Στις 24 Δεκεμβρίου πριν από 90 χρόνια εκοιμήθη στον Κύριο η μακαριστή γερόντισσα Αναστασία της Βλαδικαβκάσκαγια (Αντρέεβα) /+24.12.1932/
Η μακαρία φορούσε πάντα ράσο, μανδύα και κουκούλα, κάτω από την οποία υπήρχε ένα μαύρο πλεκτό. καπάκι. Στο χέρι της η ηλικιωμένη κρατούσε ένα ραβδί, πίσω από την πλάτη της συχνά κουβαλούσε μια σακούλα με άμμο. Χειμώνα και καλοκαίρι, η γριά περπατούσε με γαλότσες φορεμένες στα ξυπόλυτα πόδια της. Έτυχε να της έδιναν παπούτσια από συμπόνια, αλλά εκείνη τά έδινε σε φτωχούς.
Γεννήθηκε στην οικογένεια του ιδιοκτήτη μεγάλης ακίνητης περιουσίας Andrey Andreev. Οι ευσεβείς γονείς, ο Αντρέι και η Ιουστινία, μπόρεσαν να δώσουν στην Αναστασία και στους γιους τους όχι μόνο καλή κοσμική εκπαίδευση, αλλά φρόντισαν και για τη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους.
Η Αναστασία παντρεύτηκε δύο φορές. Την πρώτη φορά που οι γονείς της την πάντρεψαν με έναν πλούσιο άνδρα, αλλά αυτός ο γάμος ήταν βραχύβιος. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, οι γονείς της την πάντρεψαν με έναν χήρο με δύο κόρες.
Η Αναστασία αντιμετώπιζε τις θετές κόρες της με μεγάλη αγάπη, προσέχοντας πολύ τη θρησκευτική τους εκπαίδευση. Έχοντας μείνει χήρα για δεύτερη φορά, η μελλοντική ασκήτρια άρχισε να πηγαίνει καθημερινά στο ναό, προσευχόταν για την ανάπαυση της ψυχής του αποθανόντος συζύγου της και ρωτούσε τον Κύριο πώς έπρεπε να ζήσει.
Σύντομα ένας άγγελος της εμφανίστηκε σε ένα όνειρο και την πρόσταξε να φύγει από τον κόσμο. Η Αναστασία μίλησε στον εξομολογητή της για το θαυματουργό όραμα, με την ευλογία του επέβαλε στον εαυτό της νηστεία και καθημερινά εκπλήρωνε αυστηρά τον κανόνα της προσευχής που της είχε δοθεί.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το θαυματουργό όραμα επαναλήφθηκε ξανά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι θετές κόρες είχαν ήδη μεγαλώσει, άρχισαν να ζουν χωριστά. Η Αναστασία παραχώρησε την περιουσία της και μπήκε στη Μονή Μεσιτείας που άνοιξε πρόσφατα στην πόλη Βλαδικαυκάζ, όπου σύντομα πήρε μοναχικούς όρκους.
Ωστόσο, σύμφωνα με την Πρόνοια του Θεού, προοριζόταν να ασκήσει έξω από το μοναστήρι. Την ευλογία για την ανοησία του Χριστού για χάρη της μητέρας πιθανότατα έλαβε από τον επίσκοπο Βλαδικαβκάζας Βλαντιμίρ (Σενκόφσκι) /†16.08.1917/.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι τη χρονιά που η εικόνα Mozdok της Μητέρας του Θεού μεταφέρθηκε για πρώτη φορά από το Mozdok στο Vladikavkaz και το ιερό στεκόταν προσωρινά σε ένα φορείο στη μέση του ναού, μπροστά σε όλους, η μητέρα Αναστασία, ενεργώντας σαν ανόητη άρχισε να βάζει ένα χαρτόκουτο πίσω από το εικονίδιο. Ένας από τους ιερείς της έκανε μια παρατήρηση, ωστόσο, ο επίσκοπος Βλαδίμηρος, που βγήκε από το βωμό, ζήτησε από τον ιερέα να μην ανακατευτεί μαζί της.
Η μακαρία Αναστασία εγκαταστάθηκε στο Vladikavkaz της οδού Suvorovskaya σε ένα κελί υφαντό από θαμνόξυλο με μια μικρή σόμπα μέσα. Όλη της η περιουσία ήταν ένα τραπέζι, ένα παγκάκι με μια πέτρα αντί για μαξιλάρι, ένα τελάρο για τα πιάτα και μια Ιερά Γωνιά με εικόνες και ένα καντήλι.
Μέρα και νύχτα προσευχόταν, κοιμόταν πολύ λίγο, το βράδυ μόνο περιστασιακά ξάπλωνε να ξεκουραστεί σε ένα παγκάκι, βάζοντας μια μεγάλη πέτρα κάτω από το κεφάλι της. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ταξιδεύει στην πόλη, κάνοντας την Προσευχή του Ιησού.
Πολλοί κάτοικοι του Vladikavkaz, που θυμήθηκαν την πλούσια, όμορφη, λεπτή κυρία που φορούσε πολυτελή μωβ φορέματα με τρένο και ακριβά καπέλα, αναγνωρίζοντας την Αναστασία με μια παράξενη ενδυμασία, την πήραν για τρελή και κοίταξαν βιαστικά αλλού.
Στην αρχή, η μακαρία έπρεπε να υπομείνει γελοιοποίηση και προσβολές, αλλά ποτέ δεν θύμωσε, παρά μόνο ευχαρίστησε τους παραβάτες. Σύμφωνα με τους σύγχρονους, η μητέρα Αναστασία, λαμβάνοντας τροφή από φιλεύσπλαχνους ανθρώπους, αρκέστηκε σε λίγα, ετοίμασε φαγητό και παρέδωσε τα πάντα στους φτωχούς, χωρίς να αφήνει τίποτα για τον εαυτό της την επόμενη μέρα.
Στο παζάρι και στα μαγαζιά, πωλητές την καλούσαν στο χώρο τους και της ζήτησαν να πάρει κάτι για τον εαυτό τους, αφού είχε ήδη παρατηρηθεί ότι αν έπαιρνε κάτι, τότε το εμπόριο εκείνη την ημέρα είχε επιτυχία. Οι οδηγοί ταξί του Vladikavkaz πρόσφεραν επίσης τις υπηρεσίες τους, καθώς πολλοί παρατήρησαν ότι άξιζε να χαρίσουν μια ηλικιωμένη γυναίκα - η μέρα θα ήταν κερδοφόρα.
Είναι γνωστό ότι η διορατική γερόντισσα Αναστασία προέβλεψε στην ηγουμένη της Μεσολαβητικής Μονής Βλαδικαυκάζ ότι θα μαρτυρούσε. Κατά τη λεηλασία του μοναστηριού, η ηγουμένη Claudia (Shcherbinina) υποβλήθηκε σε τρομερά βασανιστήρια, της ζήτησαν τα κλειδιά των ντουλαπιών. Η μητέρα Κλαούντια δεν παράτησε τα κλειδιά και κάηκε ζωντανή από τους δήμιους σε μια αργή φωτιά.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η ηλικιωμένη γυναίκα σταματούσε συχνά κοντά σε σπίτια στα οποία κάποιος πέθαινε σύντομα, κοίταζε λυπημένη την πόρτα, σχεδίαζε ένα σταυρό με ένα ραβδί και προχωρούσε. Έτσι, η ηλικιωμένη γυναίκα προειδοποίησε για την απώλεια, κάλεσε σε μετάνοια.
Η μακαριστή Αναστασία εκοιμήθη στις 24 Δεκεμβρίου 1932. Οι άνθρωποι, έχοντας μάθει για τον θάνατό της, προέρχονταν από προάστια. Από το σπίτι στην οδό Suvorovskaya μέχρι το παρεκκλήσι στο νεκροταφείο της πόλης Ilyinsky, τη συνόδευαν σχεδόν όλοι οι κληρικοί του Vladikavkaz.
Την έθαψαν στην εκκλησία Ilyinsky, θαμμένη όχι μακριά από το ναό. Αργότερα χτίστηκε παρεκκλήσι πάνω από τον τάφο με δωρεές πιστών.
Επτά και πλέον δεκαετίες πέρασαν από τον θάνατο των δικαίων, όλα αυτά τα χρόνια οι ταλαιπωρημένοι έρχονταν στον τάφο της μακαριστης . Πολλοί πιστοί θεωρούν την μακαρία Αναστασία προστάτιδα της πόλης του Βλαδικαυκάζ.
Τρία πράγματα έμειναν που άφησε η μακαριστή Αναστασία στους απογόνους της.
Αυτό είναι το πλεκτό καπέλο που φορούσε. Το ραβδί στο οποίο ακουμπούσε και το κλειδί του κελιού.
Το καπέλο κρατήθηκε σε μια οικογένεια, που ήταν πολύ εξοικειωμένη με τη γριά. Το ραβδί και το κλειδί ανήκουν στον Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β', ο οποίος γεννήθηκε και σπούδασε στην πόλη Βλαδικαυκάζ.
Στον τάφο της, στο νεκροταφείο της πόλης Vladikavkaz Ilyinsky, έχει πάντα κόσμο. Η λατρεία της Σταρίτσας, που ξεκίνησε όσο ζούσε, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι κάτοικοι της πόλης στρέφονται συχνά στη δίκαιη γυναίκα: «Γερόντισσα Αναστασία, αν έχεις τόλμη στον Κύριο τον Θεό μας, προσευχήσου για εμάς τους αμαρτωλούς!». και με πίστη λαμβάνουν αυτό που ζητούν.
Πολλοί κάτοικοι του Vladikavkaz, που θυμήθηκαν την πλούσια, όμορφη, λεπτή κυρία που φορούσε πολυτελή μωβ φορέματα με τρένο και ακριβά καπέλα, αναγνωρίζοντας την Αναστασία με μια παράξενη ενδυμασία, την πήραν για τρελή και κοίταξαν βιαστικά αλλού.
Στην αρχή, η μακαρία έπρεπε να υπομείνει γελοιοποίηση και προσβολές, αλλά ποτέ δεν θύμωσε, παρά μόνο ευχαρίστησε τους παραβάτες. Σύμφωνα με τους σύγχρονους, η μητέρα Αναστασία, λαμβάνοντας τροφή από φιλεύσπλαχνους ανθρώπους, αρκέστηκε σε λίγα, ετοίμασε φαγητό και παρέδωσε τα πάντα στους φτωχούς, χωρίς να αφήνει τίποτα για τον εαυτό της την επόμενη μέρα.
Στο παζάρι και στα μαγαζιά, πωλητές την καλούσαν στο χώρο τους και της ζήτησαν να πάρει κάτι για τον εαυτό τους, αφού είχε ήδη παρατηρηθεί ότι αν έπαιρνε κάτι, τότε το εμπόριο εκείνη την ημέρα είχε επιτυχία. Οι οδηγοί ταξί του Vladikavkaz πρόσφεραν επίσης τις υπηρεσίες τους, καθώς πολλοί παρατήρησαν ότι άξιζε να χαρίσουν μια ηλικιωμένη γυναίκα - η μέρα θα ήταν κερδοφόρα.
Είναι γνωστό ότι η διορατική γερόντισσα Αναστασία προέβλεψε στην ηγουμένη της Μεσολαβητικής Μονής Βλαδικαυκάζ ότι θα μαρτυρούσε. Κατά τη λεηλασία του μοναστηριού, η ηγουμένη Claudia (Shcherbinina) υποβλήθηκε σε τρομερά βασανιστήρια, της ζήτησαν τα κλειδιά των ντουλαπιών. Η μητέρα Κλαούντια δεν παράτησε τα κλειδιά και κάηκε ζωντανή από τους δήμιους σε μια αργή φωτιά.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η ηλικιωμένη γυναίκα σταματούσε συχνά κοντά σε σπίτια στα οποία κάποιος πέθαινε σύντομα, κοίταζε λυπημένη την πόρτα, σχεδίαζε ένα σταυρό με ένα ραβδί και προχωρούσε. Έτσι, η ηλικιωμένη γυναίκα προειδοποίησε για την απώλεια, κάλεσε σε μετάνοια.
Η μακαριστή Αναστασία εκοιμήθη στις 24 Δεκεμβρίου 1932. Οι άνθρωποι, έχοντας μάθει για τον θάνατό της, προέρχονταν από προάστια. Από το σπίτι στην οδό Suvorovskaya μέχρι το παρεκκλήσι στο νεκροταφείο της πόλης Ilyinsky, τη συνόδευαν σχεδόν όλοι οι κληρικοί του Vladikavkaz.
Την έθαψαν στην εκκλησία Ilyinsky, θαμμένη όχι μακριά από το ναό. Αργότερα χτίστηκε παρεκκλήσι πάνω από τον τάφο με δωρεές πιστών.
Επτά και πλέον δεκαετίες πέρασαν από τον θάνατο των δικαίων, όλα αυτά τα χρόνια οι ταλαιπωρημένοι έρχονταν στον τάφο της μακαριστης . Πολλοί πιστοί θεωρούν την μακαρία Αναστασία προστάτιδα της πόλης του Βλαδικαυκάζ.
Τρία πράγματα έμειναν που άφησε η μακαριστή Αναστασία στους απογόνους της.
Αυτό είναι το πλεκτό καπέλο που φορούσε. Το ραβδί στο οποίο ακουμπούσε και το κλειδί του κελιού.
Το καπέλο κρατήθηκε σε μια οικογένεια, που ήταν πολύ εξοικειωμένη με τη γριά. Το ραβδί και το κλειδί ανήκουν στον Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β', ο οποίος γεννήθηκε και σπούδασε στην πόλη Βλαδικαυκάζ.
Στον τάφο της, στο νεκροταφείο της πόλης Vladikavkaz Ilyinsky, έχει πάντα κόσμο. Η λατρεία της Σταρίτσας, που ξεκίνησε όσο ζούσε, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι κάτοικοι της πόλης στρέφονται συχνά στη δίκαιη γυναίκα: «Γερόντισσα Αναστασία, αν έχεις τόλμη στον Κύριο τον Θεό μας, προσευχήσου για εμάς τους αμαρτωλούς!». και με πίστη λαμβάνουν αυτό που ζητούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου