ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΙΔΑΓΩΓΗ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΩΘΗΣ.

Σε μία περιοχή της παγωμένης Ρωσίας υπάρχει μία περίεργη θάλασσα, πού προκαλεί ναυάγια στους ναυτιλλόμενους.

Ένας πατέρας με 4 παιδιά υπέστη το ναυάγιο αυτό, ταξιδεύοντας από κει. Οι ναυαγοί πάθαιναν χειμερία νάρκη και έπεφταν νεκροί. Ή περιοχή ήταν γεμάτη από παγωμένα πτώματα. Ό ναυαγός πατέρας όμως ήξερε καλά τί να κάνη για να σώση τα παιδιά του από τον θάνατο. Πρόλαβε, και άρπαξε το κουπί της βάρκας. Άρχισε μ' αυτό να δέρνει «βαναύσως» τα παιδιά, οδηγώντας τα έτσι στην όαση πού απείχε 4 χιλιόμετρα από κει. Ωχ! Μη, γιατί; Γιατί μας δέρ­νεις άσπλαχνε πατέρα; φώναζαν τα παιδιά. Τρέξτε γρήγορα και μη μιλάτε έλεγε εκείνος, δέρνοντας τα.

Όταν έφθασαν στην όαση, τον ρώτησαν: Πατέρα γιατί μας έδερνες;

Σάς έδερνα τούς απάντησε εκείνος για να σωθείτε και να ζήσετε γιατί διαφορετικά, θα πεθαίνατε όπως και οι άλλοι πού είδατε στο δρόμο. Τότε τον α­γκάλιασαν και του εξέφρασαν την συγγνώμη, τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη τους με δάκρυα στα μάτια. Επί πλέον, του είπαν: Να μας παιδαγωγής πατέρα έστω και αν πονάμε. Να μας παιδαγωγής πατέρα έστω και αν λυπούμεθα. Να μάς παιδαγωγής πατέρα γιατί εμείς χωρίς εσένα βαδίζουμε εν μέσω σκιάς θανάτου. Να μάς παιδαγωγής πατέρα γιατί Σύ «έθου θλίψεις επί τον νώτον ημών» για την σωτηρία μας. Να μάς παιδαγωγής πατέρα, γιατί χω­ρίς τις δικές σου θλίψεις και παιδαγωγίες πού μάς δίνεις, θα χαθούμε και θα οδηγηθούμε εις την αίωνίαν κόλασιν.

Εμείς νομίζουμε ότι οι θλίψεις δεν μάς πολύ-χρειάζονται. Όμως Σύ, σαν Θεός και Πατέρας, μάς τις δίδεις και μάς εξηγείς το γιατί τις δίδεις λέγο­ντας μας ότι «διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν τον Θεού» (Πράξ. ΙΔ' 22).

ΒΙΒΛ. ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΕΣΤΙ