ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ.

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

του Οσίου π. Ιωάννου του Ρουμάνου

Ο π. Ιωάννης ο Ρουμάνος γεννήθηκε στο χωριό Χοροντίστεα (του νομού Ντοροχόϊ της Μολδαβίας), από Ορθοδόξους γονείς τον Μάξιμο και την Αικατερίνη το 1913. Στο βάπτισμα του πήρε το όνομα Ηλίας. Σε ηλικία έξι μηνών πέθανε η μητέρα του και τρία χρόνια αργότερα δηλ. το 1916 σκοτώθηκε ο πατέρας του στο μέτωπο της Ουγγαρίας όπου υπηρετούσε. Τον ορφανό Ηλία παράλαβε μια θεία του που ονομαζόταν Μαρία, για να τον μεγαλώσει. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του, με πολλή δυσκολία, επειδή δεν είχε χρήματα ούτε βιβλία ν’ αγοράσει, ούτε δίδακτρα να πληρώνει. Το καλοκαίρι ξενοδούλευε για να βγάλει κάποια έξοδα του, κοντά στο θείο του γέρο – Αλέκου. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο έμενε στη Μητρόπολη του Τσερναουτσύ και εκεί γνωρίστηκε με κάποιο Αρχιμανδρίτη ο οποίος τον συμβούλευσε να σπουδάσει Θεολογία. Απ’ εκεί πήγε στη Μονή Νεάμτς. Με πολλή προθυμία έκανε τις διακονίες που του ανέθεταν. Ιδιαίτερα επεμελείτο το διακόνημα του φαρμακοποιού και του βιβλιοθηκάριου.

Μετά τη Μονή Νεάμτς, το φθινόπωρον του 1936 αναχωρεί για τους Αγίους Τόπους. η επίσκεψη του αυτή ήταν καθοριστική για τη ζωή του. Εντυπωσιάζεται από τη μοναχική ζωή και εισέρχεται στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, κοντά στη Βηθλεέμ. Εκεί δέχεται την μοναχική κουρά και γίνεται μοναχός. Του ανέθεσαν το διακόνημα του καντηλανάφτη, του βοηθού οικονόμου κι αργότερα την μέριμνα για τους αρρώστους στη μονή. Η φήμη του για τις ιατρικές του υπηρεσίες εξαπλώθηκε και έξω από τη Μονή και οι άραβες της περιοχής ερχόντουσαν σ’ αυτόν.

Εξαντλημένος από την κούραση ζητά ευλογίαν από τον γέροντά του να φύγη στην έρημο για ησυχία . Έτσι αναχωρεί με ένα άλλο ρουμάνο μοναχό για την έρημο. Ύστερα από αρκετό δρόμο, αφού πέρασαν από τήν Νεκρά Θάλασσα και την Κουμράν έφτασαν στη σπηλιά της Καλομάνα, ένα χιλιόμετρο από τη μονή του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Εδώ ο άλλος μοναχός τον εγκαταλείπει και γυρίζει στην πατρίδα του, ενώ ένας άλλος νέος μοναχός ο π. Ιωαννίκιος, Ρουμάνος κι αυτός στην καταγωγή, συνδέεται μαζί του και μένει κοντά του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ο πατήρ Ιωάννης συλλαμβάνεται από τους άγγλους που ήσαν κάτοχοι της Παλαιστίνης (επειδή ήταν Ρουμάνος, και η Ρουμανία είχε συνταχθεί με τους Γερμανούς) και παραμένει αιχμάλωτος εννέα μήνες περισσότερο από τους άλλους γιατί γνώριζε ξένες γλώσσες.

Όταν ελευθερώθηκε ξαναμπαίνει στη Λαύρα του Αγίου Σάββα για δεύτερη φορά και υπηρετεί με τον ίδιο ζήλο. Αργότερα με την προτροπή του προϊσταμένου της Ρουμανικής Εκκλησίας στα Ιεροσόλυμα χειροτονείται διάκονος κι αργότερα Ιερομόναχος και αναλαμβάνει ηγούμενος της Ρουμανικής Εκκλησίας στον Ιορδάνη. Εδώ παρέμεινε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1948 οπότε υποχρεώθηκε ένεκα τού Αραβοϊσραηλινού πολέμου να φύγει για το Λίβανο. Όταν γύρισε εγκαταστάθηκε και πάλι στη Ρουμανική Μονή του Ιορδάνη μέχρι το Νοέμβριο του 1952. Από τότε ήρθε στην περιοχή της Μονής του Χοζεβά και με την άδεια του ηγουμένου εγκαταστάθηκε πρώτα στη Μονή και αργότερα σε μια σκήτη ψηλά στο βουνό που ήταν απρόσιτη για τους επισκέπτες. Εδώ έζησε επτά χρόνια χωρίς να κατεβεί και να επισκεφθεί την Ιεριχώ. Μόνο στη Μονή κατέβαινε για τη Θεία Μετάληψη και για να πάρει τον Τορβά του.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο ίδιος είχε προαισθανθεί το θάνατό του και το είχε ανακοινώσει στους πατέρες της μονής λέγοντας «Του Σωτήρος να μη μου στείλετε τορβά, γιατί θα ταξιδέψω» και πράγματι την 5ην Αυγούστου «εκοιμήθη εν Κυρίω». Όταν πληροφορήθηκαν οι πατέρες της μονής τον θάνατό του, ανέβηκαν στην σκήτη του και ετοίμασαν τα σχετικά με την ταφή και έψαλλαν επί τόπου την ακολουθίαν της κηδείας του. Όταν ύστερα από 20 χρόνια έφθασαν στο μοναστήρι προσκυνητές, πνευματικά τέκνα του γέροντα Ιωάννη από την Αμερική τον αναζήτησαν για να εξομολογηθούν. Ο ηγούμενος τους πληροφόρησε για τον θάνατό του γέροντα Ιωάννη κι οι προσκυνητές επέμεναν να επισκεφθούν τον τάφο του. Ύστερα από την επιμονή τους ο ηγούμενος συγκατατέθηκε ν’ ανεβούν στην σκήτη που βρίσκονταν ψηλά και σ’ απόκρημνο μέρος για να προσκυνήσουν τον τάφο του. Όμως σαν ανέβηκαν στην σκήτη μια άρρητη ευωδία έγινε αισθητή σ’ όλους. Στην προσπάθεια τους να εντοπίσουν τον τόπο της προέλευσής της, κατέληξαν στον τάφο του γέροντα Ιωάννη. Με μικρή προσπάθεια μετακίνησαν το ξύλινο κάλυμμα του τάφου και Ώ του θαύματος! Το σκήνωμα του γέροντα Ιωάννη ήταν ακέραιο και ευωδίαζε. Κατάλαβαν ότι επρόκειτο για άγιο άνθρωπο. Προσκύνησαν και γύρισαν στο μοναστήρι γεμάτοι πίστη και θαυμασμό, για το γεγονός.

Αργότερα ειδοποιήθηκε το Πατριαρχείο, το οποίο απεφάσισε την ανακομιδή του σκηνώματος του γέροντα Ιωάννη. Το άγιο σώμα του μέχρι σήμερα βρίσκεται ακέραιο σε γυάλινη θήκη στο παρεκκλήσι των Χοζεβιτών για μετάδοση ευλογίας στους προσκυνητές και δόξαν Θεού.

ΑΜΗΝ

Όσιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών

+