Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΑΓΕ.

Παλαιά πήγαιναν στα μοναστήρια να εξομολογηθούν, άντρες και γυναίκες. Μία γυναίκα λοιπόν φορτωμένη με πολλές αμαρτίες, αλλά και με πολλή αμετανοησία και υποκρισία και ανειλικρίνεια, πήγε κι εκείνη να εξομολογηθεί.

Τότε είχε προσληφθεί πρόσφατα ένας δόκιμος μοναχός, ό όποιος ήτανε αγιοσύνης μεγάλης άνθρωπος, σχετικά νέος. Κι ό ηγούμενος του λέει"

-Εσύ θα παρακολουθείς την ποιμαντική μου ζωή, γιατί αργότερα ίσως ό Κύριος σε χρησιμοποίηση για σκεύος εκλογής Του και σε κάνη και σένα λειτουργό Του και ιερέα Του, να σώζεις ψυχές και να τις πλένεις τω αίματι του Κυρίου και τοις δάκρυσιν αυτών. Άντε παιδί μου, σε απόσταση να βλέπεις μεν αλλά να μην ακούς την εξομολόγηση.

Σε έναν υπαίθριο χώρο, ήταν καλοκαίρι, κάθισαν και οι δύο (πνευματικός και εξομολογούμενη) κάτω από ένα ευσκιόφυλλο δένδρο και άρχισε ή εξομολόγησης.

Σε λίγο έντρομος ξεκινάει τρέχοντας αγωνιωδώς ό νέος δόκιμος μοναχός, πέφτει στα πόδια του ηγουμένου μόλις τελείωσε ή εξομολόγησης και ή ευχή και έφυγε ή γυναίκα και του λέει.

-Γέροντα, γέροντα, θα τρελαθώ μ' αυτό πού είδα!

-Τί, τί είδες; του λέει, πες το μου γρήγορα.

-Την ώρα πού εξομολογείτο ή γυναίκα έβγαιναν φίδια μικρά και μεγάλα μία μεγάλη όμως οχιά, μία δίμετρη οχιά, χοντρή - χοντρή, μπαινόβγαινε από το στόμα της γυναικός.

-Και μετά του είπε τί έγινε;

Έφτασε σε ένα σημείο κάτω - κάτω και κρεμάστηκε από την ουρά της. -Τελικά τί έγινε, βγήκε;

-Όχι, Γέροντα, δυστυχώς ξαναμπήκε μέσα της!

Τρέξε γρήγορα να μου την φωνάξεις.

Έφυγε τρέχοντας ό δόκιμος μοναχός κι όταν βγήκε στο δρόμο έξω απ' την αυλόπορτα του μοναστηρίου, την βρήκε πεθαμένη.

-Γέροντα, δυστυχώς πέθανε. Τί είχε γίνει;

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

Αυτή ή γυναίκα είχε μία πολύ μεγάλη αμαρτία. 'Όταν την ρωτούσε ό Γέροντας έχεις τίποτα άλλο να εξομολογηθείς; Αυτή έλεγε έ έ έ, δέεεν έεεχω. Και το φίδι ξανάμπαινε.

Αυτή έκανε ανειλικρινή εξομολόγηση με αποτέλεσμα να βρει φρικτό θάνατο. Διότι θάνατος αμαρτωλών πονηρός. Στην εξομολόγηση τα λέμε όλα. Ούτε τα συγκαλύπτουμε, έ έ έ ξέρεις δεν το ήθελα, έ έ έ λέω κανένα ψεματάκι.

Δυστυχώς πέθανε και πήρε μαζί της την αμαρτία και καίγεται αιωνίως στους ζοφερούς κευθμώνας του Α δ ου.

Αλλοίμονο! Την ιδία τύχη θα έχουν οι ασεβείς, οι αμετανόητοι, οι βουτηγμένοι στην αμαρτία, για τούς οποίους είναι απαγορευμένος ό Παράδεισος.

Όλοι αυτοί είναι απόβλητοι της ουράνιας κατοικίας.

Είναι δι' αυτούς απρόσιτα τα αγαθά του Παραδείσου, κλειστές οι πύλες της αιωνίου ευτυχίας.

Το βροντοφωνεί ό Κύριος εις τον αιώνιο λόγων Του.

«"Έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι είδωλολάτραι και πάς ό φιλών και ποιών ψεύδος» (Άποκ. KB' 15).

Έξω! λέγει, μακριά από τον παράδεισο, όσοι στην παρούσα ζωή ζήσανε αναιδώς, αδιάντροπα, ξετσίπωτα σαν τα σκυλιά. Έξω οι φαρμακοί, οι μάγοι δηλαδή και οι αιρετικοί γενικώς, πού τεμαχίζουν την Εκκλησία του Χριστού. Έξω οι πόρνοι, οι φονείς και οι ειδωλολάτρες και καθένας πού αρνείται την αλήθεια και αγαπάει την αμαρτία, ή όποια δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ψέμα φρικτό, ψυχοκτόνο και παγίδα του διαβόλου.

Και για να τελειώνουμε με το ατελείωτο βασανιστήριο της αιωνίου κολάσεως αναφέρουμε τον συγκλονιστικό λόγο του Χριστού πού θα ειπεί όταν θα αποστέλλει τούς κολασμένους με την θεϊκή Του οργή «πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιο τω ητοιμασμένω τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθ. ΚΕ' 41) εις τούς ζοφερούς κευθμώνας του Άδου.

