Χρειαζόμαστε επαγρύπνηση.

Μεγάλη ασφάλεια είναι ή γνώση του κινδύνου κατά μέτρα προσοχής και προφυλάξεως. Ό πρωθιερεύς Κων/νος Καλλίνικος γράφει: Ό κόσμος είναι ή θάλασ­σα. Ό άνθρωπος είναι το ψάρι. Ό διάβολος είναι ό ψα­ράς. Ό πειρασμός είναι το αγκίστρι, και οι ηδονές είναι το δέλεαρ.

Καθώς ό ψαράς, όσο επιδέξιος και αν είναι, τίποτε άλλο δεν έχει την ικανότητα να κάνη, παρά να κινεί εδώ και εκεί το αγκίστρι του στην θάλασσα, καθόλου όμως δεν μπορεί να υποχρέωση το ψάρι να το καταπιή... Κατά παρόμοιο τρόπο και ό διάβολος ενεργεί..., σε μας όμως επαφίεται να αγκιστρωθούμε ή όχι... λαμβανομένου μα λίστα υπό' όψιν ότι εμείς, πού είμαστε λογικά και συνει­δητά όντα, έχουμε πολύ περισσότερα μέσα προφυλάξεως από το ψάρι.

Διηγείτο ένας πατέρας ότι, την ώρα πού εκάθηντο γέροντες και μιλούσαν περί ωφελείας της ψυχή υπήρχε ανάμεσα τους και ένας διορατικός, ό όποιος έβλεπε Αγγέλους να κατεβαίνουν και να τούς επαινούν. Όταν όμως άλλαζαν ομιλία για άλλα ανώφελα ζητήμα­τα, έφευγαν οι Άγγελοι και εμαζεύοντο ανάμεσα του χοίροι βρωμεροί και εκυλίοντο.

Και πάλιν, άμα άρχιζαν να μιλούν περί ωφελείας της ψυχής, ξαναέρχονται οι Άγγελοι και τούς επαινούσαν.