Ο ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ. ΤΕΛΟΣ

Αφήσαμε την Αυστραλία όπου ήταν καλοκαίρι και ζέστη και βρήκαμε τον Καναδά με χειμώνα και σκεπασμένο με ένα άσπρο πέπλο χιονιού. στο Μόντρεαλ φιλοξενήθηκα 11-12 ήμερες από μία οικογένεια και κάθε μέρα ερχόταν πλήθος κόσμου πού δεν χωρούσαν τα δωμάτια του σπιτιού. Εκεί δίδασκα το Λόγο τού Θεού και εξομολογούσα. Όμως όταν έμαθε ο Επίσκοπος του Τορόντο κάποιος κ. Σωτήριος, ότι ήρθα στον Καναδά και δεν πήγα νά πάρω ευλογία άπ' αυτόν, με πήρε τηλέφωνο. Άλλά επειδή δεν μπορούσα νά αφήσω την εξομολόγηση την ώρα εκείνη, με πήρε δεύτερη φορά και μου λέει: «Πάτερ Αδριανέ νά ξέρεις ότι υπάρχουνε και κανόνες και νά έλθεις αμέσως εδώ στην Αρχιεπισκοπή μου». Αμέσως του απαντώ: «Δεσπότη μου,- όλοι οι κανόνες του Ιερού Πηδαλίου είναι γι' αυτούς πού παραβαίνουν και καταπατούν τούς Αγίους μας και ιδίως μιλούν γι' αυτούς τούς ρασοφόρους, τούς λεγόμενους Ορθόδοξους Χριστιανούς πού κάνουν συμπροσευχές με αιρετικούς (καθαιρήστω) και συλλείτουργα (άφορίστω). δεν έρχομαι Στην αρχιεπισκοπή σας διότι φοβούμαι τούς αιρετικούς». Αυτά είπα κι αμέσως με κρότο δυνατό μου έκλεισε το τηλέφωνο. Πώς θα μπορούσα νά πάρω ευλογία άπ' αυτόν τον βλάσφημο και κακό ποιμένα, φιλοπαπικό Σωτήριο;

Μετά τον Καναδά ήταν νά πάω Στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη όπου πολλοί Χριστιανοί περίμεναν νά με δουν και νά τούς μιλήσω το Λόγο του Θεού. Ακούγοντας όμως αυτό ο Ιάκωβος, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής τότε ειδοποίησε όλους τούς ιερείς του και το λαό του νά μη μάς αφήσει νά πάμε. Τότε κι εγώ, για νά μη γίνουν φασαρίες και σκάνδαλα, είπα στους δικούς μου νά μην πάμε κι έτσι αναβλήθηκε αυτό το ταξίδι. Συνέχισα έτσι την ιεραποστολή μου στον Καναδά. Θυμάμαι ότι είχαν έλθει με πούλμαν άνθρωποι από το Μεξικό και το Σικάγο για νά με ακούσουν. Τότες άκουσα για ένα μοναστήρι έξω από την Αθήνα στη Χασιά, στους πρόποδες του βουνού τής Πάρνηθας, τής Ιεράς Μονής Αγίου Κυπριανού και Αγίας Ίουστίνης. Έγραψα μία πνευματική επιστολή προς τη Μονή ρωτώντας αν ήμουν δεκτός Εκεί για νά υπηρετήσω. Αφού έγινα δεκτός, πήγα το 1993, με χαρά ως εφημέριος, λειτουργώντας στα έξω μετόχια τής Μονής και κάνοντας εξομολογήσεις, εξορκισμούς με ευχές περί μαγείας του Αγίου Κυπριανού, ο οποίος ήταν πρώην μάγος και Αφού πίστεψε, κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε από την Αγία Ίουστίνη, έγινε Επίσκοπος Αντιοχείας. Επειδή όμως οι πειρασμοί υπήρχαν και θα υπάρχουν, έγιναν κάποια σκάνδαλα (Ουαί τω σκανδάλω) κι έτσι με ειρήνη έφυγα από τη Μονή, πηγαίνοντας στο Μενίδι, όπου εξομολογούσα πολύ κόσμο. πριν φύγω όμως από τη Μονή Αγίου Κυπριανού και Ίουστίνης, είπα σε έναν καλό κληρικό, ότι μετά τη φυγή μου από τη Μονή θα πέσει στη Μονή το χέρι τού Θεού. Μετά από λίγες ήμερες, μέγας σεισμός έγινε Στην Πάρνηθα και γκρέμισε το μοναστήρι από το Ιερό έως μέσα στη Μονή. Πιο κάτω από τη μονή αυτή είναι ένα μοναστηράκι, με τέσσερις μοναχές πού με γνωρίζουν, ή Παναγία ή Κανάλα, όπου δεν έπαθε τίποτε. Ενώ στη Χασιά, στο Μενίδι έγιναν πολλές ζημιές, ένα εργοστάσιο έπεσε, πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν. στο σπίτι μάλιστα πού έμεινα στο Μενίδι, έγιναν ρήγματα πολλά και αμέσως ή οικογένεια πού με φιλοξενούσε, μαζί με έμενα, αφήσαμε το σπίτι και πήγαμε σε ένα άλλο μέρος τής Πάρνηθας και μείναμε λίγες ήμερες εκεί. Οι σεισμοί δεν έπαυσαν λέγανε ότι έγιναν περίπου 300' μικροί και μεγάλοι.

