Χάπι έντ! (καινούργιο βιβλίο).ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.

ΓΕΡΟΝΤΑ, γιατί οἱ ἄνθρωποι τῆς πίστεως εἶναι συνήθως κατη φεῖς καὶ σκυθρωποὶ σὰν τοὺς ὑπαλλήλους τῶν Γραφείων Τελε τῶν; – Δυστυχῶς κάποιες φορὲς ἡ ἁγία πίστη μας ἀπὸ «θρησκεία τῆς  νίκης» πάνω στὴν κόλαση γίνεται γιὰ μερικοὺς ἡ «θρησκεία τῆς κολάσεως.»

Ἀντὶ τῆς χαρᾶς τῆς Μεταμορφώσεως, ἀντὶ τοῦ θαβωρίου Φωτὸς καὶ τοῦ «καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι», ἀντὶ τοῦ ἀναστάσιμου «χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε», ἐμεῖς τηροῦμε τὴν καθολικὴ κατήφεια καὶ τὴν νευρωτικὴ ἔνοχο συνείδηση, ποὺ φέρει τὴν ἀρρωστημένη, ἰσόβια αὐτο τιμωρία. Ἔχει κάτι ἡ ἀνθρώπινη φύση μέσα της, ποὺ τῆς ἀρέσει νὰ ἐξιλεώνεται μὲ τὴν μιζέρια καὶ τὴν δυστυχία της, γι’ αὐτὸ καί, ἂν κάποτε ἀνατείλει γιὰ λίγο χαρωπὸ φῶς μέσα ἀπὸ τὰ σύννεφα τῆς ψυχῆς μας, τὸ προσλαμβάνουμε αὐτὸ ὡς γεγονὸς μὴ φυσιολογικὸ καὶ ἐπικίνδυνο.

Ὅταν ἔχουμε χαρά, αἰσθανόμαστε ἔξω ἀπὸ τὰ νερά μας, λὲς καὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε γιὰ τὴν κόλαση καὶ ὄχι γιὰ τὴν εὐτυχία!

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ - ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ - ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

Ακούγοντας το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα (Α' Κορ. 4,9-16), το μυαλό μου πήγε σ' ένα τραγούδι της Μαρινέλλας: "Για σένανε μπορώ να βγω να ζητιανέψω, κάθε ντροπή ν' αντέξω, για σένανε μπορώ....να βγω γυμνή στους δρόμους...". Το τραγούδι αυτό περιγράφει πόσο μπορεί κάποιος να υπερβεί το εγώ του, να ευτελίσει τον εαυτό του, για χάρη του έρωτα που ζει προς κάποιο πρόσωπο.

Αυτόν τον έρωτα περιγράφει ο απ. Παύλος στην συγκεκριμένη περικοπή. Για τον έρωτά μας προς τον Χριστό, λέει ο Παύλος, ο Θεός μας ανέδειξε ως των τελευταίων των ανθρώπων, σαν καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν. Γίναμε θέαμα σε όλο το κόσμο, για να γελά ο κόσμος μαζί μας. Αυτός ο έρωτας για τον Χριστό, μας έκανε να μας θεωρούν οι άνθρωποι ανόητους. Θεωρούμαστε από τους ανθρώπους αδύναμοι, λόγω ότι καταδιωκόμεθα ανήμποροι να αντιδράσουμε.  Πεινάμε και διψάμε και δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από το κρύο, αφού όλα τα πλούτη τα αρνηθήκαμε χάρη αυτού του έρωτα.

Μας κτυπούν, μας κακομεταχειρίζονται και δεν μπορούμε να σταθούμε πουθενά, αφού μας διώκουν από παντού. Μη νομίζετε ότι δυσανασχετούμε για όλα αυτά, αλλά την ώρα που μας βρίζουν και μας περιγελούν, εμείς προσευχόμαστε με αγάπη για αυτούς. Όταν μας καταδιώκουν δείχνουμε ανοχή προς τους διώκτες μας και δεν καταφεύγουμε σε διαμαρτυρίες και ύβρεις. Όταν μας συκοφαντούν, λέγοντας ψευδή πράγματα για εμάς, εμείς απαντάμε με καλά λόγια γι' αυτούς. Έχουμε γίνει σαν τα σκουπίδια των ανθρώπων και σαν τα παλιόνερα που τα πετούν στους υπονόμους. Και γιατί όλα αυτά; Γιατί είμαστε ερωτευμένοι με τον Χριστό. Αυτός ο έρωτας μας κάνει δυνατούς για να αντέχουμε σε όλες τις κακουχίες και μας αλλοιώνει την καρδιά ώστε να αγαπάμε αυτούς που μας κατηγορούν και μας διώκουν. Ο έρωτας για τον Χριστό.

Όποιος νομίζει ότι ο Χριστός είναι ο ιδρυτής μια θρησκείας, πλανάται και θα οδηγηθεί στην αθεΐα ή στον φανατισμό. Ο Χριστός είναι το όντως αγαθό. Δεν συμβολίζει το αγαθό, αλλά είναι το οντολογικό αγαθό. Αγαθό πέραν του Χριστού δεν υπάρχει. Ο Χριστός είναι "Ο ωραίος κάλλει παρά πάντα βροτούς..." όπως ψάλλει η Εκκλησία μας τη νύχτα της Μ. Παρασκευής. Είναι ότι το ωραιότερο είδαν μάτια ανθρώπου.

Αυτός ο έρωτας για τον Χριστό,  το όντως αγαθό, είναι το ζητούμενο στη ζωή του ανθρώπου. Όταν ο άνθρωπος ερωτευθεί το αγαθό ελευθερώνεται από κάθε εμπαθή δέσμευση προς πράγματα και ανθρώπους και μετέχοντας στο αγαθό, στον Χριστό, γίνεται και αυτός αγαθός.

π. Παναγιώτης Βαρδουνιώτης

Με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από τον θάνατό του Ίωνος Δραγούμη θα προχωρήσει ο Δ. Θεσσαλονίκης σε τοποθέτηση μπρούτζινου ανδριάντα του στο πάρκο της ΧΑΝΘ. Το άγαλμα θα έχει στη βάση του χαραγμένη τη φράση του: «Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Στο Γενή Σεχίρ, στη μέση του δρόμου, ο όχλος παρεδωσε ένα κορίτσι 6 ετών, το σ΄ έναν ημιπαράφρονα γνωστό ως «γορίλα» κ εκείνος παρουσία 2000 ατόμων το εβίασε επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε, "Αυτά παθαίνουν οι Έλληνες. Σκότωσέ την, σκότωσέ την την σκύλα την Ελληνίδα".

30 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913. Β΄ΒΠ. 2nd B.W. Τμήματα βουλγαρικού στρατού με κομιτατζήδες μπαίνουν στο ΔΟΞΑΤΟ ΔΡΑΜΑΣ λεηλατούν πυρπολούν και προβαίνουν σε ΩΜΟΤΗΤΕΣ. Απολογισμός 650 νεκροί, 240 σπίτια-80 καταστήματα κατεστραμμένα. Ολοκληρώνοντας το απάνθρωπο έργο τους, έφυγαν με την λεία τους.

“Elder Porphyrios - his life and teachings -“ published in Korean: “Lord, Jesus, Christ, Son of God, have mercy on me, a sinner” - Jesus prayer-

Gold Glass with St. Peter and St. Paul (4th century) at the Vatican MuseumToday is the feast day of the Holy Apostles Peter and Paul.

Ὁ νέος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας Καλλίνικος Μητροπολίτης Ἐδέσσης ὁ θαυματουργός Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Φραγκάκη, Ἱεροκήρυκος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας

Ὁ νέος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας

Καλλίνικος Μητροπολίτης Ἐδέσσης ὁ θαυματουργός

Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Φραγκάκη, Ἱεροκήρυκος

Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γορτύνης καί Ἀρκαδίας

Πρό ὁλίγων ἡμερῶν καί συγκεκριμένα στίς 23 Ἰουνίου, ἐντάχθηκε μέ Συνοδική Πράξη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στό ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο ὁ Μητροπολίτης Ἐδέσσης Καλλίνικος. Δέν γράφω «ἁγιοκατατάχθηκε» γιατί αὐτό ἔγινε ἀπό τόν ἴδιο Τον ἀγωνοθέτη καί δικαιοκρίτη Χριστό, ὅταν παρέλαβε τήν ἁγνή καί λαμπικαρισμένη ἀπό τήν ἄσκηση καί τόν πόνο ψυχή του καί τήν ἐνέταξε σέ περίοπτη θέση μέσα στούς πάμφωτους κόλπους τῆς Βασιλείας Του! Τώρα, τό γεγονός ἐκείνης τῆς ἁγιοκατατάξεώς του ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, πού αἰσθητοποιήθηκε ἀπό τό 1984 πού ἐκοιμήθη ὁσιακῶς μέχρι καί σήμερα διά πλειάδος θαυμαστῶν σημείων, ἦρθε νά ἐπικυρώσει μέ πράξη ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως ἡ ποιμένουσα Ἐκκλησία.

