Απαντήσεις εις ερωτήματα της εορτής της Αναλήψεως 1

Διατί μετά τεσσαράκοντα ημέρας ανελήφθη ο Κύριος εις τους ουρανούς;

Είναι άξιον απορίας δια ποιον λόγον μετά τεσσαράκοντα ημέρας ανελήφθη ο Κύριος εις τους ουρανούς και όχι εις περισσοτέρας ή όλιγωτέρας. Ό Άγιος Νικόδημος, επικαλούμενος την γνώμην διαφόρων Πατέρων, αναφέρει τα εξής:

Ό Δεσπότης Χριστός είναι ένας μεν κατά την υπόστασιν και το πρόσωπον, διπλούς δε κατά τάς φύσεις και ουσίας, δηλαδή, κατά την Θεότητα και την ανθρωπότητα. Κατά μεν την Θεότητα εγεννήθη Υιός και Θεός εκ του άναρχου και ομοουσίου αυτού Πατρός προ πάντων των αιώνων.

Έλαβε δε τρεις γεννήσεις κατά το ανθρώπινο.

Πρώτον μεν εκ της Παρθένου Μαρίας.

Έσαρκώθη κατά την ανθρωπότητα εις τους έσχατους χρόνους εκ της Παρθένου Μαρίας, της μητρός αυτού, και έγινε Υιός ανθρώπου. Δεν είναι όμως δύο Υιοί, εις εκ του Πατρός και εις εκ της Μητρός, καθώς εβλασφήμει ο Νέστοριος, αλλά εις και ο αυτός είναι και Υιός του Θεού και Υιός της Παρθένου.

Δευτέραν γέννησιν έλαβεν ο Κύριος εκ του Βαπτίσματος, το όποιον και αναγέννησις ονομάζεται.

Και τρίτην εκ της Αναστάσεως. και από τάς τρεις αύτάς γεννήσεις έγινε πρωτότοκος.

Κατά μεν την πρώτη γέννησιν ώνομάσθη πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών «εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφής», κατά την κοινωνία της σαρκός. Κατά δε την δευτέραν γέννησιν ώνομάσθη πρωτότοκος της καινής κτίσεως «ει τις εν Χριστώ, καινή

κτίσις» .

Και κατά την τρίτην ώνομάσθη πρωτότοκος εκ νεκρών, ως αρχηγός της αιωνίου ζωής και πατήρ του μέλλοντος αιώνος, «ός εστίν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων».

Ό Χριστός, από τον όποιον συγκρατούνται τα πάντα, είναι ή κεφαλή του σώματος, δηλαδή, της Εκκλησίας. Ό Χριστός είναι ή αρχή της Εκκλησίας και ο ιδρυτής αυτής, ο πρώτος πού ανέστη εκ των νεκρών, δια να γίνη αυτός και κατά την άνθρωπίνην φύσιν Του πρωτεύων εις όλα. Πρώτος, δηλαδή, εις την Έκκλησίαν και εις την άνάστασιν.

Θα παρατηρήσουμε ότι σαράντα ήμερες μετά από τις τρεις αυτές γεννήσεις, ακολουθεί ένα σημαντικό γεγονός από την ζωήν του Κυρίου μια Δεσποτική εορτή. εις με την πρώτη γέννησιν Του, μετά από σαράντα ημέρες, προσφέρεται εις το ιερόν υπό των γονέων Του (υπό της Μητρός Του και του Μνήστορος Ιωσήφ) και δίδεται εις τάς χείρας του Γέροντος Συμεών. Είναι ή εορτή της Υπαπαντής.

Μετά δε την εκ του Βαπτίσματος άναγέννησιν (δευτέραν γέννησιν) ανέβει εις το Σαραντάριον ορός και εκεί, νηστεύσας τεσσαράκοντα ημέρας, νίκησε τα τρία μεγάλα πάθη, την φιληδονία, την φιλοδοξία και την φιλαργυρία. Με την νίκη Του αυτή κατήσχυνε τον διάβολο πού Τον πείραζε και εκεί, ως νικητής, υπό των Αγγέλων διηκονείτο.

και εις την τρίτη γέννησιν Του, την εξ Αναστάσεως, μετά από τεσσαράκοντα ημέρας, ανέβει με το σώμα εις τους ουρανούς και προσέφερεν εις τον Πατέρα την απαρχήν της ιδικής μας φύσεως. και ο άναρχος Πατέρας είπε το ψαλμικόν εκείνο «Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου' κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Δια τούτο είπε και ο Θεσσαλονίκης Γρηγόριος: «Εδει γαρ αληθώς εκεί προσενεχθήναι τω Θεώ την πρωτότοκον εκ των νεκρών ημών φύσιν, οίον τίνα πρωτογεννημάτων άπαρχήν υπέρ παντός του γένους» .

Δεν άνήλθεν αμέσως μετά την Ανάστασιν Του εις τους ουρανούς ο Κύριος, αλλά μετά από σαράντα ημέρας, δια να μη φανή ότι ή Ανάστασίς Του ήτο φαντασία. Με τάς διαφόρους εμφανίσεις Του επιστηρίζει τους Μαθητας Του και αναντίρρητον αποδεικνύει την δόξαν της Αναστάσεως.

Δια τον λόγον αυτόν και εις την Μαγδαληνήν Μαρίαν είπε: «Μη μου άπτου ούπω γαρ αναβέβηκα προς τον πατέρα μου».

Δηλαδή, δεν αναβαίνω ακόμη εις τον Πατέρα μου. Είναι σαν να έλεγε ο Κύριος: «Μη σπεύδης, Μαρία, δια της αφής να πληροφορηθής την Ανάστασίν μου. Δεν αναβαίνω ακόμη, ούτε αποχωρίζομαι σωματικώς από εσάς, έως ότου με τάς συχνός εμφανίσεις μου σας πληροφορήσω δι' αυτά πού συνέβησαν εις έμέ. Μη με εγγίζης, Μαρία, διότι δεν εγκαινιάσθη ακόμη ή νέα σχέσις, την οποίαν, μετά την Ανάληψίν μου, ως αιώνιος και ουράνιος, πλέον, άρχιερεύς και ως κεφαλή της Εκκλησίας, ενωμένος με αυτήν, θα συνάψω προς τους ανθρώπους»,

Λέγει και ο Μέγας Αθανάσιος εις τον β' λόγον εις την Άνάληψίν: «Συνεστιάται τοις Μαθηταίς, απολαύει τροφής ανενδεής ων, συγχωρεί ψηλαφάσθαι το σώμα, μάρτυρας της αληθείας ουκ οφθαλμούς μόνον, άλλα και δακτύλους εφελκόμενος. Λύσας ούν της φαντασίας την υποψίαν τω χρόνω της παρουσίας (ήτοι τεσσαράκοντα ημέρας), και τα προς αποδημίαν εικότα τοις άποστόλοις φθεγξάμενος, θεατάς της ανόδου τους μαθητάς απεργάζεται. Εδει γαρ των θαυμάτων τους κήρυκας ανενδοίαστον

φερειν των κηρυττομενων την γνώσιν» .

Εις το διάστημα δε των τεσσαράκοντα ήμερων εφαίνετο εις τους Αποστόλους ο Κύριος, άλλοτε μεν εσθίων με αυτούς, άλλοτε δε λέγων περί της Βασιλείας του Θεού, καθώς γράφει ο ιερός Λουκάς: «παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι' ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της Βασιλείας του Θεού».

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ- Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