Αφού πέρασαν οι Σεισμοί, έφυγα και πήγα στο Άγιο Όρος, Στην Ιερά Μονή Έσφιγμένου, το 1999. Εκεί, όπως είχα ακούσει, ηγούμενος ήταν κάποιος πολύ καλός, ο Ευθύμιος, όπως είχα ακούσει από όλους τούς Μοναχούς και κοσμικούς, άλλά δεν τον πρόλαβα. "Όταν πήγα ο ηγούμενος ήταν ο εκ Πατρών κ. Μεθόδιος, όλως ενάντιος τού πρώην Αγίου Ηγουμένου κ. Ευθυμίου. Ό νέος ηγούμενος, το Μοναστήρι το είχε χωρίσει σε δύο παρατάξεις και πολλοί Ιερωμένοι και Μοναχοί έφυγαν εξαιτίας του και για διάφορα σκάνδαλα πού έγιναν εντός τής Μονής. Επίσης τα έβαλε και με την Ιερή Επιστασία του Αγίου Όρους. Τελικά έφυγα από κοντά του μετά τού Αγίου Προφήτου Ήλιου το 2002, δίνοντας τόπο Στην οργή. Πήγα Στην πρώην μετάνοια μου, την Ι.Μ. Βατοπεδίου με κάποιον αδελφό, για νά ζητήσω το απολυτήριο μου. Με παράκληση ζήτησα το απολυτήριο μου από τον ηγούμενο τής Μονής π. Εφραίμ, μου ζήτησε νά καθίσω εκεί. Μα όμως, πώς νά καθίσω εκεί, πού μαζί με τις άλλες μονές, 19 συνολικά, μνημόνευαν τον κ. Βαρθολομαίο; Ζήτησα ξανά το απολυτήριο μου γραπτώς, και πάλι δεν μου το έδωσαν. Κατεβαίνω στον κόσμο, μένω Στην Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης για ολίγους μήνες. Ή Μονή, δια παρακλήσεώς μου, στέλνει επιστολή στη Μονή Βατοπεδίου, δια το απολυτήριο μου, άλλά μέχρι σήμερον, δεν έχω λάβει απάντηση.

Τώρα βρίσκομαι και διακονώ εις την Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου του Μετεωρίτου εις Λαμία, τόπος λεγόμενος του καλόγερου το αμπέλι, εις την παράταξη του Σεβαστού Γέροντος Πανιερώτατου κ. Καλλινίκου. δεν θα μπορέσω ποτέ νά σάς περιγράψω το ερημικό, εύμορφο τοπίο τής Μονής, πού περιβάλλεται από πράσινο, Ενώ απέναντι της δεσπόζει το υπέροχο γαλάζιο χρώμα τής θάλασσας. πριν πάω στη Μονή, φιλοξενήθηκα 2-3 εβδομάδες από ένα πνευματοπαίδι μου σ' ένα χωριό στο Δομοκό κοντά. στο Δομοκό πηγαίναμε καθ' όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα σε μία εκκλησία τού πατρίου εορτολογίου, το Ναό τής Ζωοδόχου Πηγής, όπου διακονούσα ως ιερεύς εγώ, και το -πνευματοπαίδι μου ως κοσμικός νά διακονεί με ευλογία μέσα στο Ιερό, βαστάζοντας και το Σταυρό κατά την Περιφορά τού Επιταφίου. Ανήμερα τού Πάσχα πήγαμε στη Λαμία για μία πανήγυρη. 'Εκεί συνάντησα τον Πανιερώτατο κ.κ. Καλλίνικο στη Μονή του, τού Αγίου Αθανασίου τού Μετεωρίτη. Τόση ήταν ή χαρά του, τόσο ή δική μου, όσο και των πατέρων τής μονής, πού δεν με άφηναν νά φύγω κι έτσι έμεινα με τούς έξι Πατέρες τής Μονής και γίναμε επτά (το επτά είναι συμβολικός αριθμός). και έτσι συνεχίζω την ιεραποστολή μου.

Θέλω νά σάς πω ότι στο πατρικό μου στη Ζάκυνθο, έχω κτίσει μία μικρή εκκλησία των Αγίων Αδριανού και Ναταλίας ενώ ανακαίνισα την παλιά εκκλησία των Αγίων Πάντων, πού ήταν ερειπωμένη άπ' τούς σεισμούς. 'Εκεί πολλούς είχα φέρει από το καταραμένο Νέο ημερολόγιο στο πάτριο. Τον καιρό εκείνο όμως υπέφερα από πολλούς πειρασμούς από κάποιον Νεοημερολογίτη Αρχιεπίσκοπο Ζακύνθου, τον κ. Παντελεήμονα, πού από φθόνο κινούμενος και σκεπτόμενος μήπως βγάλω πολλά χρήματα, μου έκλεισε την παλιά μου εκκλησία. Ύστερα τον διώξανε οι Ζακύνθιοι, Ενώ εγώ εύχομαι ο Θεός νά τον συγχωρήσει.