που είναι γίνει
αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού.
Το
εντυπωσιακό είναι πως ο εκπρόσωπος του υπουργείου πολιτισμού της Τουρκίας, Hikmet Tosun, αποκάλυψε ότι στην περιοχή των
ευρημάτων βρίσκονταν ο ελληνορθόδοξος χριστιανικός ναός του Αγίου Φωκά, (Aziz Fokas Kilisesi»
Άλλο
ένα σημάδι ανάδυσης της Ορθοδοξίας στην σημερινή Τουρκία.
ΝΙΚΟΣ
ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
In the village of Urusovo, Tula region (150 km from Moscow) since February 8, the world was flowing out of the eyes of the Mother of God on the Icon of the Sign, periodically from the hands. Yesterday it stopped.
In the village of Urusovo, Tula region (150 km from Moscow) since February 8, the world was flowing out of the eyes of the Mother of God on the Icon of the Sign, periodically from the hands. Yesterday it stopped.
By the way, they tried the liquid, salty, which means real tears. (Weeping icons are usually not a good thing.)
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020
Γάμος-φάρσα σε κουλουρού με νοητική καθυστέρηση, για να καρναβαλιστούν!
Η τραγική ιστορία της
Γιαννούλας από την Πάτρα που έγινε ταινία, θεατρική παράσταση και …έθιμο αποκριάτικο,
αποδεικνύοντας ότι ο κανιβαλισμός και ο διασυρμός των συνανθρώπων μας με
ειδικές ανάγκες δεν γνωρίζουν από μάσκες και προσωπεία.
Η Γιαννούλα η
κουλουρού
Οι
άνθρωποι σήμερα κρύβονται πίσω από τα προσωπεία για να διασκεδάσουν και σατιρίζουν
θριαμβευτικά άλλους ανθρώπους, συχνά υπό μορφή κανιβαλισμού. Το καρναβάλι είναι
ένας τρόπος να νομιμοποιήσουμε τον δημόσιο εξευτελισμό κάποιου, ουσιαστικά
κρυμμένοι. Δεν θα αναφερθούμε στις απλές στολές που φορούν με αθωότητα τα μικρά
παιδιά για την γιορτή και το έθιμο. Η ιστορία που θα σας μεταφέρουμε έγινε
ταινία από τον Πατρινό σκηνοθέτη Τότη Φαφούτη και θεατρική παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ
Πάτρας, κάνοντας ισχυρές νύξεις για τον τραγικό διασυρμό σε μια εποχή που έκανε
χάζι με τους ταλαιπωρημένους με ειδικές ανάγκες συνανθρώπων μας.
Σε ένα χαμόσπιτο
Η Γιαννούλα γεννήθηκε το 1868 και ζούσε μόνη της σ’
ένα χαμόσπιτο στην
Άνω Πόλη της Πάτρας, πίσω από την Καζάρμα[1], κοντά στο κέντρο. Η
ιστορία διαδραματίζεται λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Σηκωνόταν πριν ξημερώσει και πήγαινε
στο φούρνο του μπαρμπα-Γιάννη για να βγει με ένα ταψί γεμάτο κουλούρια. Πούλαγε
κουλούρια, έγνεθε μαλλί και έπλεκε για λογαριασμό άλλων. Η
Γιαννούλα είχε ήπια νοητική υστέρηση. Είχε αθωότητα μικρού παιδιού. Αυτό ήταν
και η αιτία που την ξεγελούσαν πολύ εύκολα.
Την πλησίαζαν επιτήδειοι,
της έλεγαν ψέματα
πως πεινούσαν και δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν κάτι κι εκείνη τους έδινε
δωρεάν από τα κουλούρια της…
Κάποτε ο Περικλής Γιογκαράκης, ένας νταής της
εποχής, την προσέγγισε για να ξεφύγει ίσως από τη βαρεμάρα του. Δεν ήθελε τα
κουλούρια της. Της μίλησε ανθρώπινα και ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τα βάσανά
της. Η Γιαννούλα ήταν ήδη 46 χρονών και τα μαλλιά της είχαν ασπρίσει.
Εκμεταλλευόμενος την κατάστασή της και την επιθυμία της να βρει γαμπρό δεν άργησε να σκαρώσει τη φάρσα. Ήταν
Φλεβάρης μήνας. Τριώδιο. Η Γιαννούλα θα ήταν στο φετινό καρναβάλι το πιο ωραίο
θέαμα. Βρέθηκε νυφικό.
2 Φεβρουαρίου 1914. Η Πάτρα ζει στους ρυθμούς του
καρναβαλιού. Η Γιαννούλα ζει τη χαρά της προετοιμασίας του γάμου της. Έχει
ετοιμάσει το σπιτάκι της και έχει βγάλει για πρώτη φορά τα κεντίδια από το
μπαούλο για να στολίσει την κάμαρή της, να τη δει ο γαμπρός. Ένας φίλος του
Γιογκαράκη της έδωσε ένα πανέρι με κοκκινάδι, πούδρα και ... φούμο για να
βαφτεί. Όταν παρουσιάστηκε, σφίχτηκαν για να μην σκάσουν από τα γέλια. Το
κοκκινάδι είχε ξεφύγει από τα χείλη και είχε πασαλείψει το μισό πηγούνι. Η
πούδρα είχε απλωθεί ανισόρροπα στο πρόσωπο.
Το πάθημα
«Έλα,
έλα μας περιμένει ο γαμπρός» της είπαν. Ξεκίνησαν για το σημείο συνάντησης.
Προχώρησαν τέσσερα – πέντε στενά. Πάνω στη χαρά της δεν κατάλαβε πως όσο
προχωρούσαν, ο κόσμος τριγύρω πύκνωνε. Ούτε πρόσεξε τα χαχανητά και τα
πειράγματα από τα χαμίνια του δρόμου. Το πάθημά της γράφτηκε στην τοπική
εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ, 9
Φεβρουαρίου 1914. "Την
παρελθούσαν Κυριακή η κουλουροπώλις Γιαννούλα απεπειράθη τους γάμους της.
Περιήλθε μετά του γαμβρού κα της γαμήλιας πομπής πάντων μεταμφιεσμένων, στα
συνοικίας Άνω και Κάτω πόλεως ενώ σμήνη παρακολούθουν φωνασκούντα. Όταν η πομπή
επρόκειτο να διέλθει δια της κοσμοβριθούς οδού Μαιζώνος, η ¨νύφη" εμυρίσθη
την φουρτούνα που την ανέμενε και εις πρώτην ευκαιρία απεσπάσθη του βραχίονος
του "γαμβρού" και ετρύπωσε εις κάποιον φούρνον".
Την επόμενη χρονιά το περιστατικό έγινε επιθεώρηση.
Τη Γιαννούλα υποδυόταν ο Βαυαρός Εδμόνδος Φυρστ.
Την κορόϊδεψαν για
δεύτερη φορά!
Ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει
και τέσσερα χρόνια αργότερα ο
Γιογκαράκης κατάφερε με ψέματα και δικαιολογίες να κοροϊδέψει ξανά την άρρωστη
γυναίκα και να την κάνει να πιστέψει πως όντως υπήρχε γαμπρός. Τα πίστεψε όλα
αυτά η Γιαννούλα και την Κυριακή των Απόκρεω, 25 του Φλεβάρη του 1918 ντύθηκε
για άλλη μια φορά νύφη. Ακούμπησε στο μπράτσο του γαμπρού και κίνησαν για τη
Μητρόπολη. Σαν έφτασαν εκεί, είδε πως οι πόρτες ήταν σφαλιστές. Ο Περικλής
Γιογκαράκης με την παρέα του είχαν φροντίσει από μέρες να πετάξουν χαρτάκια
στην πλατεία Γεωργίου και να προσκαλέσουν το λαό της Πάτρας στο γάμο της
«χαριτοβρύτου δεσποινίδος Κουλουρούς μετά του διά πολλών χαρισμάτων
πεπροικισμένου νέου Μιλτιάδου Μαντέλη».
Τους πίστεψε η Γιαννούλα. Μα αντί για τον νεωκόρο και τον παπά
φάνηκαν δυο τύποι ντυμένοι χωροφύλακες και αρπάξανε τον γαμπρό, επειδή τάχα
ήταν αδήλωτος στα Μητρώα Αρρένων. Η Γιαννούλα πέρασε τον ίδιο πόνο δεύτερη
φορά.
Την ξαναέντυσαν νύφη (!), την έκαναν να πιστέψει
ότι θα έπαιρνε τον γιό του πλανητάρχη και της ράγισαν την καρδιά
Τα χρόνια πέρασαν. 13
Φλεβάρη του 1922. Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και η παρέα του Γιογκαράκη
οργανώθηκε καλύτερα. Η πονηριά ενισχύεται με την εμπειρία των ετών. Έβαλαν στο κόλπο έναν δικαστικό
κλητήρα που της παρουσιάστηκε σαν συμβολαιογράφος και την έπεισε πως
κληρονόμησε ένα τεράστιο ποσό. Της έδειξε μάλιστα και μια βαλίτσα γεμάτη
άχρηστα ρούβλια, απομεινάρια της προεπαναστατικής Ρωσίας. Θαμπώθηκε η Γιαννούλα.
Ο Γιογκαράκης πείθει την άρρωστη γυναίκα πως έρχεται στο λιμάνι ο ίδιος ο
Πρόεδρος της Αμερικής, Woodrow Wilson, για να την παντρέψει με τον γιο του.
Τους πίστεψε
Η
Γιαννούλα για μια ακόμη φορά τον πιστεύει.
Διηγούνται
οι παλιοί πως ακόμα κι ο πιο λαοφιλής πολιτικός, αν έβλεπε το συγκεντρωμένο
πλήθος που είχε μαζευτεί εκείνη την Κυριακή στην παραλία, θα ζήλευε. Η νύφη
φορούσε ένα πολύχρωμο φουστάνι κι είχε πλεγμένα κουρελάκια στα λυτά της τα
μαλλιά. Δίπλα της όπως πάντα, στεκόταν ο κουμπάρος, ο Γιογκαράκης.
Σαν
έφτασαν στο λιμάνι, ένας άνθρωπος με βαμμένες φαβορίτες και πασπαλισμένα με
αλεύρι μαλλιά τής συστήθηκε ως πεθερός της. Ο Ιούλσο (έτσι έλεγε η Γιαννούλα
τον Ουίλσον) παρέδωσε στη νύφη τον γαμπρό και ξεκίνησαν για το σπίτι.
Προχώρησαν ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραύγαζε και στρίβοντας στην Καλαβρύτων,
ένα χαμίνι πήδηξε στην άμαξα και άρπαξε τη βαλίτσα με τα εκατομμύρια δολάρια
που τάχα θα της χάριζε ο πεθερός. Τρέχουν ξοπίσω του γαμπρός και πεθερός να τον
πιάσουν και γίνονται άφαντοι, αφήνοντας τη Γιαννούλα να κλαίει και να θρηνεί
γοερά.
Χρόνια αργότερα, ένα κρύο
πρωινό της Κατοχής τα
παιδιά της γειτονιάς δεν την είδαν να βγαίνει από το κατώφλι ψάχνοντας
οτιδήποτε να φάει. Η Γιαννούλα άνεργη, ανήμπορη και μόνη, βίωνε την απόλυτη ανέχεια.
Τη βρήκαν ακουμπισμένη στον καναπέ. Κρατούσε στο χέρι τενεκεδένια «παράσημα»
που της είχε στείλει ο «Ουίλσον» χρόνια πριν. Την άλλη μέρα έγινε η κηδεία.
Μόνο ο παπάς, ο νεωκόρος και δυο γυναίκες τη συνόδευσαν στο Κοιμητήριο.
Πριν
δύο χρόνια, σε περίοδο αποκριάς στην Πάτρα μια μητέρα έσπρωχνε ελαφρά στην
πλάτη τον γιο της ΑΜΕΑ. Τα φερσίματά του και η ομιλία του έμοιαζαν με αυτά ενός
πεντάχρονου. Το ύψος και τα γκρίζα μαλλιά του πρόδιδαν την πραγματική ηλικία
του. Είχε πολλούς δισταγμούς η μάνα για
να φέρει το «παιδί» στο Καρναβάλι. Μα κάμφθηκε από την επιμονή των άλλων
μανάδων του Συλλόγου Γονέων ΑΜΕΑ για να βγει επιτέλους, να χαρεί κι εκείνη και
το «παιδί».
Ξεκίνησε
η παρέλαση. Το «παιδί» χτυπούσε ενθουσιασμένο τα χέρια του.
«Και δεν τους
τιμώρησαν»
Τα άρματα διαδέχονταν το
ένα το άλλο, ο
κόσμος χειροκροτούσε. Από την άκρη του δρόμου ξεπρόβαλε ένα μπουλούκι ηθοποιών.
Προπορευόταν ένας άντρας ντυμένος γυναίκα με έντονο μακιγιάζ. Στα χέρια του,
φορούσε για βραχιόλια, κουλούρια σουσαμένια. Πίσω του ερχόταν μια άμαξα με
αναβάτη έναν μεσήλικα με φράκο και ημίψηλο, που κρατούσε μια αμερικάνικη σημαία.
Στο άλλο χέρι είχε μια μισάνοιχτη βαλίτσα. Με μια του κίνηση η βαλίτσα άνοιξε
εντελώς και εκατοντάδες ψεύτικα δολάρια έπεσαν πάνω στο πλήθος που
χειροκροτούσε και φώναζε «καλούς απογόνους Γιαννούλα!».
Πληροφόρησαν
την εμβρόντητη μητέρα του παιδιού ΑΜΕΑ:
«Ήταν μια χαζή Πατρινιά, την έκαναν να πιστέψει πως θα παντρευτεί τον
γιο του πλανητάρχη. Τρεις φορές έγινε ‘γάμος’».
Εκείνη τινάχτηκε, σαν να τη χτύπησε ρεύμα. «Και δεν τους τιμώρησαν αυτούς που την κοροϊδεύανε;»
«Τι να τιμωρήσουνε; Όλη η Πάτρα την κορόιδευε. Την κάνανε και επιθεώρηση. Σε πολλά θέατρα...»
Εκείνη τινάχτηκε, σαν να τη χτύπησε ρεύμα. «Και δεν τους τιμώρησαν αυτούς που την κοροϊδεύανε;»
«Τι να τιμωρήσουνε; Όλη η Πάτρα την κορόιδευε. Την κάνανε και επιθεώρηση. Σε πολλά θέατρα...»
Καταργήθηκε μόλις το
2019
Μόλις,
το 2015 ο σύλλογος ψυχικής υγείας της Πάτρας ζήτησε την κατάργηση του εθίμου
αναφέροντας πως η αναβίωση του γάμου της Γιαννούλας, δεν θεωρείται έθιμο, όπως
και η διαπόμπευση και ο δημόσιος εξευτελισμός απέναντι στον ψυχικά πάσχοντα.
Το
2019 ο δήμαρχος Πάτρας ζήτησε από το Δ.Σ του καρναβαλικού οργανισμού να μην
ξαναγίνει η αναβίωση, όπως και τελικά συνέβη.
Η μεγάλη Σαρακοστή, μετά την Αποκριά και την Τυρινή
εβδομάδα είναι η κατ’ εξοχή περίοδος μετάνοιας. Όταν ο άνθρωπος παρηγορηθεί από
τη μετάνοια δεν ζητά πλέον ψευδοστηρίγματα σε σαθρές διασκεδάσεις
και θολές ιδέες. Όσοι ξέρουν από τα πνευματικά γνωρίζουν ότι αυτό επιτελείται
με ακραίο πόνο. Πόνο για όσα άσχημα κάνουμε στον εαυτό μας και στον αδελφό μας,
τον υγιή και τον ασθενή. Έτσι αλλάζουν όλα.
Καλή Σαρακοστή
Ευχαριστώ
τη Νίκη Κατσιάπη και τον Σταύρο Γουναρίδη για την παραχώρηση των ιστορικών
στοιχείων.
[1]
Περιοχή της Πάτρας, όπου κατασκευάστηκε επί Καποδίστρια στρατόπεδο (στα ιταλικά
cazerma) στην Άνω Πόλη, στη γωνία Μπουκαούρη και Παντοκράτορος, κάτω από το
Χαμάμ. Το στρατόπεδο παρέμεινε εκεί μέχρι το 1875 και στη συνέχεια είχε
διάφορες χρήσεις. Μέχρι το 1940 χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο.
Κατεδαφίστηκε το 1961.
___________
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 26.0202.2020
Ακούστε την αφήγηση στο ραδιόφωνο της
Πειραϊκής Εκκλησίας 91.2FM
Αν ήμασταν ύλη και μόνο ύλη......
ΕΙΠΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ.
Αν
ήμασταν ύλη και μόνο ύλη, ύλη που υπακούει σε απαράβατους νόμους και αρχές,
κυρίως ότι ως τέτοια έχει αναπόφευκτα αρχή και τέλος, τότε ο (φυσιολογικός για
την ύλη) θάνατος δε θα μας προξενούσε καμία οδύνη. Η τραγωδία του θανάτου
έγκειται στο ότι ο άνθρωπος δεν είναι γυμνή ύλη. Έτσι λέω...
Εάν δεν μπορείτε να αλλάξετε την κατάσταση....
Εάν δεν
μπορείτε να αλλάξετε την κατάσταση, μην βρείτε
τώρα μια λύση, μην βιαστείτε να κάνετε σκληρές, ανόητες ενέργειες - δώστε στον
Θεό ένα μέρος και χρόνο και ο Κύριος θα σας βάλει σε νέες συνθήκες που θα σας
δείξει το δρόμο.
Ιερέας
Παύλος Gumerov
ΜΟΝΑΧΗ ΘΕΟΔΟΣΙΑ.
Είναι
απαραίτητο να είστε υπομονετικοί. Ο Κύριος αγαπά τον ασθενή. Όσοι έκαναν λάθος να είστε υπομονετικοί. Αυτό θα είναι
καλύτερο. Κοιτάξτε με, χαμογελάω. Και χαμογελάτε το ίδιο. Όλα θα είναι καλά.
ΜΟΝΑΧΗ
ΘΕΟΔΟΣΙΑ
Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια περίοδος σιωπής.
Η
Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια περίοδος σιωπής.
Κρατώντας
τον εαυτό σας από το κακό, την συγχώρεση των προσβολών, της υπομονής και της
προσευχής.
Ειδικά η προσευχή.
Ο
ιερέας Ανδρέας Mizyuk
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ.Ένα πραγματικό θαύμα δεν είναι κάτι που χτυπά τη φαντασία, αλλά κάτι που μεταμορφώνει την ψυχή μας.
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ.
Ένα πραγματικό θαύμα δεν είναι κάτι που χτυπά τη φαντασία, αλλά κάτι που μεταμορφώνει την ψυχή μας.
Στην ανυπακοή βρίσκεται η υπερηφάνεια.
Στην
ανυπακοή βρίσκεται η υπερηφάνεια. Στην ταπεινότητα βρίσκεται η αγάπη. Δεν
υπάρχει αγάπη στην υπερηφάνεια. Όλες οι κακοτυχίες σας προέρχονται από την
υπερηφάνεια σας.
Ο
Άγιος Σεραφείμ (Sobolev).
Saint Elder Paisios on Peace of Mind.
“The desert aids us in ridding our soul of all
passions. If we show respect to the Desert by adjusting ourselves to it, the
Desert in turn may grant us its blessed serenity,” the Elder (Paisios)
reminisced later nostalgically. Thus in a few words he expressed his experience
of living in the Sinai Desert."
Saint Elder Paisios on Peace of Mind
- Live simply and without thinking too much, like a
child with his father. Faith without too much thinking works wonders. The
logical mind hinders the Grace of God and miracles. Practice patience without
judging with the logical mind.
- Thoughts are like airplanes flying in the air. If
you ignore them, there is no problem. If you pay attention to them, you create
an airport inside your head and permit them to land!
- Do not believe your thoughts, neither when they tell
you that you are terrible, nor when they tell you that you are a saint.
- The goal is to rise spiritually, not simply to avoid
sin.
- So in every test, let us say: "Thank you, my
God, because this was needed for my salvation."
- We have the power of the Holy Cross, our holy
symbol, the Divine Grace of Christ, only as long as we have the holy marking of
Holy Baptism, meaning we have denied the devil and sided with Christ, and
received the holy marking, the seal of the Gift of the Holy Spirit.
- Christ helps those who are fighting the good fight
that all Saints embraced in order to subdue the flesh to the spirit. Even when
wounded, we must never lose our composure, but should instead ask for God’s
help in continuing with the struggle courageously. The Good Shepherd will hear
us and rush to our aid, just as a shepherd responds to the bleating of a lamb
that is lost or wounded or threatened by a wolf.
- Trust in God, simplicity, and struggle for philotimo
[Gr.virtuous way of living, striving] will lead to inner peace and security,
and then the soul fills with hope and joy…
“BAMBINA, NON HAI ANCORA FATTO NIENTE”
“BAMBINA, NON HAI ANCORA FATTO NIENTE” *
Una monaca andò dall’Anziano Pambo e gli disse:
"Padre, digiuno molto e mangio solo ogni sette giorni. Compio anche altri
atti ascetici. Ho imparato a memoria il Vecchio e il Nuovo Testamento. Che
altro dovrei fare per raggiungere la perfezione?
Il saggio Anziano le disse: 'Quando qualcuno ti
maledice o ti prende in giro, ti sembra, dentro, che ti stiano lodando?
Rispose: 'No'.
"Quando qualcuno ti loda, ti sembra, dentro, come
se ti maledicessero?" – Rispose: 'No, Padre.”
L’Anziano le disse: "Allora, bambina. Non hai
ancora fatto niente.”
* da: “Vita e Detti dei santi padri del deserto”