Αρχιμανδρίτης Pavel (Gruzdev). Ιστορίες!!! Μοναστηριακό μέλι!!!

Αρχιμ. Pavel (Gruzdev)

Η πιο ευτυχισμένη μέρα

Ιστορίες του Αρχιμανδρίτη Pavel (Gruzdeva) .

Πρόλογος

Το όνομα του γέροντος των Γιαροσλάβων Αρχιμανδρίτη Παύλου (Γκρούζντεφ) τιμάται στο Βαλαάμ και στο Άγιο Όρος, στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, στην Ουκρανία και τη Σιβηρία. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο πατέρας Πάβελ δοξάστηκε με πολλά δώρα. Ο Κύριος άκουσε τις προσευχές του και τους απάντησε. Αυτός ο δίκαιος άνθρωπος έζησε μια πανίσχυρη ζωή με τον Θεό και με τους ανθρώπους, συμμεριζόμενος όλες τις δοκιμασίες που έπληξαν τη Ρωσία τον 20ό αιώνα. Η μικρή πατρίδα του Pavel Gruzdev - η πόλη της κομητείας Mologa - πλημμύρισε από τα νερά της ανθρωπογενούς θάλασσας Rybinsk και ο εξόριστος Mologa έγινε μετανάστης και στη συνέχεια τρόφιμος σε στρατόπεδο, έχοντας εκτίσει ποινή για την πίστη του για έντεκα χρόνια . Και πάλι επέστρεψε στη γη Mologa - πιο συγκεκριμένα, ό,τι είχε απομείνει από αυτήν μετά την πλημμύρα - και υπηρέτησε εδώ ως ιερέας στο χωριό Verkhne-Nikulskoye για σχεδόν τριάντα χρόνια και τρία χρόνια...

Ανάμεσα σε όλα τα χαρίσματα του Αρχιμανδρίτη Παύλου, είναι αξιοσημείωτο το χάρισμά του ως παραμυθά: φαινόταν να θεράπευε τον συνομιλητή του με τη ζωογόνο δύναμη του λόγου του. Όλοι όσοι επικοινωνούσαν με τον ιερέα, που άκουσαν τις ιστορίες του, θυμούνται με μια φωνή ότι άφησαν τον πατέρα Πάβελ «σαν με φτερά», ο εσωτερικός τους κόσμος μεταμορφώθηκε τόσο χαρούμενα. Ελπίζουμε ότι οι αναγνώστες των ιστοριών του Πατέρα θα νιώσουν αυτή τη χαρούμενη πνευματική δύναμη στην επικοινωνία με τον πρεσβύτερο του Γιαροσλάβ. Όπως είπε ο πατέρας Πάβελ: «Αν πεθάνω, δεν θα σε αφήσω».

