ΜΟΝΑΧΗ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΙΤΣΟΥ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΛΑΜΠΗ ΤΟΥ ΑΟΜΜΑΤΟΥ

Η κατά κόσμον Ελένη ζούσε στην Αθήνα και την καθοδήγηση της ψυχής της την είχε εμπιστευτεί στον Γέροντα Μιχαήλ Λαμπή τον αόμματο.

Μαζί με την αχώριστη φίλη της και ύστερον μοναχή Θεοφίλη διέμεναν στον επί της οδού Φλέμινγκ 45 στον Βύρωνα σπιτάκι και αυτό για να είναι κοντά και να εκκλησιάζονται τακτικά στον ιερό μετόχιο των Παμμε­γίστων Ταξιαρχών στον Βύρωνα το όποιο από το 1937 μέχρι προ τίνος ανήκε στην αδελφότητα Θεοφιλαίων του Αγίου Όρους. Εκεί εκκλησιάζονται όπως και 5 ακόμη μοναχές πού παρέμεναν σε πλησιόχωρα προς το μετόχι διαμερίσματα και είχαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν τα πνευματικά αγαθά, των αγίων μυστηρίων και των θείων κηρυγμάτων από εκλεκτούς Αγιορείτες πατέρες.

Μαζί με την φίλη της για να εξοικονομούν το προς το ζην ήργάζοντο στον κέντρο τής πόλεως των Αθηνών και μάλιστα στην κατοικία ενός πλουσίου αλλά εκλεκτού και φιλάνθρωπου κυρίου, ονόματι Σταματελάτου. Όταν τελείωναν την εργασία τους ως οικονόμοι, στον 'ίδιο κατώι πού παρασκεύαζαν το φαγητό τής οικογενείας, προετοίμαζαν με την άδειά τους και το φαγητό για πάμπολλους πατέρες Αγιορείτες και μη τούς οποίους και πλουσιοπάροχα φιλοξενούσαν, όπως τον ιερομόναχο Γαβριήλ Λαμπή Άγιαννανίτη αδελφό κατά σάρκα τού Γέροντος Μιχαήλ του αόμματου.

Το φιλάνθρωπο ζεύγος Σταματελάτου δεν είχε τέκνα. Άντ' αυτών είχαν υιοθετήσει τρόπον τινά τις δύο κοπέλες και επειδή αυτές ήταν ειλικρινείς και φιλότιμες δεν τους χαλούσαν κανένα χατίρι.

Έτσι όταν κάποτε έγινε λόγος για την περιουσία του ζεύγους και το πώς θα διετίθετο αυτή μετά το θάνατο τους ή Ελένη τούς πρότεινε θαρρετά: «Αν μού τα εμπιστευτείτε, θα κτίσω μοναστήρια για να μνημονεύεται το όνομά σας εις αιώνας αιώνων».

Έτσι και έπραξε ό αείμνηστος Σταματελάτος. Με τα χρήματά του ανεγέρθη «ενός μια νυκτί» ή Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου στην τοποθεσία Πέτα έξω από το χωριό Κουβαρας Αττικής όπου και έκάρησαν μοναχές οι 2 φίλες και αργότερα ή Μονή των Αγίων Θεοδώρων στην Πάρο στην οποία εγκατεβίωνε και ονομαστός Γέροντας Μάρκος Χανιώτης ό όποιος ήταν και πνευματικός της Ελένης και κατόπιν Ευθυμίας μοναχής.

Σαν μοναχή ή Ευθυμία ήταν πολύ ελεήμων. Κανείς δεν την επισκέφτηκε χωρίς να αναπαυθεί και να οικοδομηθεί πνευματικά. Ήταν απλή στους τρόπους της και πολύ προσηνής έτσι ώστε να την αισθάνονται όλοι και ιδίως οι νέοι σαν μάνα. Αγαπούσε πολύ την προσευχή και την μόνωση. Στην δίαιτά της ήταν λιτότατη. Όλη την εβδομάδα είχε δίαιτα άνέλαιο και σχεδόν πάντα ξηροφαγία και μόνο το Σαββατοκύριακο κατέλυε λάδι και αυτό το τυπικό το βαστούσε όλο το χρόνο.

Τις πληροφορίες μας έδωσε ό Γέρων Χερουβείμ (Αποστόλου) Άγιαννανίτης, Δίκαιος τής Σκήτεως τής Αγίας Αννης ό όποιος οφείλει πολλά στην μακαριστή, καθόσον εκείνη τον σύστησε στον Γέροντά του Όσιο Άνθιμο Άγιαννανίτη (+ 1998) για να τον έντάξη στην συνοδεία του στον Αγιον Όρος.

ΒΙΒΛ. ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΞΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ .

ΑΘΗΝΑ 2005.