ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΟΣΙΩΤΑΤΗΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΦΕΒΡΩΝΙΑΣ (1934-2010)

Η μακαρία Γερόντισσα Φεβρωνία (κατά κόσμον Αφροδίτη Πλεμμένου) εγεννήθη εν Καλάμαις το 1934 από γονείς ευσεβείς και φιλοθέους. Ο πατήρ της Ιωάννης ήτο εύπορος έμπορος (ιδρύσας και διατηρών ένα εκ των παλαιοτέρων μουσικών οίκων της πόλεως) αλλά και ενεργόν μέλος της τοπικής κοινωνίας (μέλος του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Φιλαρμονικής, επίτροπος κεντρικού ναού επί έτη κλπ.). Η μήτηρ της Αλεξάνδρα προήρχετο ωσαύτως εκ γνωστής οικογενείας των Καλαμών και διεκρίνετο δια τε την σεμνότητα και πραότητα αυτής. Οι δύο ευσεβείς γονείς απέκτησαν έν ακόμη τέκνον, τον Γεώργιον, σήμερον συνταξιούχον τραπεζικόν υπάλληλον, καλλίφωνον ιεροψάλτην και διακριθέντα εις αγαθοεργίας και φιλανθρωπίας. Η μικρά Αφροδίτη, μετά την ολοκλήρωσιν της εγκυκλίου παιδείας της (δηλονότι του εξαταξίου Γυμνασίου Θηλέων Καλαμών) εισήλθεν εις την επιχείρησιν του πατρός αυτής, ον διεδέχθη μετά τον θάνατον αυτού (1967). Παρότι το εν λόγω επάγγελμα εγκυμονούσε κινδύνους δια την πνευματικήν αυτής πρόοδον και προκοπήν, εντούτοις η ευσεβής Αφροδίτη έζη ζωήν νήψεως και εγρηγόρσεως.

Καίτοι εφλέγετο δια την μοναχικήν ζωήν εκ νεαράς ηλικίας, εντούτοις υπήκουσα τη επιθυμία της μητρός της και τη φωνή του καθήκοντος, παρέμεινεν εν τω κόσμω φροντίζουσα την μητέρα της άχρι της κοιμήσεως της τελευταίας (1984). Ευθύς δε μετά την κοίμησιν της μητρός της, εγκατέλειψε τα εγκόσμια πωλήσασα την επιχείρησιν (θαυμαστώ τω τρόπω ολίγον προ του καταστροφικού σεισμού της Καλαμάτας, όστις ισοπέδωσεν το κατάστημα!) και εγκατασταθείσα εις την Ι. Μονήν Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρυσίου Μεγαλοπόλεως τη 29η Ιανουαρίου 1985. Εν τη εν λόγω μονή, εύρε τρεις προβεβηκυίας τη ηλικία μοναχάς, τας οποίας διηκόνησε μετ’ αφοσιώσεως άχρι της τελευτής αυτών. Η ρασοφορία της γεροντίσσης Φεβρωνίας έλαβε χώρα τη 8η Μαρτίου 1986, εξελέγη δε ηγουμένη της ως άνω μονής τη 15η Αυγούστου 1998, μη δεχθείσα τοιούτον αξίωμα προ της τελευτής των ηλικιωμένων μοναζουσών (καίτοι είχον ήδη αφιχθή έτεραι νεότεραι μοναχαί και κατ’ ουσίαν ανεγνωρίζετο ως οιονεί ηγουμένη). Η ταπείνωσις αυτής ήτο τοσαύτη ώστε εδέχθη το μέγα σχήμα είκοσιν ολόκληρα έτη μετά την ρασοφορίαν της (τη 14η Ιανουαρίου 2006).

Εκτός του πνευματικού αγώνος, η γερόντισσα Φεβρωνία εφρόντισεν τόσον δια την ευημερίαν των μοναζουσών όσον και δια την ευπρέπειαν και υλικήν υπόστασιν της μονής αναλώσασα την περιουσίαν της εις τον σκοπόν αυτόν. Έν περίπου έτος μετά την εγκατάστασίν της (τη 7η Δεκεμβρίου 1985), εθεμελίωσε νέαν πτέρυγα κελίων, αρχονταρικίου και λοιπών κοινοχρήστων χώρων, ήτις προσέδωσε νέαν φυσιογνωμίαν εις την μονήν και αποτελεί άχρι της σήμερον κόσμημα δια τους επισκέπτας. Τα επόμενα έτη επρωτοστάτησεν εις την ανέγερσιν περικαλλούς παρεκκλησίου εν τω περιβόλω της μονής επ’ ονόματι του Αγίου Φανουρίου, εις την ανακαίνισιν του παλαιού καθολικού της μονής της Παναγίας Θεοτόκου (αποκαλύψασα την θαυμασίαν πετρίνην επιφάνειαν του ναού), εις την περίφραξιν της ιεράς μονής δια την ασφάλειαν των μοναζουσών, εις την αύξησιν της κτηματικής περιουσίας της μονής κλπ. Πρωτίστως όμως αναλώθη εις την πνευματικήν οικοδομήν των μοναζουσών, εις την ψυχικήν ενίσχυσιν των επισκεπτών και εν γένει εις την φιλανθρωπίαν. Εκοιμήθη τη 1η Ιανουαρίου ε.έ. μετά από πολύμηνον ασθένειαν την οποίαν υπέμεινε μετ’ άκρας υπομονής και εγκαρτερήσεως, προσευχομένη και ευχομένη δι’ όλους. Ας έχωμεν την ευχήν της και τας πρεσβείας της.