Αυτοί που δεν είναι άγιοι, πού κάθονται;

Αυτοί που δεν είναι άγιοι, πού κάθονται;

Όταν είχε επισκεφθεί ο γέροντας τους Αγίους τόπους, όπου αισθάνθηκε ζωντανή την παρουσία του Χριστού μας,
συνέβη μία ημέρα να εκκλησιαστεί στον πατριαρχικό ναό των Ιεροσολύμων.

Καθώς λοιπόν πήγε να καθίσει σε ένα στασίδι, του λέει κάποιος: 
<< Εδώ κάθεται ο άγιος Ναζαρέτ>>. 
Πηγαίνοντας στο παρακάτω στασίδι, του λένε:
<< Εδώ είναι το στασίδι του " Αγίου Θαβωρίου" 
  
Ακόμη μία φορά τον έβγαλαν, γιατί και εκεί κάποιος άλλος......
" άγιος εκάθητο, οπότε ο Γέροντας πολύ ταπεινά_ ίσως και με κάποιο παράπονο_ τους λέει: 
Αυτοί που δεν είναι άγιοι, που κάθονται;

Και το θαυμαστό είναι ότι ο Γέροντας όχι μόνο πίστευε ότι δεν είναι άγιος, αλλά είχε και την χειρότερη ιδέα για τον εαυτό του.

Μου έλεγε κάποτε: 
<< Τι κι αν με λένε οι άλλοι Βασιλιά; 
Εγώ ξέρω πώς είμαι ένας γύφτος>> .
Για αυτό λοιπόν το,<< γυφτάκι τής Παναγίας >>. 
Όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του - ή μάλλον για αυτόν τον << βασιλέα>> - όπως εμείς τον θεωρούμε- γίνεται λόγος παρακάτω.
  
Γιατί ο γέροντας, αφού πρώτα βασίλεψε επάνω στα πάθη του, στη συνέχεια θυσιάστηκε για όλους εμάς,
Όπως ίδιον των βασιλέων είναι να θυσιάζονται για τους υπήκοους τους.
Αυτός με την άγια του ζωή και τον φωτισμένο λόγο του μας υπέδειξε την  Βασιλική οδό,
η οποία οδηγεί ασφαλώς στην βασιλεία του Θεού,
αποφεύγοντας πάντα τα άκρα.

Μας μετέδωσε φρόνημα εκκλησιαστικό, γνωρίσαμε την αυθεντική πνευματική ζωή και τέλος μας κατέστησε
κοινωνούς αρρήτων μυστηρίων!!!

Ω! Και πόσα δεν μάθαμε κοντά του!!!

ΙΕΡΟΜΟΝΆΧΟΥ ΠΑΪΣΊΟΥ

Από το βιβλίο μύρον εκκενωθέν.