Θυμᾶμαι τόν ἀββᾶ Pierre, γυιό ἑνός πλουσίου ἐμπόρου μεταξιοῦ στή Lyon τῆς Γαλλίας. Ὁ Pierre ἦταν ἐπιφανής πολιτικός πρίν ἀπό τό Β' Παγκ. Πόλεμο. Μετά, συντετριμμένος ἀπ' τή φτώχια τήν ὁποία ἔβλεπε, παραιτήθηκε ἀπ' τή θέσι του κι ἔγινε
Καθολικός μοναχός ἀφιερωμένος στή βοήθεια τῶν χιλιάδων ἀστέγων ζητιάνων τῆς Γαλλίας. Τούς ὀργάνωσε σέ ὁμάδες πού μάζευαν ἀπ' τήν πόλι κουρέλια και μπουκάλια καί κομμάτια μέταλλο. Ἔκτισαν μία ἀποθήκη ἀπό πεταμένα τοῦβλα καί ἄρχισαν μία ἐπιχείρησι ὅπου ξεχώριζαν καί ἀνακύκλωναν τούς τεράστιους σωρούς ἀχρήστων τά ὁποῖα συγκέντρωναν.
Ὁ ἀββᾶς Pierre κατάφερε να πάρη ἀπό τή Γαλλική κυβέρνησι δωρεάν γῆ καί μερικά μηχανήματα οίκοδομῶν (μπετονιέρες, ἐκσκαφεῖς, καρότσια), τά ὁποῖα οἱ ἐργάτες του χρησιμοποίησαν για να κτίσουν τα σπίτια τους. Στα περίχωρα σχεδόν κάθε μεγάλης πόλεως στη Γαλλία ξεπήδησαν αὐτές οἱ “πολιτείες του ἀββᾶ Pierre”. Σύντομα πολύ λίγοι άστεγοι ζητιάνοι ἀπέμειναν στη Γαλλία, κι αὐτό ἐξηγεῖ πῶς ἔτυχε να συναντήσω τόν ἀββᾶ Pierre. Σταμάτησε στη Vellore [στήν Ἰνδία] στα πλαίσια ενός ταξιδιοῦ τό ὁποῖο έκανε στον κόσμο σε μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ή ὀργάνωσή του, οἱ "Μαθητές τῆς Ἐμμαούς”, ἀντιμετώπιζε μία κρίσι. Ὅπως μοῦ ἐξήγησε, "Πιστεύω ὅτι κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη νά τόν χρειάζονται. Οἱ ζητιάνοι μου πρέπει νά βροῦν κάποιον πού νά εἶναι χειρότερα ἀπ᾿ αὐτούς, κάποιον τόν ὁποῖο νά μποροῦν νά ὑπηρετήσουν. Ἀλλιῶς θά γίνουμε μία πλούσια ἰσχυρή ὀργάνωσι, καί τό πνευματικό περιεχόμενο θά χαθῆ!”. Στή Vellore βρῆκε μία κατάλληλη ἀποστολή γιά τούς νεόπλουτους ζητιάνους του: συμφώνησε νά δωρίσουν οἱ ὀπαδοί του μία πτέρυγα για
τούς λεπρούς στο νοσοκομεῖο τῆς Vellore. "Μόνο μέσα ἀπό τήν ὑπηρεσία", εἶπε ὁ ἀββᾶς Pierre, “μποροῦσαν νά βροῦν πραγματική ευτυχία"»
BRAND PAUL AND YANCEY PHILLIP ΠΌΝΟΣ ΈΝΑ ΔΏΡΟ ΠΟΎ ΚΑΝΈΝΑΣ ΔΕΝ ΘΈΛΕΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.