Συναντηθήκαμε με την κυρία Ναταλία Μοσκβίτινα, η οποία εμπνεύστηκε την ιδέα να δημιουργήσει τη μη κυβερνητική οργάνωση «Γυναίκες για τη ζωή». Της ζητήσαμε να μας διηγηθεί ιστορίες μητέρων, οι οποίες παρά τις όποιες λογικές και μη αιτίες και καταστάσεις αρνήθηκαν να δολοφονήσουν το ίδιο το παιδί τους.
Ιστορία τρίτη.
«Σας προσκαλούμε στο γάμο μας»
Η απόφοιτη ορφανοτροφείου Όλγα πάντα ονειρευόταν να ζει σε οικογένεια.
Όσο ήταν ακόμα μικρή, κάθε φορά με χαμόγελο άπλωνε τα χέρια της προς ενδεχόμενους θετούς γονείς, ελπίζοντας ότι θα την επιλέξουν. Αλλά, δυστυχώς, ο χρόνος περνούσε και δεν την έπαιρνε κανείς.
Όταν η Όλγα έγινε 12 χρονών, η ελπίδα ότι θα βρεθεί σε μια οικογένεια, χάθηκε. Ωστόσο, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είχε ένα άλλο όνειρο:
– Όταν βγω από δω, θα γνωρίσω ένα καλό παιδί. Θα παντρευτούμε και θα κάνουμε πάρα πολλά παιδιά… Και θα έχω δικό μου μεγάλο σπίτι, όπου θα με περιβάλλουν δικοί μου αγαπημένοι άνθρωποι.
Κανείς δεν την είχε μάθει πώς να κτίζεις μια σχέση: ό, τι ήξερε το ήξερε από τις ταινίες, που κατάφερε να δει στο ορφανοτροφείο, και από τους άκομψους τρόπους προσέγγισης του Μιχαήλ, από το τμήμα της. Τον Μιχαήλ, τότε, σχεδόν τον είχε αγαπήσει, ώσπου αυτός ξαφνικά έκανε σχέση με την Ειρήνη. Τα άλλα αγόρια δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για εκείνη.
Και να που έφτασε εκείνη η αποφασιστική στιγμή που η Όλγα βγήκε από τον έλεγχο των παιδονόμων και μπήκε στην ενήλικη ζωή. Πολύ εύκολα μπήκε σε κολέγιο και μετακόμισε σε ένα μικρό δωμάτιο, που της παραχώρησε η Κυβέρνηση.
Σύντομα, έγινε και η πολυπόθητη γνωριμία. Και όχι με ένα απλό παιδί, αλλά με έναν ξένο, τον Μάικλ, ο οποίος απροσδόκητα βρέθηκε σε ένα από τα φοιτητικά πάρτι τους. Ο Μάικλ μιλούσε με μια ωραία προφορά, ντυνόταν πολύ της μόδας και γενικώς δεν έμοιαζε με τα αγόρια από το ορφανοτροφείο της. Αλλά, το σημαντικότερο, ήταν ο πρώτος που ήθελε να κάνει σοβαρή σχέση με την Όλγα.
Άρχισε κιόλας να φαντάζεται, πόσο θα εκπλαγούν οι φίλοι και οι παιδονόμοι της, όταν λάβουν την πρόσκληση για το γάμο της: «Η Όλγα και ο Μάικλ σας προσκαλούν στο γάμο τους!»
Ο αλλοδαπός μνηστήρας της εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά, όπως και εμφανίστηκε
Ωστόσο, ο αλλοδαπός μνηστήρας της εξαφανίστηκε το ίδιο ξαφνικά, όπως και εμφανίστηκε. Το τηλέφωνό του σταμάτησε να απαντάει και κανένας από τους κοινούς γνωστούς δεν ήξερε τίποτα για το πού βρίσκεται ο αγαπημένος της.
Μετά από ένα μήνα, η Όλγα ανακάλυψε ότι περιμένει παιδί.
Τελείως αποπροσανατολισμένη και αγχωμένη απευθύνθηκε για βοήθεια στους πρώην παιδονόμους της, αλλά εκείνοι με μια φωνή άρχισαν να της μιλάνε για έκτρωση:
– Εσύ η ίδια ζεις με επίδομα από το κράτος, με τι θα συντηρείς το παιδί; – Της έλεγε με ενθουσιασμό η αγαπημένη της παιδονόμος Ζωή. – Αν δεν κάνεις έκτρωση, ξέχασε το όνειρό σου να παντρευτείς. Εσένα και τώρα δε σε κοιτάει κανείς, πόσο μάλλον όταν θα έχεις και παιδί.
Το τελευταίο επιχείρημα φάνηκε στην Όλγα το πιο πειστικό:
– Μάλλον, έχουν δίκιο, πρέπει να κάνω έκτρωση. Το είπε και αναστέναξε απεγνωσμένα. Όμως, ευτυχώς, ακριβώς εκείνη τη στιγμή έμαθε για τον οργανισμό «Γυναίκες για τη ζωή».
Οι εθελόντριες του κινήματος μπόρεσαν να βρουν κατάλληλες λέξεις για να πείσουν την Όλγα ότι η εγκυμοσύνη, σε όποιες συνθήκες και να συμβαίνει, σχεδόν πάντα οδηγεί στην ευτυχία. Επίσης, της έδωσαν να καταλάβει ότι δεν είναι μόνη.
Μετά από ένα διάστημα, η μελλοντική μαμά έστειλε στους σωτήρες της την πρόσκληση: «Η Όλγα και ο Ιβάν σας προσκαλούν στο γάμο τους».
Το όνειρό της είχε πραγματοποιηθεί: παρά τις όποιες προγνώσεις, μπόρεσε και βρήκε αγάπη και ετοιμαζόταν για το γάμο.
Ο πρώην τρόφιμος ορφανοτροφείου, ο Ιβάν, γνώρισε την έγκυο Όλγα στο κολέγιο και αμέσως την ένιωσε ως αδελφή ψυχή. Και αυτός πάντα ονειρευόταν μεγάλη οικογένεια και ήταν πολύ χαρούμενος που θα έχουν παιδί με την αγαπημένη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου