Η Μονή Ευαγγελιστρίας Σκίαθου. ΕΤ3

Μετά την κοίμηση του αείμνηστου ηγουμένου της Μόνης Ιερομόναχου π. Γερασίμου Ζούρα, ο οποίος την υπηρέτησε επί 39 χρόνια, το Μοναστήρι παρέμεινε δίχως ηγούμενο για δυο χρόνια με κίνδυνο ερήμωσης του. Ήδη με την εγκατάσταση του νέου ηγούμενου Ιερομόναχου π. Αγγέλου Λύσσαρη, κατόπιν αποφάσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ.κ. Χρυσοστόμου, στο Μοναστήρι άρχισε μια νέα περίοδος δημιουργίας και προόδου. Από τις πρώτες κιόλας μέρες άρχισε η αναστήλωση και ο εξωραϊσμός του. Οι Σκιαθίτες το περιέβαλαν όπως πάντοτε άλλωστε, με σεβασμό και πραγματική αγάπη. Σ' όλες τις ακολουθίες ο Ναός είναι ασφυκτικά γεμάτος, ιδιαίτερα από τους νέους, με αποκορύφωση τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, όπου η Ανάσταση γίνεται με το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο, το οποίο έρχεται λίγες ώρες νωρίτερα με ειδικό αεροσκάφος από τα Ιεροσόλυμα, με έξοδα του εφοπλιστού κ. Ανδρέα Ποταμιάνου.

Χιλιάδες προσκυνητών συρρέουν επίσης τον Δεκαπενταύγουστο, όπου την παραμονή το βράδυ γίνεται η έξοδος του επιτάφιου της Παναγίας μέσα σε μια ατμόσφαιρα μοναδικής κατάνυξης, υπό την συγκινητική μελωδία των εγκωμίων της Θεοτόκου που ψάλλουν όλοι μαζί οι Σκιαθίτες. Ένα έθιμο που συναντάται μόνο σε λίγα μέρη της Ελλάδος.

Μέσα σε λίγους μήνες κατασκευάστηκαν ή επισκευάστηκαντο αρχονταρίκι, η νέα τράπεζα, η νέα εστία (μαγειρείο), η έκθεση, το λαογραφικό μουσείο, η βιβλιοθήκη, το σκευοφυλάκιο, τα παρεκκλήσια του Αγ. Ιωάννου και του Αγ. Δημητρίου, η κατοικία του ηγούμενου, η πλακόστρωση της ανατολικής αυλής, η αποχέτευση, οι δεξαμενές, η στέρνα, το καλντερίμι και ο ηλεκτροφωτισμός και εφυτεύθησαν ένας πρότυπος αμπελώνας, ο κήπος και πλήθος οπωροφόρων δέντρων, καλλωπιστικών φυτών και λουλουδιών.

Σύντομα αρχίζει η αναστήλωση της παλαιάς τραπέζης (διώροφης), της εστίας (μαγειρείων), του μαγκιπείου (ζυμωτήριου-φούρνων), των κελιών, του ξενώνα, του βορδοναρείου (στάβλου), η πλακόστρωση της δυτικής αυλής κ.λ.π

Παράλληλα με όλα αυτά ένα πλούσιο πνευματικό, ιεραποστολικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, μαζί με την εγκάρδια φιλοξενία του, που προσφέρεται απλόχερα σε κάθε προσκυνητή, κατέστησε το Μοναστήρι του Ευαγγελισμού ένα απάνεμο λιμάνι ψυχικής γαληνής, μια όαση ηρεμίας, πνευματικής δροσιάς και ανάτασης στο σημερινό ανήσυχο και αγχωμένο κόσμο, ιδιαίτερα της νεολαίας μας, ένα πνευματικό φάρο που εκπέμπει το άσβεστο και λαμπερό φως της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας και που σύντομα θα γίνει πανελλήνιο προσκύνημα.