ΕΥΣΕΒΉΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ Ο ΔΙΆ ΧΡΙΣΤΌΝ ΣΆΛΟΣ ΤΉΣ ΡΟΥΜΑΝΊΑΣ. ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΚΑΘΗΓΗΤΉΣ.

Τις περισσότερες φορές, όταν ερχόταν σε εμάς, φεύγαμε μαζί το πρωί από το σπίτι.  Εγώ πήγαινα στη δουλειά και ο Ευσεβής είτε σε εκκλησία της πόλης είτε στο σιδηροδρομικό σταθμό, για να πάρη  το τρένο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, είτε στο σταθμό των λεωφορείων.  Πριν χωρίσουμε οι δρόμοι μας, είχαμε δύο «κινησεις » που έμοιαζαν εξίσου περίεργα.

 Το πρώτο ήταν να αφαιρέσει όποια πέτρα έβλεπε στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, μετακινώντας την με το πόδι του στην άκρη.  Φυσικά, ο κόσμος τον κοιτούσε απορημένος ή και διασκεδαστικός.  Εκτός από το να «ευθυγραμμίζει» τις πέτρες στο κράσπεδο, ο Ευσεβής συλλέγει από το έδαφος οποιοδήποτε κομμάτι χαρτί, υπολείμματα τροφής κ.λπ.  και τους πήγαινε στο καλάθι, λέγοντας, "Joai, αγαπητέ, αλλά πώς πάει αυτό το χάος;!"  Ντρεπόμουν λίγο για τους περαστικούς που με έβλεπαν να περπατάω με έναν άντρα που έκανε πολύ μοναδικές χειρονομίες.

 Ο δεύτερη «κινησει » που έκανε ο Ευσεβής Γεροντιος τραβούσε  την προσοχή όλων: όταν περνούσα από τα εργαστήρια των παραθύρων, των καθρεφτών και των κορνιζών  αν κάποια εικόνα του Σωτήρος, της Θεοτόκου ή οποιουδήποτε αγίου, υπήρχε σάν  αστραπή, ο ευσεβής καθόταν. στα γόνατά του (ανεξάρτητα από το αν υπήρχε νερό, χιόνι, λάσπη στο έδαφος), σήκωνε τα χέρια του, έσκυβε και προσευχόταν δυνατά, μετά άγγιξε το έδαφος με το μέτωπό του.

 Τέτοιο σκηνικό έγινε για πρώτη φορά, αμέσως μετά που ήρθε κοντά μας.  Υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά και μετά την πτώση του, σχεδόν όλοι απέφευγαν τη λατρεία δημόσια, για να μην αναφέρουμε το να γονατίσουν στο δρόμο μπροστά σε μια εικόνα σε μια βιτρίνα.

 Μου φαινόταν τότε η χειρονομία του Ευσεβούς, εντελώς εκκεντρική, παράταιρη, αλόγιστη και θεατρική.  Πώς ξέρω ότι ήταν αληθινός Χριστιανός, τολμηρός μάρτυρας της αληθινής πίστης και αληθινός πιστός στις διδασκαλίες του Ευαγγελίου;!  Τότε ντρεπόμουν και απέφυγα να εκφράσω δημόσια την πίστη μου.  αλλά έκανε πράξη τα ζωογόνα λόγια του Σωτήρα μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή και παντού (χωρίς κανένα εμπόδιο): «Όποιος ομολογήσει σε εμένα ενώπιον των ανθρώπων, στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.  Και όποιος με αρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, θα τον αρνηθώ και εγώ ενώπιον του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.  (Ματθαίος 10, 32-33).

 Καθ. Ίων Οπρέα,

 Râmnicu Vâlcea