ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΣΙΔΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ

Στον ορθόδοξο Ναόν θα συναντήσωμεν και την αγιογράφησιν τούτου. Τα θέματα είναι, τα έξης: Εις τον άνω αγιογραφικό κύκλο βλέπομεν αγίους της Παλαιάς Διαθήκης. Πιο κάτω υπάρχουν οι Απόστολοι, θαύματα και γεγονότα από το Ευαγγέλιο. και τέλος οι χοροί των Αγίων και των Μαρτύρων και οι Άγγελοι. Όλη αύτη ή αγιογράφησης του Ναού φανερώνει και εικονίζει τον παράδεισο, εικονίζει την θριαμβεύουσα Εκκλησία οπού όλαι αυταί οι ιεραί παραστάσεις μας μεταφέρουν νοερώς. Στο Τέμπλον βλέπει κανείς συνήθως σκαλισμένη και την Άμπελον με τα σταφύλια. Αυτή συμβολίζει την Θεοτόκο και τον Κύριον. Την Θεοτόκο μεν όπως λέγει ο Ακάθιστος Ύμνος : «Άμπελος αλη­θινή, τον βότρυν τον πέπειρον (δηλαδή το σταφύλι το ώριμον) ή γεωργήσασα, οίνον στάζοντα, τον τάς ψυχάς ευφραίνοντα». Ήτοι συ, Θεο­τόκε, είσαι ή πραγματική και αληθινή άμπελος, το κλήμα εκείνο το όποιον παρήγαγε, βλάστησε, τον βότρυν, ήτοι το σταφύλι (το όποιον είναι ο Χριστός) και το όποιον στάζει το πνευματικόν εκείνον οίνον ο όποιος ευφραίνει τάς ψυχάς μας. Τον Χριστόν δε, όπως μας λέγει το Ευαγγέλιο: «Εγώ ειμί ή άμπελος ή αληθινή».
Εις τον κυρίως Ναόν υπάρχουν ακόμη τα καθίσματα, τα «στασίδια» όπως λέγονται. Αρχικώς δεν υπήρχαν εις τους Ναούς καθίσματα, μετά ταύτα: «δια το ασθενές της φύσεως ημών επετράπησαν» λέγουν οι ειδικοί. Δηλαδή, επειδή ή ανθρώπινη φύσις είναι ασθενική και αδύνατη επετράπη δια τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς να τοποθετηθούν καθίσματα εις τους Ναούς. Άλλο εάν σήμερα αντεστράφησαν οι οροί αναπαύονται οι νέοι μας περισσότερο παρά οι ηλικιωμένοι.
Τα στασίδια όμως είναι απλώς δια να καθήμεθα. Έχουν και αυτά την βαθυτέραν σημασία και συμβολισμό ο όποιος είναι ο εξής: Τα στασίδια εικονίζουν τον Μωυσήν προσευχόμενων και κατ' επέκτασιν τόπον και τρόπον προσευχής.
Πορευόμενοι οι Εβραίοι εν μέσω της ερήμου συνήντουν πόλεις, οι κάτοικοι των οποίων ανθίσταντο και τους επολέμουν. Διό και ηναγκάζοντο να συγκρούονται. Ένας από τους περισσότερους πολεμίους ήτο και ο αρχηγός ενός κρατιδίου Αμαλήκ ονομαζόμενος. Αυτός ανθίσταντο και επολέμει σφόδρα τους Ισραηλίτας. και ο Μωυσής δια να τον νικήσει κατέφυγε εις τον Θεό δια της προσευχής. και δια τον λόγο αυτόν παραλαμβάνει τον Ααρών και τον γαμβρόν του Ώρ και ανε­βαίνει εις το ορός δια να προσευχηθή. Κάτω εις την πεδιάδα εμάχοντο οι Εβραίοι με τους Αμαληκίτας.
Εν όσο ο Μωυσής προσηύχετο όρθιος και με τάς χείρας τεταμένας ενικών τα Ισραηλινά στρατεύματα με τον Ιησούν του Ναυή. Όταν ο Μωυσής εκάθητο με τάς χείρας του κάτω ενίκων οι Αμαληκίται. Δια τούτο τοποθέτησαν οι Εβραίοι ένα μεγάλο λίθο επάνω εις τον όποιον ακουμβούσεν ο Μωυσής και το ένα χέρι του το εκράτει ο Ααρών τεταμένον, το δε άλλο το εκράτει ο Ωρ, και προσευχόμενος εις την στάσιν αυτήν καθ' όλην την ημέρα βοήθησεν ώστε να νικήσουν τους Αμαληκίτας το εσπέρας. Αυτό λοιπόν το γεγονός και τάς στάσεις του Μωϋσέως προσευχομένου δηλούν και εικονίζουν τα στασίδια. Ή μία στάσις είναι, ή όρθια, με τάς χείρας τεταμένας, ουχί πλαγίως διότι καλύπτουν αρκετό χώρο, αλλά έμπροσθεν, στηριζόμεναι επί των βάσεων του στασιδίου. Ή άλλη είναι ημικάθιστος. Αυτήν την στάσιν την προσφέρουν μόνον τα στασίδια των Μονών του Αγίου Όρους και τίνων άλλων. και τέλος είναι και ή τρίτη στάσις εις την οποίαν καθήμεθα «δια το ασθενές της φύσεως ημών».
Το στασίδιον εικονίζε (ή στάσις αυτή δηλαδή του Μωϋσέως) και τον Σταυρόν.
Όταν λοιπόν ευρισκόμεθα εις αυτό προσευχόμενοι εικονίζομεν τον Μωυσήν προσευχόμενων και αναλόγως της πίστεως και της θέρμης της προσευχής μας νικώμεν και ημείς τον νοητόν Αμαλήκ, τουτέστιν τον διάβολο όπως λέγουν οι Αγ. Πατέρες, ή νικώμεθα υπ' αυτού. Ό Θεός να μας ενισχύει πάντοτε.