Τόν Ἅγιο αὐτό τόν ἀγάπησα πολύ. Τόν θεωρῶ φρουρό καί προστάτη μου. Σάν νά τόν ἔζησα καί τόν αἰσθάνθηκα πολλάκις νά εἰσέρχεται στή συχνότητα τῆς ζωῆς μου, διότι ἔντονα τόν ἐπικαλοῦμαι, ἰδιαίτερα ὅταν ἔχω «ἐκκλησιαστικούς» πειρασμούς… Πόσα δέν ἄκουσα διά στόματος τῶν προκρίτων Ἀρχιερέων τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας Ναυπάκτου Ἰεροθέου καί Ἐδέσσης Ἰωήλ πού εἶναι πνευματικά του ἀναστήματα! Ἡ γονιμότητα τῆς ποιμαντικῆς του παραγωγῆς, ἡ ἔμπνευση πού χορηγοῦσε ἡ ἐξαγιασμένη προσωπικότητά του καί τό ὅλο οὐρανόμηκες πνευματικό του διαμέτρημα διαφαίνεται καί ἀπ’ αὐτό τό γεγονός ὅτι δηλαδή οἱ δύο αὐτοί ἐπιφανέστεροι ὡς πρός τό ἁγιοπατερικό ἦθος καί τή θεολογική συγκρότηση Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἄμεσα πνευματικά του ἐκβλαστήματα!

Καί οι Μητροπολίτες Παροναξίας καί Ἄρτης φέρουν τό ὄνομα «Καλλίνικος» πρός τιμήν του, ἀφοῦ ὁ μέγας ἀπλανής διδάσκαλος τῆς ὀρθοδοξίας γέρων Ἐπιφάνιος ὁ Θεοδωρόπουλος πνευματικός πατέρας τοῦ Μητροπολίτου Παροναξίας ἦταν ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου, ὁ δέ μακαριστός Μητροπολίτης Ἀργολίδος Ἰάκωβος Παχής, Γέροντας τοῦ συμφοιτητοῦ μου Μητροπολίτου Ἄρτης, ἦταν ἐπίσης ἐκλεκτός φίλος καί ἀδελφός τοῦ ἤδη ἐπισήμως ἀναγνωρισμένου Ἁγίου. Είναι εν προκειμένω αξιομνημόνευτο το γεγονός ότι ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Ἀργολίδος Ἰάκωβος ἐξελέγη χωρίς νά τό περιμένει, ἕνα χρόνο μετά τήν ἐκδημία τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου. Εἶχε μάλιστα ἔντονο προβληματισμό, πῶς συνέβη αὐτό τό παραδοξότατο γι’ αὐτόν γεγονός, ἀφοῦ ἦταν ἀνέκαθεν μακριά ἀπό κάθε φιλόδοξη στοχοθεσία καί ἐκλογικό παρασκήνιο….

Στήν ἀπορία του αὐτή εἶχε θαυμαστή ἀποκάλυψη ὅτι τόν ἐπέλεξε ὁ Ἅγιος Καλλίνικος μέ τίς πρεσβείες του ἀπό τόν οὐρανό, ἐπειδή δέν μπόρεσε ἀνθρωπίνως νά ἐπιτύχει τήν προαγωγή του ὅσο ζοῦσε καί ἦταν μέλος τῆς Ἱεραρχίας, καθώς ἐπικρατοῦσαν τότε ἄλλες διαδικασίες καί ἄλλα κριτήρια… Μάλιστα τήν παραμονή τῆς ἁγιοκατατάξεώς του, 23 Ἰουνίου τ.ε, ἐμφανίστηκαν λαμπροφορεμένοι καί ἱερουργοῦντες ἀμφότεροι οἱ Ἰεράρχες (Ἐδέσσης καί Ἀργολίδος) στόν ὕπνο τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ἄρτης καί με θαυμαστό τρόπο προανήγγειλαν τρόπον τινα, τό γεγονός τῆς ἁγιοκατατάξεως τοῦ Καλλινίκου, πού χωρίς κανείς νά τό περιμένει, ἔγινε ἐκείνη τήν ἡμέρα! Εἶχα τήν εὐλογία νά τό πληροφορηθῶ ἀμέσως, ἀφοῦ μοῦ τηλεφώνησε ὁ Συνοδικός Μητροπολίτης Ἀρκαλοχωρίου τόν ὁποῖο καί εὐγνωμονῶ. Ἀπό τήν ἔνθεη ἀρχιερατική πολιτεία τοῦ Ἁγίου Καλλινίκου ξεχώρισα:

·         τήν κρυστάλλινη βιοτή του

·         τήν ἀκούσια ἐκλογή του καί τήν «βίᾳ καί ὠθισμῷ» ἐπιστράτευσή του στήν ἐπίπονη προφυλακή τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος

·         τήν ἀποστροφή του σέ κάθε ἀγοραία συναλλαγή, φατριαστική δοσοληψία καί ταπεινά συμφέροντα

·         τό διαρκῶς ἄδειο πορτοφόλι

·         τήν ἐξάρτησή του μόνο ἀπό τόν οὐρανό καί τήν ἄρνησή του σέ κάθε πολιτική προσκόλληση καί δημοσιογραφική συναλληλία

·         τήν παροιμιώδη ἀνεξικακία του

·         τό περίσσευμα τῆς πυριφλεγοῦς ἀγάπης πού ἔτρεφε πρός τόν Σωτήρα Χριστό

·         τήν ἀποστήθιση τῆς Καινῆς Διαθήκης

·         τήν σύννοια, τήν καρδιακή πληρότητα, τήν ἐκφραστική γλυκύτητα, τήν κατανύσσουσα ἱλαρότητα, τήν πνευματική φωτογένεια, τήν ἀνεπιτήδευτη σεμνότητα, τήν ἐσωτερική ἀταραξία

·         Τήν Χριστοκεντρικότητα κάθε προσωπικῆς καί ποιμαντικῆς ἐνέργειάς του

·         Τήν ἰσόβια χαρισματική καί παραγωγική μνήμη θανάτου καί τήν πρό ὀφθαλμῶν του διαρκῆ ἐστίαση τοῦ ἀδέκαστου κριτηρίου

·         Τήν ἀπαράμιλλη ἁπλότητα καί τήν ὑπέρμετρη ἀσκητική βιοτή

·         Τό χαριέστατο τοῦ χαρακτῆρος του καί τό διαρκῶς ἐκλεπτυσμένο καί διδακτικό χιοῦμορ του

·         Τήν ἐπικοινωνιακή του ἀμεσότητα

·         Τόν διακαή ἱεροκηρυκτικό του ζῆλο

·         Τήν ἀθέατη ἐλεημοσύνη μέχρι ἀκτημοσύνης

·         Τήν συνεχή αὐτομεψία του δεῖγμα ἀληθοῦς ταπεινοφροσύνης

·         Τό ἀφατρίαστο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους του

·         Τήν κενωτική πρός πάντες ἀγάπη του

·         Τήν ἀσίγαστη ποιμαντική του μέριμνα γιά τό πλήρωμα τῆς ἐπαρχίας του

·         Τήν ἀνυπόστολη προσήλωσή του στήν ὀρθοδοξία τῆς πίστεως καί τήν ἐμετική του ἀποστροφή στίς δαιμονικές παραχαράξεις τῶν κάθε εἴδους αἰρετικῶν καί εἰδικά τῶν παπικῶν ἀπό τούς ὁποίους ὑπέφερε μεγάλο τμῆμα τῆς ἐπαρχίας του (Γιαννιτσά)

·         Τήν γνώση τοῦ γράμματος καί τήν ἐφαρμογή τοῦ πνεύματος τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας παραδόσεως

·         Τήν λήθη τοῦ ἐαυτοῦ του καί τήν μνήμη τῶν ψυχῶν πού διακρατοῦσε στούς ὤμους τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης του

·         Τήν ψυχική δοκιμασία πού περνοῦσε μπροστά σέ κάθε ἐπικείμενη χειροτονία. Ἔκανε «ἐξωνυχιστικό» ἔλεγχο προκειμένου νά μεταδώσει τό χάρισα τῆς Ἱερωσύνης καί πάλιν ἔτρεμε...

·         Τόν σύνδεσμό του μέ ἄλλους πνευματοφόρους Ἀρχιερεῖς ὅπως τούς τρισμακάριους Μητροπολίτες Κονίτσης Σεβαστιανό, Παραμυθίας Παῦλο, Ὕδρας Ἱερόθεο, Κερκύρας Πολύκαρπο, Χίου Χρυσόστομο Γιαλούρη κ.ἄ. 

Ἦταν συγκάθεδρος στά φοιτητικά ἔδρανα καί διά βίου ὁμόσκηνος στά καρδιακά διαμερίσματα, μέ τόν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεο τόν ἀπό Γορτύνης καί Ἀρκαδίας.Ἦταν ἀκόμη ὁ ἐκλεκτός ἐπίσκοπος τῶν συγχρόνων Ὁσίων Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἐφραίμ τοῦ Κατουνακιώτου καί Σωφρονίου τοῦ ἐν Ἔσσεξ, τῶν Μοναστηρίων τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας καί τόσων ἄλλων. Τά θαύματά του πολλά καί τρανταχτά. Ἡ ἀκτινοβολία τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς του πολύ πιό ἀναγκαία σήμερα, προκειμένου νά φωτίσει τούς σκοτεινούς ἀτραπούς πολλῶν συγχρόνων κοινωνικῶν ἀλλά καί ἐκκλησιαστικῶν δολιχοδρομίσεων…

Ἡ σωστική πρεσβεία του, ἡ ζείδωρη εὐχή του ἀναγκαία γιά ὅλους μας. Ἐν-Χριστωμένε Ἐπίσκοπε, ἐμπνευσμένε μιμητά καί βιωματικέ κάτοχε τοῦ Ἀρχιποίμενος, ἀδαμάντινο σκεῦος τοῦ πλούτου καί τῶν χαρισμάτων τῆς Θεότητος, μή διαλείπεις πρεσβεύειν ὑπέρ ἡμῶν!

ΑΜΗΝ

Ἐπισυνάπτω ποίημα πού εἶχα ἀφιερώσει στόν νέο αὐτό Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας καί δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου στό τεῦχος 123 Ἰούλιος – Αὔγουστος 2006.

Στόν Ἐδέσσης Καλλίνικο (+1984)

«Άγιε Δεσπότη τρισμακάριστε,

της αποστολικής πτωχείας Θιασώτη,

της ευαγγελικής διδασκαλίας η ενσάρκωσις,

και της αγγελικής σεμνότητος επόπτη.

Φρύγανα και σκια τα υλικά θεώρησες,

και το καθημαγμένο Αρχέτυπό σου επιζητούσες,

τις υπερούσιες επιφορές της χάριτος του πλάστη σου,

που μυστικά βαθειά στο είναι σου εζούσες.

Δαυιτική κινύρα η προσευχή σου επτάχορδη,

σ’ αυχμώσα έρημο δροσιστικοί κρουνοί τα δάκρυά σου,

πολέμησες σε μέτωπα σκληρά με σύνεσι,

και επένδυσες σ’ έργα ζωής την αγωνία της καρδιάς σου.

Εμείς σωματικά δε σε γνωρίσαμε.

Σ’ ακούσαμε δια στόματος του τέκνου σου Ιεροθέου.

Κι όμως από τις ζωοδότρες εκδιπλώσεις ετραφήκαμε,

του θαυμαστού σου όντως βίου του ενθέου.

Τώρα η ψυχή σου γοργοφτέρουγη,

μέσ’ στης Τριάδος τις μαρμαρυγές λουσμένη,

τα ιοβόλα δήγματα των πληγωμένων προσμετρά,

και την αποσταμένη υπομονή τους τη θεριεύει.

Η νοερά μορφή σου αστραφτερή ηλιοπερίχυτη,

κι’ από της αδικίας τις ουλές απαλλαγμένη,

στα θεωρία της αιωνιότητος οπτάνεται,

και τον Αχειροποίητο Ναό περιπολεύει.

Μέσ’ στη σκια του Ξύλου της Ζωής αγάλλεσαι,

«ομού συν Σεβαστιανώ τω αδελφώ σου,

και τω Επιφανίω τω θεόφρονι,

και Παϊσίω μοναχώ τω εκλεκτώ σου».

Εκεί στην άφθιτη τη δόξα τ’ ουρανού,

όπου οι φωτοειδείς επαναπαύονται υπάρξεις,

στην αναστάσιμη παστάδα του Χριστού,

με τις πρεσβείες σου μια μέρα να μ’ εντάξεις».