Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν).Στι23 Νοεμβρίου, η Γεωργία γιόρτασε τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου που καθιερώθηκε στη μνήμη του τροχήλατό του.

Στι23 Νοεμβρίου, η Γεωργία γιόρτασε τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου που καθιερώθηκε στη μνήμη του τροχήλατό του.

Υπάρχουν ονόματα αγίων των οποίων η ζωή μιλάει ιδιαίτερα στην ανθρώπινη καρδιά· τα κατορθώματα και τα βάσανά τους αγγίζουν τις βαθύτερες χορδές μας. Ένα από αυτά τα ονόματα, σαν πολύτιμος λίθος στο ουράνιο στέμμα, είναι το όνομα του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, που ονομάζεται Νικηφόρος. Με αυτό το όνομα πάνε ένα μεγάλο ταξίδι, με αυτό το όνομα μπαίνουν στη μάχη, με αυτό το όνομα ορκίζονται πίστη, με αυτό το όνομα τους ευλογούν οι γονείς των παιδιών τους. Αυτό το όνομα δοξάζεται σε όλες τις χριστιανικές χώρες - από τον Ινδικό Ωκεανό μέχρι τον Ατλαντικό, από την άμμο της Σαχάρας μέχρι τα χιόνια της Σιβηρίας. Ασημένιες εικόνες του μεγαλομάρτυρα είχαν κολλήσει στο στήθος τους από στρατιώτες, που ετοιμάζονταν να πάνε στη μάχη.

Στη Γεωργία ανεγέρθηκαν εκκλησίες στο όνομα του Αγίου Γεωργίου σε κάθε τοποθεσία και είναι ιδιαίτερα σεβαστός στις ορεινές περιοχές. Η ζωή του ορειβάτη μοιάζει με τη ζωή του ασκητή. Αντί για πλούτη, έχει ελευθερία, αντί για κοσμική διασκέδαση - τα έθιμα των βουνών, που στους κατοίκους των κοιλάδων φαίνονται σαν μοναστικοί κανόνες. Το μονοπάτι των βοσκών και των κυνηγών συχνά περνά σε ιλιγγιώδη ύψη, με μια άβυσσο να απλώνεται κάτω από τα πόδια τους. Τα μονοπάτια στα ψηλά βουνά είναι συχνά τόσο στενά που δύο άτομα δεν μπορούν να περάσουν ο ένας τον άλλον πάνω τους. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να πιαστείς με το χέρι σου για να σε αποτρέψει να πέσεις αν ξεπηδήσει μια πέτρα από κάτω από το πόδι σου: το μόνο στήριγμα για έναν ταξιδιώτη που κάνει το δρόμο του στο μόλις ορατό μονοπάτι που προσκολλάται στον βράχο είναι η προσευχή και η δύναμη της θέλησης. Εάν η καρδιά τρέμει και δεν μπορεί να το αντέξει, τότε η άβυσσος θα καταπιεί τον άνθρωπο, σαν ένα φίδι που προσελκύει τη λεία προς τον εαυτό του με το μαγευτικό, υπνωτιστικό βλέμμα του. Γι' αυτό οι ορειβάτες σεβάστηκαν τόσο πολύ τους ναούς του Αγίου Γεωργίου -ακόμη και τα ερείπια, τα ερείπια και τις πέτρες τους. Ο Άγιος Γεώργιος κάνει την καρδιά του ανθρώπου στα βουνά σκληρή σαν το σπαθί στη μάχη.

Στο οικόσημο των Μπαγκρατιόντων βασιλιάδων της Γεωργίας εικονίζεται ο Άγιος Γεώργιος να σκοτώνει έναν δράκο. Προηγουμένως, η εικόνα του Μεγαλομάρτυρα στα λάβαρα του γεωργιανού στρατού ήταν κεντημένη με μετάξι. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο επίσκοπος Ρουσταβί κρατούσε το λάβαρο και οι ιερείς κρατούσαν τις εικόνες. Συχνά η εικόνα του Αγίου Γεωργίου κόπηκε στις πανοπλίες των στρατιωτών.

Σε πολλές γλώσσες του κόσμου, η Γεωργία ονομάζεται η χώρα του Γεωργίου. Ετυμολογικά, αυτό το όνομα μπορεί να εξηγηθεί με διαφορετικούς τρόπους. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στη συνείδηση ​​του γεωργιανού λαού προστάτης του είναι ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος.

