Παναγία ἡ Ἀπροσδόκητη Χαρά.

Παναγία ἡ Ἀπροσδόκητη Χαρά

 Ηεἰκόνα αὐτή ζωγραφίστηκε μέ βάση

τήν περιγραφή τῶν θαυμάτων τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας τοῦ Τσερνιγκώφ, τά ὁποῖα κατέγραψε ὁ ἅγιος Δημήτριος, μητροπολίτης Ροστώφ, ὁ Θαυματουργός (†1709) στό ἔργο του Γῆ ποτισμένη.

Ἕνα ἀπό τά θαύματα αὐτά εἶναι τό ἀκόλουθο:

Κάποιος ἄνθρωπος, μολονότι ἔκανε ἁμαρτωλή ζωή, ἀγαποῦσε εὐλαβικά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί κάθε μέρα προσευχόταν μπροστά σέ μιάν εἰκόνα της, ἐπαναλαμβάνοντας τα λόγια πού τῆς εἶχε

ἀπευθύνει ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη!...» (Λουκ. 1:28).

Μιά φορά, λίγο πρίν πάει ν' ἁμαρτήσει, ἔκανε τή συνηθισμένη του προσευχή. Ξάφνου, μέ τρόμο εἶδε τήν εἰκόνα νά ζωντανεύει. Ἡ Παναγία κινήθηκε

ἐλαφρά, ἐνῶ στά χέρια, στα πόδια καί στήν πλευρά τοῦ Θείου Βρέφους ἀνοίχθηκαν πληγές, ἀπό τίς ὁποῖες ἔσταζε αἷμα!

Πέφτοντας μέ τό πρόσωπο στο δάπεδο, ὁ ἁμαρτωλός φώναξε:

- Ποιός τό ἔκανε αὐτό, Κυρία Θεοτόκε;

Ἐσύ καί οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοί, ἀπάντησε ἐκείνη ἀπό τήν εἰκόνα, πού μέ τά ἁμαρτήματά σας σταυρώνετε καθημερινά τόν Υἱό μου, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι. Μέ λέτε σπλαχνική. Γιατί, ὅμως, μέ θλίβετε μέ τά ἄνομα ἔργα σας;

Τότε μόνο ἀνοίχθηκαν τά μάτια τῆς ψυχῆς

τοῦ δυστυχισμένου ἁμαρτωλοῦ, πού εἶδε

καί συναισθάνθηκε τό βάρος τῶν αἰσχρῶν

του πράξεων. Ἄρχισε νά κλαίει καί νά ἱκετεύει τή Θεομήτορα:

− Δέσποινά μου, ἄς μή νικήσουν τά ἁμαρτήματά μου τήν ἄφατη ἀγαθότητά σου! Ἐσύ εἶσαι ἡ μόνη ἐλπίδα ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν. Παρακάλεσε τόν Υἱό

σου καί Θεό μας νά μέ συγχωρήσει!

Ἡ Παναγία στράφηκε στόν μικρό Ἰησοῦ, πού

Τόν εἶχε στά χέρια της, καί Τοῦ ζήτησε νά δώσει στόν ἁμαρτωλό τήν ἄφεση. Ὁ Κύριος ἀρνήθηκε.

Ἡ Μητέρα Του Τόν παρακάλεσε πιό ἐπίμονα καί δεύτερη και τρίτη φορά. Τότε ἐκεῖνος ἔστερξε νά τήν ἱκανοποιήσει.

– Θά κάνω τό θέλημά σου, τῆς εἶπε. Γιά χάρη σου συγχωρῶ τά ἁμαρτήματα αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ ἀνθρώπου. Ἄς σηκωθεῖ καί ἄς ἀσπαστεῖ τίς πληγές μου.

Ὁ ἁμαρτωλός σηκώθηκε καί ἀσπάστηκε μέ δάκρυα μετάνοιας καί εὐφροσύνης τίς πληγές τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖες ἀμέσως σταμάτησαν νά αἱμορραγοῦν. Ἔτσι, μέ τή μεσιτεία τῆς Θεοτόκου, τοῦ

δόθηκε «ἡ ἀπροσδόκητη χαρά» τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν. Ἀπό τότε ἔζησε μέ εὐσέβεια καί ἀρετή.

Ἀφότου δημοσιεύθηκε ἡ παραπάνω διήγηση, ἄρχισαν να φιλοτεχνοῦνται εἰκόνες τῆς Παναγίας μέ

τὴν ἐπωνυμία «Ἡ Ἀπροσδόκητη Χαρά». Αριστερά ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού βαστάζει τό Θεῖο Βρέφος μέ ευδιάκριτες τις πληγές Του, ἀπεικονίζεται ἕνας γονατιστός άνδρας μέ τά χέρια ὑψωμένα

σε δέηση, ἐνῶ κάτω ἀπ' αὐτήν ἀναγράφονται συνήθως τά πρῶτα λόγια τῆς διηγήσεως.

Στόν Ναό τῆς Ἀφλέκτου Βάτου τῆς Μόσχας

ὑπῆρχε ἀπό τό 1835 μιά τέτοια εἰκόνα, ἡ ὁποία ἀπό τό 1837 εἶχε ἀρχίσει νά θαυματουργεί. Κατά καιρούς ἀπό τίς πληγές τοῦ μικροῦ Ἰησοῦ ἔσταζε αἷμα. Ἡ εἰκόνα χάθηκε το 1930, ὅταν ὁ

ναός κατεδαφίστηκε ἀπό τό σοβιετι-

κό καθεστώς. Σήμερα τιμῶνται πολλά

ἀντίγραφά της σ'όλη τη Ρωσία.

«Ἡ Ἀπροσδόκητη Χαρά» ἑορτάζεται δύο φορές τον χρόνο,

την 1η Μαΐου καί τήν 9η Δεκεμβρίου.