Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

 Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Η κόρη μου είναι άρρωστη. Έκανε πολύ κρύο . Δεν πήγε στο νοσοκομείο, νοσηλεύτηκε  με λαϊκά μέσα. Και την τρίτη μέρα το βράδυ, η θερμοκρασία της ανέβηκε στα σαράντα. Την έτριψα  με βότκα. Δεν έχει νόημα αυτό. Έτρεξα να πάρω τον παιδίατρο. Μένει κοντά - ήρθε, έκανε την ένεση. Περιμένουμε.

Η θερμοκρασία μετράται από έναν γιατρό. Θερμοκρασία  39,8. Για άλλη μια φορά δοκίμασε-40. Μισή ώρα αργότερα . Η θερμοκρασία σέρνεται κι άλλο. 40,5. Η κόρη είναι ήδη αναίσθητη. 41! Την κοιτάζω και συνειδητοποιώ ότι πεθαίνει και δεν μπορώ να την βοηθήσω.

Έτρεξα στο διπλανό δωμάτιο, πλησίασα στο παράθυρο, κόλλησα το μέτωπο μου στο τζάμι, κοιτάζοντας έξω - και δεν βλέπω τίποτα. Μια σκέψη στο κεφάλι μου: ′′ Τι να κάνω; Τι να κάνω?" Πάντα λύνω τα  προβλήματα μόνος μου, ήμουν πεπεισμένος ότι όλα στη ζωή μου ήταν στα χέρια μου. Και εδώ αποδείχθηκε ότι τίποτα δεν εξαρτάται από εμένα στο πιο σημαντικό πράγμα.

Και συνειδητοποίησα ότι όλες οι πεποιθήσεις μου, τα ιδανικά που υπηρέτησα, για τα οποία φαινόταν να ζω και να εργάζομαι, δεν αξίζουν τίποτα τώρα. Η κόρη μου θα πεθάνει - και παρόλο που ο κομμουνισμός θα κερδίσει σε όλο τον κόσμο αύριο, αν και θα υπάρχει παγκόσμια ευτυχία στη γη, δεν θα έχει πια σημασία για μένα.

Και ξαφνικά σκέφτηκα: μόνο ο Θεός, αν υπάρχει, μπορεί να κάνει τα πάντα. Και δάκρυσα σε Αυτόν ψυχικά, με όλη τη δύναμη της απελπισίας: ′′ Κύριε! Αν υπάρχεις, σώσε την κόρη μου!!!"

Κυριολεκτικά πέντε λεπτά μετά ήρθε γιατρός στο δωμάτιό μου: ′′ Λοιπόν, φαίνεται, η θερμοκρασία να πέφτει...". Η πυρετός κυριολεκτικά απλά - αλλά έπεσε στα 36,6 και δεν ανεβαίνει πια. Το πρωί, η κόρη μου παρακολουθούσε κινούμενα σχέδια, έφαγε με όρεξη. Και ποτέ δεν έβηξε. Είναι σαν να μην αρρώστησε .

Δεν θα πω ψέματα ότι από εδώ και πέρα έχω αλλάξει δραματικά, έχει διορθωθεί ο εαυτός μου, έγινα άλλος άνθρωπος. Αλλά συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είναι, και αφού είναι, δεν μπορείς να ζήσεις σαν να μην είναι εκεί.

Valery Seryakov.