ΕΥΘΑΛΗΣ ΒΛΑΣΤΟΣ - ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 13

ΔΙΕΙΣΔΥΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΣ

Ανθρώπινη ανεπάρκεια

Όποτε τον ρωτήσαμε για τη δραστηριότητα πού έπρεπε να αναλάβουν κάποιοι εκκλησιαστικοί παράγοντες σε σημαντικό θέμα της περιόδου εκείνης.

-Παιδιά μου, δεν έχουμε ανθρώπους πού να διαθέτουν αυτό το πνεύμα το ικανό για πετάγματα καί εξάρσεις.

-Μα Γέροντα, ό τάδε καί ό τάδε κληρικός θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας μία τέτοια προσπάθεια. Κούνησε λίγο το κεφάλι του, δείγμα οτι είχαμε άδικο. Γνώριζε να ζυγίζει καλά τίς ανθρώπινες δυνατότητες καί ικανότητες. Οί άνθρωποι εκείνοι δεν είχαν το ανάστημα πού έδειχναν, αλλά ήσαν μετριότητες με καλή φήμη καί τίποτε περισσότερο. Στη ζωή μας συνήθως κρίνομε την κατ' όψιν κρίσιν. Εκείνος έκανε βαθειά ανάλυση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Μιλούσε με βεβαιότητα για τον Κύριο καί τίς ευαγγελικές ιδέες, όχι για πρόσωπα, όσο καί αν τα αγαπούσε. Εφάρμοζε την αρχή πού λέει ότι οί μεγάλοι άνδρες μιλούν για ιδέες, οι μικροί για ανθρώπους, οι διεφθαρμένοι για τον εαυτό τους.

Ατελής διαίρεση.

Για τους ανθρώπους έλεγε ότι κάνει τη διαίρεση όχι τέλεια αλλά ατελή καί κρατά πάντοτε ένα υπόλοιπο μέχρι το θάνατο τους. Εγνώριζε την αδυναμία της ανθρώπινης σάρκας καί το ευμετάβλητο της ανθρώπινης πορείας. Κάνοντας αυτές τίς οκέψεις δεν σημαίνει ότι δεν είχε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του, αλλά διαφύλασσε τον εαυτό του ώστε να μη αιφνιδιαστεί από πράγματα πού οφείλονται στίς απρόσμενες καμιά φορά πτώσεις των ανθρώπων. Στό γραφείο του, κάπου απέναντι από το εικονοστάσιο του, είχε τίς φωτογραφίες των προσφιλών του προσώπων. Σ' αυτές τίς φωτογραφίες δεν υπήρχε κανένας άνδρας ή γυναίκα πού να ευρίσκονται στη ζωή. Μόνο πρόσωπα πού πέρασαν την πύλη του θανάτου έτιμώντο με φωτογραφία στο γραφείο του: Ή μητέρα του, οί αρχιερείς πού τον χειροτόνησαν, προσφιλείς κληρικοί καί αργότερα ό πατέρας του καί ή θεία Αλεξάνδρα.

Συναισθηματικό μέτρο.

Συχνά τόνιζε το μεταβλητό των ανθρωπίνων σχέσεων καί συμβούλευε να έχομε αυτοσυγκράτηση στις ανθρώπινες σχέσεις. «Να τραγουδάς χαρούμενα με πονεμένη την καρδιά, να γελάς στη λύπη είναι των δυνατών δουλειά» (Έμερσον). Να αγαπάμε κάποιον σαν να πρόκειται να μας αδικήσει καί να τον μισήσουμε καί να μισούμε κάποιον, αν μπορεί ο γνήσιος χριστιανός να μισήσει, σαν να πρόκειται να εύεργετηθούμε από αυτόν καί να πρέπει να τον αγαπήσουμε» οπότε δεν θα ντρεπόμαστε για την προηγούμενη συμπεριφορά μας. «Φίλει ως μισήσων, καί μισεί ως αγαπήσων» μας έλεγε πολλές φορές το αρχαιοελληνικό ρητό, όταν ό νεανικός μας ενθουσιασμός έδειχνε συναισθήματα οριακής αγάπης η αντιπάθειας για αδελφούς μας.

Δεν ταιριάζετε.

Συχνά μπορούσε να διεισδύσει στην ανθρώπινη προσωπικότητα με την πρώτη επίσκεψη στο εξομολογητήριο. Είχε τη δυνατότητα, πριν ό επισκέπτης ανοίξει το στόμα του, μόνο από τον τρόπο πού εκινείτο, από το πρόσωπο του, να αντιλαμβάνεται ψυχικές παθήσεις, πνευματικές καταστάσεις καί χαρακτηριστικά-

- Παιδί μου, έλεγε σε κάποιον νεαρό πού του παρουσίασε για πρώτη φορά την υποψήφια μνηστή του, αυτή ή κοπέλα μπορεί να είναι καλή, αλλά δεν ταιριάζει σε σένα. Πρόσεχε, ξανασκέψου το. Κάνε πολλή προσευχή.

-Μα Γέροντα έχει πολλά χαρίσματα... έλεγε εκείνος.

- Χαρίσματα μπορεί να έχει αλλά εσύ, αν την παντρευτείς, χαρά δεν θα έχεις μέσα στο γάμο σου. Δυστυχώς τα γεγονότα απέδειξαν οτι ό Γέροντας σωστά σκιαγράφησε καί ζύγισε την ύπαρξη εκείνη καί τα αποτελέσματα δέν υπήρξαν αγαθά για τον νεαρό φοιτητή.

Χαμένος κόπος.

Κάποιο πνευματικό του τέκνο έκανε μια ποιμαντική προσπάθεια καί προσπαθούσε να σταθεροποιήσει κάποιον στην πνευματική ζωή. 'Ο Γέροντας συμβούλευε με σύνεση, διορατικότητα καί προορατικότητα:

- Το πρόσωπο αυτό δεν έχει βαθιά πίστη. Θα πορευθεί την κοσμική ζωή καί θα λυπάσαι για τίς ώρες πού έχασες στην προσπάθεια σου να το κρατήσεις στην συνειδητή χριστιανική ζωή. Πράγματι μετά από λίγο χρόνο τα πράγματα δικαίωσαν τον Γέροντα όχι την πρόβλεψη του, αλλά την αποκάλυψη της εσωτερικής, κρυμμένης πραγματικότητας του προσώπου.

Δεν είναι καλά.

Καταπληκτική στην κυριολεξία ήταν ή άποψη του πάνω σιά θέματα των αιρέσεων. Μετά από πολλές άντιαιρετικές προσπάθειες έκανε μία βαθυστόχαστη γνωμάτευση για τίς εξάρσεις των πολυποίκιλων λουλουδιών του λειβαδιού των αιρέσεων στην Ελλάδα

- Γέροντα, να κάνουμε μια προσπάθεια σε αυτούς τους ανθρώπους μήπως καί κατανοήσουν την αλήθεια καί επιστρέψουν στην Εκκλησία; Ρωτούσε κάποιο πνευματικό του τέκνο, για μια συγκεκριμένη περίπτωση.

Μετά από αρκετή συζήτηση με επιχειρήματα είπε με σοβαρότητα: -Ακουσε καλά παιδί μου. Να ξέρεις ότι όλοι αυτοί πού αναζητούν στέγη στίς αιρέσεις η δεν είναι καλά στα μυαλά τους η έχουν συμφέρον. Αν είναι στα καλά τους καί απλώς από κάποια αναζήτηση κατέληξαν εκεί πολύ γρήγορα θα φύγουν.

- Πολλά οπό αυτά τα άτομα ακριβώς επειδή δεν είναι στα καλά τους γυρίζουν από αίρεση σε αίρεση καί πουθενά δεν σταθεροποιούνται.

Αχρηστη κρούση.

Έγνώριζε την προσωπικότητα καί νοοτροπία αυτών πού είχαν εξουσία, είτε εκκλησιαστική είτε πολιτική.Να στείλουμε αυτό το έγγραφο για το σημαντικό αυτό θέμα; Ρωτούσαν κάποτε μερικά πνευματικά του τέκνα. Στείλτε το, αλλά μην περιμένετε ούτε αποτέλεσμα αλλά ούτε καν απάντηση. Να ταχυδρομήσω αυτή την επιστολή; Ρωτούσε κάποιο από τα παιδιά, για να υπάρξει κινητοποίηση στο σημαντικότατο αυτό θέμα; Δεν είναι μεγάλο κόστος το γραμματόσημο πού θα χάσεις. Μη περιμένεις όμως ούτε νύξη, ούτε ενέργεια. Είναι περιττό να τονίσω ότι είχε δίκαιο. Βαθύς γνώστης της κοινωνίας καί των ανθρώπων πού κατείχαν θέσεις καί αξιώματα χωρίς να αντιστοιχεί σιό αξίωμα τους καί ανάλογη αξία

Δεν είναι συγγενικό το γράμμα.

Λίγοι άνθρωποι διαθέτουν την ευφυΐα καί την ικανότητα να εισχωρούν στα βάθη της ανθρώπινης καρδίας όπως ή θεία Αλεξάνδρα Μπορούσε να διαβάζει στην κυριολεξία σφραγισμένα γράμματα

Κάποτε έπεσε στο χέρι της ένα γράμμα ο αποστολέας καί ό παραλήπτης είχαν συγγένεια σαρκική. Καί μόνο βλέποντας το γράμμα ή γερόντισσα, όπως τη λέγαμε, υπέθεσε ότι ή σχέση των δύο προσώπων ξέφευγε από το συγγενικό καί πήγαινε στο εφάμαριο. Ή γυναίκα εκείνη φρόντισε πράγματι να μάθει την πραγματικότητα καί να κάνει τις δέουσες ενέργειες προς πρόληψη η επανόρθωση του προβλήματος.

Πέρασε ένας αέρος από το μυαλό μου.

Η ίδια γυναίκα (δηλαδή ή θεία Αλεξάνδρα) κάποτε συζητούσε με κάποιο νέο. Εκείνη μιλούσε πάντοτε την κατάλληλη γλώσσα για τον καθένα, για την κάθε περίπτωση. Στόν άγαμο έδινε συμβουλές για τον τρόπο επιλογής της συντρόφου καί για τίς δυσκολίες καί τα εγγενή προβλήματα του γάμου. Σιόν παντρεμένο μιλούσε για συστήματα έξομαλύνσεως των σχέσεων ανάμεσα στα ζευγάρια καί τα πεθερικά. Στούς μοναχούς καί αγάμους κληρικούς ένέπνεε τον ενθουσιασμό για την απόφαση τους καί τους έδινε δύναμη να συνεχίζουν τον αγγελικό αγώνα τους.

Με τον νέο λοιπόν έθετε το θέμα στην βάση πως είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει κανείς κατάλληλο σύζυγο πού να μπορεί να ευτυχήσει. Θεία, είπε εκείνος, να στην τάδε περίπτωση υπάρχει καλό καί κατάλληλο πρόσωπο για το μέλος της οικογενείας μας πού αρραβωνιάζεται αυτές τίς μέρες. Σταμάτα παιδί μου, αντέτεινε εκείνη, να μιλάς για κατάλληλο πρόσωπο την σημερινή εποχή... Έκτος αν πρόκειται για το πρόσωπο πού τώρα πέρασε σαν αέρας από το μυαλό μου. Πράγματι είχε δίκαιο. Σωστά είχε διαβάσει τίς σκέψεις του συνομιλητού της καί διέδιδε τα σχεδιαζόμενα για το συγκεκριμένο αρραβώνα.