ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ, ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΖYΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΝΟΜΗ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΓΓΑΜΩΝ

[Απόσπασμα από τον λόγο:

ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ, ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΖΎΓΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΝΟΜΗ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

(Τόμ. Β', σελ. 236)

Μη απελπίζεστε, λοιπόν, για τη σωτηρία σας, σεις πού ζείτε με συζύγους και ανατρέφετε τέκνα, ούτε να ζητείτε διαζύγιο απ’ αυτές, κατά την εντολή του θεού πού λέγει: «δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν» (Α' Κορ. 7, 27)· «τίμιος γαρ ο γάμος και ή κοίτη αμίαντος» (Έβρ. 13, 4).

Άλλ' εάν κατ' αλήθειαν επιθυμείτε μεγαλύτερη σωτηρία, αποκοπείτε οι ίδιοι από κάθε κακία, αδικία, πονηρία, πλεονεξία, αρπαγή ξένων περιουσιών, ψεύδος, συκοφαντία, φθόνο, τοκογλυφία και κάθε απανθρωπιά, και αγαπήσατε κάθε δικαιοσύνη και φιλανθρωπία, έλεος και ευσπλαχνία, αγαθότητα και αγιότητα, τουτέστιν, αρκείστε στις συζύγους σας και Μη επιθυμείτε ξένη γυναίκα, διότι πόρνοι και ακάθαρτοι και μοιχοί καταδικάζονται σε αιώνια βάσανο με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ων ο σκώληξ ου τελευτά και το πυρ ου σβεννυται και ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων ο τρομερότατος είναι ατελεύτητος.

Αν πάλι κάποιος από σάς από ελαφρότητα του νοός του δεν υπακούει σ' αυτή τη διδασκαλία και σκέπτεται νά δοθεί στη μοναχική ζωή χωρίζοντας από τη σύζυγο του, παρά την εντολή του αγίου αποστόλου Παύλου, αφού δεν υπακούει στα προλεχθέντα, ας υπακούσει τουλάχιστον στα παρακάτω: Ας δοκιμάσει πρώτα τον εαυτό του στην κοσμική ζωή, Αν μπορεί νά κατορθώσει τα δίκαια έργα των αρετών πού προελέχθησαν εν φόβω Θεού και αληθεία. Εάν, του Θεού συνεργούντος, τα κατορθώσει όπως είναι ευάρεστο στον θεό, ούτε τότε νά χωρίζεται από την σύζυγο του, άλλά ευχαριστώντας τον θεό νά επιμένει στην εργασία των αγαθών έργων, παρακαλώντας Τον πάντοτε με επιμέλεια νά οικονομεί τα κατ' αυτόν καθώς είναι ευάρεστο ενώπιον Του.

Επί πλέον ας μάθη ο άνθρωπος αυτός ότι ή μοναχική ζωή, σ' αυτόν πού την επιθυμεί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιμελής τήρησις των σωτηρίων εντολών του θείου και προσκυνητού Ευαγγελίου τού Χριστού, τουτέστιν κάθε δικαιοσύνη, κάθε έλεος και ευσπλαχνία και ανυπόκριτη αγάπη, ταπείνωσις καρδίας, πραότης, σωφροσύνη, περιφρόνησις τού πλούτου τού απολλυμένου, της κοσμικής δόξης και τιμής και κενοδοξίας και απόρριψης κάθε πλεονεξίας. Διότι αν κατορθώσει αυτές τις αρετές στην κοσμική ζωή, με τρόπο ευάρεστο στον θεό, δεν είναι μακριά από την μοναχική πολιτεία και τον μακαρισμό της.

Αυτός πάλι πού φορά τα μοναχικά ενδύματα, εάν καταφρονεί τις εντολές τού Σωτήρος και τις παραδόσεις των Πατέρων, βαδίζει και πολιτεύεται απρεπώς και αναξίως προς αυτά (τα ενδύματα) μεθώντας πάντοτε και τρώγοντας αχόρταγα και φιλαργυρώντας πλεονεκτικά και τοκογλυφώντας με δόλο, ένας τέτοιος μόνο στα ρούχα διαφέρει από τον απλό λαϊκό, σύμφωνα με τον αποστολικό λόγο: «ή περιτομή ουδέν εστί, άλλά τήρησις εντολών θεού» (Α' Κορ. 7, 19).

Διότι αυτός πού εκπληρώνει τις εντολές τού Σωτήρος

Χριστού με επιμέλεια και ακράδαντη πίστη και θερμότατο πόθο, για νά ευαρεστήσει στον Θεό και όχι στους ανθρώπους, θα θεωρηθεί και θα ονομαστή από Αυτόν (τον Θεό) μοναχός, έστω και αν εξέλθει από την ζωή αύτη ως λαϊκός.

Διότι ή χριστιανική ευσέβεια δεν συνίσταται στην αλλαγή ενδύματος και στην εγκράτεια τροφής, ούτε επαινείται γι' αυτό, αλλά στην αλλαγή των κακών ειδωλολατρικών συνηθειών και στην εγκράτεια από κάθε κακία και από τα ψυχοφθόρα πάθη σαρκός και πνεύματος. «Ό έχων, λέγει, τας εντολάς μου και τηρών αυτάς», δηλαδή όποιος τις τηρεί εμπράκτως, «εκείνος εστίν ο αγαπών με» (Ίωάν. 14, 21), τουτέστιν είναι φίλος μου αγαπητός. και πάλιν: «ου πάς ο λέγων μοι, Κύριε Κύριε, είσελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, άλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 7, 21).

Πιο όμως είναι το θέλημα του;

Ό απόστολος Παύλος δι' ολίγων μάς το δίδαξε λέγοντας προς Θεσσαλονικείς: «τούτο εστί το θέλημα τού Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας, ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή, μή εν πάθει επιθυμίας καθάπερ και τα έθνη τα μή ειδότα τον Θεόν, το μή υπερβαίνειν και πλεονεκτείν εν τω πράγματι τον αδελφόν αυτού» (Α' Θεσ. 4, 3-5). Τουτέστιν όχι μόνο νά μη επιζητείτε τις μοιχαλίδες ξένες συζύγους και την θεομίσητη αρσενοκοιτία, άλλά και με τις συζύγους σας κατά καιρόν νά συνέρχεστε και πάλιν προς καιρόν νά έγκρατεύεσθε άπ' αυτές· για νά μπορείτε, λέγει, νά σχολάζετε στην προσευχή και τη νηστεία και πάλιν επί το αυτό νά συνέρχεστε, δηλαδή νά συνευρίσκεστε, καθώς ο ίδιος Απόστολος παραγγέλλει στους Κορινθίους λέγοντας: «ίνα μη πειράζει υμάς ο σατανάς δια την ακρασίαν υμών» (Πρβλ. Α' Κορ, 5).

Αυτή την άκρασία ο ίδιος Απόστολος την ονομάζει πάθος επιθυμίας, και μάλιστα πάθος επιθυμίας των εθνικών, δηλαδή των απίστων ανθρώπων πού δεν φοβούνται τον Θεό ούτε τον γνωρίζουν των οποίων όλη ή ζωή και ή επιθυμία, ή σπουδή και ο αγώνας είναι πορνεία αχόρταγη, και κάθε ακαθαρσία μετά πάσης ασέλγειας, αδικίας και πλεονεξίας.

Εσείς όμώς, λέγει, πού είστε χριστιανοί, δηλαδή αγιασμένοι με τον φωτισμό της ακήρατου θεογνωσίας και καθαρισμένοι με το άγιο Βάπτισμα και πού προσδοκάτε φοβερή και αδέκαστη Κρίση, μη τούς μιμείσθε, άλλά με φόβο Θεού και έντιμη ζωή νά τελειώνετε τον βίο σας. Διότι αυτό περιέγραψε λέγοντας: «ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι», δηλαδή καθένας νά συμπεριφέρεται στη σύζυγο του με αγιότητα και τιμή, το οποίον είναι το εν εγκράτεια συνέρχεστε, νικώντας την άλογη επιθυμία και βάζοντας σ' αυτήν μέτρο και όχι νά νικάτε πάντοτε και νά σύρεται από αυτήν σαν τα άλογα κτήνη.

Τότε πραγματικά δίκαια θα ονομαστή και ο γάμος τίμιος και ή κοίτη αμίαντος, Όταν κάποιος με μέτρο και με εγκράτεια τα χρησιμοποιεί βάζοντας στον εαυτό του όρια και στη συνένωσι και στην εγκράτεια, φυλάγοντας τον εαυτό του (και την σύζυγο του) καθαρούς γι' Αυτόν πού τούς συνένωσε, τον μόνο σοφό Δημιουργό και Πανάγαθο Θεό και Δεσπότη των όλων Ιησού Χριστό, ω ή δόξα και ή τιμή συν τω Πατρί αυτού και τω Άγίω Πνεύματι, εις τούς αιώνας των αιώνων. ' Αμήν.

ΒΙΒΛΙΟΓΡ. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΓΡΑΙΚΟΣ Ο ΦΩΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ.