ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

Αφού είμεθα αδελφοί εν Χριστώ, ας έχωμεν την αγάπη μεταξύ μας και όχι την ασπλαγχνίαν προς τους πλησίον μας, δια να μη καταδικασθώμεν, όπως ο άσπλαχνος δούλος (του Ευαγγελίου, πού εδείχθη σκληρός προς τον σύνδουλόν του) δια τα (εκατόν) δηνάρια, οπότε, και αν μεταμεληθώμεν, ουδόλως θα ωφεληθώμεν, όπως δεν ωφελήθη και ο Ιούδας.

Θαυμαστά και ένδοξα πράγματα ελέχθησαν πανταχού δια σε, ω Θεοτόκε Μαρία, πού είσαι αξία παντός ύμνου και δεν έλαβες πείρα γάμου· (ελέχθησαν δε δια σε πανταχού θαυμαστά και ένδοξα πράγματα,) διότι γέννησες κατά σάρκα τον Δημιουργό των όλων.

Ό μαθητής (δηλαδή ο Ιούδας,) έκαμνε συμφωνία (με τους άρχοντας των Εβραίων) δια την τιμήν της πωλήσεως του Διδασκάλου του· αντί τριάκοντα αργυρίων πώλησε τον Κύριον και με φίλημα δόλιον Τον παρέδωσε εις τους ανόμους δια να Τον θανατώσουν.

Σήμερον ελεγεν ο Δημιουργός του ουρανού και της γης εις τους μαθητάς Του: Επλησίασεν ή ώρα (του Πάθους μου) και έφθασε ο Ιούδας πού με παραδίδει. Προσέξατε να μη με αρνηθεί κανείς, (σκανδάλιζαμένος και κλονιζόμενος εις την προς έμέ πίστιν,) επειδή θα με βλέπει επάνω εις τον Σταυρόν εν τω μέσω δύο ληστών. Διότι υπομένω μεν ως άνθρωπος τον σταυρικόν θάνατον ως φιλάνθρωπος (Θεός) όμως σώζω εκείνους πού πιστεύουν εις έμέ.

Παρθένε, συ πού κατά τρόπον ανέκφραστον συνέλαβες εις την κοιλίαν σου και γέννησες, κατά τους τελευταίους καιρούς (της Παλαιάς Διαθήκης), τον Δημιουργό σου, σώζε (με τάς πρεσβείας σου) αυτούς πού με μεγάλη δόξα σε δοξάζουν.

Χαίρε, Παρθένε, συ πού έγινες ή Πύλη δια της οποίας ο Βασιλεύς της δόξης εισήλθεν ως άνθρωπος εις τον κόσμον την πύλην αυτήν την διέβη μόνος ο Ύψιστος Θεός και πάλιν εσφραγισμένην την άφησεν (διότι διετηρήθης και μετά την γέννησιν Παρθένος). Έγιναν δε όλα αυτά δια την σωτηρία των ψυχών μας.

Όταν Συ, ο Θεός, Ασταθής ενώπιον του Καϊάφα και Συ, ο Κριτής του κόσμου, παρεδόθης εις τον Πιλάτον (δια να δικασθής), αι ουράνιαι στρατιαι των Αγγέλων από τον φόβον (και την εκπληξίν) των συνεκλονίσθησαν. Και όμως (έμελλες να προχώρησης ακόμη περισσότερον εις ταπεινώσεις και εξευτελισμούς και) τότε υψώθης επάνω εις το ξύλον του Σταυρού εν μέσω δύο ληστών και κατετάχθης μαζί με τους ανόμους, Συ ο αναμάρτητος, επειδή ήθελες να σώσης τους ανθρώπους. Δόξα ανήκει εις Σε, Κύριε, πού ανέχεσαι τάς κακίας όλων.