Μνήμες από λόγια του π. Γερασίμου για τον Άγιο Φιλούμενο.

Μνήμες από λόγια του π. Γερασίμου για τον Άγιο Φιλούμενο.

Από το εκκλησάκι της Παναγίας της Ρακαντζή στην Κεφαλονιά ταξίδευε η σκέψη μας στην Κύπρο και στην Αγία Γη, καθώς ακούγαμε τον π. Γεράσιμο να μας μιλάει για τον Άγιο Φιλούμενο:

Εμαρτύρησε τώρα πρόσφατα, το 1979  ο Ιερομάρτυς Φιλούμενος από την πολύπαθη, τη βασανισμένη, τη μαρτυρική Κύπρο. Είχε γονείς αγίους ο Χριστιανός. Πόσο σημαντική είναι η προσευχή της μάνας και του πατέρα!

“Να κάνουμε και καμιά προσευχή”, είπα σε ένα παιδί που ήρθε να με δει. 

“Δεν ξέρω”, μου λέει.

 “Καλά η μάνα σου δεν σου έμαθε...”

 “Δεν μου έμαθε ποτέ”, μου απαντάει.

“Η νόνα σου;”

 “Ποτέ”.

 Και ερωτώ αν έφταιγε το παιδί που δεν ήξερε να προσεύχεται,  που δεν είχε καθόλου εκκλησιαστική παιδεία. Ούτε η γιαγιά, ούτε η μάνα τού μίλησαν ποτέ για Θεό, για εκκλησία, για σαρακοστή, για Χριστούγεννα, για Πάσχα, για Θεία Κοινωνία. “Ε κάτι να αρχίσουμε να μαθαίνουμε, παιδάκι μου, σιγά – σιγά”... του λέω. 

“Ξέρω το 'εν Ιορδάνη’, να το λέω;” ... 

“Το πιο ωραίο απ' όλα, να το λες, έχει την Αγία Τριάδα, το Άγιον Πνεύμα”. Και προχώρησε, να έχουμε την ευχή του. Αυτό είναι το πνεύμα της Εκκλησίας. 

Ο Άγιος Φιλούμενος, που γιορτάζει σήμερα, είχε πολύ ευσεβείς γονείς. Τόση αγάπη είχαν οι γονείς του που παρακάλεσαν τον Θεό να πεθάνουν μαζί. Και πέθανε χαράματα η γυναίκα η Μαγδαληνή και το απόγευμα της ίδιας μέρας χωρίς να έχει μάθει για τον θάνατό της ο Γεώργιος, ο σύζυγός της με το όνομά της στα χείλη. Τόση αγάπη είχε το ανδρόγυνο. Και τους κήδευσαν μαζί.

Τα δύο δίδυμα αδέλφια, κατά κόσμο ο Σοφοκλής και ο Αλέξανδρος, κι αργότερα π. Φιλούμενος και π. Ελπίδιος, δεκατετράχρονα τότε, πήραν την ευχή μετά από κλάματα από τον δισταχτικό πνευματικό τους και πήγαν  καλογερακια στο Σταυροβούνι ... Έπειτα έφυγαν για τους Αγίους  τόπους. 

Ο πατήρ Φιλούμενος έμεινε εκεί σαράντα – πέντε χρόνια και διηκόνησε στους Αγίους Τόπους, όπου περπάτησε ο Κύριος, στη Βηθλεέμ, στη Ναζαρέτ, στο Σαραντάριο, σε διάφορα προσκυνήματα. Τελικά πήγε στο Φρέαρ του Ιακώβ, όπου συνάντησε ο Κύριος  τη Σαμαρειτιδα.

Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Φιλουμένου του εν Αγκύρα μαρτυρήσαντος, φανατικοί Εβραίοι εισήλθαν κρυφά στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ. Ήταν μεγάλη κακοκαιρία, δεν είχε πολύ κόσμο και αφού μπήκαν μέσα κρύφτηκαν μέχρι που έφυγε ο φύλακας. Ο Άγιος ήταν με το πετραχήλι, έκανε εσπερινό. Και γράφει εκεί στο συναξάρι ότι ήταν πάρα πολύ φιλακόλουθος...  Εκεί λοιπόν που έκανε τον εσπερινό, πριν το ‘πρόσχωμεν’, μπήκε αυτός ο φανατικός Εβραίος και όπως ο Άγιος έκανε το σταυρό του, τον κτύπησε με το τσεκούρι και  κακοποιώντας τον άγρια τον σκότωσε. Και για να σβήσει τα ίχνη του εγκλήματος έριξε χειροβομβίδα. Την άλλη μέρα βρήκαν το άγιο λείψανο του Αγίου, κομμάτια εκεί, τον πήγαν στο νοσοκομείο, και άρχισαν να φαίνονται τα σημεία της αγιότητος. Ενώ έμεινε στο ψυγείο πέντε μέρες, όταν πήγαν οι Αγιοταφίτες πατέρες να τον ντύσουν ήταν μαλακός. Συγκεκριμένα, όπως ομολόγησε ο μοναχός ο π. Σωφρόνιος που τον έντυσε, ο Άγιος τον βοήθησε κινώντας ανάλογα τα μέλη του, χωρίς να παρουσιάζει το φαινόμενο της νεκρικής ακαμψίας. 

Στα τρία χρόνια έγινε η ανακομιδή και βγήκε το σώμα άφθαρτο, όπως είναι ο Άγιος Γεράσιμος και ελαστικό και τα ρούχα σε καλή κατάσταση και τα πάντα. 

Την ίδια στιγμή που μαρτυρούσε ο αδελφός του, ο π. Ελπίδιος, στο Άγιον Όρος, τον γνώρισα εγώ, εκαμάρωνε μάλιστα, το διαλαλούσε να έχουμε την ευχή του, έλεγε “εγώ είμαι αδελφός του Φιλούμενου, που μαρτύρησε”. Ήτανε στη Νέα Σκήτη στο Άγιον Όρος και ο αδελφός του στα Ιεροσόλυμα, κοιτάξτε πόση είναι η απόσταση, κοτάξτε στο χάρτη πόσο απέχει το Άγιον Όρος, η Χαλκιδική από το Ισραήλ ... τον άκουγε να του λέει το μαρτύριό του. “Με σκοτώνουν, αδελφέ μου, με τσεκούρι”.

Μετά έγινε γνωστό το μαρτυρικό τέλος του. Ο Άγιος Φιλούμενος με τα μαρτύριά του, με την άσκησή του, με την υπομονή του, φωνάζει κουράγιο, κουράγιο στις θλίψεις, στις δοκιμασίες, στις ανάγκες, στα αδιέξοδα, στον πόνο.

 Ο Άγιος να είναι στήριγμα, προστάτης, οδοδείκτης.