Αδελφοί μου αγαπητοί και ευλογημένοι πώς θα υποστούμε αυτό το μαζί του; Αχ αυτό το μαζί του! Αυτή ή συνοίκησης με τα πονηρά πνεύματα θα είναι αφόρητη δυστυχώς. Αυτούς θα έχουν οι κολασμένοι συντροφιά. Θα ζουν αιωνίως δηλ. μαζί με τα εκατομμύρια των δαιμόνων. Και ό ένας δαίμονας θα είναι χειρότερος από τούς άλλους. Όπου και αν στραφούν οι ταλαίπωροι κολασμένοι, θ' αντικρίζουν τούς χαιρέκακους δαίμονες, οι όποιοι, δι' ολίγη ηδονή, πού θα τούς πρόσφεραν στην παρούσα ζωή, τούς πλάνησαν και τούς παρέσυραν εις τον Αδήν. Ή αναγκαστική δε αυτή συνοίκησης με τα πνεύματα της πονηρίας, θα είναι χωρίς διακοπή και διάλειμμα.

Ασύλληπτος θα είναι ή συμφορά! Σε κάθε στιγμή θα βλέπουν δαίμονες, θα ζουν με δαίμονες. Θ' αναπνέουν δυσοσμία δαιμονική. 'Αλλοίμονο! τότε και τρισαλίμονο!

Και όλα αυτά διότι κώφευσαν στις συνεχείς προσκλήσεις του Θεού. Εκείνο πού ό Χριστός λέγει στην 'Αποκάλυψη: «Ιδού, εστηκα επί την θύραν και κρούω», το επανέλαβε και εις αυτούς πλειστάκις ό Θεός. Τούς κάλεσε να μετανοήσουν με κηρύγματα, με θλίψεις, με συμβουλές και νουθεσίες των γύρων τους και με πολλά άλλα μέσα. Αλλά πού αυτοί να ακούσουν! Έκλεισαν την πόρτα εις τον Μέγα Επισκέπτη, τον Χριστό. Εδίωξαν τον πνευματικό, πού πήγε να τούς εξομολόγηση. Αδιαφόρησαν στην φωνή του ιεροκήρυκα. Ύβρισαν, όσους τούς παρακινούσαν να μετανοήσουν, ν' λοξοδρομήσουν, να πάρουν τον Χριστιανικό δρόμο. Έλεγαν στο Θεό: «Εα! Απόστα απ' εμού. Βουλάς σου είδέναι ου βούλομαι» (Ιώβ 21, 14). Με άλλα λόγια, Θεέ τραβήξου από κοντά μου. Δεν θέλω να ξέρω τις εντολές σου και τούς δρόμους Σου. (Άρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου - ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΙΣ).

Και τώρα θα αναφέρω κάτι για τον ψεύτη, τα ψέματα του και τις ολέθριες επιπτώσεις τους.

Γι' αυτούς λέει ή Αποκάλυψις δηλαδή για τον ψεύτη,

και για το «ψεματάκι». Δεν υπάρχει ψεματάκι, υπάρχει ψεύδος, το όποιο μπορεί να σε οδήγηση εις την αιώνιο κόλαση. Και λέγει ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός «για τούς πόρνους, για τούς μοιχούς, τούς εγκληματίες, για τούς επίορκους, για τούς ψεύτες, για τούς πάσης φύσεως κακοποιούς, για τούς άπιστους, για τούς αιρετικούς και πάσι τοις ψευδέσι, ότι το μέρος αυτών θα είναι εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω». Και όλοι οι ψεύτες θα καίγονται στη λίμνη του πυρός! Λέει, για παράδειγμα ό προϊστάμενος, στον υφιστάμενο"

-Κοίταξε, πες δεν είμαι εδώ ή έχω πάει... έχω πάει έκτος έδρας, εκτός πόλεως. Και ό καημένος επιφορτίζεται, καταπίνει την αμαρτία, πού είναι άλλου αμαρτία γι' αυτό λέει το Ευαγγέλιο" «μη κοινωνεί αμαρτίαις άλλοτρίαις» (Α' Τιμ. Ε' 22).

-Πήγαινε πες του εσύ ότι θέλεις, εγώ δεν το λέω πάντως.

Αυτή είναι ή αλήθεια. Ή, εκείνοι πού αμαρτάνουν και ντρέπονται να πούνε τα αμαρτήματα τους στον ιερέα. Ό ιερέας δεν είναι ούτε δικαστής, ούτε ραβδούχος. Ό ιερεύς κρατάει βάλσαμο παρηγοριάς τον Παρήγορο κρατάει. Με τί σε συγχωρεί ό ιερεύς; Με το Πνεύμα το Άγιον! Πώς λέγεται το Πνεύμα το Άγιον; Δεν λέγεται, όταν το επικαλείσαι για σωτηρία, Πυρ, αλλά λέγεται Παράκλητος, «Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε...». Και λέγει ό ιερεύς" «ή χάρις του Παναγίου Πνεύματος διά της εμής ελαχιστότητος, έχει σε λελυμένον και συγκεχωρημένον». Επομένως δεν είναι επιτρεπτό να φοβάσαι ούτε τον ιερέα, ούτε το μέγεθος της αμαρτίας, αλλά να εξομολογείσαι μετά ειλικρίνειας.

ΒΙΒΛ. ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΕΣΤΙ