ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΛΑΚΤΙΑΣ ΣΕ ΕΠΙΦΑΝΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΛΑΚΤΙΑΣ ΣΕ ΕΠΙΦΑΝΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΣΤΕΝΟΤΕΡΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ).  ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ)

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Μεγάλη Τρίτη 2014

Σεβαστέ και πολυαγαπητέ μου Άγιε Δέσποτα πατέρα… Δεν σε ξεχνώ, είσαι στα έγκατα της καρδιάς μου, γι’ αυτό παίρνω το θάρρος, αν και είμαι το γερασμένο σκουπίδι της Εκκλησίας και επικοινωνώ μαζί σου.  Παρακαλώ με δάκρυα τον Θεό, αν και είμαι ανάξια και με φορτωμένη την ψυχή αμαρτίες, να στηρίζει….

Εύχομαι παιδί μου να ζήσομε καρδιακά τα Άχραντα Πάθη του Κυρίου και την ένδοξη Ανάστασή Του.  Να μας αξιώσει να χαρούμε το άπλετον φως της Αγίας Του Ανάστασης.  Το φως που βγαίνει μέσα από την καρδιά και γεμίζει όλο τον άνθρωπο.  Το φως που κρύβει ανεξιχνίαστα μυστήρια που νους δεν τα χωρεί και γλώσσα δεν τα διηγείται. Το φως το αληθινόν που βλέπουν καθαρά οι Άγιοι και νοιώθω κι εγώ η βρώμικη από τις αμαρτίες μόνο μέσα από την καρδιά, για να γλυκαθώ και να πάρω, έστω και καθυστερημένα, στροφή μετανοίας.  Το φως που στολίζει τους Αγγέλους και τους Αγίους και τους φανερώνει όλο και καινούργια πράγματα που δεν θα τελειώσουν ποτέ.  (Επεξήγηση: εννοεί την ατέλεστη άνοδο των δικαίων και τις νέες εκπλήξεις της Χάριτος που θα γεύονται μέσα από τις εναλλαγές των αιώνων).

Το φως που δημιουργεί τύψεις στους κολασμένους, το φως του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.  Αυτό το φως έχεις κι εσύ παιδί μου.  Εύχομαι να το μεταδίδεις στο ποίμνιό σου και σ’ όλο τον κόσμο. Και προπαντός στην δική μου σκοτεινή ψυχή.  Να αγαπήσω όλο τον κόσμο ακόμα και τα ζώα και να μισήσω την ελεεινή μου ψυχή… (Πάντα θεωρούσε μετά από κάθε Θεοπτία «ελεεινό σκουπίδι» τον εαυτό της.  Αυτοαποκαλούνταν «βρώμα και δυσωδία» γιατί μπροστά στο άφατο μεγαλείο του Θεού που εμπειρικώς αξιώθηκε να γευθεί, έβλεπε, όπως έλεγε, τί είναι η ίδια… Την συγκλόνιζε ότι έπρεπε έπειτα από αυτή την άρρητη και υπερφυή κατάσταση που βίωνε, να ικανοποιήσει τα αδιάβλητα πάθη του σώματος ήτοι πείνα, δίψα, ύπνο κλπ.  Αισθανόταν χειρότερη από ζώο επειδή έβλεπε την δόξα του Θεού και την δική της χοϊκότητα και μηδαμινότητα).

 Πηγή :e-mesara.gr