Υπάρχει κάποια μυστηριώδης κυκλικότητα στην ιστορία. Ο τελευταίος Γεωργιανός βασιλιάς έφερε το όνομα Γεώργιος, σαν σημάδι ότι με τον θάνατό του η μοίρα της χώρας ανατέθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρωσίας ήταν ο Νικόλαος Β' - είναι γνωστό ότι οι Ρώσοι λατρεύουν ιδιαίτερα τον Άγιο Νικόλαο. ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΒ' και ο Άγιος Ισαποστόλων ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη και το Βυζαντινό κράτος. ο τελευταίος Βούλγαρος βασιλιάς ήταν ο Μπόρις και υπό τους Ισαποστόλους Μπόρις τον 9ο αιώνα, η Βουλγαρία φωτίστηκε. Πώς μπορεί αυτό να εξηγηθεί από την τύχη και τη σύμπτωση ή από το γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία έχει τις δικές της πνευματικές προεκτάσεις; Συχνά στους ρυθμούς και στα φαινόμενα του ξετυλίγεται σαν παραβολή και ανοίγεται σαν προφητικός δίσκος. Η ίδια η λατρεία των αγίων από τους ανθρώπους, η ιδιαίτερη, η πιο θερμή αγάπη για αυτούς μαρτυρούν ότι αυτοί, αυτοί οι άγιοι, παραμένουν προστάτες του. Ως εκ τούτου, το οικόσημο και οι πολεμικές σημαίες της Γεωργίας, μαζί με τις θαυματουργές εικόνες και τα λείψανα του Αγίου Γεωργίου, λειτούργησαν ως ασπίδα για τη χώρα για πολλούς αιώνες.

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου, στις 23 Νοεμβρίου, καθιερώνεται στη μνήμη των τροχοφόρων και βασανιστηρίων του. Αυτή η γιορτή έχει γίνει μέρος της σάρκας και του αίματος των λαών της Γεωργίας, των οποίων η ιστορία είναι μια συνεχής μαρτυρολογία - ένα χρονικό βασανιστηρίων. Η Τροχαία του Αγίου Γεωργίου του Νικηφόρου είναι ίσως η μοναδική γιορτή στην Εκκλησία όταν δοξάζεται ένα από τα μαρτύρια, επιλεγμένο χωριστά από ολόκληρο τον βίο του αγίου.

Κατά την εισβολή του Τζαλάλ-εντ-Ντιν, που μετέτρεψε την Τιφλίδα σε φλιτζάνι αίμα, του Ταμερλάνου, που πέρασε σαν το φάντασμα του θανάτου με το δρεπάνι στα χέρια, από τα ανατολικά προς τα δυτικά της Γεωργίας, του Σαχ Αμπάς, που μετέτρεψε πόλεις σε ερείπια και χωριά σε λημέρια άγριων ζώων, μια τέτοια ασυνήθιστη γιορτή όπως η ανάμνηση της οδήγησης του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, ήταν ιδιαίτερα κοντά στην ψυχή των κατοίκων της Γεωργίας. Στα παλιά γεωργιανά ημερολόγια, ο Νοέμβριος ονομάζεται Giorgobistve - ο μήνας του Αγίου Γεωργίου.

Η πρόνοια του Θεού ήταν να γίνει ο φωτιστής της Γεωργίας συγγενής του Αγίου Γεωργίου, η Αγία Νίνα ισάξια των Αποστόλων. Η ζωή και τα κατορθώματα του μεγαλομάρτυρα έγιναν γνωστά στον γεωργιανό λαό από τα χείλη της αδελφής του. το όνομα του Αγίου Γεωργίου του Νικηφόρου ήρθε στη Γεωργία ταυτόχρονα με το κήρυγμά της. Έκτοτε λάμπει στον ουρανό της εκκλησίας των Ιβήρων με τη λάμψη πρωινού αστεριού. Οι περισσότερες εκκλησίες στη Γεωργία καθαγιάζονται προς τιμή της Μητέρας του Θεού και του Αγίου Γεωργίου. Είναι σημαντικό ότι ο ναός που χτίστηκε πάνω από τον τάφο της Παναγίας Νίνας φέρει το όνομα του Αγίου Γεωργίου, λες και η ίδια η ισότιμη με τους Αποστόλους Νίνα, πριν από το θάνατό της, μίλησε με τον αδελφό της για το μέλλον της Γεωργίας.

Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου με τη μορφή ενός ιππέα που σκοτώνει έναν δράκο με ένα δόρυ δεν είναι μόνο μια ανάμνηση της μοναδικής μάχης με ένα θεοποιημένο τέρας και η σωτηρία μιας πριγκίπισσας από τον θάνατο, είναι ένα σύμβολο της νίκης του Χριστιανισμού εναντίον του παγανισμού η νίκη ενός χριστιανού επί του δράκου της αμαρτίας και των παθών στην ανθρώπινη καρδιά, η νίκη του καλού και του φωτός επί του κακού και του πνευματικού σκότους.

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν)