ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΙΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ.

(Όπως ο ήλιος προβάλλει το πρωί τάς ακτίνας του και φωτίζει τον κόσμον, ούτω και) ή σημερινή ήμερα προβάλλει ακτινοβολούντα εις τον κόσμον τα σεπτά Πάθη του Κυρίου, ωσάν φώτα που οδηγούν (τον αμαρτωλών άνθρωπον) εις την σωτηρία. Διότι ο Χριστός με πολλήν προθυμία σπεύδει προς το Πάθος από αγαθότητα (δια τον άνθρωπον). Αυτός πού κρατεί μέσα εις την παλάμη Του όλην την Κτίσιν, καταδέχεται να κρεμασθή εις το ξύλον (του Σταυρού) διό να σώσει τον άνθρωπον.

Αόρατε Κριτά, πώς (κατεδέχθης και) εφανερώθης με σάρκα ανθρωπίνην; Και πώς έρχεσαι να θανατωθης από ασεβείς ανθρώπους και τοιουτοτρόπως να καταδικάσης δια του Πάθους Σου (και εξαφάνισης) την ιδική μας καταδίκην (εις την οποίαν μάς έρριψεν ή αμαρτία); Δια τούτο, Λόγε, όλοι με μίαν φωνήν προσφέρομεν εις Σέ ύμνους και δι' αυτών δοξολογούμεν τα μεγαλεία της εξουσίας Σου.

Ή σημερινή ήμερα παρουσιάζει με λαμπρότητα την έναρξιν των Παθών του Κυρίου. Εμπρός, λοιπόν, όσοι αγαπώμεν τάς εορτάς, ας προϋπαντήσω μεν τον Κύριον με ύμνους. Διότι ο Δημιουργός έρχεται με απόφασιν να καταδεχθη να υποστεί Σταυρόν, ανακρίσεις και μαστιγώσεις, δικαζόμενος από τον Πιλάτο όθεν, αν και ερραπίσθη εις το πρόσωπον ακόμη και από δούλον, Αυτός τα πάντα ανέχεται διά να σώση τον άνθρωπον. Δια τούτο ας είπωμεν μεγαλοφώνως: Φιλάνθρωπε Χριστέ και Θεέ μας, δώρησε εις ημάς, που προσκυνούμεν με πίστιν τα άγια Πάθη Σου, την συγχώρησιν των αμαρτημάτων μας.