"Ο π. Ευσέβιος κατά τά έτη 1976-1980 εδημοσίευσεν επίσης είς τό "Δελτίον" τής Ι.Μητροπόλεως τρία μικρά ηθικοθρησκευτικού περιεχομένου κείμενα, ώς σειράν άρθρων υπό τόν γενικόν τίτλον
"Συγχρονισμένος Χριστιανισμός"; Η σειρά τών άρθρων αυτών έμεινεν ημιτελής, λόγω τής άναχωρήσεως τού αρχιμανδρίτου Ευσεβίου Βίττη έκ Σουηδίας, κατά τό έτος 1980, πρός εγκαταβίωσιν είς Άγιον Όρος". ¨Ως άλλος Ισίδωρος Πηλουσιώτης, ο οποίος από τήν πληθώρα τών επιστολών του έλαβε τόν τίτλο τού λογίου πατρός τής Εκκλησίας, έτσι καί ο π. Ευσέβιος έγραψε χιλιάδες επιστολές μέ περιεχόμενο παραμυθίας, στηρίξεως, διαποιμάνσεως, νουθεσίας πρός τούς παραλήπτες συνανθρώπους του. Πραγματικός θησαυρός καί ιερή παρακαταθήκη γιά χιλιάδες παραλήπτες είναι οι επιστολές πού τούς έστελνε ο π. Ευσέβιος. Μέ τήν ευκαιρία εορτών (Χριστουγέννων, Πάσχα, Μεταμορφώσεως κλπ) συνήθιζε νά στέλνει "Πρός τούς κατά καιρούς αγαπητούς αλληλογράφους" του ένα είδος εγκύκλιας επιστολής, μέ βαθύτατο περιεχόμενο.
Ο π. Ευσέβιος μέσα από τίς επιστολές πού λάβαινε-αλλά καί από όσα τού εκμυστερεύονταν στό ιερό πετραχήλι του - είχε γνωρίσει όλες τίς πτυχές τού ανθρώπινου πόνου. Θεωρούσε ότι "είναι αδύνατο νά απαριθμηθούν όλες οι αρνητικές καταστάσεις, πού μετατρέπουν τή ζωή σέ κόλαση καί κάνουν κατασκότεινο τόν ουρανό τής ψυχής". Καί τί έκανε μέ όλη τήν πηγαία καί ειλικρινή αγάπη του; Τόσο μέ τό λόγο του στίς κατ ιδίαν συζητήσεις καί εξομολογήσεις, όσο καί μέ τά απαντητικά του γράμματα, προσπαθούσε στόν καθένα νά ανοίξει "κάποια ρωγμή γαλάζιας ελπίδας στόν κατασκότεινο ουρανό τής ψυχής του, ώστε νά μπορεί νά περάσει από αυτήν καί μιά έλάχιστη, έστω, φωτεινή ακτίνα αισιοδοξίας"... Στίς εγκύκλιες επιστολές του ο πατήρ Ευσέβιος εύρισκε καί τήν ευκαιρία νά διατυπώνει βαθιές θεολογικές έννοιες, κυρίως γιά τό μεγάλο νόημα τών μεγάλων εορτών τής Πίστης μας.
Μικρό απόσπασμα από τό βιβλίο τού Μητροπολίτη Κλεόπα, "Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ ΒΙΤΤΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΑΝ".