Ρωτήθηκε κάποτε ένας γέροντας, πως μένεις ατάραχος, στις πιο δύσκολες περιστάσεις της ζωής του.
Και εκείνος απάντησε:
- Κάνω καλή χρήση των ματιών μου. Βλέπω τον ουρανό, για να δω που προορίζομαι και γνωρίζω, ότι εάν κάνω αυτό που με υποδεικνύει ο εγωισμός και η αξιοπρέπειά μου, δεν πρόκειται να φτάσω ποτέ εκεί και κατά συνέπεια δεν το κάνω. Βλέπω επίσης προς τα κάτω και βλέπω, ότι είμαι από χώμα και σαν χώμα που είμαι αναρωτιέμαι: τί είναι αυτό που με θίγει και με πειράζει; Τέλος βλέπω και γύρω μου, ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα αυτά με παρηγορούν. Έτσι έχω την αταραξία αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου