ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ Γ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

Μετά από λίγες ήμερες μου φάνηκε ότι ευρέθηκα στην πόλη Σύρο, στο άκρο της πλατείας μαζί με δύο άλλους άρχοντας της πόλεως να συζητούμε για την αποκατάσταση των προσφυγών. Κατά την ώρα πού συζητούσαμε σήμανε ή ώρα δώδεκα μεσημέρι και, αφού διακόψαμε την συζήτηση, ωρίσαμε να συνεχίσουμε στις 3 το απόγευμα. Οι μεν άρχοντες πήγαν στα σπίτια τους να γευματίσουν, εγώ δε μπήκα σε ένα ξενοδοχείο και αφού μπήκα κατέβηκα κάποια μικρή σκάλα και προχωρώντας σε ένα στενό διάδρομο είδα διάφορα δωμάτια με κλεισμένες πόρτες. Άνοιξα μια πόρτα για να μπω σε ένα δωμάτιο και βλέπω αυτό γεμάτο από βόρβορο και ακαθαρσία. Βγήκε δε τόση δυσωδία, ώστε αναγκάσθηκα να κλείσω αμέσως την πόρτα. Ανοίγω δεύτερο, τρίτο και άλλα δωμάτια από εδώ και απ' εκεί του διαδρόμου, αλλά όλα ήσαν γεμάτα από ακαθαρσία και δυσωδία. Αδημονώντας και λυπούμενος στάθηκα στην άκρη του διαδρόμου συμμαζεύοντας τα ράσα μου για να μη λερωθούν, διότι από τα κλειστά δωμάτια έβγαινε ακαθαρσία και έτρεχε στον διάδρομο.

Ενώ δε ετοιμαζόμουν να εξέλθω, βλέπω ξαφνικά πλήθος ανδρών και γυναικών, κατά κανόνα νέους οι όποιοι κατεβαίνοντας την μικρή εκείνη σκάλα, με βιασύνη άνοιγαν τα δωμάτια εκείνα τα γεμάτα βόρβορο και ακράτητοι έπεφταν μέσα στο βόρβορο και βυθίζονταν χωρίς να φαίνονται πλέον. Έντρομος γενόμενος και αφού ήλθα στον εαυτό μου αναφώνησα. Άλλοίμονο! Άλλοίμονο στους ανθρώπους αυτούς! Πώς «εν τιμή όντες ου συνήκαν, παρασυνεβλήθησαν δε τοις κτήνεσι (τοις ακαθάρτοις χοίροις) και ωμοιώθησαν αυτοίς!» Πού είσαι θρηνητικώτατε Ιερεμία, να κλαύσης και πενθήσης την γενεά αυτή την μοιχαλίδα και αμαρτωλό; Δώσε, Κύριε, ύδωρ εις την κεφαλή μου και πηγάς δακρύων εις τους οφθαλμούς μου, για να κλαύσω και πενθήσω τόσο, ώστε να μη απομείνει δύναμις εις εμένα αλλά να πεθάνω κλαίοντας και οδυρόμενος και για τις ιδικές μου αμαρτίες και δια την αξιοδάκρυτη και αξιοθρήνητη κατάστασι των ανθρώπων της παρούσης πονηρας και διεφθαρμένης γενεάς.

1. Ή οπτασία αυτή ήταν σαφέστερη προδήλωσις της οργής του Θεού για τις αμαρτίες των ανθρώπων ή οποία εκδηλώθηκε με τους πολέμους, τις συμφορές και θλίψεις των εθνών, πού ακολούθησαν μετά την οπτασία, την οποία είδα. (Ή σημείωση είναι του π. Φιλόθεου).