ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ή ταυτότητα της Μονής.

Ή ιερά Μονή μας βρίσκεται στους πρόποδες του Υμηττού, στην ομώνυμη συνοικία Ζωοδόχος Πηγή, του Δήμου Βύρωνα και στην οδό Απόλλωνος 2. Πρόκειται για μια πραγματικά όμορφη τοποθεσία παρ' όλο ότι έχει πυκνοδομηθεί τα τελευταία χρόνια. Πάνω από τη Μονή εκτείνεται πυκνόφυτο και καταπράσινο δάσος ένας από τους τελευταίους πνεύμονες της ασφυκτιούσης πρωτεύουσας.

Ό χρόνος ίδρυσης της Μονής μας δεν είναι γνωστός. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες ανάγεται στον 17ο ή τον 18ο αιώνα. Αρχικά λειτουργούσε ως μετόχιο της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη στης οποίας την ιδιόκτητη περιοχή ήταν κτισμένο. Ήταν δε αφιερωμένο στα Είσόδια της Θεοτόκου. Κάποια χρονική στιγμή όμως για άγνωστους λόγους, εγκαταλείφτηκε και παρέμεινε ως προσκύνημα. Ας σημειωθεί ότι ως τα μισά του 20οϋ αιώνα ή περιοχή ήταν ακόμη ακατοίκητη.

Το παλαιό καθολικό της Μονής ήταν ένας μικρός επιμήκης ναός ο όποιος βρίσκεται σε καλή κατάσταση και στον οποίο σώζονται αρκετές τοιχογραφίες. Διακρίνεται ή Πλατυτέρα και οι ιεράρχες στην κόγχη του Ιερού Βήματος, ή Άκρα Ταπείνωση στην Αγία Πρόθεση. Σε καλή κατάσταση βρίσκονται οι εικόνες του τέμπλου οι όποιες χαρακτηρίζονται ως έργα έξοχης τεχνικής. Ως προέκταση αυτού του ναΐσκου προστέθηκε μεταγενέστερο κτίσμα προκειμένου να εξυπηρετούνται οι λατρευτικές ανάγκες των πολλών προσκυνητών.

Το έτος 1970 ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος στην προσπάθεια του να ενισχύσει το γυναικείο μοναχισμό και ιδιαίτερα στην περιοχή γύρω από την Αθήνα εγκατέστησε στη Μονή μια νεοσύστατη γυναικεία αδελφότητα ή οποία παρέμεινε εκεί έως το 1974. Αμέσως μετά ή Μονή μετατράπηκε σε ανδρική και επανδρώθηκε από δραστήριους αδελφούς οι όποιοι υπηρετούν ταυτόχρονα σε έφημεριακές θέσεις των διαφόρων ενοριών της μητροπολιτικής περιφέρειας. Ή αξιόλογη δραστηριότητα των αδελφών ανέδειξε τη Μονή σε ένα σημαντικό προσκύνημα της ευρύτερης περιφέρειας της Αττικής.

Ή Μονή μας πανηγυρίζει στις 21 Νοεμβρίου, εορτή των Είσοδίων της Θεοτόκου. Κυρίως όμως πανηγυρίζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου, κατά την εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, προς τιμήν της θαυματουργής εικόνος πού υπάρχει στην Μονή. Την ήμερα αυτή πλήθος πιστών από όλη την Αττική προσέρχονται για να πάρουν την ευλογία της Παναγίας μας και να αγιαστούν από το «άγιασμα» του περιβόλου.

Πρώτος ηγούμενος υπήρξε ο αποβιώσας αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Κουρούσης (1974-1986). Κατόπιν ηγούμενος διατέλεσε ο επίσης αποβιώσας αρχιμανδρίτης Στέφανος Κανελλόπουλος (1986-1998). Πρέπει να αναφέρουμε επίσης και τον αείμνηστο αρχιμανδρίτη π. Αντώνιο Καλοκαιρινό, ο όποιος υπήρξε λειτουργός της Μονής.

Σημερινός ηγούμενος είναι ο αρχιμανδρίτης π. Νικόδημος Δάγλας. Οι άλλοι αδελφοί της Μονής και οι εγγεγραμμένοι είναι οι αρχιμανδρίτες π. Σεραφείμ Μούζος, ήγουμενοσύμβουλος, π. Ζαχαρίας Μπίλιαρης, ήγουμενοσύμβουλος, π. Σπυρίδων Μηλιώτης, π. Αναστάσιος Τασόπουλος, π. Ειρηναίος Παναγιωτόπουλος, οι ιερομόναχοι π. Νεκτάριος Κανδαράς, π. Χριστόδουλος Κοτσίφης και ο δόκιμος Νικόλαος Παπαζαφειρόπουλος.

στις εγκαταστάσεις της Μονής, λειτουργεί από το 1975 το Θεολογικό Φοιτητικό Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι τρόφιμοι φοιτητές της Θεολογίας, έλληνες και αλλοδαποί μετέχουν των ιερών ακολουθιών και της μοναστικής ζωής της αδελφότητας.

Θεωρούμε ότι ή προσφορά της Μονής στους πιστούς της ευρύτερης περιοχής είναι πολύ μεγάλη. Ή πνευματική και κοινωνική διακονία των αδελφών της Μονής είναι ιδιαίτερα σημαντική. Πλήθος ανθρώπων πονεμένων και κουρασμένων από τους κλυδωνισμούς της ζωής επισκέπτονται τη Μονή μας, προκειμένου να ζητήσουν την βοήθεια της Παναγίας μας και την πνευματική καθοδήγηση των έμπειρων πατέρων. Πιστεύουμε ότι ή Μονή μας Λειτουργεί ως μοναδικός τόπος πνευματικού ανεφοδιασμού και σωματικής αναψυχής πλάι στην απάνθρωπη πόλη, στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε!

Απολυτίκιον Ζωοδόχου Πηγής Ήχος α΄ Ο ναός σου Θεοτόκε ανεδείχθη παράδεισος, ως ποταμούς αειζώους αναβλύζων ιάματα ώ προσερχόμενοι πιστώς, ως Ζωοδόχου εκ Πηγής, ρώσιν αντλούμεν, και ζωήν την αιώνιον, πρεσβεύεις γαρ συ τω εκ σου τεχθέντι, Σωτήρι Χριστώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών. Μεγαλυνάριον Ύδωρ το ζωήρυτον της Πηγής, μάννα το προχέον, τον αθάνατον δροσισμόν το νέκταρ το Θείον την ξένην άμβροσίαν το μέλι το εκ πέτρας, πίστει τιμήσωμεν.