Γενεαλογικό του Pavel Gruzdev

Το γενεαλογικό δέντρο του Pavel Gruzdev έχει τις ρίζες του στην αρχαία γη Mologa. «Μια φορά κι έναν καιρό, ένας χωρικός Terenty (Terekha) ζούσε στο χωριό Bolshoi Borok», γράφει ο πατέρας Πάβελ στα τετράδια του ημερολογίου του. «Αυτός ο Τέρεντι είχε έναν γιο, τον Αλεξέι, ο οποίος είχε μια απατεώνα σύζυγο, τη Φέκλα Καρπόβνα». Μεταξύ των έξι παιδιών του Terenty (οι Gruzdevs ονομάζονταν Terekhins παλιά) υπήρχε ένας γιος, ο Alexey Terentyich και είχε έναν δεύτερο γιο που ονομάζεται Ivan Alekseevich Gruzdev - αυτός είναι ο παππούς του Fr. Πάβελ. «Ένας ηλικιωμένος άνδρας μέσου ύψους, μια μικρή καφέ γενειάδα, διαπεραστικά καστανά μάτια και μια σταθερή σωλήνα που ζεσταίνει τη μύτη, μαλλιά κομμένα  παλιές ρωσικές μπότες, ένα κατώτερο σακάκι και ένα παλιό καπέλο, και δουλειά και φροντίδα από το πρωί μέχρι το βράδυ », θυμάται ο πατέρας Πάβελ. Η οικογένεια είναι δέκα άτομα, αλλά «υπήρχε μόνο ένα οικόπεδο, υπήρχε μια αγελάδα στην αυλή, δεν υπήρχαν άλογα». «Η σύζυγός του ήταν η Marya Fominishna, με καταγωγή από το Petrov, από το χωριό Novoye Verkhovye - μια παχουλή, σωματικά ανεπτυγμένη γυναίκα, φυσικά 40 τοις εκατό κωφή, με ένα κονδυλωμάτων στο αριστερό της μάγουλο», περιγράφει ο Fr. Πάβελ η γιαγιά του. - Καλοκαίρι στο χωράφι, χειμώνας - κλώση, ύφανση, ανατροφή εγγονιών. Αυτοί οι εργάτες είχαν έξι παιδιά». Η πρώτη κόρη των Gruzdevs, η Όλγα, έχοντας ολοκληρώσει τη μία τάξη του δημοτικού σχολείου, πήγε στο Μοναστήρι Mologsky Afanasyevsky, όπου ζούσε η αδερφή της γιαγιάς της από τον πατέρα της, η μοναχή Evstolia, και μια θεία, η μοναχή Έλενα, επίσης. Ο γιος Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1888. «Μετά την ολοκλήρωση τριών τάξεων του δημοτικού σχολείου», γράφει ο π. Ο Pavel, - στάλθηκε από τους γονείς του στο Rybinsk στο κατάστημα κάποιου Adreyanov, αλλά η σπαστική παιδική εργασία και η απάνθρωπη βάναυση μεταχείριση των ιδιοκτητών τον ανάγκασαν να φύγει με τα πόδια στη Mologa και, χωρίς να πάει σπίτι, πήγε στόν Ievlev Alexander Pavlych, ο οποίος είχε ένα κρεοπωλείο, στο οποίο εργαζόταν πριν από την επανάσταση ή μάλλον μέχρι το 1914». Η αρχαία Mologa λαμπυρίζει στο πάχος του χρόνου, όπως το μυστηριώδες Kitezh μέσα στα νερά του Svetloyar. Mologa, Mologa, και οι χρυσοί θρύλοι σας βρίσκονται τώρα στον πάτο! Σπίτια και δρόμοι, εκκλησίες και νεκροταφεία, σταυροί και καμπαναριά πλημμύρισαν. Πού είναι ο άγιος ανόητος Leshinka, ο οποίος ήρθε στο κατάστημα των Ievlevs και ρώτησε τον ιδιοκτήτη: "Masha, Masha, δώσε μου μια δεκάρα", αφού το έλαβε, το έδωσε αμέσως σε κάποιον ή το έβαλε σε κάποια χαραμάδα; Προφανώς, ο Pavel Gruzdev διατήρησε τη μνήμη ενός περιστατικού από τον πατέρα του, Alexander Ivanovich. «Ο μπαμπάς μου και ο ιδιοκτήτης του λάτρευαν να πηγαίνουν για κυνήγι για πάπιες στην Ιερά Λίμνη το φθινόπωρο. Μια βροχερή φθινοπωρινή μέρα, με πολλά θηράματα σκοτωμένα, χάθηκαν οι κυνηγοί μας. Είχε αρχίσει να νυχτώνει, και έβρεχε σε κουβάδες. Πού να πάτε; Ποια πλευρά της Mologa; Χωρίς προσανατολισμό. Αλλά ξαφνικά είδαν από μακριά, σαν να λέγαμε, μια πύρινη στήλη να υψώνεται από τη γη, να απλώνεται στον ουρανό. και αυτοί, ευχαριστημένοι, πήγαν σε αυτό το ορόσημο. Δύο ή τρεις ώρες αργότερα, ο Alexander Pavlych (Ievlev) και ο πατέρας του έτρεξαν στον φράχτη του νεκροταφείου της πόλης Mologa. Έχοντας σκαρφαλώσει πάνω από τον φράχτη, είδαν έναν φρέσκο ​​τάφο, στον οποίο ο Leshinka προσευχόταν στα γόνατά του με τα χέρια του υψωμένα στον ουρανό, αυτή η θαυμάσια λάμψη προερχόταν από αυτόν. Ο Alexander Pavlych έπεσε στα γόνατα μπροστά του με τα λόγια: "Lesha,προσευχήσου για εμάς», στην οποία απάντησε: «Προσευχήσου και μην πεις σε κανέναν ότι με είδες εδώ». Το πλήρες όνομα του Leshinka είναι Alexey Klyukin, θάφτηκε στο μοναστήρι Mologsky Afanasyevsky κοντά στον θερινό καθεδρικό ναό, στο βωμό στη δεξιά πλευρά.

Το 1910, ο Alexander Ivanovich παντρεύτηκε μια κοπέλα από το χωριό Novoselki, Solntseva Alexandra Nikolaevna. Ο πρωτότοκος ήταν ένας γιος, ο Πάβελ, το 1912, γεννήθηκε μια κόρη, η Όλγα, το 1914, μια κόρη, η Μαρία και στις 19 Ιουλίου 1914 άρχισε ο πόλεμος. Ναι, όπως όλοι, διαβάζουμε στα ημερολόγια του π. Πάβελ. «Θυμάμαι ότι υπήρχε κακό ενοίκιο και πρόστιμο για τα καυσόξυλα που κουβαλούσαν από το δάσος στους ώμους μας. Έτσι, η γιαγιά και η μητέρα καταδικάστηκαν σε μια εβδομάδα στο Boronishino, στη διοίκηση του volost, στο κρύο, φυσικά, η γιαγιά με πήρε μαζί της, και ήμασταν πολλοί από το Borku που ήμασταν μη πληρωμένοι - περίπου 15- 20 άτομα. Μας Κλείδωσαν όλους σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, σάν  εγκληματίες. Και ανάμεσά μας υπήρχαν πολύ ηλικιωμένοι Taras Mikheich και Anna Kuzina, κοντόφθαλμοι και οι δύο. Πήγαν λοιπόν στην τουαλέτα για να συνέλθουν, και έκαιγε μια λάμπα κηροζίνης και με κάποιο τρόπο την έσπασαν. Η κηροζίνη φούντωσε, λίγο και δεν κάηκαν. Και το πρωί ήρθε ο επιστάτης Sorokoumov και μας έδιωξε όλους έξω. Ήταν 29 Αυγούστου 1915-1916».

Ο πατέρας πολέμησε στο μέτωπο και η οικογένεια ζούσε στη φτώχεια και περπάτησε σε όλο τον κόσμο. Η μητέρα του Pavlusha, ως η μεγαλύτερη, τον έστειλε να ζητιανεύει και να μαζεύει κομμάτια γύρω από το χωριό. Και ήταν τεσσάρων ετών. Και κατέφυγε στο μοναστήρι Αφανασγιέφσκι στη θεία του.

Μοναστηριακό μέλι

Ήρθαν λοιπόν στην ηγουμένη να προσκυνήσουν. «Χτύπα στα πόδια σου! - είπε ο πατέρας. - Η ηγουμένη λέει: «Λοιπόν, τι να κάνουμε, Πάβελκο! Υπάρχουν πολλά κοτόπουλα, κότες, ας προσέχει να μην τα κλέψουν τα κοράκια».

Έτσι ξεκίνησε για τον πατερα η μοναστική υπακοή του Παύλου.

«Έβοσκαν κοτόπουλα, μετά βοσκούσαν αγελάδες και άλογα», θυμάται. - Πεντακόσια στρέμματα γης! Αχ πώς ζούσαμε...

Τότε - δεν υπάρχει τίποτα γι 'αυτόν, δηλαδή για μένα, Pavelka, - πρέπει να τον συνηθίσουμε στο βωμό! Άρχισε να περπατάει στο βωμό, να σερβίρει το θυμιατήρι, να φυσάει το θυμιατήρι...»

«Δούλεψαν σκληρά στο μοναστήρι», θυμάται ο ιερέας. Στο χωράφι, στον κήπο, στον αχυρώνα, έσπερναν, θέριζαν, κούρεψαν, έσκαβαν - συνεχώς στον καθαρό αέρα. Και οι άνθρωποι ήταν κυρίως νέοι, πεινούσαν όλη την ώρα. Και έτσι η Pavelka κατάλαβε πώς να ταΐσει τις αρχάριες αδελφές με μέλι:

«Ήμουν περίπου πέντε ή επτά χρονών εκείνη την εποχή, όχι περισσότερο. Μόλις αρχίσαμε να αντλούμε μέλι στο μελισσοκομείο της μονής και εκεί μαζεύω μέλι.  Μόνο η ηγουμένη ήταν υπεύθυνη για το μέλι στο μοναστήρι. ΕΝΤΑΞΕΙ!

Αλλά εγώ θέλω μέλι, το θέλουν και οι αδερφές μου, αλλά δεν υπάρχει ευλογία.

Δεν έχουμε εντολή να φάμε μέλι.

- Μωρέ Ηγουμένη, ευλόγησε το μέλι!

«Δεν επιτρέπεται, Παβλούσα», απαντά.

«Εντάξει», συμφωνώ, «όπως θέλεις, τη θέλησή σου».

Και τρέχω στον αχυρώνα, ένα σχέδιο ετοιμάζεται στο μυαλό μου για το πώς να πάρω μέλι. Αρπάζω τον μεγαλύτερο αρουραίο από την παγίδα και τον πηγαίνω στον παγετώνα όπου είναι αποθηκευμένο το μέλι. Περίμενε, μόλυνση, και πάρε την αμέσως εκεί.

Άλειψα τον αρουραίο με μέλι με ένα πανάκι και λέω:

- Μάνα! Μητέρα! - και το μέλι ρέει από τον αρουραίο, τον κρατάω από την ουρά:

- Πνίγηκε σε ένα βαρέλι!

Και ουρλιάζω, τι κάνεις! Ο αρουραίος δεν είχε δει ποτέ ούτε ένα βαρέλι μέλι. Και για όλους, το μέλι βεβηλώνεται, όλοι τρομοκρατούνται - ο αρουραίος πνίγηκε!

- Πάρε αυτό το βαρέλι, Πάβελκα, και εκεί είναι! - διατάζει η ηγουμένη. - Για να μην είναι κοντά στο μοναστήρι!

Αυτό χρειάζομαι. Έλα, πάρτο! Το πήρε και το έκρυψε κάπου...

Ήρθε η Κυριακή, πήγαινε στην εξομολόγηση... Και ο αρχιερέας π. Νικολάι (Ροζίν), πέθανε προ πολλού και ετάφη στη Μόλογα.

- Πάτερ Νικολάι, πατέρα! - Ξεκινάω με δάκρυα στα μάτια. - Ντροπή! Έτσι, λένε, και έτσι, έκλεψα ένα βαρέλι μέλι. Αλλά δεν σκεφτόταν τον εαυτό του, λυπόταν τις αδερφές του, ήθελε να τις περιποιηθεί…

«Ναι, Pavlusha, η αμαρτία σου είναι μεγάλη, αλλά το γεγονός ότι νοιάστηκες όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τις αδερφές σου, μαλακώνει την ενοχή σου...» Και μετά μου ψιθυρίζει ήσυχα στο αυτί: «Αλλά  γιε, Εάν μπορεί, φέρε και σέ εμένα... Ο Κύριος βλέποντας την καλοσύνη και τη μετάνοιά σου θα συγχωρήσει την αμαρτία σου! Κοίτα, μην πεις λέξη σε κανέναν για αυτό, αλλά θα προσευχηθώ για σένα, παιδί μου».

Ναι, Κύριε, ναι, Ελεήμων, Δόξα Σοι! Πόσο εύκολο είναι! Τρέχω, φέρνω ένα βάζο μέλι στον αρχιερέα. Το πήγε στο σπίτι του και του το έδωσε. Δόξα σε Σένα, Κύριε! Έφυγε ένα βάρος από τους ώμους μας».

Αυτή η ιστορία με το μοναστηριακό μέλι έχει γίνει ήδη λαϊκός θρύλος, γι' αυτό και λέγεται με διαφορετικούς τρόπους. Κάποιοι λένε ότι δεν ήταν αρουραίος, αλλά ποντίκι. Άλλοι προσθέτουν ότι αυτό το ποντίκι το έπιασε η μοναστηριακή γάτα Ζέφυρος, ή στην κοινή γλώσσα - Ζίφα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ο Παβέλκα υποσχέθηκε στις ηγουμένες να προσευχηθούν «για τους βρωμοφάγους» όταν έγινε ιερέας... Αλλά αυτή την ιστορία τη μεταφέρουμε όπως την είπε ο ίδιος ο ιερέας και ούτε λέξη παραπάνω!